Fajna książka. Krótkie rozdziały, szybko się czyta. Polecam.

Fajna książka. Krótkie rozdziały, szybko się czyta. Polecam.

Niestety trochę gorsza od pierwszej części, co nie znaczy że zła tylko gorsza od pierwszej. Trochę nudniejsza od pierwszej, mniej mnie zaciekawiła zagadka którą rozwiązywali bohaterowie w tej książce. Pojawiają się w tej książce dwaj nowi głowni bohaterowie i właśnie jeden z nich a mianowicie Janek to straszny narcyz. Uważa że tylko on ma racje, że jest najlepszy i najwspanialszy. Ja wiem że to jest specjalny zabieg ale i tak odebrało mi to fun z czytania. Dalej uwielbiam Tymona I Julkę. Julka ma u mnie +1000 do lubienia No jeździ konno ale to taka dygresja tylko ode mnie. Szanuje bo to Polska autorka i ja na pewno będę polecać dla dzieci 8-10 lat. Miłego dnia/wieczoru Gosia😁❤️

Niestety trochę gorsza od pierwszej części, co nie znaczy że zła tylko gorsza od pierwszej. Trochę nudniejsza od pierwszej, mniej mnie zaciekawiła zagadka którą rozwiązywali bohaterowie w tej książce. Pojawiają się w tej książce dwaj nowi głowni bohaterowie i właśnie jeden z nich a mianowicie Janek to straszny narcyz. Uważa że tylko on ma racje, że jest najlepszy i...

Mój 12-letni syn ma generalnie awersję do czytania książek. Sześciotomowy cykl Supercepcji pochłonął w mgnieniu oka, twierdząc, że to najfajniejsze książki jakie do tej pory czytał

Mój 12-letni syn ma generalnie awersję do czytania książek. Sześciotomowy cykl Supercepcji pochłonął w mgnieniu oka, twierdząc, że to najfajniejsze książki jakie do tej pory czytał

Jako mamie czytało się super, moja córka (lat 8) zachwycona. Już prosi o kolejną część, a to chyba najlepsza rekomendacja :) Polecamy :)

Jako mamie czytało się super, moja córka (lat 8) zachwycona. Już prosi o kolejną część, a to chyba najlepsza rekomendacja :) Polecamy :)

Nowe postaci,nowe przygody,nowe supermoce i afera na skalę międzynarodową, to wszystko znajdziemy w drugiej części przygód dzieciaków z Warszawy.
Po raz kolejny Julka,Klara,Tymek,Zosia i Janek muszą rozwiązać zagadkę, uratować ojca Zosi, odnaleźć zaginiony skarb, a przy tym wszystkim nie rzucać się w oczy, bo jak się okazuje pewna pani docent coraz bardziej interesuje się tymi zwyczajnymi-niezwyczajnymi dzieciakami. Zaskakujące zwroty akcji, więcej przygód, więcej supermocy- oto przepis na swietna książkę, która przyciąga dzieciaki, sprawia, że ciężko im oderwać się od tej ekipy i ich przygód.

Nowe postaci,nowe przygody,nowe supermoce i afera na skalę międzynarodową, to wszystko znajdziemy w drugiej części przygód dzieciaków z Warszawy.
Po raz kolejny Julka,Klara,Tymek,Zosia i Janek muszą rozwiązać zagadkę, uratować ojca Zosi, odnaleźć zaginiony skarb, a przy tym wszystkim nie rzucać się w oczy, bo jak się okazuje pewna pani docent coraz bardziej interesuje się...

SUPER. Polecam dla każdego, kto przeczytał pierwszą część, jednak ta dłoń na okładce jest tak nie anatomiczna, że aż mi się płakać chce. Tak to już bywa!

SUPER. Polecam dla każdego, kto przeczytał pierwszą część, jednak ta dłoń na okładce jest tak nie anatomiczna, że aż mi się płakać chce. Tak to już bywa!

Kolejna świetna książka prezentująca nam wspaniałe połączenie niesamowitych zdolności z kryminalną zagadką. Dodatkowo w tej części serii mamy już uwidocznione w fabule tajemnicze zagrożenie, które wisi nad bohaterami od epilogu poprzedniej książki. A ponadto poznajemy kolejne niezwykłe postacie oraz zalety i wady ich niezwykłych zdolności. Widzimy zgarną grupę przyjaciół ze zdolnościami, które mogą pomóc w niejednej sprawie. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Zdecydowanie pozycja warta przeczytania i godna polecenia innym czytelnikom.

Kolejna świetna książka prezentująca nam wspaniałe połączenie niesamowitych zdolności z kryminalną zagadką. Dodatkowo w tej części serii mamy już uwidocznione w fabule tajemnicze zagrożenie, które wisi nad bohaterami od epilogu poprzedniej książki. A ponadto poznajemy kolejne niezwykłe postacie oraz zalety i wady ich niezwykłych zdolności. Widzimy zgarną grupę przyjaciół ze...

Któż z nas nie marzył kiedyś, żeby mieć supermoce i być jak superbohater? Mieć słuch doskonały, jak Klara, i móc usłyszeć wszystko! Albo wspinać się po ścianach jak pająk. Świetna sprawa prawda? Jeśli dodać do tego, że super wrażliwy zmysł dotyku sprawia, że Julka nie tylko świetnie się wspina, ale jest znakomitym jeźdźcem, bo potrafi wyczuć ruchy mięśni konia. A gdy zamiast konia pogłaska... tygrysa, to może go dotykiem uspokoić. Superwęch też jest fajną sprawą. W jednej chwili można zamienić się w najlepszego psa tropiącego, jak Zosia. Wówczas można wytropić skradzioną koronę, albo złodzieja. Janek może pochwalić się nadzwyczajnym wzrokiem. Dzięki niemu może nie tylko dostrzec każdy detal, ale i zapamiętać z najdrobniejszymi szczegółami wszystko co zobaczy. Przydatne na klasówkach. Piąty członek supercepcji to Tymon, który ma smak doskonały.

Gdy Tymon, Julka i Klara odkrywają, gdzie poznały się ich mamy, postanawiają odszukać pozostałe dzieci. Udaje im się poznać jeszcze Zosię i Janka. Razem wplątują się w kolejną sprawę kryminalną. Tym razem muszą odszukać koronę i jej złodzieja, bo podejrzenie padło na ojca Zosi. Czy uda im się zrealizować to trudne zadanie, z którym nawet policja sobie nie radzi?

W "Podwójnym spisku" wokół piątki przyjaciół coraz bardziej zaciska się sieć zastawiona przez doktor Radziewicz. Okazuje się też, że to ona jest odpowiedzialna za wybuch w laboratorium, a co za tym idzie, za nietypowe zdolności naszych bohaterów.

Książka, a raczej cała seria spodoba się miłośnikom kryminałów i zagadek detektywistycznych. Jednak, pomimo zapewnień, że każdą część można czytać z osobna, uważam że są one ze sobą zbyt mocno powiązane i nalży zacząć od pierwszej części.

Któż z nas nie marzył kiedyś, żeby mieć supermoce i być jak superbohater? Mieć słuch doskonały, jak Klara, i móc usłyszeć wszystko! Albo wspinać się po ścianach jak pająk. Świetna sprawa prawda? Jeśli dodać do tego, że super wrażliwy zmysł dotyku sprawia, że Julka nie tylko świetnie się wspina, ale jest znakomitym jeźdźcem, bo potrafi wyczuć ruchy mięśni konia. A gdy...

SUUUUPEEEEEEEEEEEEERRRRRRRRRRRR!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

SUUUUPEEEEEEEEEEEEERRRRRRRRRRRR!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

No i serię czterech pozycji mam zaliczoną, choć totalnie nie po kolei. Wpierw czytałam część trzecią i czwartą a teraz pierwszą i drugą. Jedyne, co mi się nasuwa to fakt, iż faktycznie można czytać je osobno, jednak absolutnie zachęcam do czytania po kolei. W każdej bowiem kończącej się powieści mamy zaznaczony niewiadomy początek następnej części. Sprawia to, że bardziej orientujemy się w sytuacji i zespalamy z przeżyciami bohaterów. Oczywiście zawsze jest ten moment, gdzie pozostaje coś ważnego do odkrycia, co tak szybko w kolejnej książce nie ujawnia nam autorka.
Ja w całej Supercepcji zakochałam się totalnie! Na każdym kroku, choć początkowo jej bohaterzy czują się wyobcowani, wiemy, że jeden może liczyć na drugiego. I to oczekiwanie, jaki kolejny superzmysł będzie miał dzieciak, którego jeszcze nie poznali. Już sama ucieczka przed tymi, którym marzy się rozpocząć badania nad zmysłami dzieci sprawia, że jesteśmy bardzo podenerwowani i ciekawi zakończenia. Przyznam, że tom drugi jest chyba do tej pory najbardziej niepokojący. Trzyma nas w totalnym napięciu, aż trudno zaczerpnąć oddech. W tej części dzieci poznają kolejne dwie osoby obdarzone superzmysłami, których ze względu na swoją inność życie nie rozpieszcza. Mamy również motyw rodziny bez jednego ważnego dla wszystkich członka. Sprawia to, że rodzą się w nas współczucie i dostrzegamy te wszystkie obecne przyjemności, których niestety niektórzy nie doznają. Poznajemy tu też zabawną staruszkę, która niczym tajny szpieg próbuje dowiedzieć się jaką tajemnicę skrywają dzieci. Jest ona mega pozytywną osobą, gdyż uczy ich, aby nawet w najbardziej absurdalnych sytuacjach nigdy nie tracić wiary i nie poddawać się.
Niezwykłe losy piątki już bohaterów dają nam obraz pewnej bezsilności, jaka wynika z ich młodego wieku. Rodzice bowiem nie zawsze wierzą swoim dzieciom. Pragnę jednak zauważyć, że niewiara ta nie jest spowodowana ich nieletnością, a raczej zachowaniem, poprzez które one same nie dają nam powodu, aby im zaufać. Och, żebyście wiedzieli, co tu się działo!

No i serię czterech pozycji mam zaliczoną, choć totalnie nie po kolei. Wpierw czytałam część trzecią i czwartą a teraz pierwszą i drugą. Jedyne, co mi się nasuwa to fakt, iż faktycznie można czytać je osobno, jednak absolutnie zachęcam do czytania po kolei. W każdej bowiem kończącej się powieści mamy zaznaczony niewiadomy początek następnej części. Sprawia to, że bardziej...