Mroczne jezioro

W sumie to nawet nie wiem dlaczego oceniam ją tak wysoko.
Po pierwsze w tej książce nic się nie dzieje, przez całe 470 stron nic!
Po drugie na pewno to nie jest thriller psychologiczny. Wątek zabójstwa został zepchnięty na dalszy plan. Autorka skupiła się na głównej bohaterce, której nie sposób polubić. Patrząc na jej zachowanie, infantylne zachowanie i chyba nie do końca normalną psychikę, zastanawiałam się jak ona w ogóle dostała się do policji?!
Nie polecam, chyba że ktoś lubi czytać przez 300 stron jak to główna bohaterka o niczym innym nie myśli i o niczym innym nie marzy jak rzucić się na swojego partnera. Tragedia.

W sumie to nawet nie wiem dlaczego oceniam ją tak wysoko.
Po pierwsze w tej książce nic się nie dzieje, przez całe 470 stron nic!
Po drugie na pewno to nie jest thriller psychologiczny. Wątek zabójstwa został zepchnięty na dalszy plan. Autorka skupiła się na głównej bohaterce, której nie sposób polubić. Patrząc na jej zachowanie, infantylne zachowanie i chyba nie do końca...

Czy to jest thriller psychologiczny? Dla mnie bardziej kryminał. Mało mroku, pomimo wielu sekretów Pani detektyw - chyba za dużo tam właśnie Gemmy Woodstock i jej pociągu seksualnego do partnera ;) Ponadto zaczynając książkę od poronienia, czyli dość mocnego akcentu spodziewasz się czegoś więcej. Za młodą debiutującą autorką przemawia fakt, że jest sporo ciekawych zwrotów akcji i niebagatelne postacie poboczne - np Anna, patolog, ze swoimi randkowymi porażkami.
Mniej więcej w połowie zaczęłam się domyślać kto jest sprawdzą zbrodni i wcale się nie pomyliłam. Chyba jednak skuszę się na kolejną książkę z serii o Pani detektyw z uwagi na to, by zobaczyć w jakim kierunku podążyła Sarah Bailey w swojej twórczości.

Czy to jest thriller psychologiczny? Dla mnie bardziej kryminał. Mało mroku, pomimo wielu sekretów Pani detektyw - chyba za dużo tam właśnie Gemmy Woodstock i jej pociągu seksualnego do partnera ;) Ponadto zaczynając książkę od poronienia, czyli dość mocnego akcentu spodziewasz się czegoś więcej. Za młodą debiutującą autorką przemawia fakt, że jest sporo ciekawych zwrotów...

Słabo. Dla mnie to była obyczajówka z nutką kryminału/thrillera w kiepskim wydaniu. Po pewnym czasie postać głównej bohaterki oraz jej problemy zaczęła mi działać na nerwy. Za dużo bohaterki, za mało śledztwa i napięcia.

Słabo. Dla mnie to była obyczajówka z nutką kryminału/thrillera w kiepskim wydaniu. Po pewnym czasie postać głównej bohaterki oraz jej problemy zaczęła mi działać na nerwy. Za dużo bohaterki, za mało śledztwa i napięcia.

Książka bardzo ciekawa, chociaż trochę brakowało mi rozwinięcia tego śledztwa.
Zakończenie niby zaskakuje, ale mało satysfakcjonujące.
Bardzo dobrze i szybko się czyta.
Polecam.

Książka bardzo ciekawa, chociaż trochę brakowało mi rozwinięcia tego śledztwa.
Zakończenie niby zaskakuje, ale mało satysfakcjonujące.
Bardzo dobrze i szybko się czyta.
Polecam.

Nieczęsto piszę opinie, ale niekiedy czuję coś na kształt wewnętrznego przymusu. Dotarłem jakoś do końca książki, podejrzewając już nawet panią detektyw o całe to zło, gdyż jej zachowania i przeszłość to prawdziwy thriller. Czy się pomyliłem? Oceńcie sami.
Już w pierwszych rozdziałach zastanowiło mnie mocno zdanie bohaterki: "włożyłam czarne botki na niskich obcasach..." i wtedy już zrozumiałem, to właśnie będzie taka książka o "botkach". Konia z rzędem temu, kto znajdzie podobne zdanie u mistrzów thrillera i kryminału.
Ogólnie pomysł nie jest zły, ale totalnie rozmydlony i ciągnie się jak....

Nieczęsto piszę opinie, ale niekiedy czuję coś na kształt wewnętrznego przymusu. Dotarłem jakoś do końca książki, podejrzewając już nawet panią detektyw o całe to zło, gdyż jej zachowania i przeszłość to prawdziwy thriller. Czy się pomyliłem? Oceńcie sami.
Już w pierwszych rozdziałach zastanowiło mnie mocno zdanie bohaterki: "włożyłam czarne botki na niskich obcasach..." i...

Przyjemnie się ją czytało, było parę niespodziewanych zwrotów akcji, jednak nie obyło się również bez wad. Przez całą książkę miałam wrażenie, że detektyw Woodstock nie rozwiązuje zagadki, tylko dzieje się to samoistnie, zupełnie przez przypadek. Jako fanka gatunku, chciałabym zapoznać się z kunsztem bohatera, którego tu niestety nie ma. Kolejnym minusem jest niewykorzystanie potencjału klimatu Australii- niby były opisy, a jednak nie poczułam tego upalnego, suchego, australijskiego powietrza. Wielka szkoda, że naprawdę ciekawy wątek tajemniczego bukietu róż nie zostaje finalnie wyjaśniony. Mimo wyżej wymienionych wad, uważam, że ,,Mroczne Jezioro'' jest ciekawą pozycją dla której warto zarwać noc.

Przyjemnie się ją czytało, było parę niespodziewanych zwrotów akcji, jednak nie obyło się również bez wad. Przez całą książkę miałam wrażenie, że detektyw Woodstock nie rozwiązuje zagadki, tylko dzieje się to samoistnie, zupełnie przez przypadek. Jako fanka gatunku, chciałabym zapoznać się z kunsztem bohatera, którego tu niestety nie ma. Kolejnym minusem jest...

To moje pierwsze spotkanie z autorką i podejrzewam, że nie ostatnie. I wcale nie z powodu fantastycznego Mrocznego jeziora, ale mojej chęci sprawdzenia dwóch rzeczy. Po pierwsze - dalszych losów głównej bohaterki, która choć do najsympatyczniejszych nie należy, jest jednak interesująca. Drugim powodem jest chęć przekonania się na ile sama autorka „rozwija się” literacko, na ile rozwija swoje pomysły, na ile staje się bardziej lub mniej atrakcyjna dla czytelników.
Mroczne jezioro nie rzuciło mnie na kolana, choć nie ukrywam, że początek podobał mi się bardzo. Lubię historie toczące się w niewielkich społecznościach, wśród znającej się od lat grupy ludzi. Są one zwykle naznaczone niedomówieniami z przeszłości, odkrywaniem nowych tajemnic, rozwiązywaniem starych spraw. Tutaj jest podobnie. Piękna, młoda nauczycielka zostaje zamordowana podczas powrotu z wystawienia sztuki teatralnej. Jej ciało zostaje znalezione w jeziorze w otoczeniu rozsypanych róż.
Tytułowa bohaterka serii detektyw Gemma Woodstock dostaje za zadanie wyjaśnienie sprawy zabójstwa dawnej koleżanki ze szkoły. Wraz z powrotem do lat ubiegłych odkrywa przeszłość, którą sama najchętniej zakapałaby głęboko. Stare animozje, pretensje i niezrozumienie wypływają na światło dzienne, czyniąc rozwiązanie zagadki kryminalnej, trudniejszym i bardziej bolesnym.
Książka ma swój rytm – wolniejszy niż w większości powieści kryminalnych. Autorka wiele czasu poświęca na sferę emocjonalną głównej bohaterki, na jej własną „walkę” z przeszłością i samą sobą.
Niekiedy miałam wrażenie, że książce dobrze zrobiłoby przyspieszenie akcji albo ostre nożyczki i bezwzględny autor, który potrafiłby lekko „odchudzić” książkę, nadać jej więcej przysłowiowego życia.
Polecam, choć zaznaczam, że sama jeszcze będę sprawdzać autorkę. Jak na razie oceniam, że jest dobrze, ale chciałabym, aby było jeszcze lepiej. Wydaje mi się, że autorkę na to stać.

To moje pierwsze spotkanie z autorką i podejrzewam, że nie ostatnie. I wcale nie z powodu fantastycznego Mrocznego jeziora, ale mojej chęci sprawdzenia dwóch rzeczy. Po pierwsze - dalszych losów głównej bohaterki, która choć do najsympatyczniejszych nie należy, jest jednak interesująca. Drugim powodem jest chęć przekonania się na ile sama autorka „rozwija się” literacko, na...

„Mroczne jezioro” jest debiutem literackim australijskiej pisarki Sarah Bailey, a zarówno pierwszym tomem cyklu o Gemmie Woodstock. Lubię poznawać nowych autorów, robi się tak "świeżo". Muszę przyznać, że bardzo spodobał mi się styl pani Bailey. Jest to książka w bardzo dużym stopniu opierająca się na relacjach między-ludzkich. Rozterki oraz nie ukrywam dwubiegunowość bohaterki bardzo mnie zaintrygowała. Główna bohaterka w niektórych momentach sama nie wie czego chce.Wątki świetnie się łączą, a autorka nie zostawia nas z żadnymi pytaniami. Warto docenić, jak dobrała swojego mordercę, pozwalając by przesłanki, którymi się kierował, wzbudziły w czytelniku duże emocje. Ważne miejsce zajmują też sekrety głównej bohaterki, a jej przewinienia z przeszłości poznawane na przemian z głównym tematem, dodają całości charakteru i sprawiają, że staje się bardziej interesująca. Jeśli będę miała tylko okazję, przeczytam następny tom.

„Mroczne jezioro” jest debiutem literackim australijskiej pisarki Sarah Bailey, a zarówno pierwszym tomem cyklu o Gemmie Woodstock. Lubię poznawać nowych autorów, robi się tak "świeżo". Muszę przyznać, że bardzo spodobał mi się styl pani Bailey. Jest to książka w bardzo dużym stopniu opierająca się na relacjach między-ludzkich. Rozterki oraz nie ukrywam dwubiegunowość...

Kolejny raz sprawdza się powiedzenie "nie oceniaj książki po okładce". Oceniłem i oczekiwania miałem duże. Niestety, ale nie jest to mroczny, psychologiczny thriller tylko przynudzający kryminał. Z trudem przebrnąłem przez te strony i nie polecam. No chyba, ze ktoś się faktycznie nudzi i nie ma co czytać :)

Kolejny raz sprawdza się powiedzenie "nie oceniaj książki po okładce". Oceniłem i oczekiwania miałem duże. Niestety, ale nie jest to mroczny, psychologiczny thriller tylko przynudzający kryminał. Z trudem przebrnąłem przez te strony i nie polecam. No chyba, ze ktoś się faktycznie nudzi i nie ma co czytać :)

Niestety dałam się zwieść napisowi na okładce, który zapewnia, że to "mroczny thriller psychologiczny".
Nie jest ani mroczny, ani thriller a tym, bardziej psychologiczny. No i jeszcze na dokładkę główna bohaterka. Matko co za mimoza. Miałam ochotę wytrzaskać ją i kazać się ogarnąć. Osłodą w tym koszmarze była pani patolog.

Niestety dałam się zwieść napisowi na okładce, który zapewnia, że to "mroczny thriller psychologiczny".
Nie jest ani mroczny, ani thriller a tym, bardziej psychologiczny. No i jeszcze na dokładkę główna bohaterka. Matko co za mimoza. Miałam ochotę wytrzaskać ją i kazać się ogarnąć. Osłodą w tym koszmarze była pani patolog.