Struktura mangi Magic Knight Rayearth przypomina mi gry RPG. Bohaterki lądują w obcej krainie, mają szybkie wprowadzenie, które zostaje przerwane przez atak wroga. Później mamy serię questów, gdzie nastolatki szukają odpowiednich osób, przechodzą próby i zdobywają potężną broń. Wszystkie wyzwania, by na koniec stanąć przed wielkim bossem, który zagraża istnieniu świata.

Struktura mangi Magic Knight Rayearth przypomina mi gry RPG. Bohaterki lądują w obcej krainie, mają szybkie wprowadzenie, które zostaje przerwane przez atak wroga. Później mamy serię questów, gdzie nastolatki szukają odpowiednich osób, przechodzą próby i zdobywają potężną broń. Wszystkie wyzwania, by na koniec stanąć przed wielkim bossem, który zagraża istnieniu świata.

Pozycja obowiązkowa dla fandomowych dinozaurów :) Genialna, charakterystyczna kreska grupy CLAMP, gigantyczne oczy których rzęsy zachaczają o framugi podczas przechodzenia przezeń ;P Również charakterystyczne kadry i układ rysunków rozpoznawalny dla grupy. Wstawki z postaciami SD nadające humoru i genialne rastrowanie :) Sama opowieść nie jest jakaś szczególnie wybitna i wciągająca ale lekka i nieoczywista. Polecam szczególnie tym, co potrafią docenić warsztat twórcy :)

Pozycja obowiązkowa dla fandomowych dinozaurów :) Genialna, charakterystyczna kreska grupy CLAMP, gigantyczne oczy których rzęsy zachaczają o framugi podczas przechodzenia przezeń ;P Również charakterystyczne kadry i układ rysunków rozpoznawalny dla grupy. Wstawki z postaciami SD nadające humoru i genialne rastrowanie :) Sama opowieść nie jest jakaś szczególnie wybitna i...

Świetna kontynuacja przygód Hikaru, Umi i Fuu w świecie opanownym przez demony i Lorda Zagato. Tempo akcji zdecydowanie przyspieszyło po pierwszym tomie i teraz nasze główne bohaterki wyruszają w niebezpieczną podróż, w trakcie której mają stać się Magicznymi Rycerzami. Dostajemy też kolejnych bohaterów drugoplanowych, którzy są ciekawi i dodają dynamiki do historii. Ta część podobnie jak poprzednia ma wiele zabawnych scen, ale nie jest pozbawiona też poważniejszych sytuacji ocierających się trochę chwilami o patos. Ogromnym plusem, w porównaniu do anime, jest mniejsza ilość napotykanych demonów. Przez to nie jest spłycona warstwa fabularna i możemy się też skupić na rozwoju bohaterów, a nie tylko patrzeć jak machają bezmyślnie mieczami na prawo i lewo. Końcówka zaskakuje, chociaż trochę mam wrażenie, że za szybko nadchodzą pewne wydarzenia. Chciałabym, żeby ta historia trwała jak najdłużej.
Polecam i czekam niecierpliwie na kolejny tom.

Świetna kontynuacja przygód Hikaru, Umi i Fuu w świecie opanownym przez demony i Lorda Zagato. Tempo akcji zdecydowanie przyspieszyło po pierwszym tomie i teraz nasze główne bohaterki wyruszają w niebezpieczną podróż, w trakcie której mają stać się Magicznymi Rycerzami. Dostajemy też kolejnych bohaterów drugoplanowych, którzy są ciekawi i dodają dynamiki do historii. Ta...

Po lekturze drugiego tomu Magic Knight Rayearth muszę przyznać, że chociaż manga jest pięknie narysowana, to gatunkowo nie wpada w moje gusta. Sądziłam, że będzie to młodzieżowe fantasty z nastoletnimi bohaterkami, dostałam mahou shojo, któremu znacznie bliżej do szkolnej obyczajówki.

Najwięcej czasu i uwagi autorki poświęcają tu bohaterkom, które mają okazję powalczyć mieczem oraz magią, solo i w drużynie, pocieszyć się swoją przyjaźnią i wykazać dobrymi, uroczymi serduszkami. Nie przeszkadzałoby mi to zupełnie, gdyby kosztem tego nie cierpiały świat przedstawiony i fabuła - zostały jednak potraktowane mocno po łebkach. Przykład? Natychmiast po stoczeniu walki przy użyciu ostatecznego-argumentu-aka-mocy-przyjaźni bohaterki znajdują wyjście z lasu. Zaraz po wygraniu walki z własnymi-strachami-i-słabościami dostają wprost do rąk poszukiwane itemki, a NPC, który zlecił im ich zdobycie, jakimś cudem czeka na nie zaraz po wyjściu z legendarnie niedostępnej lokalizacji, gdzie je znalazły.

Słownictwa znanego z gier RPG używam nieprzypadkowo, bo bohaterki niejednokrotnie zauważają, że ich przygoda przypomina grę. Chociaż nie do końca - przypomina grę, w której nie ma żadnego rozgałęzienia wyboru, a questy poboczne czy niewymagane dla głównego wątku lokalizacje zwyczajnie nie istnieją. Wszystko, całe to pozornie interesujące Cephiro powstało, żeby trzy dziewczynki mogły się poprzyjaźnić w bardziej ekscytującym środowisku niż szkoła. Nawet je polubiłam, ale co z tego? To stanowczo za mało, żeby broniło się samo w sobie, chociaż fani takich klimatów mogą uważać inaczej.

Co nadal w MKR zachwyca to kreska. Unikatowe kadrowanie i dbałość o detale przy jednoczesnym zachowaniu dynamiczności sprawia, że sceny walk, których trochę tu jest, są prawdziwą gumą balonową dla oczu.

Zostaje mi wzdychać do starej dobrej Rg Vedy tej samej grupy autorek i mieć nadzieję, że ukaże się na polskim rynku. Albo brać wydanie anglojęzyczne. Waneko w ramach świętowania dwudziestolecia ogłosiło w tym roku całe trzy tytuły CLAMPA, a mamy dopiero lipiec, więc kto wie.

Po lekturze drugiego tomu Magic Knight Rayearth muszę przyznać, że chociaż manga jest pięknie narysowana, to gatunkowo nie wpada w moje gusta. Sądziłam, że będzie to młodzieżowe fantasty z nastoletnimi bohaterkami, dostałam mahou shojo, któremu znacznie bliżej do szkolnej obyczajówki.

Najwięcej czasu i uwagi autorki poświęcają tu bohaterkom, które mają okazję powalczyć...

MAGIC SAILOR MOON

Podobnie, jak w przypadku większość miłośników mangi, moja przygoda z komiksami pań z grupy Clamp zaczęła się od ich niezapomnianego (i nigdy niedokończonego) „X”. Dlatego to do mrocznych, ciężkich i pełnych detali ilustracji tam ukazanych mam duży sentyment – i to ona najbardziej kojarzą mi się z twórczością Clampa. Dlatego już samą szatą graficzną kupiły mnie „Magic Knight Rayearth”, ale nie tylko dla niej warto po tę serię sięgnąć. Przede wszystkim bowiem jest to kawał sympatycznej i wciągającej opowieści, utrzymanej na naprawdę dobrym poziomie.

Cała opowieść skupia się na losach trzech dziewczyn z Tokio, które zostają przeniesione do magicznego świata, gdzie mają ocalić księżniczkę. By tego dokonać, muszą stać się Magicznymi Wojowniczkami, ale droga do tego ceku nie jest łatwa. Na razie muszą radzić sobie z pomocą tymczasowej broni, by jednak zdobyć właściwą, muszą odnaleźć legendarny minerał Escudo. I tu zaczyna się kolejny problem – wiedzie do niego droga przez Las Ciszy, miejsce gdzie nie działa żadna magia, a zatem także i kompasy. Jak mają znaleźć w nim drogę? W tym ma im pomóc Mokona, dziwne, bardzo energiczne stworzenie, ale jest jeszcze jeden problem – jak przetrwać w takim miejscu?
I tu na scenie pojawia się on, Ferio. Wojownik, który przybył im z pomocą też poszukuje Escudo, ale jaki jest jego cel? I po czyjej stronie stoi? Dziewczyny postanawiają wykorzystać go, jako ochroniarza. On je ochroni, one pomogą mu znaleźć drogę. Niestety w trakcie wyprawy czyha na nie niejedno niebezpieczeństwo, a ich wróg już czai się do ataku…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/06/magic-knight-rayearth-2-clamp.html

MAGIC SAILOR MOON

Podobnie, jak w przypadku większość miłośników mangi, moja przygoda z komiksami pań z grupy Clamp zaczęła się od ich niezapomnianego (i nigdy niedokończonego) „X”. Dlatego to do mrocznych, ciężkich i pełnych detali ilustracji tam ukazanych mam duży sentyment – i to ona najbardziej kojarzą mi się z twórczością Clampa. Dlatego już samą szatą graficzną...

Tak, po "Sailor Moon" to chyba moja kolejna ulubiona manga.
Ta kreseczka, te sceny, ten sposób rysunku.
Drugi tom zaliczony, czekam z niecierpliwością na następny. Co będzie dalej? Czy uratują księżniczkę? Z pewnością, ale w jaki sposób? Jakie jeszcze napotkają komplikację i jak z nich wybrną?

Tak, po "Sailor Moon" to chyba moja kolejna ulubiona manga.
Ta kreseczka, te sceny, ten sposób rysunku.
Drugi tom zaliczony, czekam z niecierpliwością na następny. Co będzie dalej? Czy uratują księżniczkę? Z pewnością, ale w jaki sposób? Jakie jeszcze napotkają komplikację i jak z nich wybrną?