Trafiłem na książkę w poszukiwaniu wsparcia dla 11 letniej córki.
Autorka przez 70% czasu pisze tak jakby dziecko miało jednego rodzica - matkę. Słowo "ojciec" pojawia się pierwszy raz dość dokładnie w połowie książki, potem jeszcze ze 3 razy. Czytając ten "poradnik" cześć matek może popaść w depresję, bo autorka większość czasu pokazuje jak wiele błędów popełniają. W skrócie - twoje dziecko ma problemy, znaczy nie kochasz go. W połowie książki, większość kobiet będzie już przekonana że niska samoocena u dziecka to wynik braku czułości z ich strony. Druga połowa rozszerza świat opiekunów dziecka i więcej się mówi o "rodzicach", a nie tylko i wyłącznie o matce. Za to przyczyny niskiej samooceny dziecka stają się bardziej ekstremalne. Depresja ( matki oczywiście, no bo ojciec rzecz jasna ma pomijalny wpływ),bicie dziecka, wykorzystywanie seksualne, twardy rygor, poniżanie i wieczna krytyka... Trąci patologią. Opis wpływu tego rodzaju przypadków zajmuje dobre 40% książki.
Na koniec jest kilka "porad", w stylu " narysuj swojego wewnętrznego krytyka".
Cóż. Mam dziecko z niską samooceną jednak z książki nie dowiedziałem się praktycznie niczego. Nie jesteśmy przypadkiem opisywanej tu patologii, dziecko zawsze miało mnóstwo wsparcia i czułości.
Lekturę zdecydowanie odradzam wrażliwym matkom, które pragną szczęścia swoich dzieci i poświęcają temu wszystkie swoje emocje, a kochają he bezgranicznie. Odrobina samokrytyki i po przeczytaniu tej książki macie depresję jak znalazł.

Trafiłem na książkę w poszukiwaniu wsparcia dla 11 letniej córki.
Autorka przez 70% czasu pisze tak jakby dziecko miało jednego rodzica - matkę. Słowo "ojciec" pojawia się pierwszy raz dość dokładnie w połowie książki, potem jeszcze ze 3 razy. Czytając ten "poradnik" cześć matek może popaść w depresję, bo autorka większość czasu pokazuje jak wiele błędów popełniają. W...

Książka porusza skrajne przypadki, w których dziecięce poczucie wartości jest często narażone na krytykę dorosłych.
Warto przeczytać ku przestrodze oraz by wczuć się w rolę dziecka, które być może zbyt często słyszy od nas słowa pesymizmu bądź zniechęcenia.

Książka porusza skrajne przypadki, w których dziecięce poczucie wartości jest często narażone na krytykę dorosłych.
Warto przeczytać ku przestrodze oraz by wczuć się w rolę dziecka, które być może zbyt często słyszy od nas słowa pesymizmu bądź zniechęcenia.

Brakowało mi źródeł w wielu miejscach. Widoczne ppdejście psychoanalityczme autorki. Niektóre zdania wydawały się bardzo naciągane i generalizujące. Dla mnie jako psycholożki, nie wniosła wiele. Dla laika może być przydatna na początku poszerzenia wiedzy z psychologii dziecka.

Brakowało mi źródeł w wielu miejscach. Widoczne ppdejście psychoanalityczme autorki. Niektóre zdania wydawały się bardzo naciągane i generalizujące. Dla mnie jako psycholożki, nie wniosła wiele. Dla laika może być przydatna na początku poszerzenia wiedzy z psychologii dziecka.

Straszne.... straszne jest to, że tak łatwo jest spowodować, że dziecko nie będzie wierzyło w siebie... Książka jest świetna, pozycja obowiązkowa dla każdego rodzica, nauczyciela, opiekunki.

Straszne.... straszne jest to, że tak łatwo jest spowodować, że dziecko nie będzie wierzyło w siebie... Książka jest świetna, pozycja obowiązkowa dla każdego rodzica, nauczyciela, opiekunki.

Ważna książka dla każdego rodzica.

Dziecięca samoocena to aspekt rozwoju dziecka o którym można mnóstwo powiedzieć, a mimo to ma się wrażenie, że nie powiedziało się wystarczająco wiele. Mowa bowiem o czymś, co dzieje się i stale - jako pewien proces – dokonuje się w głowach Naszych Pociech, a tam (pomimo szczerych chęci) nie jesteśmy w stanie „siedzieć”. Jest to wszakże aspekt szalenie ważny, stąd warto docenić pozycje takie jak ta.

Samoocena u dziecka odgrywa niezwykle istotną rolę. Można powiedzieć – rolę kluczową; zwłaszcza dla ukształtowania się dziecięcej psychiki, osobowości, systemu wartości i wszystkiego co stanowi o tym, kim dziecko stanie się jako osoba dorosła. Pozwolę sobie to podkreślić: samoocena jest dla dziecka niezwykle ważna. Jeśli nie jest pozytywna i jeżeli dziecko nie ma poczucia własnej (pozytywnej) wartości, może z tego nie wyniknąć nic dobrego. Zwłaszcza w długiej perspektywie czasu.

Mam nieodparte wrażenie, że sfera dziecięcej samooceny jest niezwykle i karygodnie często pomijana, a jej rola umniejszana. Często się tę sferę bagatelizuje, a to duży błąd… Wielokrotnie dorośli tłumaczą sobie pewne dziecięce zachowania jako niedojrzałe, mało znaczące („to przecież tylko dziecko”, „wyrośnie z tego”, „nauczy się” – itd.),a to prosta droga do nie zauważenia czegoś dziwnego, co jako niepokojące zachowanie wynika właśnie ze złej samooceny dziecka i może w przyszłości rzutować na funkcjonowanie osoby dorosłej, którą dziecko prędzej czy później się stanie. Rola dorosłych – przede wszystkim rodziców – jest na tym polu szczególnie ważna. Pierwsza i naczelna rada zatem: zauważać, nie bagatelizować, rozmawiać, uczyć, wzmacniać pozytywną samoocenę.

Książka nie jest może napisana językiem prostym, ale za to logicznym, a po przenalizowaniu treści – w pełni zrozumiałym. Nie sposób podważyć tez tu zawartych. Niniejsza lektura została napisana przede wszystkim z myślą o dorosłych, lecz stało się tak nie bez przyczyny – to dorośli bowiem kształtują młode umysły i wpływają najbardziej (obok środowiska rówieśniczego) na stan emocjonalny i psychiczny dzieci. Warto o tym pamiętać.

Lektura w przejrzysty sposób punktuje i kładzie nacisk na wszystko to, co można w omawianej sferze zrobić dla dziecka. Pozytywne wzmacnianie komunikatów, ocen, wygaszanie negatywów w dziecięcym życiu, dużo rozmów, słuchanie, zrozumienie, konstruktywny dialog ukierunkowany na odczucia i potrzeby dziecka – w niczym ta mała wyliczanka Ameryki nie odkrywa, ale jest szalenie istotna. Każdy rodzic, pedagog i wychowawca powinien wszystko co powyżej stosować w codziennych kontakcie z dzieckiem. W trosce o to dziecko właśnie.

„Samoocena…” to pozycja, którą powinien przeczytać w pierwszej kolejności każdy rodzic. Można sobie rzecz jasna poradzić na co dzień i bez takich lektur, ale nie można zaprzeczyć temu, że takie książki mogą wiele rzeczy lepiej naświetlić, na wiele kwestii zwrócić uwagę, co nieco uporządkować i w efekcie po prostu pomóc. Przeczytanie tych kilku rozdziałów o emocjonalnych zagrożeniach, sposobach ich niwelowania oraz o najlepszych strategiach postępowania – a w konsekwencji wychowania – nikomu z całą pewnością nie zaszkodzi. Wręcz przeciwnie moim zdaniem.

Gorąco polecam.

Dziękuję Gdańskiemu Wydawnictwu Psychologicznemu za egzemplarz recenzencki.

https://cosnapolce.blogspot.com/2019/05/niska-samoocena-u-dzieci-praktyczny.html

Ważna książka dla każdego rodzica.

Dziecięca samoocena to aspekt rozwoju dziecka o którym można mnóstwo powiedzieć, a mimo to ma się wrażenie, że nie powiedziało się wystarczająco wiele. Mowa bowiem o czymś, co dzieje się i stale - jako pewien proces – dokonuje się w głowach Naszych Pociech, a tam (pomimo szczerych chęci) nie jesteśmy w stanie „siedzieć”. Jest to wszakże...