Dwa pierwsze tomy „Najemnika” wydawały mi się dosyć podobne do siebie pod względem fabuły. Jednakże w trzecim tomie postanowiono wprowadzić pewne urozmaicenie.

Główny bohater postanawia wstąpić do sekty Krateru. W tym celu musi jednak przejść serię prób. Czy uda mu się z nich wyjść zwycięsko?

Tym razem fabuła idzie ponad proste zadanie uwolnienia czy eskortowania kogoś. Bohater musi przejść kilka różnych prób, które wymagają od niego kreatywnego myślenia. Czasami byłem jednak trochę rozczarowany, że rozwiązanie niektórych problemów było zaskakująco proste. Podobał mi się jednak pewien zwrot akcji wyjaśniający prawdziwą naturę tych prób.

Szkoda, że finał trochę przekreślił nowy status quo bohatera. Sprowadza się to do typowej walki, która jest trochę nużąca. Jednakże ostatnie kadry sugerują, że może jednak nie wszystko zostało przekreślone.

Pod względem graficznym jest jeszcze lepiej niż ostatnio. Autor dopracował swoją technikę i rysuje bardziej szczegółowo. Przy czym dopiero teraz zauważyłem, że kobiety w jego wykonaniu są zbyt podobne do siebie.

Tym razem w dodatkach autor zdradza tajniki warsztatu. Można się dowiedzieć jak można z niemalże fotograficzną dokładnością malować przedmioty i krajobrazy.

Tom jest miłym urozmaiceniem na tle poprzedników. Wprawdzie ostatecznie całość sprowadza się do tego co zawsze, ale i tak udało się uniknąć znużenia na łamach większości tego tomu.

Dwa pierwsze tomy „Najemnika” wydawały mi się dosyć podobne do siebie pod względem fabuły. Jednakże w trzecim tomie postanowiono wprowadzić pewne urozmaicenie.

Główny bohater postanawia wstąpić do sekty Krateru. W tym celu musi jednak przejść serię prób. Czy uda mu się z nich wyjść zwycięsko?

Tym razem fabuła idzie ponad proste zadanie uwolnienia czy eskortowania kogoś....

Żałuję, że cały cykl nie poszedł w tym kierunku co "Próby". Oniryczny klimat tego albumu świetnie pasuje do tej fantastycznej i nieco kiczowatej estetyki. Niestety Segrelles, który był znakomitym ilustratorem o wielkiej precyzji i wyobraźni oraz zmyśle rasowego designera, był przy tym wszystkim słaby scenarzystą. Jego postaci są papierowe, dialogi drewniane a fabułki potwornie naiwne i dość głupawe (co czuć coraz boleśniej w kolejnych odsłonach tej serii). "Najemnik" to ten rodzaj komiksu, który wolę po prostu przeglądać, bo czytanie zabija cały urok i klimat jego mistrzowskich obrazów.

Żałuję, że cały cykl nie poszedł w tym kierunku co "Próby". Oniryczny klimat tego albumu świetnie pasuje do tej fantastycznej i nieco kiczowatej estetyki. Niestety Segrelles, który był znakomitym ilustratorem o wielkiej precyzji i wyobraźni oraz zmyśle rasowego designera, był przy tym wszystkim słaby scenarzystą. Jego postaci są papierowe, dialogi drewniane a fabułki...

Po dwóch wcześniejszych , ciekawych tomach dostałem słabą, mało ciekawą historyjkę. Rysunki a raczej malunki - nadal rewelacja.

Po dwóch wcześniejszych , ciekawych tomach dostałem słabą, mało ciekawą historyjkę. Rysunki a raczej malunki - nadal rewelacja.