The Shape of the Ruins

„Kształt ruin” jest to książka, która nie należy do najłatwiejszych, ale z pewnością warto ją przeczytać. Łączy w sobie polityczne tematy, zachacza o historię Kolumbii, a także pokazuje, że nie wszystko co „oficjalne” i przyjęte do powszechnej wiadomości musi być prawdziwe. Jest pełna intryg, sprzecznych informacji i barwnych postaci, a całość skutecznie mami czytelnika i zwodzi go na manowce. Jednak te wszystkie elementy w połączeniu z charakterystycznymi postaciami, ciekawym językiem i różnymi teoriami spiskowymi sprawiło, że naprawdę mocno wciągnęłam się w fabułę. Autor obsadzony w roli głównego bohatera stworzył historię w której fikcja w fajnie miesza się z „rzekomą” prawdą i w ciekawy sposób pokazuje w książce dowody, co pozwala jeszcze lepiej wczuć się w wydarzenia. Trzeba być jednak bardzo czujnym, aby wiedzieć co w danym momencie jest fikcją,a co miało miejsce naprawdę. W książce mamy do czynienia z niespotykaną dotychczas przeze mnie formą zapisu dialogów między bohaterami. Umieszczone są one w „cudzysłowie”, zamiast od myślników i nie ukrywam, że na początku było mi ciężko się połapać. Nie mniej jednak uważam, że „Kształt ruin” naprawdę warto przeczytać. Nie jest to typowa, lekka lektura, wymaga więcej skupienia i uwagi, ale umożliwia czytelnikowi szczegółowe zagłębienie się w historię Kolumbii i poznanie zwyczajów rządzących tym krajem. Misterna sieć intryg i niedomówień sprawia, że chociaż momentami książka mi się dłużyła (zresztą też liczy sporo stron) to jednak ciekawość brała górę i przewracałam kolejne kartki. Jeśli macie ochotę na nieco ambitniejsze książki polecam Wam „Kształt ruin”.

„Kształt ruin” jest to książka, która nie należy do najłatwiejszych, ale z pewnością warto ją przeczytać. Łączy w sobie polityczne tematy, zachacza o historię Kolumbii, a także pokazuje, że nie wszystko co „oficjalne” i przyjęte do powszechnej wiadomości musi być prawdziwe. Jest pełna intryg, sprzecznych informacji i barwnych postaci, a całość skutecznie mami czytelnika i...

Doceniam wkład pracy i świetną narrację. Ilość bohaterów i dygresji w tej powieści chyba jednak mnie przerosła. Może to jednak książka nie dla mnie...

Doceniam wkład pracy i świetną narrację. Ilość bohaterów i dygresji w tej powieści chyba jednak mnie przerosła. Może to jednak książka nie dla mnie...

Hej, cześć i czołem 🖐🏻

Dziś przychodzę do Was z takim oto pytaniem, a mianowicie - Czy jesteście po studiach? Jeśli tak, to jakich? Jeśli nie, to może jakieś planujecie?

Ja mam dziś obronę magisterki z Pedagogiki Przedszkolnej i Wczesnoszkolnej 🙈 Troszkę obawiam się tego wszystkiego, ale ponoć to tylko formalność. Okaże się czy w moim przypadku też tak będzie, czy jednak zrobią wyjątek od reguły 😅🙊 W każdym razie trzymajcie za mnie kciuki i do usłyszenia wkrótce! 😁😁😁

⭐RECENZJA⭐

"W środę 9 kwietnia 2014 roku podczas włamania do muzeum Jorge Eliecera Gaitana – kolumbijskiego męża stanu zamordowanego ponad pół wieku temu – zostaje ujęty mężczyzna. Tylko Juan Gabriel Vásquez wie, kim tak naprawdę jest zatrzymany Carlos Carballo: ogarniętym obsesją człowiekiem, który nie cofnie się przed niczym. I jednym z nielicznych, którzy znają prawdę na temat nie tylko śmierci Gaitana, lecz także morderstwa sprzed stu lat, które rozpędziło błędne koło kolumbijskiej przemocy.

Vásquez na przekór władzy, pamięci i faktom, odkrywa przed czytelnikami opowieść skrywaną w mrokach historii. Polityczne zbrodnie przeplatają się z okrutnym terrorem narcos, a rzeczywiste i urojone relacje łączą się ze sobą w skomplikowanym, wielowątkowym śledztwie. "Kształt ruin" to porywający thriller o poszukiwaniu prawdy, która zdaniem wielu powinna pozostać ukryta."
Powyższy opis pochodzi od wydawcy
❔❕
Do przeczytania tej powieści zabierałam się jakiś czas, a jej przeczytanie z tego, co pamiętam zajęło mi około dwóch miesięcy. Nie dlatego, że ta lektura była zła, ale dlatego że tak troszkę to nie moje klimaty, no i spora obojętność. Dostałam ją w swoje szpony przez czysty przypadek, ale tak szczerze? Nie żałuję 😉 Było to coś innego, coś mrocznego, a zarazem okrytego brutalną tajemnicą i prawdą. Autor ów powieści opisuje na przykładzie Kolumbii do czego może dojść, jeśli społeczeństwo jest głęboko podzielone, a strona rządcą wykorzystuje władzę do swoich celów i nie oddziela religii od spraw państwowych. Choć fikcja przeplata się z prawdą, to mowa nienawiści i słowa mogą wiele złego zadziałać. Czy nie przypomina Wam to czegoś? Po tej lekturze nasuwa się pewne podobieństwo do sytuacji w Polsce, gdzie kler ma duży wpływ na rządzących. Wydaje mi się, że ta książka otwiera nam oczy na rzeczywistość i to, że trzeba coś z tym zrobić. Nie może być tak, jak jest teraz. No, ale jak wiadomo, jedna czy dwie osoby nic nie zdziałają w tej kwestii. Tu trzeba całego społeczeństwa, żeby coś się ruszyło. Polecam Wam tę powieść! Myślę, że wielu z Was otworzyłyby się po niej oczy. Miłego! 😘
❕❔
Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwoczarnaowca 🖤
❔❕

Hej, cześć i czołem 🖐🏻

Dziś przychodzę do Was z takim oto pytaniem, a mianowicie - Czy jesteście po studiach? Jeśli tak, to jakich? Jeśli nie, to może jakieś planujecie?

Ja mam dziś obronę magisterki z Pedagogiki Przedszkolnej i Wczesnoszkolnej 🙈 Troszkę obawiam się tego wszystkiego, ale ponoć to tylko formalność. Okaże się czy w moim przypadku też tak będzie, czy jednak...

Vasquez sięga do najlepszych momentów Llosy - umieszczonego zresztą w blurbie na okładce - czyli "Rozmowy..." i "Święta kozła". Zatem mamy tu fikcję przeplecioną faktografią; zrobiono ów mix dość zręcznie, choć retrospekcje, zmiany miejsc nie każdemu mogą się podobać i służyć "gładkiemu" przyswojeniu treści, osób i zdarzeń. Powstał z tego polityczny kryminał wagi ciężkiej - dla mnie to komplement, ale nie jest to z drugiej strony literatura wakacyjno-leżakowa. Dla zainteresowanych historią polityczną Ameryki Południowej "must read".

Vasquez sięga do najlepszych momentów Llosy - umieszczonego zresztą w blurbie na okładce - czyli "Rozmowy..." i "Święta kozła". Zatem mamy tu fikcję przeplecioną faktografią; zrobiono ów mix dość zręcznie, choć retrospekcje, zmiany miejsc nie każdemu mogą się podobać i służyć "gładkiemu" przyswojeniu treści, osób i zdarzeń. Powstał z tego polityczny kryminał wagi ciężkiej -...

Nie pomylę się wiele mówiąc, że mamy tu do czynienia z drugim M.V. Llosą. Sposób narracji, niesamowity, latynoamerykański klimat i piękny język którymi częstuje nas autor to tylko nieliczne zalety tej jakby nie patrzeć , trudnej książki. Oprócz jej "gabarytów", przytłaczająca jest mnogość wątków podejmowanych przez autora, które co prawda na końcu tworzą spójną całość, jednak wymagają pełnej koncentracji czytelnika. Polecam, ale niekoniecznie dla relaksu.

Nie pomylę się wiele mówiąc, że mamy tu do czynienia z drugim M.V. Llosą. Sposób narracji, niesamowity, latynoamerykański klimat i piękny język którymi częstuje nas autor to tylko nieliczne zalety tej jakby nie patrzeć , trudnej książki. Oprócz jej "gabarytów", przytłaczająca jest mnogość wątków podejmowanych przez autora, które co prawda na końcu tworzą spójną całość,...

Być może te książkę należy przeczytać - podobnie, jak inną, będącą bohaterką powieści - kilka razy. Wtedy dostrzeżemy jej przegapione znużeniem walory. Owo znużenie to nie zarzut, możliwe, że nawet celowy zabieg autora. Mamy tu bowiem doskonałą analizę tego, co się nazywa "spiskową teorią dziejów". Doskonałą i drobiazgową. Ulega jej nawet sam narrator, w porę trzeźwiejąc. Inny nie pokonał i został "zjedzony", inny zmarnował na śledztwo całe życie.
Bo teoria spisku, który czai się wszędzie i może dopaść każdego to trucizna, to ów wspominany w jednej z rozmów bluszcz, który nie opanowany szybko zarośnie i pochłonie wszystko dookoła.
Wyznawcom takich spisków wszystko do założonej tezy pasuje, choć - jak mówi jeden z bohaterów - wiedzą, że to czy tamto to prawda, ale nie potrafią jej udowodnić. Posiłkują się przekazami z drugiej, z trzeciej ręki, kogoś, kto był i zniknął nie wiadomo jak i czy naprawdę istniał.
W książce teoria spiskowa dotyczy zabójstw ważnych osobistości kolumbijskich, i to na przestrzeni wielu wieków. Zabójstwo Kennedy'ego też jest wspominane, jako potwierdzenie, że nie zabija się znanej osoby ot, tak, w pojedynkę. Może tak, może nie. Widziałam niedawno film o tym wydarzeniu, w którym podkreślano, że tak długo przewożono Oswalda z sądu do sądu, aż ktoś do niego strzelił. Jakby o to szło...
Nawet wielokrotna obdukcja i powtarzane sekcje zwłok, które mówiły jednoznacznie, że kula była jedna - nie przekonują samozwańczych detektywów, którzy nadal szukają "wysokiego mężczyzny w cylindrze, elegancko ubranego".

Być może te książkę należy przeczytać - podobnie, jak inną, będącą bohaterką powieści - kilka razy. Wtedy dostrzeżemy jej przegapione znużeniem walory. Owo znużenie to nie zarzut, możliwe, że nawet celowy zabieg autora. Mamy tu bowiem doskonałą analizę tego, co się nazywa "spiskową teorią dziejów". Doskonałą i drobiazgową. Ulega jej nawet sam narrator, w porę trzeźwiejąc....

Niebanalny, ciekawy, inspirujący kryminał. Autor informuje, że książka jest utworem fikcyjnym, jednak "Kształt ruin" czytałam jak prawdziwą historię z faktami dotąd nieobjawionymi.

Niebanalny, ciekawy, inspirujący kryminał. Autor informuje, że książka jest utworem fikcyjnym, jednak "Kształt ruin" czytałam jak prawdziwą historię z faktami dotąd nieobjawionymi.

Absolutnie zasłużone wszystkie wysokie oceny. Głęboka, przemyślana treść wprowadza nas w świat niepokoju, intryg i teorii spiskowych. Teorii, które potrafią zawładnąć bez reszty bohaterami powieści jak i czytelnikami. Świetnie się czyta ale wymaga naprawdę ogromnego skupienia i uwagi. Czytając zapadamy się w okrutny świat, świat zbrodni i zdrady. Warto w to wejść i przemyśleć.

Absolutnie zasłużone wszystkie wysokie oceny. Głęboka, przemyślana treść wprowadza nas w świat niepokoju, intryg i teorii spiskowych. Teorii, które potrafią zawładnąć bez reszty bohaterami powieści jak i czytelnikami. Świetnie się czyta ale wymaga naprawdę ogromnego skupienia i uwagi. Czytając zapadamy się w okrutny świat, świat zbrodni i zdrady. Warto w to wejść i przemyśleć.

Kształt ruin to wymagająca mieszanka fikcji z historią w kolumbijskim krajobrazie morderstw polityków.

Ja jako człowiek nie mający żadnej wiedzy o historii Kolumbii, jestem zagubiony i powątpiewający niczym główny bohater (w tej roli sam autor). Zdarzenia przeplatane są teoriami spiskowymi, alternatywnymi przebiegami zdarzeń, różnymi punktami widzenia, opowieściami rodzinnymi, a nawet zdjęciami przedmiotów i dokumentów. Jesteśmy cały czas wodzeni, kolejne opowieści generują wątpliwości i dalsze pytania - negujemy wcześniejsze zdarzenia oraz stopniowo zostajemy pochłonięci kolejnymi teoriami, jak chociażby rzekomy analogiczny sposób zabójstwa dwójki kolumbijskich polityków sprzed stu i pięćdziesięciu lat oraz prezydenta Kennedy’ego.

Czy powszechnie znana historia odzwierciedla rzeczywisty przebieg wydarzeń? A może jest tylko zwycięską, lecz przekłamaną wersją rzeczywistości? Czy pojedyncze zeznania świadków są obiektywnymi faktami, czy wyłącznie ich chęcią postrzegania świata tak, a nie inaczej? Czy wspomnienia i nasze wewnętrzne oczekiwania, nie przepisują stopniowo pamięci, a tym samym historii? Co jest prawdą, a co półprawdą? Mimo, że całość odnośni się do czasów minionych, to dobrze koresponduje ze współczesnym uświadamianiem społeczeństwa o potędze fake newsów i postprawdy. I o tym, że to nie są nowe wynalazki.

Całość to zaskakująco wciągająca, lecz nieśpieszna opowieść o pamięci, historii i całej masie teorii spiskowych lub co najmniej ciągłych wątpliwościach, co do oficjalnej prawdy.

Więcej dostępne na: https://www.instagram.com/kwakwabooks/

Kształt ruin to wymagająca mieszanka fikcji z historią w kolumbijskim krajobrazie morderstw polityków.

Ja jako człowiek nie mający żadnej wiedzy o historii Kolumbii, jestem zagubiony i powątpiewający niczym główny bohater (w tej roli sam autor). Zdarzenia przeplatane są teoriami spiskowymi, alternatywnymi przebiegami zdarzeń, różnymi punktami widzenia, opowieściami...

Literatura iberoamerykańska ma się dobrze, a Vasquez serwuje wszystko, co u nich najlepsze. Gęste, poetyckie zdania, szczegół i spojrzenie z lotu ptaka, magia w codzienności. Opowieść o teoriach spiskowych i ułudzie własnego doświadczania rzeczywistości, zanurzona w historii (?) Kolumbii. Historia sprzed 100 lat, ale retoryka konserwatywnych polityków nie zmieniła się ani na jotę (i działa tak samo skutecznie na masy). Żal, że nikt nie potrafi tego eksplorować literacko na naszym podwórku.
PS. Do jakości tekstu nie dostroiła się niestety korekta.

Literatura iberoamerykańska ma się dobrze, a Vasquez serwuje wszystko, co u nich najlepsze. Gęste, poetyckie zdania, szczegół i spojrzenie z lotu ptaka, magia w codzienności. Opowieść o teoriach spiskowych i ułudzie własnego doświadczania rzeczywistości, zanurzona w historii (?) Kolumbii. Historia sprzed 100 lat, ale retoryka konserwatywnych polityków nie zmieniła się ani...