Dla "Fistaszków" rok 1990 oznaczał czterdziestolecie serii, z drugiej zaś strony teraz już wiemy, że komiks stanął wówczas u progu swojej właściwie ostatniej dekady (w sensie kontynuacji). Rzeczywistość wokół zmieniała się gwałtownie, ale były pewne stałe elementy w rozedrganym świecie - Schulz kontynuuje swoje dzieło z tym samym polotem i humorem, jakie znamy z poprzednich tomów. Schemat i powtarzalność motywów nie są obciążeniem, ale siłą serii - nie chcemy przecież w gruncie rzeczy, żeby bohaterowie "Fistaszków" się zmienili, choć czasem jest nam ich żal - zwłaszcza pechowego i zakompleksionego Charliego Browna. W codziennych paskach Schulz sięga do różnej ilości kadrów - czasem nawet do puenty wystarczy mu tylko jeden. Nie zabraknie też niespodzianek - jak na przykład po raz pierwszy na kartach "Fistaszków", właśnie w tym zbiorze, pojawią się brat Snoopy'ego - brzydal Olaf i ojciec Snoopy'ego. Tym, którzy uważają, że "Fistaszki" są komiksem dziecięcym, Schulz przypomina o refleksyjno-filozoficznej wymowie swojego dzieła takim paskami jak ten, w którym Charlie Brown w rozmowie z Franklinem stwierdza: "Mój dziadek mówi, że czuje się bardzo zawiedziony. Sądził, że życie będzie lepsze, gdy wejdzie w wiek dojrzały. Twierdzi, że w dziesięć minut przeszedł od dojrzałości do satrości!". Oczywiście jak zwykle wielkie brawa dla autora przekładu - Michała Rusinka, bez którego wiedzy, wyczucia i wyobraźni, ta fistaszkowa uczta po polsku byłaby zapewne nieco mniej spektakularna.

Dla "Fistaszków" rok 1990 oznaczał czterdziestolecie serii, z drugiej zaś strony teraz już wiemy, że komiks stanął wówczas u progu swojej właściwie ostatniej dekady (w sensie kontynuacji). Rzeczywistość wokół zmieniała się gwałtownie, ale były pewne stałe elementy w rozedrganym świecie - Schulz kontynuuje swoje dzieło z tym samym polotem i humorem, jakie znamy z poprzednich...

CZTERDZIESTOLECIE FISTASZKÓW

Najnowszy tom „Fistaszków”, zbierający komplet pasków z lat 1989-1990, właśnie pojawił się na rynku. Jak zawsze jest to spore komiksowe wydarzenie, bo seria Charlesa M. Schultza to nie tylko klasa sama w sobie, ale przede wszystkim jedno z największych dokonań komiksu prasowego w dziejach, niemniej ta część jest ważna też z innego powodu. Jakiego? Seria w roku 1990 obchodziła swoje czterdzieste urodziny i właśnie w tym tomie otrzymujemy jej jubileuszowe paski. Nie ma to jednak najmniejszego wpływu na odbiór całości. Album, tak jak i poprzednie, to kawał rewelacyjnej, inteligentnej satyry, która zachwyci czytelników w każdym wieku.

W świecie „Fistaszków” jak zwykle dzieje się wiele. Więcej. I jeszcze trochę.
Miłość kwitnie wokoło, gdy okazuje się, że nauczycielka w kimś się zakochała. Linus, który marzył, że ożeni się z nią, kiedy dorośnie, jest rozczarowany. Ale uczucie nie omija także Charliego Browna, który znajduje sobie dziewczynę. Co dzieje się poza tym? Snopy i Spike nie chcą brać udziału w konkursie na… najbrzydszego psa, a Linus zakłada Ruch Wielkiej Dyni i stara się nawrócić wszystkich wokoło. Marcie zaś nie może znieść presji bycia dobrą uczennicą. Oczywiście nie może przy tym zabraknąć letniego obozu i szkoły letniej, a także kolejnych prób Snoopy’ego stworzenia literackiego arcydzieła. A to zaledwie ułamek tego, co czeka na bohaterów i czytelników w tym tomie!

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/05/fistaszki-zebrane-1989-1990-charles-m.html

CZTERDZIESTOLECIE FISTASZKÓW

Najnowszy tom „Fistaszków”, zbierający komplet pasków z lat 1989-1990, właśnie pojawił się na rynku. Jak zawsze jest to spore komiksowe wydarzenie, bo seria Charlesa M. Schultza to nie tylko klasa sama w sobie, ale przede wszystkim jedno z największych dokonań komiksu prasowego w dziejach, niemniej ta część jest ważna też z innego powodu....