Feluni

Byłam bardzo zainteresowana książką , ale niestety pokonała mnie forma , w jakiej jest pisana. Ciągłe wypowiedzi i to kopiowane z języka mówionego, brak spójności w stylu, chaotyczność , wiele zbyt szczegółowych wątków- to wszystko sprawiało, ze nie mogłam skupić się na treści.

Byłam bardzo zainteresowana książką , ale niestety pokonała mnie forma , w jakiej jest pisana. Ciągłe wypowiedzi i to kopiowane z języka mówionego, brak spójności w stylu, chaotyczność , wiele zbyt szczegółowych wątków- to wszystko sprawiało, ze nie mogłam skupić się na treści.

Kupiłam tę książkę w pakiecie, na wyprzedaży. Przedtem czytałam o całym tryptyku, ale jakoś mnie nie przekonywały recenzje.
I chyba słusznie..
Sposób prowadzenia opowieści jest sztuczny (co może pamiętać trzy czy czteroletnie dziecko...) i irytujący. Autorka zaprasza czytelnika w głąb rodzinnych wydarzeń, mniej lub bardziej intymnych, skrywanych, obrosłych wspomnieniami i, ceremoniami, zwyczajami... Jakoś mnie nie przekonuje.
A losu bohatera tej ostatniej części sagi rodzinnej jest tu najmniej. Zresztą, losu rodziny zmagającej się z jego choroba też. Wszystko ugrzęzło w pośpiesznych, urywanych wspomnieniach, zdaniach, napomknieniach...
Może autorce w czymś pomogło takie "przerobienie" życia, w sumie niełatwego.
Ja zapamiętam... kwęknięcie, bo ileż razy można pisać powiedziała, mówiła, rzekła? Więc najczęściej ktoś do kogoś właśnie kwęknął.

Kupiłam tę książkę w pakiecie, na wyprzedaży. Przedtem czytałam o całym tryptyku, ale jakoś mnie nie przekonywały recenzje.
I chyba słusznie..
Sposób prowadzenia opowieści jest sztuczny (co może pamiętać trzy czy czteroletnie dziecko...) i irytujący. Autorka zaprasza czytelnika w głąb rodzinnych wydarzeń, mniej lub bardziej intymnych, skrywanych, obrosłych wspomnieniami i,...

Ostatni tom...szkoda. Brzmi to nie tak jak powinno, ale będę tęsknić. Za klimatem, za historią. Autorka wdarła się do mojego serca, pozostanie w nim i w mojej pamięci. Dziękuję za to co pozostawiła wartościowego: szczerość, prawdę, ból bez ozdobników i kolorów, smutek i tęsknotę. Takie książki to skarb. I jak tu nie wierzyć, że okładki wybierają czytelnika?

Ostatni tom...szkoda. Brzmi to nie tak jak powinno, ale będę tęsknić. Za klimatem, za historią. Autorka wdarła się do mojego serca, pozostanie w nim i w mojej pamięci. Dziękuję za to co pozostawiła wartościowego: szczerość, prawdę, ból bez ozdobników i kolorów, smutek i tęsknotę. Takie książki to skarb. I jak tu nie wierzyć, że okładki wybierają czytelnika?

Niestety nie czytałam poprzednich książek „rodzinnych” Ewy Kuryluk, ani „Goldiego” ani „Fracati”, więc do „Feluniego” przystąpiłam ciut nieprzygotowana. A proza Ewy Kuryluk (przynajmniej ta w „Felunim”) to niesamowity, nieokiełznany żywioł języka. To mnie początkowo oszołomiło na tyle, że w pierwszym odruchu chciałam odłożyć książkę na bok. Dopiero po wzięciu głębszego oddechu, jak przed zanurzeniem głowy w wodzie, zanurkowałam w tę gęstą prozę. Ewa Kuryluk ocala od niepamięci swoich najbliższych, matkę, ojca (ojców?),ukochanego brata. A pamięć, jak to pamięć, rządzi się swoimi prawami. Trudno za nią nadążyć. Jest kapryśna, nieobliczalna, miesza plany czasowe, osoby, wydarzenia, rozmowy, imiona, smaki i zapachy… „W gruncie rzeczy pragnęłam po prostu obcować dalej z Piotrusiem [bratem, tytułowym Felunim] zanurzona w przypływach i odpływach przeszłości, tym bardziej intrygującej im mniej obchodzi mnie teraźniejszość.” Jest to też książka o tragicznych, polskich losach… przed którymi nie ma ucieczki. Niczym nie da się usprawiedliwić i nie da się zrozumieć pogromu kieleckiego i innych pogromów po wojnie. Pamięć pokoleniowa trwa, a im więcej zaprzeczania i wypierania tym jest bardziej dotkliwa.

Niestety nie czytałam poprzednich książek „rodzinnych” Ewy Kuryluk, ani „Goldiego” ani „Fracati”, więc do „Feluniego” przystąpiłam ciut nieprzygotowana. A proza Ewy Kuryluk (przynajmniej ta w „Felunim”) to niesamowity, nieokiełznany żywioł języka. To mnie początkowo oszołomiło na tyle, że w pierwszym odruchu chciałam odłożyć książkę na bok. Dopiero po wzięciu głębszego...

Wzruszająca, poruszająca, bardzo szczera.

Wzruszająca, poruszająca, bardzo szczera.