Szczerze mówiąc z trudem przebrnęłam do końca książki. Chwyciłam tę pozycję z nadzieją, że dowiem się czegoś ciekawego na temat kompulsywnego objadania się ale w zamian za to otrzymałam duże rozczarowanie. Autorka obala wszelkie metody radzenia sobie z uzależnieniami stosowane przez terapeutów, ponieważ na nią samą nie mialy żadnego wpływu. W zamian za to daje czytelnikowi swoją metodę radzenia sobie z kompulsywnym objadaniem się, która ma zaoszczędzić czytelnikowi pieniądze na "zbędne" terapie oraz uniknąć rozczarowań. Metoda ta traktuje kompulsywne objadanie się jako zły nawyk, który trzeba zmienić. Odniosłam wrażenie, że autorka piszac tę książkę, bawi się w terapeutę - psychologa, wymyślając nazwy różnych procesów. Co więcej występuje tutaj zdecydowanie przerost formy nad treścią. Całą książkę można byłoby zmieścić w kilkunastu stronach.

Szczerze mówiąc z trudem przebrnęłam do końca książki. Chwyciłam tę pozycję z nadzieją, że dowiem się czegoś ciekawego na temat kompulsywnego objadania się ale w zamian za to otrzymałam duże rozczarowanie. Autorka obala wszelkie metody radzenia sobie z uzależnieniami stosowane przez terapeutów, ponieważ na nią samą nie mialy żadnego wpływu. W zamian za to daje czytelnikowi...

Indywidualna walka z objadaniem się, przedstawiona jako uniwersalny sposób dla wszystkich. Coś można wyciągnąć, ale trochę mnie irytowało to przekonanie, że skoro na autorkę nie zadziałało kilka metod to są "do bani" a jej metoda jest genialna na wszystko.

Indywidualna walka z objadaniem się, przedstawiona jako uniwersalny sposób dla wszystkich. Coś można wyciągnąć, ale trochę mnie irytowało to przekonanie, że skoro na autorkę nie zadziałało kilka metod to są "do bani" a jej metoda jest genialna na wszystko.

Bardziej historia bulimiczki, a nie tego się spodziewałam. Mogłaby być o połowę cieńsza, ale treści ciągle się powtarzają. Ciężko przełamać znudzenie czytając taką pozycję.

Bardziej historia bulimiczki, a nie tego się spodziewałam. Mogłaby być o połowę cieńsza, ale treści ciągle się powtarzają. Ciężko przełamać znudzenie czytając taką pozycję.

Polecam, inna niz wszystkie, ciekawy punkt widzenia

Polecam, inna niz wszystkie, ciekawy punkt widzenia

Podejście prezentowane w książce jest fantastyczne. Niemniej jednak dużo za dużo zbędnych treści.

Podejście prezentowane w książce jest fantastyczne. Niemniej jednak dużo za dużo zbędnych treści.

"Kompulsywne objadanie" to pozycja, w której nie ma zbędnego gadania. Autorka umieściła w swoim dziele praktyczne informacje, własne doświadczenia, które opisała prostym i przystępnym językiem, który dla wszystkich będzie zrozumiały. Kathryn wykazała się nie małą odwagą opisując problem, z którym borykała się przez kilka lat i z którym boryka się wielu z nas. Jest to naprawdę jedna z najlepszych książek tego rodzaju, jaką miałam okazję przeczytać. Uważam, że każdy kto w swoim życiu przeżywa podobne epizody powinien sięgnąć po tę pozycję, ponieważ nie tylko zyska czy pogłębi wiedzę na temat tego schorzenia, ale zdobędzie również wiarę w "nadejście lepszego jutra". Polecam z całego serca, a samej autorce gratuluję i dziękuję za to, że postanowiła się z nami tym wszystkim podzielić! :)

"Kompulsywne objadanie" to pozycja, w której nie ma zbędnego gadania. Autorka umieściła w swoim dziele praktyczne informacje, własne doświadczenia, które opisała prostym i przystępnym językiem, który dla wszystkich będzie zrozumiały. Kathryn wykazała się nie małą odwagą opisując problem, z którym borykała się przez kilka lat i z którym boryka się wielu z nas. Jest to...

Ocena "rewelacyjna" to przekolorowana ocena, ale uważam że w skali 1-10 zasługuje na 8. Prio - ukazuje zaburzenia odżywiania - nie, jak problem z samym sobą - a reakcję naszego mózgu na pokusy pojawiające się wskutek "błędu". Opisując to w bardzo uproszczony sposób. To podstawa zrozumienia siebie, zrozumienia że mamy kontrolę nad tym, co się dzieje i nie musimy szukać winy w wychowaniu, w relacjach z innymi, złym dniem w pracy/szkole czy samotnością. Czy książka pomaga wyjść z zaburzeń? Nie, książka pomaga zrozumieć działanie podczas napadu obżarstwa, obrazuje cały proces w prosty i przejrzysty sposób, autorka daje Nam do zrozumienia - że pokonanie nawyku jest w Naszych rękach - ale to MY musimy zając się powrotem do "normalności". Nie jest to łatwy proces i książka nie zawiera odpowiedzi na pytanie JAK WYJŚĆ Z ZABURZEŃ ODŻYWIANIA w jednym, prostym, krótkim zdaniu. Uważam, że całość to proces złożony, który oczywiście zaczyna się w naszej głowie i wymaga pracy. Ogólnie pozycja pozwoliła mi spojrzeć na problem z innej strony, dała mały promyk nadziei, że problem nie jest tak beznadziejny - jak go przedstawiają. Ale nie gwarantuje wyzdrowienia tuż po jej przeczytaniu. Jednakże świadomość działania naszego mózgu i ciąg przyczynowo - skutkowy przedstawiony w naprawdę prosty sposób przez autorkę - to nakierowanie na dobrą drogę ku bardziej wyrównanej walce (aniżeli było to dotychczas!) z tym paskudnym nałogiem.

Ocena "rewelacyjna" to przekolorowana ocena, ale uważam że w skali 1-10 zasługuje na 8. Prio - ukazuje zaburzenia odżywiania - nie, jak problem z samym sobą - a reakcję naszego mózgu na pokusy pojawiające się wskutek "błędu". Opisując to w bardzo uproszczony sposób. To podstawa zrozumienia siebie, zrozumienia że mamy kontrolę nad tym, co się dzieje i nie musimy szukać winy...

Pomimo, że już słyszałam większość przytoczonych przez autorkę książki sposobów na wyjście z tego bagna, nigdy tak naprawdę nie uświadomiłam sobie tego w takim stopniu, jak po przeczytaniu tej książki, a w zasadzie 10 ostatnich stron. Jeśli ktoś chce znaleźć szybko sposób, to najlepiej od razu przejść do ostatnich rozdziałów, dlatego moja ocena to 9. Myślę, że w końcu jestem na jak najlepszej drodze do wyzdrowienia, nawet nie jestem w stanie opisać swojej radości. Polecam lekturę z całego serca!

Pomimo, że już słyszałam większość przytoczonych przez autorkę książki sposobów na wyjście z tego bagna, nigdy tak naprawdę nie uświadomiłam sobie tego w takim stopniu, jak po przeczytaniu tej książki, a w zasadzie 10 ostatnich stron. Jeśli ktoś chce znaleźć szybko sposób, to najlepiej od razu przejść do ostatnich rozdziałów, dlatego moja ocena to 9. Myślę, że w końcu...

Myślę, że mogę z czystym sumieniem polecić tę książkę wszystkim bulimiczkom, osobom takim ja, czyli zmagającymi się z zaburzeniami odżywiania, obsesyjnym objadaniem się i katorżniczymi próbami oczyszczania się po każdym takim epizodzie. Autorka opisuje swoją kilkuletnią mękę związaną z rygorystyczną dietą, która w końcu przeistoczyła się w błędne koło objadania się i oczyszczania. Podpisuję się pod każdym słowem autorki, gdyż sama w swoim życiu doświadczyłam niemalże identycznych sytuacji oraz tak samo przestałam widzieć sens w terapiach mających pomagać przy zaburzeniach odżywiania. Kathryn Hansen w końcu racjonalnie wyjaśniła mi, skąd tak naprawdę wzięła się moja bulimia i przede wszystkim jak pozbyć się tego wyniszczającego nawyku. Sięgnęłam po tę książkę w ciężkiej dla mnie chwili, bo tak naprawdę między jednym a drugim epizodem objadania i oczyszczania się. Miałam już dosyć siebie i swojego zachowania, którego nie potrafiłam zrozumieć. Sięgając po książkę, nie miałam nic do stracenia, a po jej lekturze, zyskałam naprawdę wiele. Myślę, że osoby szukające tego typu tytułów chcą jedynie wiedzieć, czy informacje zawarte w nich naprawdę im w czymś pomogą. Moja odpowiedź - zdecydowanie tak. W chwili gdy to piszę, mija mój trzeci tydzień bez objadania i oczyszczania się. Stosuję się do metody autorki oraz wiedzy zawartej w jej książce. I jestem z siebie naprawdę dumna, że walka z bulimią idzie mi o wiele łatwiej i szybciej.

Myślę, że mogę z czystym sumieniem polecić tę książkę wszystkim bulimiczkom, osobom takim ja, czyli zmagającymi się z zaburzeniami odżywiania, obsesyjnym objadaniem się i katorżniczymi próbami oczyszczania się po każdym takim epizodzie. Autorka opisuje swoją kilkuletnią mękę związaną z rygorystyczną dietą, która w końcu przeistoczyła się w błędne koło objadania się i...

Wszelkie zaburzenia odżywiania to poważne problemy zdrowotne dla wielu z nas. Zarówno wstręt do jedzenia, jak i pozbawione kontroli objadanie się mogą prowadzić do wielu schorzeń, a na pewno nie wpływają dobrze na samopoczucie osoby ich doświadczającej. Tak właśnie było z autorką książki „Kompulsywne objadanie się”, Kathryn Hansen, która dzieli się swoją historią niekontrolowanych napadów obżarstwa, ich wpływu na jej życie oraz długiej walki o przywrócenie normalności. Autorka opiera się na własnych doświadczeniach, dlatego w jej relacji dużo jest emocji, pewnej może pretensji do terapeutów, którzy nie potrafili pomóc jej rozwiązać problemu, jednak perspektywa osoby nim dotkniętej, która potrafiła sobie samodzielnie poradzić, jest bardzo cenna.
Autorka opowiada o początkach jej kłopotów, pierwszych epizodach kompulsywnego objadania się, kiedy pochłonęła niesamowite ilości jedzenia, po czym bardzo źle się czuła, jednak nie miała siły, aby przestać. Kiedy problem narastał, połączony z depresją, kobieta korzystała z pomocy wielu terapeutów, którzy zawsze podkreślali związek jej zachowania z emocjami, przygnębieniem i niskim poczuciem własnej wartości oraz zachęcali do ograniczania, do stopniowego zmniejszania liczby napadów objadania się. Te metody jednak nie przynosiły żadnych rezultatów. Wypróbowano więc stosowanie leku przeciwpadaczkowego, który miał dobry wpływ na pacjentkę, jednak nie wyeliminował całkowicie problemu. Uświadomił jej jedynie, że jej kłopoty wcale nie maja związku z emocjami. Poznawanie siebie i praca nad sobą nie pomagały autorce, dopiero tabletka, która wpływała na funkcjonowanie jej mózgu, zatem to tam tkwił problem.
Jednak, oprócz pozytywnych skutków, tabletka dawała również skutki uboczne, których autorka nie mogła zaakceptować, dlatego przestała przyjmować lek, a napady objadania się powróciły. Uzbrojona jednak w nowe odkrycia, czy tez obserwacje, postanowiła zrezygnować z terapii i samodzielnie podjąć próby uwolnienia się od złego nawyku. Imała się różnych sposobów, spotykała z grupami wsparcia, nadal jednak bezskutecznie. Dopiero lektura książki Jacka Trimpeya „Rational Recovery” otworzyła oczy autorki na prawdę o faktycznych przyczynach jej uzależnienia i pomogła w znalezieniu efektywnego sposobu z nim walki. Teoria o dwóch mózgach – jednym zwierzęcym, a drugim ludzkim, w każdym człowieku, doprowadziła autorkę do pełnego sukcesu. Uświadomienie sobie, że pojawiająca się pokusa obżarstwa nie jest wywołana żadnymi emocjonalnymi problemami, nie ma żadnego ukrytego znaczenia, nie wyraża żadnych potrzeb emocjonalnych, a jest tylko automatyczną funkcją mózgu sprawiło, że łatwiej było jej nie ulec, oddalić ją od siebie. Pojawiająca się na nieświadomym poziomie pokusa daje się świadomie kontrolować, tzn. można jej ulec albo świadomie obserwować i czekać, aż odejdzie.
W dalszej części książki autorka analizuje budowę mózgu, mówi o skomplikowanych procesach, które w nim zachodzą i wyjaśnia, czemu tak łatwo ulegamy szkodliwym nawykom. Sporo miejsca poświęca procesowi powstawania i utrwalania nawyków, by następnie przeprowadzić czytelnika przez proces pozbywania się go krok po kroku. Na koniec przedstawia swoje uwagi dotyczące nieskuteczności terapii konwencjonalnej.
Książka jest więc w większości zapisem prywatnej walki autorki ze złymi przyzwyczajeniami, a także całej drogi prowadzącej do prawdy o przyczynach jej problemu. Niesie nadzieję nie tylko dla osób dotkniętych bulimią, ale również będących pod wpływem innych uzależnień, z którymi nie potrafią sobie poradzić. Jej przeżycia mogą być inspiracja dla alkoholików, palaczy, uzależnionych od słodyczy, telewizora, komputera i Internetu. Nasza bohaterka przeszła długą drogę, która pokazała, że słabości można pokonać siłą własnego umysłu.

Wszelkie zaburzenia odżywiania to poważne problemy zdrowotne dla wielu z nas. Zarówno wstręt do jedzenia, jak i pozbawione kontroli objadanie się mogą prowadzić do wielu schorzeń, a na pewno nie wpływają dobrze na samopoczucie osoby ich doświadczającej. Tak właśnie było z autorką książki „Kompulsywne objadanie się”, Kathryn Hansen, która dzieli się swoją historią...