Morderca na plebanii, czyli klasyczna powieść kryminalna o wdowie, zakonnicy i psie (z kulinarnym podtekstem)

Karolina Morawiecka znowu ma ręce pełne roboty. Ledwo rozwiązała sprawę morderstwa kelnerki na zamku w Pieskowej Skale, a już pojawia się kolejna sprawa. W Wielmoży umiera starsza pani. Pewne poszlaki wskazują, iż ktoś mógł "pomóc" kobiecie odejść z tego świata. Pani Karolina wraz z siostrą Tomaszą rozpoczynają swoje własne śledztwo. Oczywiście jak na dobrą gospodynię przystało- w atmosferze przygotowań do Świąt Bożego Narodzenia, przegryzając pyszne jedzenie.Moje drugie spotkanie z twórczością Karoliny Morawieckiej przebiegło podobnie do pierwszego. Główna bohaterka nie wzbudza sympatii swoim zachowaniem, a sukces odniesiony przy rozwiązywaniu poprzedniej sprawy spowodował, że bohaterka ma o sobie jeszcze większe mniemanie. Natomiast siostra Tomasza wywołuje we mnie pozytywne uczucia. Jej odwaga w krytyce rzeczywistości i w walce o równouprawnienie jest godna podziwu. Zwłaszcza, jeśli weźmiemy pod uwagę pełnioną przez nią funkcję w społeczeństwie. Ten duet jednak wyśmienicie się dogaduje.Podoba mi się pomysł autorki na fabułę. Cztery śmierci sprzed lat, jedna z nich była morderstwem, a zabójca teraz uderza ponownie. Niestety nie czytałam książki "Morderstwo na plebanii" Agathy Christie (obiecuję, że nadrobię!). Jestem jednak bardzo ciekawa, które motywy pochodzą ze wspomnianego dzieła królowej kryminałów. Dzieło pani Agathy odgrywa nawet pewną rolę w historii morderstwa starszej parafianki z Wielmoży. Karolina Morawiecka umiejętnie wplata postaci i watki znane z literatury do dialogów między bohaterami.
Książka jest lekka i przyjemna, idealna na długie, jesienne wieczory.

Karolina Morawiecka znowu ma ręce pełne roboty. Ledwo rozwiązała sprawę morderstwa kelnerki na zamku w Pieskowej Skale, a już pojawia się kolejna sprawa. W Wielmoży umiera starsza pani. Pewne poszlaki wskazują, iż ktoś mógł "pomóc" kobiecie odejść z tego świata. Pani Karolina wraz z siostrą Tomaszą rozpoczynają swoje własne śledztwo. Oczywiście jak na dobrą gospodynię...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Drugi tom przygód mieszkającej w okolicy Ojcowskiego Parku Narodowego nietypowej pary detektywów: wdowy po aptekarzu i zakonnicy. Tym razem wyjaśnienie zagadki wymaga prześledzenia historii zbrodni popełnionych w Wielmoży i sąsiednich mieścinach. Na pierwszy plan wysuwają się jednak kwestie obyczajowe i kulinarne oraz liczne nawiązania do klasyków kryminału. Jeśli ktoś sięga po książki Karoliny Morawieckiej z nadzieją na skomplikowane zagadki i dreszczyk emocji, to może czuć się rozczarowany. To takie przegadane kryminały w stylu Joanny Chmielewskiej - z tym, że tutaj bohaterowie nie jedzą byle czego, tylko wyśmienite dania pierwszej wielmożańskiej kucharki, Karoliny Morawieckiej, wdowy po aptekarzu :) Specyficzne poczucie humoru autorki w 100% do mnie trafia. Świetnie się bawiłam przy lekturze i nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejny tom.

Drugi tom przygód mieszkającej w okolicy Ojcowskiego Parku Narodowego nietypowej pary detektywów: wdowy po aptekarzu i zakonnicy. Tym razem wyjaśnienie zagadki wymaga prześledzenia historii zbrodni popełnionych w Wielmoży i sąsiednich mieścinach. Na pierwszy plan wysuwają się jednak kwestie obyczajowe i kulinarne oraz liczne nawiązania do klasyków kryminału. Jeśli ktoś...

Trup ściele się gęsto, a skromny posiłek zawsze mile widziany oczywiście z mocną kawą, bo to na trawienie dobre, a i rozwiązaniu sprawy sprzyja. Jednym słowem święta za pasem.

Trup ściele się gęsto, a skromny posiłek zawsze mile widziany oczywiście z mocną kawą, bo to na trawienie dobre, a i rozwiązaniu sprawy sprzyja. Jednym słowem święta za pasem.

Pomysł na intrygę kryminalną nie jest najgorszy. Umiejscowienie akcji i wybór małomiasteczkowych i charakterystycznych postaci na bohaterów też. Dalej jednak już jest gorzej. Postaci są przerysowane i w pewnych detalach całkowicie niewiarygodne, cała powieść zaś niemożliwie przegadana. Do tego przypisy, dużo przypisów i potworne ilości wykrzykników (celowe piszę "ilości", bo zliczyć się ich nie da). Dobry pisarz nie potrzebuje takich wzmocnień co parę zdań. Bardzo manieryczna, męcząca stylistyka. Korekta wysypała się na "stróżce" - tam, gdzie mówimy o płynącej wodzie, tam powinna być zawsze "strużka". Najbardziej jednak wymęczył mnie ten hałaśliwy, nachalny, narzucający się czytelnikowi niby-humor powieści i całkowicie zbyteczne odwołania do wielkiej literatury. Reasumując - szkoda czasu.

Pomysł na intrygę kryminalną nie jest najgorszy. Umiejscowienie akcji i wybór małomiasteczkowych i charakterystycznych postaci na bohaterów też. Dalej jednak już jest gorzej. Postaci są przerysowane i w pewnych detalach całkowicie niewiarygodne, cała powieść zaś niemożliwie przegadana. Do tego przypisy, dużo przypisów i potworne ilości wykrzykników (celowe piszę...

Podejście drugie do Karoliny Morawieckiej. Niby wiadomo, że to komedia, satyra i postacie mocno przerysowane, lecz zamiast bawić, irytowało. Głowna bohaterka uważająca się za ósmy cud świata, najmądrzejszą w całej wsi, tak naprawdę jest niedouczonym samolubem. Nie da się jej lubić. Już większą sympatię wzbudzają siostra Tomasza i młodsza Karolina z mężem. Poza tym, wieczne powtórzenia, porównania i zdrobnienia. Pan Adaś czy pani Karolinka doprowadzają mnie do szału. I porównania typu: nie było większego zdziwienia/oburzenia, niż (tu wtrącenie trzech postaci lub wydarzeń mitologiczno - historyczno - książkowych),niż zdziwienie/oburzenie pani Karolinki w tym momencie. Jakby autorka na siłę chciała się popisać wiedzą, lecz (świadomie czy też nie) bardzo irytuje czytelnika. Co za dużo, to niezdrowo.

Podejście drugie do Karoliny Morawieckiej. Niby wiadomo, że to komedia, satyra i postacie mocno przerysowane, lecz zamiast bawić, irytowało. Głowna bohaterka uważająca się za ósmy cud świata, najmądrzejszą w całej wsi, tak naprawdę jest niedouczonym samolubem. Nie da się jej lubić. Już większą sympatię wzbudzają siostra Tomasza i młodsza Karolina z mężem. Poza tym, wieczne...

Karolina Morawiecka powraca w kolejnym śledztwie.Napisana lekko i z humorem.
Rewelacyjny lekki kryminał na miłe popołudnie czy wieczór z książką.

Karolina Morawiecka powraca w kolejnym śledztwie.Napisana lekko i z humorem.
Rewelacyjny lekki kryminał na miłe popołudnie czy wieczór z książką.

.

.

Pozytywnie zakręcona starsza pani z żyłką detektywistyczną.
Mnóstwo skojarzeń z różnorodnością książek, a opisy uczt kulinarnych to zapewne zemsta autorki na czytelnikach, którym ślina cieknie jak Trufli ;)

Pozytywnie zakręcona starsza pani z żyłką detektywistyczną.
Mnóstwo skojarzeń z różnorodnością książek, a opisy uczt kulinarnych to zapewne zemsta autorki na czytelnikach, którym ślina cieknie jak Trufli ;)

Druga powieść Karoliny Morawieckiej o Karolinie Morawieckiej ☺️ Ja zakochałam się w stylu autorki i głównej bohaterce już przy pierwszym tomie i na szczęście po drugim nie musiałam się odkochać. Tym razem mierzymy się z domniemaną zbrodnią sprzed lat i zbyt mało zamordowanym trupem, także taką sprawę może rozwiązać tylko wielmożańska Miss Marple. (Szczególnie, gdy głównym podejrzanym jest herbata Earl Gray😂). Powieść ma dobre tempo, pyszne potrawy i akuratną dawkę humoru. Osobiście mam tylko jeden zarzut, dobry kryminał to taki, w którym to czytelnik nie podejrzewa sprawcy, a nie prowadzący dochodzenie. Zbyt głośne wykluczanie sprawcy ujawnia jego tożsamość przedwcześnie. Ale to i tak bez znaczenia, bo czyta się to świetnie! Polecam

Druga powieść Karoliny Morawieckiej o Karolinie Morawieckiej ☺️ Ja zakochałam się w stylu autorki i głównej bohaterce już przy pierwszym tomie i na szczęście po drugim nie musiałam się odkochać. Tym razem mierzymy się z domniemaną zbrodnią sprzed lat i zbyt mało zamordowanym trupem, także taką sprawę może rozwiązać tylko wielmożańska Miss Marple. (Szczególnie, gdy głównym...