Morderca na plebanii, czyli klasyczna powieść kryminalna o wdowie, zakonnicy i psie (z kulinarnym podtekstem)

Trup ściele się gęsto, a skromny posiłek zawsze mile widziany oczywiście z mocną kawą, bo to na trawienie dobre, a i rozwiązaniu sprawy sprzyja. Jednym słowem święta za pasem.

Trup ściele się gęsto, a skromny posiłek zawsze mile widziany oczywiście z mocną kawą, bo to na trawienie dobre, a i rozwiązaniu sprawy sprzyja. Jednym słowem święta za pasem.

Pomysł na intrygę kryminalną nie jest najgorszy. Umiejscowienie akcji i wybór małomiasteczkowych i charakterystycznych postaci na bohaterów też. Dalej jednak już jest gorzej. Postaci są przerysowane i w pewnych detalach całkowicie niewiarygodne, cała powieść zaś niemożliwie przegadana. Do tego przypisy, dużo przypisów i potworne ilości wykrzykników (celowe piszę "ilości", bo zliczyć się ich nie da). Dobry pisarz nie potrzebuje takich wzmocnień co parę zdań. Bardzo manieryczna, męcząca stylistyka. Korekta wysypała się na "stróżce" - tam, gdzie mówimy o płynącej wodzie, tam powinna być zawsze "strużka". Najbardziej jednak wymęczył mnie ten hałaśliwy, nachalny, narzucający się czytelnikowi niby-humor powieści i całkowicie zbyteczne odwołania do wielkiej literatury. Reasumując - szkoda czasu.

Pomysł na intrygę kryminalną nie jest najgorszy. Umiejscowienie akcji i wybór małomiasteczkowych i charakterystycznych postaci na bohaterów też. Dalej jednak już jest gorzej. Postaci są przerysowane i w pewnych detalach całkowicie niewiarygodne, cała powieść zaś niemożliwie przegadana. Do tego przypisy, dużo przypisów i potworne ilości wykrzykników (celowe piszę...

Podejście drugie do Karoliny Morawieckiej. Niby wiadomo, że to komedia, satyra i postacie mocno przerysowane, lecz zamiast bawić, irytowało. Głowna bohaterka uważająca się za ósmy cud świata, najmądrzejszą w całej wsi, tak naprawdę jest niedouczonym samolubem. Nie da się jej lubić. Już większą sympatię wzbudzają siostra Tomasza i młodsza Karolina z mężem. Poza tym, wieczne powtórzenia, porównania i zdrobnienia. Pan Adaś czy pani Karolinka doprowadzają mnie do szału. I porównania typu: nie było większego zdziwienia/oburzenia, niż (tu wtrącenie trzech postaci lub wydarzeń mitologiczno - historyczno - książkowych), niż zdziwienie/oburzenie pani Karolinki w tym momencie. Jakby autorka na siłę chciała się popisać wiedzą, lecz (świadomie czy też nie) bardzo irytuje czytelnika. Co za dużo, to niezdrowo.

Podejście drugie do Karoliny Morawieckiej. Niby wiadomo, że to komedia, satyra i postacie mocno przerysowane, lecz zamiast bawić, irytowało. Głowna bohaterka uważająca się za ósmy cud świata, najmądrzejszą w całej wsi, tak naprawdę jest niedouczonym samolubem. Nie da się jej lubić. Już większą sympatię wzbudzają siostra Tomasza i młodsza Karolina z mężem. Poza tym, wieczne...

Karolina Morawiecka powraca w kolejnym śledztwie.Napisana lekko i z humorem.
Rewelacyjny lekki kryminał na miłe popołudnie czy wieczór z książką.

Karolina Morawiecka powraca w kolejnym śledztwie.Napisana lekko i z humorem.
Rewelacyjny lekki kryminał na miłe popołudnie czy wieczór z książką.

.

.

Pozytywnie zakręcona starsza pani z żyłką detektywistyczną.
Mnóstwo skojarzeń z różnorodnością książek, a opisy uczt kulinarnych to zapewne zemsta autorki na czytelnikach, którym ślina cieknie jak Trufli ;)

Pozytywnie zakręcona starsza pani z żyłką detektywistyczną.
Mnóstwo skojarzeń z różnorodnością książek, a opisy uczt kulinarnych to zapewne zemsta autorki na czytelnikach, którym ślina cieknie jak Trufli ;)

Druga powieść Karoliny Morawieckiej o Karolinie Morawieckiej ☺️ Ja zakochałam się w stylu autorki i głównej bohaterce już przy pierwszym tomie i na szczęście po drugim nie musiałam się odkochać. Tym razem mierzymy się z domniemaną zbrodnią sprzed lat i zbyt mało zamordowanym trupem, także taką sprawę może rozwiązać tylko wielmożańska Miss Marple. (Szczególnie, gdy głównym podejrzanym jest herbata Earl Gray😂). Powieść ma dobre tempo, pyszne potrawy i akuratną dawkę humoru. Osobiście mam tylko jeden zarzut, dobry kryminał to taki, w którym to czytelnik nie podejrzewa sprawcy, a nie prowadzący dochodzenie. Zbyt głośne wykluczanie sprawcy ujawnia jego tożsamość przedwcześnie. Ale to i tak bez znaczenia, bo czyta się to świetnie! Polecam

Druga powieść Karoliny Morawieckiej o Karolinie Morawieckiej ☺️ Ja zakochałam się w stylu autorki i głównej bohaterce już przy pierwszym tomie i na szczęście po drugim nie musiałam się odkochać. Tym razem mierzymy się z domniemaną zbrodnią sprzed lat i zbyt mało zamordowanym trupem, także taką sprawę może rozwiązać tylko wielmożańska Miss Marple. (Szczególnie, gdy głównym...

Do Karoliny Morawieckiej podejście drugie i ostatnie. Maniera z pierwszego tomu utrzymuje się, nawet nasila. A że błysku świeżości już nie ma... Słabo się to czyta. Jeśli ktoś taki styl trawi (i to dosłownie) - to śmiało.

Do Karoliny Morawieckiej podejście drugie i ostatnie. Maniera z pierwszego tomu utrzymuje się, nawet nasila. A że błysku świeżości już nie ma... Słabo się to czyta. Jeśli ktoś taki styl trawi (i to dosłownie) - to śmiało.

Jak już ktoś napisał, cykl o Karolinie Morawieckiej cechuje lekkie, niewymuszone poczucie humoru. Klimat jak w powieściach o pannie Marple w polaczeniu z serialem " Co ludzie powiedzą?". Świetna lektura na wakacje.

Jak już ktoś napisał, cykl o Karolinie Morawieckiej cechuje lekkie, niewymuszone poczucie humoru. Klimat jak w powieściach o pannie Marple w polaczeniu z serialem " Co ludzie powiedzą?". Świetna lektura na wakacje.

Ten gatunek niewymuszonego poczucia humoru mi odpowiada. Bohaterowie chociaż pełni wad, są wiarygodni i sympatyczni. Sama intryga niezbyt wyszukana, mimo to, dobrze się czyta.

Ten gatunek niewymuszonego poczucia humoru mi odpowiada. Bohaterowie chociaż pełni wad, są wiarygodni i sympatyczni. Sama intryga niezbyt wyszukana, mimo to, dobrze się czyta.