Świątynia

Link do opinii: https://www.goodreads.com/review/show/3029569398

Link do opinii: https://www.goodreads.com/review/show/3029569398

Pokaż mimo to

Początek bardzo obiecujący z humorem jaki lubię. Dalej niestety już humoru zabrakło, ale i tak całkiem dobrze się czytało. Ogólnie dobra kontynuacja.

Początek bardzo obiecujący z humorem jaki lubię. Dalej niestety już humoru zabrakło, ale i tak całkiem dobrze się czytało. Ogólnie dobra kontynuacja.

Pokaż mimo to

Całkiem udana kontynuacja całkiem udanego "Zmorojewa".

Całkiem udana kontynuacja całkiem udanego "Zmorojewa".

Pokaż mimo to

"Zaczęła rozważać ucieczkę z domu, samobójstwo bądź zasymulowanie śmiertelnej choroby [...]."

"Zaczęła rozważać ucieczkę z domu, samobójstwo bądź zasymulowanie śmiertelnej choroby [...]."

Pokaż mimo to

Nagroda dla jednej z najbardziej irytujących głównych bohaterek trafia do Anki! Generalnie jak pojawił się Tytus zaczęło to być zjadliwe, ale początek okropny. Sama historia bardzo podobna jak poprzednia część, wiele się tam nie zmieniło. Fajne lekkie czytadło.

Nagroda dla jednej z najbardziej irytujących głównych bohaterek trafia do Anki! Generalnie jak pojawił się Tytus zaczęło to być zjadliwe, ale początek okropny. Sama historia bardzo podobna jak poprzednia część, wiele się tam nie zmieniło. Fajne lekkie czytadło.

Pokaż mimo to

Bohaterowie "Zmorojewa" po raz drugi próbują uratować świat przed nadejściem Mroku lecz opornie im to wychodzi. "Świątynia" jest mroczniejsza i dojrzasza językowo choć wątek Anki pozostaje dziecinny. Powieść choć wciąga i czyta się sama ostatecznie rozczarowuje.

Bohaterowie "Zmorojewa" po raz drugi próbują uratować świat przed nadejściem Mroku lecz opornie im to wychodzi. "Świątynia" jest mroczniejsza i dojrzasza językowo choć wątek Anki pozostaje dziecinny. Powieść choć wciąga i czyta się sama ostatecznie rozczarowuje.

Pokaż mimo to

"Zmorojewo" łykęłam jak młody bociek żaby, więc co do "Świątyni" miałam pewne oczekiwania i niestety się rozczarowałam. Tytusa tu mało, postać Anki powędrowała w stronę jakiejś zakochanej dziuni, której widok przystojnych gaci przesłania resztki rozsądku. Nowi bohaterowie nie budzą większej sympatii. No i zakończenie...niby jest Armagedon ale taki nie do końca. Ta książka mnie nie urzekła.

"Zmorojewo" łykęłam jak młody bociek żaby, więc co do "Świątyni" miałam pewne oczekiwania i niestety się rozczarowałam. Tytusa tu mało, postać Anki powędrowała w stronę jakiejś zakochanej dziuni, której widok przystojnych gaci przesłania resztki rozsądku. Nowi bohaterowie nie budzą większej sympatii. No i zakończenie...niby jest Armagedon ale taki nie do koń...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mniej straszna i śmieszna niż poprzednia. Ciekawe, czy będzie kolejna część ?

Mniej straszna i śmieszna niż poprzednia. Ciekawe, czy będzie kolejna część ?

Pokaż mimo to

wprawdzie nie przeczytałam części pierwszej, ale.... nie w mojej opinii nie mam czego żałować. Książka mocno zakręcona z fabułą tak wymaginowaną, że tylko z ciekawośći dotarłam do końca. Przekonała mnie warstwa psychologiczna -głównie relacje na poziomie matka -córka i niezachwiana przyjaźń.

wprawdzie nie przeczytałam części pierwszej, ale.... nie w mojej opinii nie mam czego żałować. Książka mocno zakręcona z fabułą tak wymaginowaną, że tylko z ciekawośći dotarłam do końca. Przekonała mnie warstwa psychologiczna -głównie relacje na poziomie matka -córka i niezachwiana przyjaźń.

Pokaż mimo to

Pierwsze spotkanie z Tytusem Grójeckim było niezwykle ekscytujące i przerażające. Pisałam wówczas, że w Zmorojewie walka dobra i zła toczy się w sposób magiczny, co oczywiście sprawiło, że nie mogłam oderwać się od tej powieści. Pan Jakub Żulczyk stworzył wyjątkowy świat, w którym nie wszystko jest takie, na jakie wygląda. Mimo, że Zmorojewo przestało istnieć, zagrożenie nie minęło. Zło nadal próbuje wedrzeć się do naszego świata i przejąć kontrolę nad wszystkim co dobre, a o tym wszystkim czytamy w drugim tomie serii “Świątynia”.

Po koszmarnych przeżyciach bohaterów – Tytusa i Anki oraz powrocie do dużego miasta, ich drogi szybko się rozeszły. Dziewczyna dostrzega, że chłopak w którym się zakochała, nie jest tym o kim marzyła. Ich zainteresowania bardzo się od siebie różnią i brakuje im wspólnych tematów. Obecnie jej sympatią cieszy się nowy chłopak o imieniu Damian. Intrygujący, przystojny i z daleka widać, że skrywa jakąś tajemnicę. Czy może być coś bardziej przyciągającego? Niestety wszystko to trudno jest zaakceptować Tytusowi. Sama również przeżyłam zawód tej miłości, ale wracając do wydarzeń… Nowa miłość Anki, to także nowe kłopoty. Nastolatek jest bowiem w dziwny sposób związany z demonicznym rodzeństwem, Lidią i Erykiem. Cała ta trójka pachnie katastrofą. Jakby tego było mało, na arenie pojawia się również uzdrowiciel, który potrafi wyleczyć najtrudniejsze choroby, schorzenia i upośledzenia. Robi się o nim głośno w całym kraju. Ludzie tłumnie zaczynają zjeżdżać do Świątyni tego samozwańczego lekarza. Świat wstrzymuje oddech na to, co może się wydarzyć. Dodatkowo w całe te zamieszanie zostaje wplątana Anka. Nieświadoma niebezpieczeństwa jakie na nią czyha, również udaje się do Świątyni. Z pomocą może jej przyjść tylko jedna osoba: Tytus. Czy i tym razem uda się uratować świat przed siłami ciemności?

Muszę przyznać, że książka którą czyta się tak lekko, jednocześnie jest trudna. Mamy tu idealny przykład, jak łatwo jest manipulować ludźmi, używając odpowiedniej dźwigni. Dodatkowo opis zbiorowej histerii i przerażające sceny uderzają mocno w nasze emocje i skłaniają do myślenia. To powieść dla starszych nastolatków i dojrzałych czytelników. Zło bowiem czai się tuż za rogiem, a wpuszczone do świata żywych, może doszczętnie go zniszczyć. Niestety tym razem zabrakło tęgich umysłów jak Twardowski, a nastoletni Tytus, zbyt młody i niedoświadczony, może nie podołać roli zbawiciela.

Co do Anki, niestety jej postać w drugim tomie serii, zawiodła mnie i stała się irytująca. Na szczęście pojawiły się nowe postacie, które w mniejszym lub większym stopniu, wniosły odrobinę pozytywnego zaskoczenia. Chętnie sięgnę po kolejne przygody Tytusa i w zasadzie tylko jego. Pozostali bohaterowie mogą spokojnie zostać z tyłu.

“Świątynia” to kawał dobrej lektury z dreszczykiem. Ta seria jest idealnym sposobem, na wprowadzenie czytelnika do świata horrorów i kryminałów. Teraz pozostało tylko czekać na kolejne tomy powieści.

Pierwsze spotkanie z Tytusem Grójeckim było niezwykle ekscytujące i przerażające. Pisałam wówczas, że w Zmorojewie walka dobra i zła toczy się w sposób magiczny, co oczywiście sprawiło, że nie mogłam oderwać się od tej powieści. Pan Jakub Żulczyk stworzył wyjątkowy świat, w którym nie wszystko jest takie, na jakie wygląda. Mimo, że Zmorojewo przestało istnieć, zagrożenie nie mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to