Trzymająca w napięciu, znakomicie dopracowana powieść kryminalna umiejscowiona u schyłku epoki wiktoriańskiej. Dobra mimo tego, że finału dochodzenia można się domyśleć. Walorem są też wiarygodne, nieszablonowe osobowości bohaterów. Jedyne, co można Autorowi zarzucić, to nagminne nawiązania do tematyki, ehm... fekalnej, i to w stopniu chyba wiekszym niż w 1-ej cześci cyklu o przygodach detektywa Arrowooda i jego asystenta Barnetta. No, ale cóż, Autor ma prawo lubić takie "klimaty" i dawać upust swoim upodobaniom. A zresztą "de gustibus non est disputandum".

Trzymająca w napięciu, znakomicie dopracowana powieść kryminalna umiejscowiona u schyłku epoki wiktoriańskiej. Dobra mimo tego, że finału dochodzenia można się domyśleć. Walorem są też wiarygodne, nieszablonowe osobowości bohaterów. Jedyne, co można Autorowi zarzucić, to nagminne nawiązania do tematyki, ehm... fekalnej, i to w stopniu chyba wiekszym niż w 1-ej cześci cyklu...

"Głęboki Grób" chyba nie ma osoby która by nie słyszała o Sherlocku , w tej książce występuje William Arrowood znany detektyw który pomaga rozwikłać każda zagadkę ludzi prostych których nie stać na wynajęcie najbardziej znanego Sherlocka. Jest to bardzo dociekliwy człowiek który za wszelką cenę dojdzie do sedna sprawy. Książka jest wciągająca , ma zawiłe historie i morderstwa do wyjaśnienia. Zdecydowanie mam w planach następna książkę w której bohaterem będzie detektyw , ciekawa jestem kolejnych wciągających historii 👌

"Głęboki Grób" chyba nie ma osoby która by nie słyszała o Sherlocku , w tej książce występuje William Arrowood znany detektyw który pomaga rozwikłać każda zagadkę ludzi prostych których nie stać na wynajęcie najbardziej znanego Sherlocka. Jest to bardzo dociekliwy człowiek który za wszelką cenę dojdzie do sedna sprawy. Książka jest wciągająca , ma zawiłe historie i...

Pamiętacie Arrowooda? Konkurenta Sherlocka Holmesa? Nie? To zaraz sobie przypomnicie bo Arrowood podjął się właśnie nowej sprawy. Pozornie banalna. Ma nawiązać kontakt z młodą kobietą, która pół roku temu wyszła za mąż i zerwała relacje z rodzicami. I jak to zawsze bywa w przypadku pozornie prostych spraw, nagle wszystko się komplikuje. Wychodzą na jaw nowe wątki, okoliczności stają się podejrzane a to co miało być rutynowym zadaniem nagle staje się przerażającą sprawą, skrywająca mroczne dno i zataczającą bardzo szerokie kręgi.

Arrowood w poszukiwaniu młodej damy trafia na wiejską farmę, prowadzoną przez trójkę rodzeństwa. Atmosfera panująca na miejscu oraz zachowanie pracowników sugeruje, że może się tam rozgrywać coś niepokojącego. Jednak gdy w tajemniczych okolicznościach ginie Cyganka, która dostarczyła detektywowi cennych wskazówek, wie on już na pewno, że nie będzie to łatwa sprawa i trzeba się przygotować na zbliżające się niebezpieczeństwo.

,,Głęboki grób" to nie tylko sprawnie napisany kryminał ale tak że bardzo poruszająca powieść z wątkami osób z niepełnosprawnościami intelektualnymi. To właśnie im oraz sposobom ich traktowania poświęca autor wiele miejsca. Buduje bardzo przekonywający, brutalny obraz (choć pewnie i tak dużo łagodniejszy niż był on w XIX-wiecznej rzeczywistości). Zagadka kryminalna toczy się wokół szpitala dla osób chorych psychicznie więc temu miejscu i jego podopiecznym poświęca się wiele miejsca. Okrucieństwo, zgroza, horror - to pierwsze skojarzenia jakie wywołuje. I dlatego, tym mocniej kibicuje się w działaniach bohaterowi, który w swój specyficzny, trochę pokraczny, sposób próbuje nieść pomoc. Jego charakter jest niejednoznaczny, trochę wypaczony ale w tej konkretnej powieści, jego wady schodzą na dalszy plan a zamiast tego mocno pragnie się by znalazł i ukarał winnych wszelkich krzywd.

,,Głęboki grób" trudno nazwać lekką i przyjemną kryminalną rozrywką. Jest mroczny, brutalny, okrutny. Koncentruje się na krzywdzie tych, którzy sami nie mogą się obronić. Budzi sprzeczne uczucia i zaskakuje rozwiązaniem.

Pamiętacie Arrowooda? Konkurenta Sherlocka Holmesa? Nie? To zaraz sobie przypomnicie bo Arrowood podjął się właśnie nowej sprawy. Pozornie banalna. Ma nawiązać kontakt z młodą kobietą, która pół roku temu wyszła za mąż i zerwała relacje z rodzicami. I jak to zawsze bywa w przypadku pozornie prostych spraw, nagle wszystko się komplikuje. Wychodzą na jaw nowe wątki,...

Otwieram książkę i bardzo szybko przenoszę się do pogrążonego w zimnie i mgle
Londynu ... jest rok 1896. Daję słowo - naprawdę uwielbiam kryminały retro, ale...
tutaj w treści można dostrzec znacznie więcej. Znakomicie został oddany
klimat tego czasu, poczynając od pogody, poprzez ludzi snujących się po ulicach,
czy też jeżdżących furmankami, dorożkami bryczkami, a jak się okaże później,
także omnibusami, czy gdy zajdzie potrzeba, to i pociągiem. Dzięki prowadzącym
śledztwo dwum prywatnym detektywom poznajemy bogatsze i biedniejsze dzielnice
(w tym i mroczne zaułki),a nawet położoną zupełnie na skraju wioskę
rolniczą Catford, która zaczyna się przekształcać w przedmieście
wielkiego miasta. Z reguły w typowych kryminałach chodzi głównie o wykrycie
sprawcy, lub sprawców, w tym przypadku jednak sprawa ma głębsze podłoże
i wyższą stawkę, a napięcie im blizej końca powieści, tym bardziej rośnie.
Główni bohaterowie nie są postaciami sztywnymi, czy super mocarzami, którym
wszystko łatwo przychodzi. Widać jednak, że gdy potrzeba potrafią się zdobyć
na determinację, a przy tym są ludźmi towarzyskimi, wrażliwymi, którzy
nie tylko mają już przyjaciół, ale potrafią również pozyskać nowych. Muszę się
przyznać, że z westchnieniem żalu zamknąłem ostatnią stronę książki...
już tęsknię, żeby poznać dalsze losy Williama, Normana i Ettie,
kobiety o szarych oczach i bardzo pięknym sercu.

Otwieram książkę i bardzo szybko przenoszę się do pogrążonego w zimnie i mgle
Londynu ... jest rok 1896. Daję słowo - naprawdę uwielbiam kryminały retro, ale...
tutaj w treści można dostrzec znacznie więcej. Znakomicie został oddany
klimat tego czasu, poczynając od pogody, poprzez ludzi snujących się po ulicach,
czy też jeżdżących furmankami, dorożkami bryczkami, a jak...

„Głęboki grób” Micka Finlaya to kontynuacja cyklu „Arrowood Mystery”. Z wielką przyjemnością wróciłam do XIX wiecznego Londynu w którym króluje Sherlock Holmes, ale William Arrowood nadal uważa się za kogoś znacznie lepszego.
Rok 1896, Południowy Londyn. Kariera Sherlocka rozwija się coraz bardziej i nadal jest uważany za najlepszego detektywa, ale ku wielkiemu zaskoczeniu pewne małżeństwo ignoruje go i zwraca się o pomoc do Williama Arrowooda. Sprawa dotyczy ich córki, która niedawno wyszła za mąż i urwała kontakt z rodzicami, którzy są przekonani, że nie zrobiłaby tego nigdy w życiu. Wydaje się, że to banalna sprawa, szczególnie dla tak dobrego detektywa, jakim jest William, ale z każdym kolejnym dniem wszystko komplikuje się i staje coraz bardziej zakręcone.

Tak jak w poprzedniej części, autor bardzo obrazowo przedstawił dziewiętnastowieczny Londyn i życie całej społeczności. W trakcie czytania wszystko wydawało się bardzo realne, a bohaterowie sprawiali wrażenie autentycznych, a nie fikcyjnych postaci. Mick Finlay stopniowo, krok po kroku ukazywał nam kolejne elementy całej sprawy, odsłaniając przed czytelnikami tajemnicze karty. Stopniowo mnożyło się coraz więcej pytań, a ciekawość rosła z każdą przeczytaną stroną. Chociaż sprawa na początku wydawała się nudna i banalna, okazało się, że śledztwo będzie trudniejsze niż myśleliśmy i trzymało w napięciu do samego końca.

„Głęboki grób” to idealna powieść dla miłośników Sherlocka, kryminałów i Londynu. Autor stworzył wciągającą, intrygującą fabułę i bohaterów, których nie sposób nie polubić, chociaż nie są idealni i popełniają masę błędów. Polecam!

„Głęboki grób” Micka Finlaya to kontynuacja cyklu „Arrowood Mystery”. Z wielką przyjemnością wróciłam do XIX wiecznego Londynu w którym króluje Sherlock Holmes, ale William Arrowood nadal uważa się za kogoś znacznie lepszego.
Rok 1896, Południowy Londyn. Kariera Sherlocka rozwija się coraz bardziej i nadal jest uważany za najlepszego detektywa, ale ku wielkiemu zaskoczeniu...

Doczekałam się drugiej części przygód duetu londyńskich detektywów. William Arrowood i Norman Barnett zostali zaangażowani w kolejną sprawę i z werwą zabierają się za jej rozwiązanie. Zadanie wydaje się być banalnie proste, ale bohaterowie przekonują się w jak ogromnym są błędzie.

Wszyscy kochają Sherlocka Holmesa. Wszyscy, oprócz Arrowooda.

Londyn kocha Sherlocka Holmesa, którego osiągnięcia nie schodzą z pierwszych stron gazet. Mało kto słyszał o Arrowoodzie, a przecież jest tak samo dobry, baaa jest o niebo lepszy! Nic tak nie drażni Williama niż peany na cześć jego konkurenta, ale cóż, nadzieja umiera ostatnia. Pozornie prosta sprawa uruchamia lawinę okropnych wydarzeń. William i Norman ryzykują zdrowie i życie aby rozwikłać tajemnice dotyczące małej, wiejskiej społeczności, a w szczególności jednego, konkretnego gospodarstwa. Dokonane odkrycia mogą sprawić, że główny bohater w końcu zostanie doceniony.

Mimo, iż fabuła dotyczy trudnych i przykrych tematów, uśmiałam się serdecznie z poczciwego Arrowooda. Jest on człowiekiem z krwi i kości, dumnym, pamiętliwym, przekonanym o własnej wartości i słuszności swoich opinii. Fakt, że nadużywa alkoholu i lubi się od czasu do czasu kompletnie sponiewierać tylko dodają mu ludzkich cech. Wszak od czego jest laudanum i wierny pomagier Barnett, który zawsze poda pomocną dłoń.

Mick Finlay świetnie oddał realia miejskie 1896 roku. Dziewiętnastowieczny Londyn to istna anatomia nędzy. Naprawdę nie da się opisać co działo się na ulicach i w jak skrajnej biedzie żyli obywatele. Źródła historyczne podają, iż na przełomie XIX i XX wieku aż jedna trzecia mieszkańców stolicy imperium żyła w skrajnym niedostatku. Cała powieść przesiąknięta jest tym klimatem i jest to naprawdę niezaprzeczalny opis dziejowy.

Autor prezentuje także inne spojrzenie na choroby umysłowe, m.in. Zespół Downa, które w tamtych czasach nie były jeszcze sklasyfikowane tak jak obecnie.

Podsumowując "Głęboki grób" to świetna kontynuacja pierwszego tomu. Powieść detektywistyczna, która uświadamia nam, że pozornie najlepszy przyjaciel może okazać się katem i oprawcą.

Doczekałam się drugiej części przygód duetu londyńskich detektywów. William Arrowood i Norman Barnett zostali zaangażowani w kolejną sprawę i z werwą zabierają się za jej rozwiązanie. Zadanie wydaje się być banalnie proste, ale bohaterowie przekonują się w jak ogromnym są błędzie.

Wszyscy kochają Sherlocka Holmesa. Wszyscy, oprócz Arrowooda.

Londyn kocha Sherlocka...

Londyn w roku 1896 może żyć tylko jednym - kolejnym sukcesem Sherlocka Holmesa. Jest to niewątpliwe szczęście dla mieszkańców, ale również wielka krzywda dla mniejszych detektywów, pokroju Williama Arrowooda. Arrowood wydaje się być idealnym rozwiązaniem dla biedniejszych mieszkańców Londynu, szczególnie, że w swojej opinii stoi na równi z Holmesem. Nowe zlecenie traktuje jako pikuś, bo przecież jakim wyczynem jest odnalezienie jednej dziewczyny? Łatwizna, przynajmniej dopóki na jaw nie wychodzą nowe szczegóły, a w historii nie pojawia się morderca...

Brudny, niebezpieczny i zagadkowy Londyn to coś, co niezmiernie polubiłam w pierwszym tomie. Autor bardzo dobrze wystylizował historię i czytając ją czuję jakbym naprawdę miała okazję żyć w XIX wieku! Zachowanie bohaterów, sposoby myślenia, okolica, zapachy, potrawy - to wszystko jest dopracowane na tyle, by poczuć klimat epoki.

"Prawdziwa potworność potrafi pojawić się ze zniewalającym uśmiechem na twarzy."

Z bohaterami jest podobnie. Przygody Arrowooda opisywane są przez jego pomocnika, Barnetta, przez co historia jeszcze bardziej kojarzy mi się z przygodami Holmesa i Watsona. Jednocześnie sposoby działania detektywów się od siebie różnią, więc nie czuć powielania schematów.
Mick Finlay również nie przedstawił swoich bohaterów jako ideałów. Zarówno Barnett, jak i Arrowood mają specyficzne sytuacje w rodzinie, posiadają też swoje słabości i uzależnienia.

Fabuła książki zdecydowanie była ciekawie przemyślana, choć realizacja wypadła nieco gorzej. Sprawa, choć wydawała się oczywista i łatwa do rozwiązania, plącze się na każdym kroku, a mimo działań bohaterów niewiele wynika. Miałam wrażenie, że kilka ślepych dróg autor wprowadził z braku pomysłu, byle książki nie zakończyć zbyt szybko. Plusem jest jednak fakt, że autor ma przyjemny sposób pisania i książką się nie dłużyła. Czytałam ją na kilka podejść jedynie ze względu na matury, w innym przypadku byłaby to lektura na wieczór.

Nie wiem czy w planach są kolejne tomy przygód Arrowooda i Barnetta, ale jeśli tak, to się piszę! Mimo kilku niepotrzebnych jak dla mnie wątków historia mnie porwała i z przyjemnością wróciłam do bohaterów poznanych w pierwszym tomie.

Londyn w roku 1896 może żyć tylko jednym - kolejnym sukcesem Sherlocka Holmesa. Jest to niewątpliwe szczęście dla mieszkańców, ale również wielka krzywda dla mniejszych detektywów, pokroju Williama Arrowooda. Arrowood wydaje się być idealnym rozwiązaniem dla biedniejszych mieszkańców Londynu, szczególnie, że w swojej opinii stoi na równi z Holmesem. Nowe zlecenie traktuje...

Jakiś czas minął od premiery pierwszej książki o detektywie Arrowoodzie, dlatego niezmiernie ucieszyła mnie kolejna część jego przygód. Ten konkurent Scherolcka zdobył moją sympatię już za „pierwszym czytaniem”, więc z ogromną przyjemnością rzuciłam się w odmęty kolejnej powieści Micka Finlaya.

Ponownie mamy mroczny klimat i zawikłaną intrygę w turpistycznych realiach epoki wiktoriańskiej. Głęboki grób jest naturalnym (i całe szczęście) oczkiem w górę, jeśli chodzi o cykl, widać, że Autor coraz lepiej sobie radzi z tematem, a w samą książkę włożył (moim zdaniem),jeszcze więcej serca niż w pierwszą, okraszając „ciężki temat” ironicznym – świetnym poczuciem humoru.
Świetnie dopracowana fabuła, duet śledczych dobrany niczym w „korcu maku”, do tego poruszenie ważnej kwestii społecznej a mianowicie wykluczenia oraz traktowania osób upośledzonych (tu z zespołem Downa).
Ironiczny (momentami absurdalny humor) dopełnia całości.

Świetny kryminał wiktoriański, który dla mnie jest czymś więcej niż zwykłym kryminałem. Polecam.

Jakiś czas minął od premiery pierwszej książki o detektywie Arrowoodzie, dlatego niezmiernie ucieszyła mnie kolejna część jego przygód. Ten konkurent Scherolcka zdobył moją sympatię już za „pierwszym czytaniem”, więc z ogromną przyjemnością rzuciłam się w odmęty kolejnej powieści Micka Finlaya.

Ponownie mamy mroczny klimat i zawikłaną intrygę w turpistycznych realiach...

Głęboki grób to było moje pierwsze spotkanie z tym detektywem. Pierwszej części nie miałam okazji czytać, ale z chęcią do niej wrócę.
Akcja jest osadzona w XIX wiecznym Londynie i autor świetnie oddał ten klimat. Opisy nie były nużące i można się było chwilami poczuć niczym Assassin's Creed przemykający londyńskimi ulicami.
Na duży plus, że autor wykreował ten świat bez dodatkowych technologii. Pokazuje najprostszą i najgenialniejsze rozwikłanie sprawy- drogą dedukcji i łączenia faktów! Podobnie jak pierwowzór Arrowooda, czyli Holmes, ten wspomaga się swoim pomocnikiem. I tak jak w przypadku Watsona- to Barnett zbiera cęgi,. kiedy szef znika z miejsca bójki. Sherlock w podobny sposób unikał konfliktów. I przyznam, ma to swój urok.
Czytanie ma być przyjemnością, a Głęboki grób świetnie się przy tym sprawdzi.

Głęboki grób to było moje pierwsze spotkanie z tym detektywem. Pierwszej części nie miałam okazji czytać, ale z chęcią do niej wrócę.
Akcja jest osadzona w XIX wiecznym Londynie i autor świetnie oddał ten klimat. Opisy nie były nużące i można się było chwilami poczuć niczym Assassin's Creed przemykający londyńskimi ulicami.
Na duży plus, że autor wykreował ten świat bez...

Czytając tę książkę, czułam się jakbym stała w środku wydarzeń. Finlay tak konstruował fabułę, bym mogła w pełni poczuć Londyn, jego atmosferę i ducha. Dodatkowo pełna była moim zdaniem sprzeczności - z jednej strony mrok, zabójstwo, z drugiej - naprawdę niezła dawka dobrego humoru! Dlatego książka spodoba się fanom Sherlocka :) Dystans, sarkazm, niewymuszony humor - oto czym charakteryzuje się ta pozycja. Wprawdzie sama zagadka jest dość prosta i szybko domyśliłam się kto za czym stał, ale... nie można mieć wszystkiego.

Czytając tę książkę, czułam się jakbym stała w środku wydarzeń. Finlay tak konstruował fabułę, bym mogła w pełni poczuć Londyn, jego atmosferę i ducha. Dodatkowo pełna była moim zdaniem sprzeczności - z jednej strony mrok, zabójstwo, z drugiej - naprawdę niezła dawka dobrego humoru! Dlatego książka spodoba się fanom Sherlocka :) Dystans, sarkazm, niewymuszony humor - oto...