Dobrze się tego słucha.

Dobrze się tego słucha.

Książka w zdecydowanej większości przedstawia skrócony opis zadań z wybranych dni podczas wojny w Iraku, takich jak np. obserwacja terenu lub likwidacja celu. Akcja dzieje się podczas walk w mieście Ramadi w okresie kwiecień - wrzesień 2006. Dodatkowo w książce jest zawarty opis dzieciństwa, szkolenia na żołnierza amerykańskich sił specjalnych Navy SEALs, oraz wspomnień z współpracy przy produkcji filmu Amerykański Snajper.
Czyta się to tak jakby się czytało pamiętnik, bardzo monotonnie. Każdy dzień opisany mniej więcej w ten sam sposób: pobudka, odprawa, wyjazd z bazy, realizacja celu, powrót do bazy. Zdecydowanie zabrakło mi w niej jakiś smaczków lub ciekawostek, czegoś czego można się dowiedzieć szczególnego. W porównaniu do innych książek zawierających relacje z wojny w Iraku czy Afganistanie nie ma porównania. Być może dlatego, że autor znał się i blisko współpracował z Chrisem Kylem, który w swojej książce powiedział trochę za dużo i niestety poniósł za to najwyższą cenę. Lacz mógł się trochę przestraszyć podobnego losu dlatego nie chciał napisać za dużo. Ale jest to tylko moja teoria ;)
Niemniej dla fana tematyki militarnej zdecydowanie warta przeczytania.

Książka w zdecydowanej większości przedstawia skrócony opis zadań z wybranych dni podczas wojny w Iraku, takich jak np. obserwacja terenu lub likwidacja celu. Akcja dzieje się podczas walk w mieście Ramadi w okresie kwiecień - wrzesień 2006. Dodatkowo w książce jest zawarty opis dzieciństwa, szkolenia na żołnierza amerykańskich sił specjalnych Navy SEALs, oraz wspomnień z...

Gdyby ktoś się zastanawiał co kieruje Amerykanami w przeświadczeniu o wyższości nad innymi to jest to całkiem udane studium.
Patos, wbita do głowy misja bronienia kraju i świata przed zagrożeniem oraz buta stanowią to co przebija się z kart książki.

Nie ukrywam, że z powodu tego nadęcia jest to strasznie nudna relacja człowieka, który musi się podzielić ze światem swoją historią. Trochę usprawiedliwiania czynów jakie dokonał, jeszcze więcej chwalenia siebie i idealizowania poległych kumpli oraz ta nadrzędna przynależność do elitarnej formacji.

Gdyby ktoś się zastanawiał co kieruje Amerykanami w przeświadczeniu o wyższości nad innymi to jest to całkiem udane studium.
Patos, wbita do głowy misja bronienia kraju i świata przed zagrożeniem oraz buta stanowią to co przebija się z kart książki.

Nie ukrywam, że z powodu tego nadęcia jest to strasznie nudna relacja człowieka, który musi się podzielić ze światem swoją...

Jest to bardzo słaba książka, ale jednak - paradoksalnie - cieszę się, że ją przeczytałem. Przede wszystkim tego powodu, że dużo mówi o tym, jak część obywateli USA postrzega takie wojny, jak ta w Iraku. Wydaje się, że dla ludzi takich jak Lacz czy "Legenda" Chris Kyle II wojna w Iraku to okazja, aby zemścić się za zamach na WTC. A jednocześnie brak w nich jakiejkolwiek refleksji, czy pociski przez nich wystrzelone trafiają w osoby faktycznie odpowiedzialne za ten zamach. Jestem przekonany, że wielu Irakijczyków zabitych przez żołnierzy amerykańskich to niewinne ofiary. Myślę też, że Lacz zdawał sobie z tego sprawę (przynajmniej częściowo) - zwróćcie uwagę podczas lektury na fragment, gdy opisuje swój strzał do młodego mężczyzny z telefonem komórkowym. Jak usiłuje przekonać i czytelników i chyba też samego siebie, że strzelił do terrorysty. Jak było faktycznie? Otóż oddał strzał do chłopaka, który miał telefon przy uchu i trzy razy spojrzał na budynek, w którym ukrywali się snajperzy Fok. Dla Amerykanów było to wystarczające, aby zabić taką osobę. Ale czy ten młody człowiek wiedział, że tam są Amerykanie? Czy na pewno ich obserwował? A jeśli tak, to czy wiedział, że nie wolno mu spojrzeć w tym kierunku więcej niż dwa razy (tj. czy takie przepisy były znane Irakijczykom?). Podobnie jest z historią o zabiciu przez Kyle'a jednym strzałem dwóch chłopaków na motorowerze. Ta opowieść rozpaczliwie ma usprawiedliwić oddanie strzału pomimo tego, że brak było dowodów na zakwalifikowanie chłopaków jako terrorystów.
Uważam, że jeśli ktoś chce dowiedzieć się więcej o tym, jak faktycznie wygląda współczesna wojna, powinien sięgnąć do innych pozycji, takich jak "Snajper wchodzi pierwszy" Wójtowicza lub - żeby nie było, że przemawia przeze mnie patriotyzm - "Pluton wyrzutków" Seana Parnella. Jeśli natomiast ktoś chce poznać różne punkty widzenia, to wspomnienia Lacza warto przeczytać, ale nie bezkrytycznie.

Jest to bardzo słaba książka, ale jednak - paradoksalnie - cieszę się, że ją przeczytałem. Przede wszystkim tego powodu, że dużo mówi o tym, jak część obywateli USA postrzega takie wojny, jak ta w Iraku. Wydaje się, że dla ludzi takich jak Lacz czy "Legenda" Chris Kyle II wojna w Iraku to okazja, aby zemścić się za zamach na WTC. A jednocześnie brak w nich jakiejkolwiek...

Książka, która przypomina czasy nie tak odległej jak się wydaję wojny w Iraku

Książka, która przypomina czasy nie tak odległej jak się wydaję wojny w Iraku

Osobiście polecam, książka całkowicie mnie wciągnęła. Autor rewelacyjnie opisuje przebieg akcji jak również to z jakimi emocjami był zmuszony sobie poradzić podczas wojny.
Rewelacyjna

Osobiście polecam, książka całkowicie mnie wciągnęła. Autor rewelacyjnie opisuje przebieg akcji jak również to z jakimi emocjami był zmuszony sobie poradzić podczas wojny.
Rewelacyjna

Kolejna książka amerykańskiego żołnierza elitarnych jednostek, bardzo w Polsce propagowana tak naprawdę tylko z tego powodu, że jest w niej przez chwilę mowa o współczesnych polskich formacjach elitarnych. Jednak jej poziom jest niski, książka nie zaskakuje jakąś wyjątkową wiedzą, oceną sytuacji z punktu widzenia autora, ciekawym opisem walk, krajów w których autor był. Tak na prawdę nie wnosi nic istotnego w świat literatury faktu. Zdarzenia, techniki i sposoby rozwiązywania codziennych trudności, które opisuje autor dla ludzi zainteresowanych tematem nie są niczym nowym. Ogólnie książka nieciekawa, dodatkowo jeżeli przeanalizować światopogląd autora nie stawia go w najlepszym świetle, jako człowieka dość hermetycznego i mało refleksyjnego.

Kolejna książka amerykańskiego żołnierza elitarnych jednostek, bardzo w Polsce propagowana tak naprawdę tylko z tego powodu, że jest w niej przez chwilę mowa o współczesnych polskich formacjach elitarnych. Jednak jej poziom jest niski, książka nie zaskakuje jakąś wyjątkową wiedzą, oceną sytuacji z punktu widzenia autora, ciekawym opisem walk, krajów w których autor był. Tak...

Po książkę sięgnąłem zaraz po lekturze "Cel snajpera". Kyle w swojej książce używał pseudonimów więc nie do końca czasami wiadomo o kim mowa. Lacz natomiast mówi otwarcie. Tu głównym miejscem fabuły są bojowe działania w Ramadi w 2006 roku przeplatane wspomnieniami autora z młodości i kursu wojskowego. Od razu widać, że autor darzył ogromnym szacunkiem swoich towarzyszy boju, a Chrisa Kyle'a w szczególności. Można odnieść wrażenie że tak książka jest swojego rodzaju hołdem dla poległych towarzyszy broni. Część wydarzeń powiela się z "Celem snajpera" i ta książka pozwala spojrzeć na nie z innej perspektywy. Smaku dodaje fakt, że autor z pochodzenia ma polskie korzenie. Książka warta uwagi. Polecam.

Po książkę sięgnąłem zaraz po lekturze "Cel snajpera". Kyle w swojej książce używał pseudonimów więc nie do końca czasami wiadomo o kim mowa. Lacz natomiast mówi otwarcie. Tu głównym miejscem fabuły są bojowe działania w Ramadi w 2006 roku przeplatane wspomnieniami autora z młodości i kursu wojskowego. Od razu widać, że autor darzył ogromnym szacunkiem swoich towarzyszy...

Książka od SEAL'sa z polskimi korzeniami musiała się znaleźć na mojej półce i nie zawiodłam się. Według mnie ta pozycja jest znacznie ciekawsza niż chociażby głośna książka jego przyjaciela Śp. Chria Kyle'a.
Są w niej elementy typowe dla wspomnień fok, czyli m.in. trochę o BUDS, trochę amerykańskiego patosu, trochę o mechanizmach wojny, ale to co jest w niej najciekawsze to przebieg zmagań jego oddziału w Iraku i walk o Al-Ramadi.
W moim odczuciu ta książka jest także takim hołdem, który autor składa swoim zmarłym kolegom z jednostki.
Nie jest to może dzieło wybitne, ale zdecydowanie godne uwagi i warte przeczytania.

Książka od SEAL'sa z polskimi korzeniami musiała się znaleźć na mojej półce i nie zawiodłam się. Według mnie ta pozycja jest znacznie ciekawsza niż chociażby głośna książka jego przyjaciela Śp. Chria Kyle'a.
Są w niej elementy typowe dla wspomnień fok, czyli m.in. trochę o BUDS, trochę amerykańskiego patosu, trochę o mechanizmach wojny, ale to co jest w niej najciekawsze...

Temat ciekawy, a jednak czegoś w tej książce zabrakło, powiedziałbym że brak jej "pazura "...Niemniej wiedza, że są to prawdziwe, niesamowite przeżycia autora powoduje że książkę warto przeczytać.

Temat ciekawy, a jednak czegoś w tej książce zabrakło, powiedziałbym że brak jej "pazura "...Niemniej wiedza, że są to prawdziwe, niesamowite przeżycia autora powoduje że książkę warto przeczytać.