Jedynie rysunki Bisleya ratują ten paździerz. Fabuła prosta, ale bez sensu zagmatwana, ale same teksty to straszny cringe - nie wiem jak to wyszło w oryginale, ale tłumacz ostro poleciał w styl pseudo młodzieżowy i dla mnie wyszło to jak w tym memie: "How Do You Do, Fellow Kids?" :D

Jedynie rysunki Bisleya ratują ten paździerz. Fabuła prosta, ale bez sensu zagmatwana, ale same teksty to straszny cringe - nie wiem jak to wyszło w oryginale, ale tłumacz ostro poleciał w styl pseudo młodzieżowy i dla mnie wyszło to jak w tym memie: "How Do You Do, Fellow Kids?" :D

Straszliwie to głupie, płytkie i banalne... Ale za to jakie miodne! Adrenalina wylewa się z każdego kadru, wraz z hektolitrami posoki, wypadającymi gałkami ocznymi i odpadającymi kończynami. Rysunki Bisleya rządzą, nie ma co do tego wątpliwości, a w przypadku tak odmóżdżającej fabuły, scenariusz nie musi posiadać żadnej głębi. Zacna rozrywka!

Straszliwie to głupie, płytkie i banalne... Ale za to jakie miodne! Adrenalina wylewa się z każdego kadru, wraz z hektolitrami posoki, wypadającymi gałkami ocznymi i odpadającymi kończynami. Rysunki Bisleya rządzą, nie ma co do tego wątpliwości, a w przypadku tak odmóżdżającej fabuły, scenariusz nie musi posiadać żadnej głębi. Zacna rozrywka!

Zbiór przypadkowych plansz pokazujących głównie walkę. Dialogi dno. Od połowy tylko przeglądałam rysunki.

Zbiór przypadkowych plansz pokazujących głównie walkę. Dialogi dno. Od połowy tylko przeglądałam rysunki.

Całkiem niezłe wydanie. Bawiłem się tak samo dobrze jak wiele lat temu, gdy czytałem go po raz pierwszy. Wszystko dzięki szalonemu duetowi Bisley i Eastman. Ten komiks się nie starzeje.

Całkiem niezłe wydanie. Bawiłem się tak samo dobrze jak wiele lat temu, gdy czytałem go po raz pierwszy. Wszystko dzięki szalonemu duetowi Bisley i Eastman. Ten komiks się nie starzeje.

Warto wyłącznie dla talentu Bisleya.

Warto wyłącznie dla talentu Bisleya.

Ten komiks służy wyłącznie do oglądania. Czytać nie warto, bo i nie ma czego. Bisley w najwyższej formie, fajne wydanie z kilkoma stronami o słabszym druku. 40 złotych można za to dać, jeśli za dzieciaka Lobo był waszym ulubionym bohaterem.

Ten komiks służy wyłącznie do oglądania. Czytać nie warto, bo i nie ma czego. Bisley w najwyższej formie, fajne wydanie z kilkoma stronami o słabszym druku. 40 złotych można za to dać, jeśli za dzieciaka Lobo był waszym ulubionym bohaterem.

WIELKA DRAKA W ŻÓŁWIEJ DZIELNICY

Kultowy tytuł, kultowi bohaterowie, kultowy scenarzysta i bodajże najbardziej kultowy w naszym kraju rysownik. To albo mogło się udać genialnie, albo skończyć totalną porażką. Na szczęście „Bodycount” nie zawodzi. Nieważne, że takie drobiazgi jak głębia, ambicja i przesłanie nie mają tu racji bytu, bohaterowie są skrojeni według wzorca tak prostego, jakby w ogóle go nie było, a fabuła nie istnieje. Dzieło Eastmana i Bisleya to taki smakowity mix kina akcji prosto z Hongkongu z komediami sensacyjnymi z lat 80., który połyka się dosłownie na raz. Najlepiej zagryzając pizzą.

Ktoś dostaje po gębie. Jakaś kobieta ścigana jest przez tych złych, z gościem o metalowych rękach na czele. Dużo biegania, dużo lejącej się krwi, jeszcze więcej strzelania… O co tu k… chodzi? Spokojnie, spróbujmy to ogarnąć.
A zatem Casey wdaje się w kulturalną dyskusję o polityce z równie kulturalnym klientem baru. Po zdemolowaniu lokalu, z obitą gębą ląduje na chodniku a los chce, że już wkrótce spotyka biedną kobietę w opałach. Jak na femme fatale przystało, owa niewiasta o imieniu Midnight, wmieszała się w nie lada kłopoty. Pracowała dla mafii, nie robiła nic złego, ale w wyniku zbiegu okoliczności wydano na nią wyrok śmierci. Za Midnight podążą on, Johnny Woo Woo i jego banda zbirów. Gdy Casey trafia w sam środek strzelaniny i wraz z pomocą Raphaela ratuje kobietę, ma nadzieję, że to już koniec. Niestety, Midnight potrzebuje pomocy by dotrzeć do azylu, a że kobiecie takiej jak ona, trudno jest odmówić, chłopaki mieszają się w szalone wydarzenia, które mogą ich kosztować życie…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/03/bodycount-kevin-eastman-simon-bisley.html

WIELKA DRAKA W ŻÓŁWIEJ DZIELNICY

Kultowy tytuł, kultowi bohaterowie, kultowy scenarzysta i bodajże najbardziej kultowy w naszym kraju rysownik. To albo mogło się udać genialnie, albo skończyć totalną porażką. Na szczęście „Bodycount” nie zawodzi. Nieważne, że takie drobiazgi jak głębia, ambicja i przesłanie nie mają tu racji bytu, bohaterowie są skrojeni według wzorca tak...