Im dalej, tym faktycznie jest lepiej i te postaci może nie rozwijają się znacząco, ale wydarzenia rzeczywiście wywierają na nie wpływ, a ich relacje ulegają rozwinięciu mimo sitcomowej formuły. Podobało mi się rozwiązanie kwestii sąsiada, które uniknęło typowej dla podobnych sytuacji naiwności, że to tak naprawdę miły, samotny staruszek.

Im dalej, tym faktycznie jest lepiej i te postaci może nie rozwijają się znacząco, ale wydarzenia rzeczywiście wywierają na nie wpływ, a ich relacje ulegają rozwinięciu mimo sitcomowej formuły. Podobało mi się rozwiązanie kwestii sąsiada, które uniknęło typowej dla podobnych sytuacji naiwności, że to tak naprawdę miły, samotny staruszek.

Cóż poradzę na to, że lubię te dziewczyny. Za ich luz. Za ich charakter. A może charakterek. Za nieporadność życiową typową dla późnych nastolatków. Gdy komiks z ich przygodami wpada w moje ręce, to nie potrafię go odłożyć. Jedyna pociecha w tym, że nie jest to wielostronicowa lektura. W części szóstej natkniemy się na wielkie zmiany. W życiu domowym dziewczyn – włamanie i przeciągająca się wizyta taty Susan. Naprawdę nie wiadomo, które z tych wydarzeń będzie miało bardziej opłakane skutki. W życiu osobistym też nie ma nudy – Daisy się zakocha. Lektura, po którą sięga się niczym po pudełko z pralinami. Pełne zadowolenie. A żarcik, to ta chrupiąca posypka z prażonych orzechów na wierzchu kilku czekoladek. Polecam.

Cóż poradzę na to, że lubię te dziewczyny. Za ich luz. Za ich charakter. A może charakterek. Za nieporadność życiową typową dla późnych nastolatków. Gdy komiks z ich przygodami wpada w moje ręce, to nie potrafię go odłożyć. Jedyna pociecha w tym, że nie jest to wielostronicowa lektura. W części szóstej natkniemy się na wielkie zmiany. W życiu domowym dziewczyn – włamanie i...

Tytuł może sugerować, że bohaterką tego tomu będzie głównie Daisy. Faktycznie, w tym tomie dochodzi u niej do pewnych zmian, ale jest to jedynie jeden z wątków. Pozostałe są też interesujące.

W pierwszym rozdziale dochodzi do włamania we wspólnym domu bohaterek. Skradzione zostają kosztowności, w tym pamiątki po rodzicach Daisy. Dziewczyny rozczarowane nieporadnością policji postanawiają wziąć sprawy we własne ręce.

Jest to trochę parodia tego typu opowieści. Bohaterki są bardzo nieporadne i nie za bardzo sobie radzą z szukaniem złodziei. Na dodatek ostatecznie ich cała akcja okazuje się zupełnie niepotrzebna. Dużym plusem jest jednak ujawnienie paru spraw rodzinnych Daisy.

W drugim rozdziale powraca Ingrid, obiekt uczuć Daisy. Początkowo dziewczyn głównie imprezują razem, ale wkrótce będą musiały przemyśleć dalszy rozwój ich związku.
Ten rozdział pokazuje, że dosyć ciężko zaplanować swoje uczucia, a pewne rzeczy toczą się swoim torem wbrew pierwotnym założeniom. Trochę rozczarowałem się, że nie było tutaj jakiś głębszych przemyśleń, ale tak bywa w życiu.

W kolejnym rozdziale dziewczyny postanawiają urządzić małą kolację dla znajomych. Jednakże nie wszystkich gości się spodziewano. Poza tym Esther postanawia zmienić pracę.

Kolacja z jednej strony ma stanowić trochę nowe doświadczenie dla Susan, aby mogła się pogodzić z rozstaniem ze swoim chłopakiem. Z drugiej strony jest to jednak okazja do podkreślenia jednej z pasji dziekana Thomasa. Żeby było ciekawiej wątek ten łączy się wątkiem Esther. Szczególnie miłośnicy komiksów superbohaterskich mogą tu być pod wrażeniem.

Tom zamyka wizyta ojca Daisy. Mężczyzna wprowadza się do dziewczyn i zaczyna się nimi bardzo czule opiekować. Początkowo bohaterki są zachwycone, ale z czasem dochodzą do wniosku, że może to być też dla nich szkodliwe.

Podobało mi się jak przedstawiono tutaj ojca Susan. Nie jest apodyktyczny czy nadopiekuńczy, ale wręcz idealny. Wie kiedy zachować się jak należy i ogarnia niemal wszystko. Przy tym jednak ma też swoje problemy, z którymi nie może sobie poradzić.

Rozdział ten zawiera jednak pewien smutny wątek, który moim zdaniem został wprowadzony zbyt szybko. Zaskakująco emocjonalnie za to wypadła Esther, która jako jedyna była bardziej powiązana wcześniej z tym elementem fabuły.

Rysunki są jak zawsze świetne. W odpowiednich miejscach dzięki zastosowanej przesadzie udaje się oddać emocje bohaterów. Również różne zapachy są na tyle plastycznie narysowane, że można niemal je czuć.

Tytułowy wątek był trochę moim zdaniem potraktowany powierzchownie, ale być może był to zamierzony zabieg. Inne wątki za to naprawdę dawały radę, chociaż czasami zbyt szybko doszło pewnych zdarzeń. Ogólnie jednak kolejny dobry tom.

Tytuł może sugerować, że bohaterką tego tomu będzie głównie Daisy. Faktycznie, w tym tomie dochodzi u niej do pewnych zmian, ale jest to jedynie jeden z wątków. Pozostałe są też interesujące.

W pierwszym rozdziale dochodzi do włamania we wspólnym domu bohaterek. Skradzione zostają kosztowności, w tym pamiątki po rodzicach Daisy. Dziewczyny rozczarowane nieporadnością...

Tym razem bohaterki opuszczają miasteczko akademickie, by wynająć własny kąt. Już poszukiwanie i meblowanie lokum było trudne, teraz czas na mieszkanie w nim. I tu pojawiają się pierwsze problemy: z czego zapłacić za czynsz, czy możemy przyjmować gości na noc, kto będzie sprzątał, gotował czy robił wspólne zakupy. Sama dobrze pamiętam, że z powodu niedomówień kto ma kupić cukier ja i moje współlokatorki wolałyśmy przejść na herbatę bez słodziwa niż przyznać się kto miał jako kolejny ten kilogram białej śmierci kupić. Nawet się opłacał upór – nie słodzę do dziś!

Ale wróćmy do naszych Brytyjek, bo mają więcej problemów niż kilo cukru. Oto ich mieszkanie zostaje okradzione, w sąsiedztwie mieszka po jednej stronie były Susan, a po drugiej gburowaty staruszek, Esther, oderwana od kasy rodziców, musi w trybie pilnym znaleźć w miarę dobrze płatną pracę, a Daisy zakochuje się w mocno energetycznej pierwszorocznej. I jak tu wydorośleć, jak nie ma na to czasu?

Więcej na https://www.monime.pl/nie-wariuj-daisy-giant-days-tom-6/

Tym razem bohaterki opuszczają miasteczko akademickie, by wynająć własny kąt. Już poszukiwanie i meblowanie lokum było trudne, teraz czas na mieszkanie w nim. I tu pojawiają się pierwsze problemy: z czego zapłacić za czynsz, czy możemy przyjmować gości na noc, kto będzie sprzątał, gotował czy robił wspólne zakupy. Sama dobrze pamiętam, że z powodu niedomówień kto ma kupić...

NOWY ROK, NOWE MIEJSCE, NOWE PROBLEMY

Kto nie lubi dobrych komedii obyczajowych? Takich przedstawiających życie w krzywym zwierciadle, ale nie bez goryczy ani tym bardziej nie bez refleksyjnej satyry? Tak, jacyś malkontenci się znajdą, ale tym osobnikom już podziękujemy. A skoro już ich nie ma, śmiało możemy powiedzieć, że chyba każdy, bo każdy lubi się pośmiać, a jeśli jednocześnie może się z czymś identyfikować, to już trudno by nie przypadło mu takie dzieło do gustu. I tak właśnie rzecz ma się z „Giant Days”, znakomitą serią komediową traktującą o studenckim życiu i wkraczaniu w dorosłość.

Dla Esther, Susan i Daisy zaczyna się nowy etap nauki – a dokładniej drugi rok studenckiego życia. Po tym, jak straciły dawny akademik, trzy dziewczyny wprowadzają się do domku poza kampusem. Miejsce to wydaje się być rajem, ale akurat w tym wypadku kluczowe jest słowo „wydaje”. Obowiązki to jedno, wkrótce jednak dochodzi do włamania i studentki tracą wszystko, co w ich dobytku cenne. Kto mógł się tego dopuścić? I co jeszcze je czeka? Cokolwiek to będzie, na pewno nie będą miały łatwo, bo trzeba wziąć się do roboty, odnaleźć w nowej sytuacji, poznać nowych ludzi i… jakoś poradzić sobie z faktem, że Ed mieszka blisko. Zdecydowanie za blisko…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/03/giant-days-6-nie-wariuj-daisy-john.html

NOWY ROK, NOWE MIEJSCE, NOWE PROBLEMY

Kto nie lubi dobrych komedii obyczajowych? Takich przedstawiających życie w krzywym zwierciadle, ale nie bez goryczy ani tym bardziej nie bez refleksyjnej satyry? Tak, jacyś malkontenci się znajdą, ale tym osobnikom już podziękujemy. A skoro już ich nie ma, śmiało możemy powiedzieć, że chyba każdy, bo każdy lubi się pośmiać, a jeśli...

<3

<3

Dialogi są tak wyważone, że nic dodać, nic ująć. Rysunki przecudne. Drugi rok studiów zobowiązuje do "dorosłych" zachowań, które czytelnikowi dają dużo radości.

Dialogi są tak wyważone, że nic dodać, nic ująć. Rysunki przecudne. Drugi rok studiów zobowiązuje do "dorosłych" zachowań, które czytelnikowi dają dużo radości.

Nigdy nie zamilknę na temat tego, jak bardzo ten komiks jest cudowny i powinniście go przeczytać.

Nigdy nie zamilknę na temat tego, jak bardzo ten komiks jest cudowny i powinniście go przeczytać.