Zusak jak zwykle w pięknym stylu opowiada trudną historię. Opowieść przepełniona wieloma smutnymi wydarzeniami a jednak czyta się ją ze sporą dawką optymizmu i wzruszeń.
Rodzina Dunbarów, każdy z bagażem ciężkich przeżyć, ale każdy zachowuje te podstawowe, najważniejsze dla niego wartości - wrażliwość, dobro, sprawiedliwość, honor. Ale przede wszystkim miłość - nawet wśród tych kilku chłopaków, na co dzień rozrabiających , biorących udział w wiecznych kłótniach i bijatykach widać troskę o siebie nawzajem i ogromną miłość do matki.
I wyróżniający się spośród wszystkich Clay, jakże daleki od współczesnych wzorców "fajnego chłopaka". Skryty , małomówny, bardzo wrażliwy, sentymentalny.
Dla niego najdrobniejszy przedmiot związany z historią jego życia lub bliską mu osobą staje się czymś niebywale ważnym, talizmanem a jednocześnie ciągłym przypomnieniem trudnych chwil i tego co się utraciło. Kochać ponad własne życie, za wszelką cenę bronić swoich ideałów, postanowienia realizować do końca bez względu na przeciwności, jak bardzo brakuje w dzisiejszych czasach takich ludzi ...

Zusak jak zwykle w pięknym stylu opowiada trudną historię. Opowieść przepełniona wieloma smutnymi wydarzeniami a jednak czyta się ją ze sporą dawką optymizmu i wzruszeń.
Rodzina Dunbarów, każdy z bagażem ciężkich przeżyć, ale każdy zachowuje te podstawowe, najważniejsze dla niego wartości - wrażliwość, dobro, sprawiedliwość, honor. Ale przede wszystkim miłość - nawet wśród...

Wydaje mi się, że jest to książka bardzo mocno niedoceniona, tkwiąca w cieniu równie fenomenalnej "Złodziejki książek" autora.

Zusak swoim stylem pisania nie zawodzi i jak zawsze zachwyca. Książka przepełniona symboliką i emocjami. Silna swoimi bohaterami. Poetycka.

Przepiękna.

Wydaje mi się, że jest to książka bardzo mocno niedoceniona, tkwiąca w cieniu równie fenomenalnej "Złodziejki książek" autora.

Zusak swoim stylem pisania nie zawodzi i jak zawsze zachwyca. Książka przepełniona symboliką i emocjami. Silna swoimi bohaterami. Poetycka.

Przepiękna.

była Australia i był Michael Dunbar...
była komunistyczna Polska i była Penelopa Lesciuszko
(i Pomnik Stalina)...
a potem...
a potem byli oni, czyli chłopaki Dunbarów...

„Gliniany most” autorstwa Markusa Zusaka (autora cudownej „Złodziejki książek”). Ta książka wzbudza tyle emocji, że aż ciężko jest ją określić i podsumować. Autor posługuje się ogromną ilością retrospekcji (a ja je uwielbiam, także w tym miejscu pojawia się plus). Czasami można się pogodzić, bo wątków jest naprawdę dużo, ale prawdę mówiąc styl Markusa Zusaka jakoś sprawia, że wielowątkowość nie przeszkadzała mi w ogólnym odbiorze książki.

Braci Dunbarów było pięciu, lecz to czwarty z nich - Clay - poznał PRAWIE wszystkie opowieści. Bo Clay kochał opowieści.
Gdy pewnego dnia nagle pojawił się ojciec, który zostawił ich samych po śmierci Penny.
Prosił, aby jeden z nich wybudował z nim most.
Niby żaden nie chciał iść, ale jeden kłamał...
Clay (imię nie z przypadku, bo Clay znaczy glina) ale Clay był jak skała, nic nie mogło go złamać...

była Australia i był Michael Dunbar...
była komunistyczna Polska i była Penelopa Lesciuszko
(i Pomnik Stalina)...
a potem...
a potem byli oni, czyli chłopaki Dunbarów...

„Gliniany most” autorstwa Markusa Zusaka (autora cudownej „Złodziejki książek”). Ta książka wzbudza tyle emocji, że aż ciężko jest ją określić i podsumować. Autor posługuje się ogromną ilością...

Powieść ciekawa, dobrze napisana lecz chyba zbyt metaforyczne i enigmatyczna. Autor wiele elementów zostawił w sferze niedopowiedzenia, a sporą część wyjaśniał dopiero na końcu przez co przez cały czas maiłam wrażenie, że nie bardzo rozumiem dokąd to wszystko ma prowadzić, jaki ma być tego cel. Nie tylko bohaterów, tylko jak był zamysł autora na te powieść.
Choć kreacja braci, ich otoczenia i te realia USA są naprawdę intrygujące, robią klimat to te niewyjaśnione elementy zamiast kreować głębią to ją zakupują. A szkoda, bo mogłoby być lepiej.
Czy polecam? Nie wiem.

Powieść ciekawa, dobrze napisana lecz chyba zbyt metaforyczne i enigmatyczna. Autor wiele elementów zostawił w sferze niedopowiedzenia, a sporą część wyjaśniał dopiero na końcu przez co przez cały czas maiłam wrażenie, że nie bardzo rozumiem dokąd to wszystko ma prowadzić, jaki ma być tego cel. Nie tylko bohaterów, tylko jak był zamysł autora na te powieść.
Choć kreacja...

Nie jest to łatwa lektura, ale ja lubię ten specyficzny styl Zusaka, tę niby przypadkowość i chaos, piętrowe konstrukcje, zagmatwania i niedopowiedzenia. To tworzy niebanalną całość

Nie jest to łatwa lektura, ale ja lubię ten specyficzny styl Zusaka, tę niby przypadkowość i chaos, piętrowe konstrukcje, zagmatwania i niedopowiedzenia. To tworzy niebanalną całość

Przyjemna i ciekawa saga rodzinna.

Przyjemna i ciekawa saga rodzinna.

Ciężko oceniać tę książkę. Z jednej strony dociera do tych wszystkich sfer emocjonalnych, które literatura powinna poruszać. Autor stworzył Claya w sposób, w którym zrozumienie tej postaci i jej problemów jest autentyczne i wręcz automatyczne.

Z drugiej strony konstrukcja powieści nie ułatwia odbioru, w wielu momentach musiałem zmuszać się do powrotu i ciągłości czytania, pomimo, że całość jest bardzo klimatyczna. Na szczególne uznanie u mnie zasługuje opisana Australia, gdzie czujemy duchotę i odstręczającą lepkość, którą powoduje.

Ostateczny odbiór musi jednak uwzględniać trudy czytelnicze i sporych pokładów wrażliwości u odbiorcy.

Ciężko oceniać tę książkę. Z jednej strony dociera do tych wszystkich sfer emocjonalnych, które literatura powinna poruszać. Autor stworzył Claya w sposób, w którym zrozumienie tej postaci i jej problemów jest autentyczne i wręcz automatyczne.

Z drugiej strony konstrukcja powieści nie ułatwia odbioru, w wielu momentach musiałem zmuszać się do powrotu i ciągłości czytania,...

Trudno mi ocenić tę książkę. Początek strasznie mi się dłużył, dopiero gdzieś w połowie wciągnęłam się na dobre. Nie jest to książka dla osób, które szukają łatwej i przyjemnej rozrywki.

"Złodziejka książek" porwała mnie od pierwszych stron. I tu jest właśnie problem z autorami, których jedną książkę pokochamy. Nie każda musi nam się spodobać tak samo mocno.

Trudno mi ocenić tę książkę. Początek strasznie mi się dłużył, dopiero gdzieś w połowie wciągnęłam się na dobre. Nie jest to książka dla osób, które szukają łatwej i przyjemnej rozrywki.

"Złodziejka książek" porwała mnie od pierwszych stron. I tu jest właśnie problem z autorami, których jedną książkę pokochamy. Nie każda musi nam się spodobać tak samo mocno.

Wczoraj skończyłam Gliniany Most we łzach.

Myślałam o tym, co mogę powiedzieć Wam na temat wnętrza tej książki, nie odbierając Wam poznawania jej magii samodzielnie. Zusak opowiedział historię o ludziach mających dusze. O rozpadającej się rodzinie próbującej trzymać się na ostatnich nitkach. O miłości - w sposób piękny i jedyny w swoim rodzaju. O procesie tworzenia, rozpadania się i sklejania relacji. I o tym, jak trudno jest kochać.

Bohaterowie to nie królewny, rycerze czy wróżki. Są zwykłymi, a przy tym bardzo niezwykłymi ludźmi. Clay z początku był dla mnie postacią intrygującą, trochę niezrozumiałą przez jego specyficzny sposób rozumowania i rozmawiania. I dlaczego zawsze nosił klamerkę?
Ale bardzo starałam się go zrozumieć. To czyni go ludzkim. Bo nie zawsze rozumiemy innych czy jesteśmy zrozumiani. Robimy coś, bo czujemy, że musimy. Nie musi być wielkiej logiki i doskonałego planu.
A w końcu zrozumiałam. Zrozumiałam go całkowicie i pokochałam tę postać z całego serca. Postrzegam go jako tak cholernie skrzywdzone dziecko. Naprawdę, plot twist pod koniec mnie złamał.

Autor po raz kolejny pokazuje bardzo trudne sprawy w bardzo prosty (bynajmniej nie językowo) sposób. Po prostu.
Mówi nam w ten sposób, że to ludzkie za kimś tęsknić, zakochać się, cierpieć i szukać sposobu na poradzenie sobie.

Czułam się we właściwym miejscu, czytając. Pięknie było odkrywać losy tej niezwykłej rodziny - okazało się to prawdziwą przygodą. To nie jedna z tych powieści, przy której czułam się częścią rodziny. Byłam obserwatorem. Stałam obok Claya, jego braci i rodziców. Słyszałam dźwięk łamanych serc i nic nie mogłam zrobić. Nie umiem znaleźć żadnej wady w tej książce. Uwierzyłam Zusakowi w każde słowo.

Polecam Wam tę pozycję z całego serca. To jedna z piękniejszych książek, jakie miałam okazję przeczytać.

Wczoraj skończyłam Gliniany Most we łzach.

Myślałam o tym, co mogę powiedzieć Wam na temat wnętrza tej książki, nie odbierając Wam poznawania jej magii samodzielnie. Zusak opowiedział historię o ludziach mających dusze. O rozpadającej się rodzinie próbującej trzymać się na ostatnich nitkach. O miłości - w sposób piękny i jedyny w swoim rodzaju. O procesie tworzenia,...

Książka jest napisana w zupełnie innym stylu niż wszystko co czytałam do tej pory, pomimo to jest wciągająca, warto przeczytać

Książka jest napisana w zupełnie innym stylu niż wszystko co czytałam do tej pory, pomimo to jest wciągająca, warto przeczytać