W końcu dorwałem kolejne tomy i teraz będę na bieżąco czytał. W drugim tomie na początku Itsuki myśli o tym , że po wypadku odgrodził się murem od wszystkich , ale pojawienie się Tsugumi to zmieniło i potem dowiadujemy się , że bohaterowie są razem , ale starają się to ukrywać. I widzimy jak Tsugumi obserwuję Itsukiego podczas meczu i gra tam również ten niepełnosprawny nastolatek(Haruto) , który widać , że jest szczęśliwy. A bohaterka spotyka też jego dziewczynę(Maika) , która go dopinguję. Potem wszyscy idą na imprezę ze znajomymi Itsukiego i Ci od razu wiedzą , że bohaterowie są parą i podczas imprezy główni bohaterowie oraz Haruto i Maika decydują się pojechać na wycieczkę. I następnie już są na wycieczce i widać , że cała czwórka jest szczęśliwa , a w pewnej chwili Itsuki daję Tsugumi naszyjnik i się całują. A później bohater leży w łóżku i myśli o tym , że musi dbać o swoją ukochaną. Następnie Tsugumi go odwiedza i sprząta mu w domu i myśli o tym , że gdyby mieszkali razem byłoby lepiej , ale nie mówi tego na głos. Potem oglądały zdjęcia z dzieciństwa Itsukiego. A następnie w nocy bohater się nagle budzi , a następnego dnia mówi bohaterce , że miewa sny w których chodzi i robią razem różne rzeczy i dodaję , że bardzo chciałby chodzić , a Tsugumi go przytuliła. Później Itsuki podwoził ją do domu i po drodze powiedział , że jest szczęściarzem , że ją ma. I rozmawiali też o jego pielęgniarce(Nagasawa) I widać , że bohaterka jest zazdrosna , ale Itsuki mówi , że pielęgniarka ma męża. A przed domem bohaterki spotykają jej ojca. Później w domu bohaterka nagle mówi o jej związku i przyznaję , że Itsuki nie chodzi , a ojciec jest wściekły i wyszedł , a matka zaczęła wypytywać o Itsukiego i zapytała czy ten może mieć dzieci , a bohaterka nie wiedziała co ma powiedzieć. Później po powrocie do domu bohaterowie razem wychodzą i spotykają mamę Itsukiego i Jego ojczyma i Itsuki mówi , że jego prawdziwy tata zmarł , gdy był mały. I mówi też , że następnym razem sam porozmawia z ojcem ukochanej , a Ona się zastanawia czy Itsuki domyślił się , że ojciec nie akceptuję ich związku , ale nic nie mówi. Nagle spotykają jakiegoś chłopaka(Koreeda) , który chodził z nimi do szkoły , a gdy po chwili bohaterowie odchodzą to dowiadujemy się , że Koreeda był w niej zakochany. Później Itsuki i Tsugumi przychodzą do Itsukiego i spotykają tam Nagasawę , a gdy kobiety na chwilę zostają same to pielęgniarka mówi , że Ona zna Itsukiego lepiej niż ona i , że Tsugumi sobie nie poradzi. Nagle bohater rani się w nogę , a Nagasawa od razu rusza do pomocy , a Tsugami stoi i czuję się niepotrzebna. A po wyjściu kobiety Tsugumi pyta ukochanego co go łączy z pielęgniarką , a ten jej opowiada , że po wypadku stracił chęć do życia , ale ona nie pozwoliła mu się poddać i nawet poznała go z architektem , który też jeździ na wózku i dzięki temu Itsuki się nie poddał. Jednak po wyjściu od Itsukiego bohaterka i tak czuję jakiś niepokój. Następnie widzimy Nagasawę i okazuję się , że wzięła rozwód i wraca wspomnieniami do przeszłości i okazuję się , że pocałowała Itsukiego , gdy ten był w szpitalu po wypadku. Następnie Tsugumi spotyka Koreedę i idą na kawę , a po spotkaniu ten myśli , że w szkolę zawsze się w nią wpatrywał , a ona wpatrywała się w Itsukiego. Następnie widzimy jak bohaterowie dostają nowy projekt domu dla mężczyzny na wózku i jego żony. A potem wychodzą razem z Maiką i w pewnej chwili Itsuki się przewraca , ale uspokaja bohaterkę. Jednak Tsugumi i tak się martwi i w nocy do niego dzwoni , ale ten ją uspokaja i mówi , że nic mu nie jest. A po jakimś czasie zapytała go czy radzi sobie jako dziewczyna , a bohater ją uspokaja i mówi też, że oficjalnie potwierdził w pracy , że są parą. I się przytulają. Później bohater ma problemy z komputerem i Tsugumi wzywa Koreedę i ten szybko przyjeżdża i bierze się za naprawę , a gdy Tsugumi na chwilę wychodzi to Koreeda mówi Itsukiemu , że przyjechał tylko dlatego , że Tsugumi go poprosiła i , że zawsze będzie przychodził na jej wezwanie. Później bohaterka wraca i spotyka pod blokiem Koreedę , który nagle ją przytula , a potem mówi , że żartował i odjeżdża. A w domu Itsuki myśli o słowach Koreedy i wie , że ten wypowiedział mu wojnę. A później bohaterka wraca do domu i nagle dostaję smsa od mamy i ta pyta czy nadal jest z Itsukim i , że ojciec chcę z nią porozmawiać , a dziewczyna zaczyna panikować i robi jej się słabo. Później bohaterowie jadą taksówką i Itsuki zauważa , że coś jest nie tak i nagle dzwoni Koreeda , ale Tsugumi szybko kończy rozmowę i widzimy Koreedę , który wspomina czasy szkoły i żałuję , że nie powiedział Tsugumi co do niej czuję. A następnie koleżanki z pracy Tsugumi zauważają , że jest blada , a po chwili bohaterka spotyka Nagasawę , która właśnie wraca od Itsukiego i pielęgniarka mówi jej , że jest singielką. I dzwoni też matka Tsugumi i mówi , że zmieniła się przez Itsukiego i nie daję jej dojść do słowa. A na koniec bohaterowie czekają na pociąg i nagle dziewczyna mówi , że chcę z nim zamieszkać , a zaraz po tych słowach traci przytomność i wpada na tory , a bohater nie zdążył jej złapać i krzyczy by ktoś jej pomógł , bo On nie daję rady jej dosięgnąć i w końcu ktoś ją ratuję i prosi Itsukiego by zadzwonił po kogoś kto zawiezie ją do szpitala i nagle dzwoni Koreeda i Itsuki wszystko mu mówi i potem cała trójka jest w szpitalu i okazuję się , że Tsugumi jest nieprzytomna i ma złamaną nogę i na samym końcu Itsuki siedzi przy niej i myśli o tym , że gdyby nie jeździł na wózku to by ją złapał i w tej samej chwili bohaterka myśli , że miała sen w którym Itsuki wyciąga rękę by ją złapać i gdyby mu się udało to spadliby oboje. I tak się kończy manga. Drugi tom jest jeszcze lepszy niż pierwszy. Fajnie było patrzeć na głównych bohaterów jak są parą. Choć oczywiście są problemy. Czyli pielęgniarka , która wzięła rozwód i widać , że jest zainteresowana Itsukim. Mamy też Koreedę , który kocha bohaterkę. A także rodziców Tsugumi , którzy są przeciwni ich związkowi. Powiem szczerze , że wkurzały mnie te osoby. Najbardziej ta pielęgniarka, która się wywyższa twierdząc , że zna Itsukiego lepiej. Nie cierpię takich osób. Rodzice bohaterki też mnie wkurzają. Mimo , że można zrozumieć , że woleliby by ich córka miała zdrowego chłopaka , bo nie chcą by cierpiała itp to i tak mnie wkurza , że tak ją męczą i nie rozumieją , że jest zakochana. Koreeda jest najmniej wkurzający , bo mimo , że kocha Tsugumi to nie knuję za jej plecami by rozbić jej związek. No i ta końcówka , gdy Tsugumi wpada pod pociąg i Itsuki nie potrafi jej pomóc. Mocna była ta scena. I pewnie w następnym tomie Itsuki będzie czuł się winny i niepotrzebny.

W końcu dorwałem kolejne tomy i teraz będę na bieżąco czytał. W drugim tomie na początku Itsuki myśli o tym , że po wypadku odgrodził się murem od wszystkich , ale pojawienie się Tsugumi to zmieniło i potem dowiadujemy się , że bohaterowie są razem , ale starają się to ukrywać. I widzimy jak Tsugumi obserwuję Itsukiego podczas meczu i gra tam również ten niepełnosprawny...

Ten tomik jest chyba jeszcze lepszy od poprzedniego.

Pojawiają się nowe postaci a wraz z nimi nowe komplikacje. Zaczyna robić się tłoczno, czuć napięcie w powietrzu.
Jednak póki co nie umiem nienawidzić osób, które mieszają w życiu głównych bohaterów, bo w gruncie rzeczy to też są dobrzy ludzie.

"Perfect World #02" pokazuje, jakim wyzwaniem może być związek z osobą niepełnosprawną i robi to nad wyraz wspaniale.

To coś więcej niż kolejna piękna historia o miłości. To historia o prawdziwym życiu, które czasami przerasta.

Nie mogę wyjść z podziwu oraz wzruszenia. Cudo!

Ten tomik jest chyba jeszcze lepszy od poprzedniego.

Pojawiają się nowe postaci a wraz z nimi nowe komplikacje. Zaczyna robić się tłoczno, czuć napięcie w powietrzu.
Jednak póki co nie umiem nienawidzić osób, które mieszają w życiu głównych bohaterów, bo w gruncie rzeczy to też są dobrzy ludzie.

"Perfect World #02" pokazuje, jakim wyzwaniem może być związek z osobą...

PERFECT BLUE

Pierwszy tom „Perfect World” zaczął się w sposób niewprawny i niepewny, by po kilku stronach po prostu chwycić mnie za serce i w pełni mnie kupić. Po drugi sięgnąłem więc bardziej, niż z ochotą. Liczyłem na kolejne emocje, uczucia, wzruszenia, znakomite oddanie problemów osób niepełnosprawnych i klasyczne rozwinięcie wątków romantycznych, które gładko po prostu toczyć się nie mogą. To w końcu zaoferowała mi pierwsza część. I dokładnie to dostałem też teraz – a nawet więcej, bo finałowy rozdział naprawdę mnie ruszył, nawet jeśli jego rozwiązanie było bardziej, niż oczywiste.

„Perfect World” to opowieść o miłości dwójki ludzi, którzy znali się w szkole, ale dopiero po spotkaniu w dorosłym życiu zdecydowali się na coś więcej. Z tym, że ich losy nie układają się najlepiej. On, Itsuki Ayukawa, po tym, jak wypadku stracił władze w nogach, stara się za wszelką cenę samemu radzić sobie w życiu i poprzysiągł sobie, że nie narazi żadnej dziewczyny na ciężar bycia z nim. Ona, Tsugumi Kawana, nie sądziła, że mogłaby wejść w związek z kimś niepełnosprawnym, ale przekonała się, że to, co kiedyś czuła do kolegi, wciąż się w niej tli i nic nie jest w stanie powstrzymać jej przed wyznaniem mu miłości. Mimo dzielących ich problemów, zdecydowali się być ze sobą…
… i w tym miejscu zaczyna się akcja drugiego tomu. Nikomu jeszcze nie mówią o związku, jednak powoli i tak staje się to widoczne. Oboje starają się jak najlepiej wykorzystać wspólny czas, szukają chwil szczęścia i radości, ale nie jest łatwo. Rodzice dziewczyny nie są szczęśliwi z posiadania niepełnosprawnego „zięcia”. Dziewczyna musi także nauczyć się kolejnych rzeczy na temat stanu ukochanego, by móc jak najlepiej mu pomóc. Ale coś zaczyna się psuć. W ich życiu pojawiają się kolejne postacie z przeszłości, które wiele mogą zmienić, jednak prawdziwym sprawdzianem okaże się nadciągający wypadek…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/05/perfect-world-2-rie-aruga.html

PERFECT BLUE

Pierwszy tom „Perfect World” zaczął się w sposób niewprawny i niepewny, by po kilku stronach po prostu chwycić mnie za serce i w pełni mnie kupić. Po drugi sięgnąłem więc bardziej, niż z ochotą. Liczyłem na kolejne emocje, uczucia, wzruszenia, znakomite oddanie problemów osób niepełnosprawnych i klasyczne rozwinięcie wątków romantycznych, które gładko po...

Drugi tom, zdziebko lepiej niż poprzedni. Więcej się dzieje niż nie dzieje, temat niepełnosprawności nieco bardziej rozwinięty, pojawiło się kilka nowych wątków. Niemniej znowu mam zarzut co do tego, że czasem gubię się, co do tego kiedy dzieje się akcja, albo czy aktualnie patrzę na Kanawę czy pielęgniarkę Akuyawy - są niemal identyczne, nawet mają parę razy podobne uczesanie i bluzkę... W dodatku np w jednej scenie kiedy Akuyawa i Kawana są w mieszkaniu, nagle w kolejnej "scenie" są na dworze i Kawana "to ja się będę zbierać"...tylko, że ani nie poszli na spacer ani nic, a po tej scenie w sumie jest już kolejny dzień. Podobno ta manga to niezły wyciskacz łez. W sumie wzruszyłam się raz, jestem zaintrygowana końcówką tego tomu, ale to tyle. Nie urzekło mnie na tyle by zachować tę mangę na półce... Daję 5/10, ale tylko dlatego, że to moja pierwsza manga i jestem mało wymagająca... W sumie nie polecam.

Drugi tom, zdziebko lepiej niż poprzedni. Więcej się dzieje niż nie dzieje, temat niepełnosprawności nieco bardziej rozwinięty, pojawiło się kilka nowych wątków. Niemniej znowu mam zarzut co do tego, że czasem gubię się, co do tego kiedy dzieje się akcja, albo czy aktualnie patrzę na Kanawę czy pielęgniarkę Akuyawy - są niemal identyczne, nawet mają parę razy podobne...

"(...)
Fabularnie Perfect world nie jest jakiś bardzo porywający, ale nie w negatywny sposób rozumienia tego słowa. Po prostu tempo opowieści jest dosyć wolne, a to sprawia, że jest miejsce na pewną refleksję, co w przypadku tego tytułu, wydaje mi się być czymś potrzebnym. Ale jeżeli miałabym tak bardzo ogólnie określić jaka jest przedstawiona tutaj historia, to powiedziałabym, że dosyć typowa, mimo wplecenia w nią motywu niepełnosprawności. Czy to źle? Wydaje mi się, że nie. Perypetie Kawany czyta się naprawdę dobrze. Podczas lektury dwóch pierwszych tomów nie wydarzyło się nic takiego, co mogłabym określić jednoznacznie negatywnie. Nie było też niespodziewanego zwrotu akcji, ale tutaj muszę dodać, że dla osób, które dopiero co zaczynają swoją przygodę z mangami może wydać się nieco bardziej emocjonujące.
(...)"

Cały tekst recenzji można przeczytać na blogu: https://manga-no-tsuki.blogspot.com/2019/03/perfect-world.html :D

"(...)
Fabularnie Perfect world nie jest jakiś bardzo porywający, ale nie w negatywny sposób rozumienia tego słowa. Po prostu tempo opowieści jest dosyć wolne, a to sprawia, że jest miejsce na pewną refleksję, co w przypadku tego tytułu, wydaje mi się być czymś potrzebnym. Ale jeżeli miałabym tak bardzo ogólnie określić jaka jest przedstawiona tutaj historia, to...

Moim zdaniem dużo lepszy tom niż pierwszy. Poznajemy lepiej innych bohaterów i widzimy też i ich historię, choć nie zapominamy o niepełnosprawności Itsukiego oraz jego ciężkich chwilach. Przepiękna historia życiowa, ale też romantyczna. Jeśli tak ta manga będzie się rozwijała to trafi to moich ulubieńców.

Moim zdaniem dużo lepszy tom niż pierwszy. Poznajemy lepiej innych bohaterów i widzimy też i ich historię, choć nie zapominamy o niepełnosprawności Itsukiego oraz jego ciężkich chwilach. Przepiękna historia życiowa, ale też romantyczna. Jeśli tak ta manga będzie się rozwijała to trafi to moich ulubieńców.

Manga dla każdego, nie jest to tylko romans, ale bardzo dobrze pokazuje z czym muszą zmagać się osoby niepełnosprawne.

Manga dla każdego, nie jest to tylko romans, ale bardzo dobrze pokazuje z czym muszą zmagać się osoby niepełnosprawne.

Bardzo przyjemnie się to czyta. Można się tylko czasem pogubić w tym, że bohaterowie zwracają się do siebie po nazwisku, a ich imiona używane są między członkami rodziny, ale taki jest zwyczaj w Japonii.

Bardzo przyjemnie się to czyta. Można się tylko czasem pogubić w tym, że bohaterowie zwracają się do siebie po nazwisku, a ich imiona używane są między członkami rodziny, ale taki jest zwyczaj w Japonii.