"Ogród letni" to ostatni tom z sagi Jeździec miedziany. Tatiana i Aleksander wrócili bezpiecznie do Ameryki - swojego nowego domu. To tu chcieli ułożyć sobie życie, po całym koszmarze związanym z wojną. Tu mieli wychować swojego syna i być po prostu szczęśliwymi ludźmi. Nie jest łatwo zostawić za sobą przeszłość, gdy ta mocno trzyma człowieka w swoich szponach a koszmary nie dają spać. Są traumy, których nie da się samemu przepracować. Aleksander właśnie tego doświadczył - dziś specjaliści powiedzieliby że to zespół stresu pourazowego. Szura nie zaznał spokoju, lęk i niepokoju kazały mu zmieniać miejsce zamieszkania i ciągle uciekać.
Tatiana wiernie towarzyszyła mężowi, próbując posklejać ich życie do kupy. Mimo starań, mimo oddania i całej miłości którą mu ofiarowała - nie była szczęśliwa. Nie pomagało również to iż rząd amerykański nie przestał interesować się Aleksandrem, widząc w nim ciągle szpiega Związku Radzieckiego.
Czasami dobre chęci to za mało by wszystko ułożyło się szczęśliwie.

"Ogród letni" to w moim odczuciu najgorsza część sagi. Kiedyś już ją czytałam, stąd wiem jak potoczyły się losy Tatiany i Aleksandra. Tym razem dobrnęłam jedynie do połowy. 🤷🏻‍♀️ Ciągle przeprowadzki głównych bohaterów, nocnee"godzenie się" i odtrącenie w dzień, irytujące zachowania - znudziło mnie do tego stopnia iż nie widziałam sensu dalszej lektury. Cóż bywa i tak.

"Ogród letni" to ostatni tom z sagi Jeździec miedziany. Tatiana i Aleksander wrócili bezpiecznie do Ameryki - swojego nowego domu. To tu chcieli ułożyć sobie życie, po całym koszmarze związanym z wojną. Tu mieli wychować swojego syna i być po prostu szczęśliwymi ludźmi. Nie jest łatwo zostawić za sobą przeszłość, gdy ta mocno trzyma człowieka w swoich szponach a koszmary...

Zadziwiające ile szczęścia i tym samym jego przeciwieństwa, bólu, tęsknoty, okrucieństwa może zawrzeć na stronach jednej książki. Zadziwiające jak los człowieka bywa powtarzalny i trudny, jeśli tylko potrafił wyciągnąć lekcje ... może wszystko. Ostatni tom powieści o Tatianie i Aleksandrze, wspaniały, zatrwazajacy, trzymający w napięciu, nie odkladalny. Trudno będzie zapomnieć historie ich życia, wielkiej miłości i namiętności, bólu, tęsknoty, wszystkiego co przeżyli, co przetrwali. Przeczytajcie, polecam z całego serca.

Zadziwiające ile szczęścia i tym samym jego przeciwieństwa, bólu, tęsknoty, okrucieństwa może zawrzeć na stronach jednej książki. Zadziwiające jak los człowieka bywa powtarzalny i trudny, jeśli tylko potrafił wyciągnąć lekcje ... może wszystko. Ostatni tom powieści o Tatianie i Aleksandrze, wspaniały, zatrwazajacy, trzymający w napięciu, nie odkladalny. Trudno będzie...

41/2023 - audiobook. Bardzo mi się ciągnęła. Za dużo seksu. Już teraz wiem,czemu po 1 tomie zrobiłam sobie kilka lat przerwy.

41/2023 - audiobook. Bardzo mi się ciągnęła. Za dużo seksu. Już teraz wiem,czemu po 1 tomie zrobiłam sobie kilka lat przerwy.

Za mną ostatnia część historii o Tatianie i Aleksandrze. Najdłuższa, jednocześnie dla mnie najnudniejsza, ale dopełniająca całą opowieść.
Książka baaardzo mi się dłużyła, według mnie, było w niej zbyt wiele zbędnych informacji i była rozciągnięta jakby na siłę.
Nie była też tak wciągająca jak pierwsza i druga część.
Ale w "ogrodzie letnim", dowiadujemy się jak potoczyły się losy głównych bohaterów i ta część mimo, że nie była wybitna, to jest konieczna do uzupełniania poprzednich części.
Patrząc na całą trylogię jako całość - to polecam!

Za mną ostatnia część historii o Tatianie i Aleksandrze. Najdłuższa, jednocześnie dla mnie najnudniejsza, ale dopełniająca całą opowieść.
Książka baaardzo mi się dłużyła, według mnie, było w niej zbyt wiele zbędnych informacji i była rozciągnięta jakby na siłę.
Nie była też tak wciągająca jak pierwsza i druga część.
Ale w "ogrodzie letnim", dowiadujemy się jak potoczyły...

Dzięki takim książką , chce się sięgać po kolejne 🙂

Dzięki takim książką , chce się sięgać po kolejne 🙂

Piękna, wzruszjąca historia, która na zawsze pozostanie w mojej pamięci...

Piękna, wzruszjąca historia, która na zawsze pozostanie w mojej pamięci...

Cała seria rewelacyjna!
Ostatnia część to dalsze losy Tatiany
i Aleksandra, historia ich ogromnej miłości i fascynacji sobą.
Życie ich stało się jak gdyby lżejsze, ale niestety, nie zostało pozbawione problemów i tragicznych w skutkach posunięć. Część akcji toczyła się podczas wojny w Wietnamie.
Z przyjemnością czytałam o następnym pokoleniu, które poszło za przykładem rodziców.
Piękny cykl!

Cała seria rewelacyjna!
Ostatnia część to dalsze losy Tatiany
i Aleksandra, historia ich ogromnej miłości i fascynacji sobą.
Życie ich stało się jak gdyby lżejsze, ale niestety, nie zostało pozbawione problemów i tragicznych w skutkach posunięć. Część akcji toczyła się podczas wojny w Wietnamie.
Z przyjemnością czytałam o następnym pokoleniu, które poszło za przykładem...

No i dzieło zwieńczone. Ostatni rozdział losów Tatiany i Aleksandra to trudny powrót pary bohaterów do normalności, do szarego, codziennego życia. Czytając opinie innych czytelników, wielu z nich pisało o zawodzie czy rozczarowaniu ostatnią częścią sagi. Wielu chyba też bało się ją przeczytać, żeby nie zatrzeć sobie idealnego obrazka pięknej, bezgranicznej miłości dwojga młodych ludzi. Ogrom bolesnych doświadczeń i przeżyć wojennych, które były udziałem naszych bohaterów, nie stanęły na przeszkodzie ich głębokiemu uczuciu. Druga część sagi kończy się niemal happy endem i chcemy wierzyć, że cała, połączona wreszcie rodzina, jak w bajce, żyje długo i szczęśliwie. Ale ta historia to nie bajka i trzecia część powieści boleśnie nam o tym przypomina. Każda miłość z czasem się zmienia, każdy związek przeżywa kryzysy, wzloty i upadki. Naszym bohaterom jest tym bardziej trudno odnaleźć się w nowej rzeczywistości, bo oboje dźwigają ciężar swojej dramatycznej, wojennej przeszłości. Dziś powiedzielibyśmy, że oboje zmagają się z pewnego rodzaju zespołem stresu pourazowego. Znaleźli się też w kraju, w którym nie wszyscy doświadczyli koszmaru wojny i nie zawsze mieli oni z kim podzielić się swoją trudną historią. Zostali z tym sami i sami próbują sobie z tym poradzić. Raz lepiej, raz gorzej.
Do zdecydowanych minusów tego dzieła zaliczyłabym zbyt rozbudowany wątek z młodzieńczych lat Tatiany i wakacji nad jeziorem Ilnem oraz zupełnie niepotrzebny, bo nic nie wnoszący, wątek wietnamski. Irytujące są również momentami, kreowane na ideały główne postaci: wielozadaniowa, niezmordowana i zawsze gotowa na seks Tatiana oraz amerykański superbohater w stylu Chucka Norrisa, Aleksander, ratujący swojego syna z niewoli. No i oczywiście rozdział, w którym u schyłku życia Tani i Aleksandra, poznajemy ich dużą, wielopokoleniową familię. Autorka zapewne chciała pokazać, że pomimo tylu życiowych zakrętów i perypetii, udało się im przeżyć to życie w miarę szczęśliwie i stworzyć wspaniałą, kochającą się rodzinę. Niestety tempo prezentacji poszczególnych członków rodziny Barringtonów sprawiło, że trudno było się połapać w imionach i koligacjach rodzinnych.
Pomimo jednak tych niedoskonałości i zbędnych wątków, trzecia część powieści, moim zdaniem nie jest słabsza od pierwszych dwóch. Ma jednak zdecydowanie inny charakter. To już nie melodramat wojenny, a raczej powieść obyczajowa. Nie ma tu tylu uniesień i porywów serca, ale nadal możemy się uśmiechnąć czy uronić łezkę.

No i dzieło zwieńczone. Ostatni rozdział losów Tatiany i Aleksandra to trudny powrót pary bohaterów do normalności, do szarego, codziennego życia. Czytając opinie innych czytelników, wielu z nich pisało o zawodzie czy rozczarowaniu ostatnią częścią sagi. Wielu chyba też bało się ją przeczytać, żeby nie zatrzeć sobie idealnego obrazka pięknej, bezgranicznej miłości dwojga...

Ostatnia część z serii książek o miłości Tatiany i Aleksandra, pokazała ich od bardziej ludzkiej strony. Przestali być idealnymi postaciami o cechach nieśmiertelnych Herosów. Nie uważam że ta część jest najgorsza z cyklu, jest inna... Tak jak pozostałe momentami irytuje, ale mimo wszystko jest bardzo wciągająca i ciekawa. Szczerze przyznam, że polubiłam historie Tatiany i Aleksandra i kiedyś na pewno do niej wrócę.

Ostatnia część z serii książek o miłości Tatiany i Aleksandra, pokazała ich od bardziej ludzkiej strony. Przestali być idealnymi postaciami o cechach nieśmiertelnych Herosów. Nie uważam że ta część jest najgorsza z cyklu, jest inna... Tak jak pozostałe momentami irytuje, ale mimo wszystko jest bardzo wciągająca i ciekawa. Szczerze przyznam, że polubiłam historie Tatiany i...

Książka „Ogród letni” Paulliny Simons zabiera nas do trzeciego tomu cyklu "Jeźdźca miedzianego".
Wydarzenia w tej książce sięgają roku 2000. Tatiasza i Aleksander wracają do Ameryki. Zaczynają przemieszczać się kamperem i próbują znaleźć swoje miejsce na ziemi. Próbują normalnie żyć, pomimo wielkiego bagaża przeszłości jakim była dla nich wojna i rozłąka.
To historia życia nie usłana różami, ale walka z demonami przeszłości, w której jedni radzą sobie lepiej, a inni gorzej. Znajdziemy tu wszystko z czym zmagają się ludzie po przejściach, zaczynając od koszmarów przeszłości, brakiem radości z codziennych chwil, wszechogarniającym smutkiem, docierając do kryzysu małżeńskiego.
Rewelacyjny cykl, pozostanie na długo w pamięci.

Książka „Ogród letni” Paulliny Simons zabiera nas do trzeciego tomu cyklu "Jeźdźca miedzianego".
Wydarzenia w tej książce sięgają roku 2000. Tatiasza i Aleksander wracają do Ameryki. Zaczynają przemieszczać się kamperem i próbują znaleźć swoje miejsce na ziemi. Próbują normalnie żyć, pomimo wielkiego bagaża przeszłości jakim była dla nich wojna i rozłąka.
To historia...