Bardzo fajna książka. Miałam już okazję przeczytać kilka książek tego typu i bardzo często po prostu treść się powtarzała( co jest oczywiste ale…). W tej książce nie miałam tego odczucia. Bardzo fajne było poświęcanie mini rozdziałów dla poszczególnych osób. Polecam.

Bardzo fajna książka. Miałam już okazję przeczytać kilka książek tego typu i bardzo często po prostu treść się powtarzała( co jest oczywiste ale…). W tej książce nie miałam tego odczucia. Bardzo fajne było poświęcanie mini rozdziałów dla poszczególnych osób. Polecam.

Ten kto czyta moje recenzje wie,że nie oceniam w skali 1-10 książek opisujących czyjeś cierpienia. Tak też jest w przypadku książki Stanisława Głowy „Mrok i mgła nad Auschwitz. Wspomnienia więźnia nr 20017” .To nie jest fikcja lecz przejmujące świadectwo więźnia obozów w Auschwitz i Sachsenhausen, uczestnika marszu śmierci i oskarżyciela w procesach nazistowskich zbrodniarzy. Gdybym jednak z jakiegoś powodu musiała ją ocenić dałabym 10, ponieważ wartość historyczna tej książki jest bezsprzeczna.Autor przytacza wiele faktów z życia obozowego i wspomina współtowarzyszy niedoli , przy czym zadziwiające jest to jak wiele nazwisk zarówno więźniów jak i katów zachował w swojej pamięci.

Ten kto czyta moje recenzje wie,że nie oceniam w skali 1-10 książek opisujących czyjeś cierpienia. Tak też jest w przypadku książki Stanisława Głowy „Mrok i mgła nad Auschwitz. Wspomnienia więźnia nr 20017” .To nie jest fikcja lecz przejmujące świadectwo więźnia obozów w Auschwitz i Sachsenhausen, uczestnika marszu śmierci i oskarżyciela w procesach nazistowskich...

Mrok i mgła nad Auschwitz. Wspomnienia więźnia nr 20 017, Stanisław Głowa
Myślisz, że już wszystko wiesz na temat niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz? Mylisz się! Ta książka jest świadectwem jednego z więźniów, któremu udało się przeżyć to piekło. Autor dzieli się z czytelnikiem wstrząsającymi przeżyciami i wspomnieniami wszystko nazywając po imieniu. Podaje nazwiska, daty i wydarzenia. Książka zawiera nawet fragmenty oficjalnych zeznań składanych w pierwszym i drugim procesie oświęcimskim. Jeśli jesteś na siłach, by zmierzyć się z bestialstwem ludzkim i obojętnością to lektura dla Ciebie.

Mrok i mgła nad Auschwitz. Wspomnienia więźnia nr 20 017, Stanisław Głowa
Myślisz, że już wszystko wiesz na temat niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz? Mylisz się! Ta książka jest świadectwem jednego z więźniów, któremu udało się przeżyć to piekło. Autor dzieli się z czytelnikiem wstrząsającymi przeżyciami i wspomnieniami wszystko nazywając po imieniu. Podaje...

Może nam się wydawać, że kolejne wspomnienia z obozów koncentracyjnych nie wniosą niczego nowego, a temat został wyczerpany. Co więcej można powiedzieć o takim miejscu? Uważam, że ten temat nigdy nie zostanie wyczerpany. Każde wspomnienie jest ważne i całkowicie inne. Pokazuje inną perspektywę oraz inne doświadczenia. Takie książki są potrzebne, bo to nie tylko relacje naocznych świadków, ale też oddanie hołdu tym, którzy piekła Holokaustu nie przeżyli.

W książce czytelnik dostaje bardzo skrócony życiorys Stanisława Głowy. Dopiero jego trafienie do Auschwitz i dalsze losy są szerzej opisywane. Język jest naprawdę bardzo mocny, autor nie upiększa. Nie da się nie zauważyć, że w przypadku niektórych przedstawionych osób czy sytuacji, jest to zbyt mocne i nie wiem czy potrzebne. Nazywanie ludźmi hienami, bo dopuściły się ludożerstwa? Musimy pamiętać, że tego co działo się w Auschwitz-Birkenau czy innych obozach koncentracyjnych NIE MOŻEMY oceniać moralnością i zasadami funkcjonującymi w normalnym życiu. Nie oceniam autora, nie mam prawa. Również przeszedł straszne rzeczy, a na podstawie tej książki można zauważyć, że zrobił wiele dobrego i ocalił życie wielu osobom.

Książka jest trochę chaotyczna, ale według mnie w tego typu pozycjach takie elementy schodzą na dalszy plan. Najlepiej i najdokładniej jest przedstawiony obozowy szpital, w którym Stanisław Głowa przebywał i pracował. Bardzo dobrze, że co jakiś czas pojawiają się wypowiedzi autora z oryginalnych dokumentów. Polecam zapoznać się z kolejną relacją z piekła i po prostu pamiętać.

Może nam się wydawać, że kolejne wspomnienia z obozów koncentracyjnych nie wniosą niczego nowego, a temat został wyczerpany. Co więcej można powiedzieć o takim miejscu? Uważam, że ten temat nigdy nie zostanie wyczerpany. Każde wspomnienie jest ważne i całkowicie inne. Pokazuje inną perspektywę oraz inne doświadczenia. Takie książki są potrzebne, bo to nie tylko relacje...

📌 RECENZJA 📌

Mrok i mgła nad Auschwitz autorstwa Stanisława Głowy, wydane przez @wydawnictworeplika

W swoim ponad 30 letnim życiu przeczytałam niezliczoną ilość książek wojennych. Tematyka "obozowo-łagrowa" jest jedną z moich ulubionych. Znam tyle pozycji literackich związanych z tematem Holocaustu, zagłady ludzkości i wydarzeń historycznych związanych z drugą wojną światową, że pozwolę sobie tu na szczerą, niestety niepochlebną opinię o tejże książce.

Jak sam tytuł wskazuje autor - Stanisław Głowa był więzieniem Oświęcimia. Przeżył w obozie ponad cztery lata. Spotkało go, jak wielu innych ludzi w tym miejscu ogrom cierpienia, głodu, przemocy i strachu o własne życie. Podziwiam autora za hart ducha, chęć przeżycia i wyrwania się z piekła obozu koncentracyjnego. I na tym mój podziw się kończy.

Jestem zniesmaczona tą książką. Mam ogromny żal do autora za to, w jaki sposób upublicznił swoje wspomnienia. Siebie przedstawił w sposób nieskazitelny, idealny, wręcz proszący się o podziw i oklaski. Można wręcz napisać, że wykreował się na obozowego męczennika.

W stosunku do innych osadzonych jest bardzo niesprawiedliwy. Wojna, głód, strach i wola życia to czynniki, które wpływają na różne ludzkie wybory i decyzje. Uważam, że każdy z nas ma własne sumienie, wolną wolę i możliwość podejmowania takich decyzji, które w danym momencie najlepszym/najkorzystniejszym rozwiązaniem. W sytuacji zagrożenia zdrowia i życia mamy prawo wybrać mniejsze zło.

Nikt z nas nie wie co siedzi w głowie i sercu drugiego człowieka. Jaki ma próg bólu i odporności psychicznej, szczególnie w takim miejscu jak Auschwitz.

Z szacunku do ludzkiego cierpienia, tragedii jaka spotkała więźniów obozu koncentracyjnego uważam, że zachowanie autora jest niesmaczne, mówię niesmaczne bo nie chciałbym użyć innych słów, choćby ze względu na to, co przeżył. Nie wiem czy Głowa zastanowił się nad tym, jakie będą skutki upubliczniania tak bolesnych faktów z życia współosadzonych. Co poczują oni, jeśli uda im się przeżyć, czy też członkowie rodziny, a także inni mniej lub bardziej z nimi związani ludzie.

Odnoszę wrażenie, ze autor albo nie przemyslał tego, co udostępnia albo nie ma za grosz empatii. Jestem wściekła, że tego typu wspomnienia zostały wydane. Żal mi osób opisanych w książce i ich rodzin. Co musieli czuć i myśleć będąc poddani tak surowej ocenie?

Moja ocena osiem punktów to jedynie ocena zapsiu historii i działania obozu koncentracyjnego, stosunków między więźniami a esesmanami, nieludzkiego traktowania przez nazistów i tragedii zagłady ludzkości.

📌 RECENZJA 📌

Mrok i mgła nad Auschwitz autorstwa Stanisława Głowy, wydane przez @wydawnictworeplika

W swoim ponad 30 letnim życiu przeczytałam niezliczoną ilość książek wojennych. Tematyka "obozowo-łagrowa" jest jedną z moich ulubionych. Znam tyle pozycji literackich związanych z tematem Holocaustu, zagłady ludzkości i wydarzeń historycznych związanych z drugą wojną...

Niezwykłą historia człowieka o ogromnej woli życia. Takie książki powinny być w kanonie lektur obowiązkowych

Niezwykłą historia człowieka o ogromnej woli życia. Takie książki powinny być w kanonie lektur obowiązkowych

Jedna z lepszych książek ,jakie przeczytałam ,opisujących przeżycia osób ,które przeżyły obozy śmierci .W tej książce Pan Stanisław opisuje swoją historię bardzo szczegółowo,wspomina swoich kolegów,którzy nie mieli tyle szczęścia.Warta przeczytania.

Jedna z lepszych książek ,jakie przeczytałam ,opisujących przeżycia osób ,które przeżyły obozy śmierci .W tej książce Pan Stanisław opisuje swoją historię bardzo szczegółowo,wspomina swoich kolegów,którzy nie mieli tyle szczęścia.Warta przeczytania.

Chyba nie ma osoby w Polsce ( i na świecie),która nie słyszałaby o tym co się wydarzyło w Auschwitz. A jednak za każdym razem kiedy ja sama sięgam po książki o tej tematyce, czuję jakby ta historia odżywała na nowo, dowiaduje się także o niej coraz więcej nowych informacji.
Dlatego też, bardzo ale to bardzo chciałam poznać wspomnienia Pana Stanisława, które wzbudziły we mnie naprawdę duże emocje.



Stanisław Głowa, więzień numer 200017 spędził w obozie w Auschwitz 4 lata swojego życia. Dzięki swoim umiejętnościom oraz poszczególnym osobom, którzy postanowili mu „pomóc” awansował na kolejne stanowiska. Przeżył tylko dlatego, że miał charakter twardy i dużo, naprawdę dużo szczęścia. Stanowiska, które otrzymywał pomagały mu nie tylko przetrwać w o niebo lepszych warunkach niż inni więźniowie ale także konspirować, obserwować a w końcu opisać funkcjonowanie różnych członów obozu, przeplatając swą relację obrazami z życia codziennego.
Dostajemy więc tutaj szczegółowy rozkład dnia w obozie, tamtejsze praktyki, opisy obozowych strażników z których niektórzy byli sadystami, inni zaś bardziej ludzko podchodzili do więźniów. Stanisław Głowa w swoich wspomnieniach nie waha się wskazać wszelkich przejawów tchórzostwa czy bohaterstwa jakie wtedy napotkał. Sprawia to, że wszystko to co dostajemy we wspomnieniach nabiera realnego kształtu i obrazu. Interesujące jest też to, że wspomnienia Pana Stanisława nie obejmują tylko to co działo się z nim ale też ogół sytuacji jak na przykład:śmierć Ojca Kolbe.

Książka ta podzielona jest na trzy części. Na początku dostajemy pełen obraz życia codziennego w obozie, tego jak ludzie muszą się dostosować do warunków w jakie trafili, do nowej rzeczywistości i miejsca. Kolejna część to w głównej mierze historia pracy Pana Stanisława w obozowym „szpitalu”. Ostatnia część książki obrazuje nam to co człowiek ten czuł się po wywiezieniu w głąb Niemiec, wyzwoleniu oraz w końcu poczucia się wolnym człowiekiem.
Książka jest napisana w bardzo ciekawym stylu, ponadto znajdziemy tu wiele interesujących fotografii pochodzących również z prywatnych zbiorów autora.

Choć na rynku wydawniczym znajdziecie dużo książek o tematyce obozów w Auschwitz to moim zdaniem ta właśnie zasługuje na to aby sięgnąć po nią, przyjrzeć się uważniej wspomnieniom, które mamy tu zawarte. Tematyka, którą tu dostajemy jest smutna, przejmująca i naprawdę ciężko czyta się te wspomnienia, ale wiemy wszyscy że naprawdę warto. Bo te historie nigdy nie powinny być zapomniane!

Gorąco polecam Wam sięgnąć po te wspomnienia. Na pewno na długo zostaną przez Was zapamiętane!

Chyba nie ma osoby w Polsce ( i na świecie),która nie słyszałaby o tym co się wydarzyło w Auschwitz. A jednak za każdym razem kiedy ja sama sięgam po książki o tej tematyce, czuję jakby ta historia odżywała na nowo, dowiaduje się także o niej coraz więcej nowych informacji.
Dlatego też, bardzo ale to bardzo chciałam poznać wspomnienia Pana Stanisława, które wzbudziły we...

Mrok i mgła nad Auschwitz to jedna z tych publikacji, która powinna być lekturą obowiązkową dla każdego człowieka. Książka poruszająca naprawdę trudną i wstrząsającą tematykę, która ma jednocześnie zmusić czytelnika do refleksji, jak i zakorzenić w jego umyśle pamięć o zbrodniach Niemców w okresie II Wojny Światowej, tak aby podobne czyny już nigdy więcej się nie powtórzyły.

Wydawnictwo Replika słynie z sięgania po ciężkie tematy, ukazywane z perspektywy ich uczestników. Tak też jest i w tym przypadku, bo kto lepiej może opisać piekło Auschwitz niż jeden z więźniów, któremu udało się przetrwać wieloletnią gehennę. Stanisław Głowa zapisał na kartach recenzowanej publikacji kawałek swojej ciężkiej historii, która pozbawiona jest jakichkolwiek przekłamań czy nadinterpretacji. W jego relacji można zobaczyć Auschwitz dokładnie takim, jakim było w rzeczywistości i co potrafiło one zrobić z człowiekiem. Publikacja to coś więcej niż tylko biograficzny obraz historii, którą powinno się znać i zdecydowanie nie można o niej zapomnieć, ale również przykre świadectwo tego, co człowiek jest gotowy zrobić swojemu bliźniemu. Poruszana tematyka jest tutaj naprawdę szokująca, często tak skrajna i trudno do wyobrażenia, że niektórzy czytelnicy mogą mieć ogromny problem z lekturą tego dzieło. Zdecydowanie warto jednak przeczytać całość, aby pamięć o II Wojnie Światowej nie pojawiała się w naszych głowach tylko w okolicach 1 września.

Osobny akapit recenzji należy poświęcić postaci Stanisław Głowy. Urodził się on 15 września 1898 roku we wsi Igołomia (okolice Krakowa). Przed wojną pracował on Krakowskiej opiece społecznej, głównie zajmując się sprawami dzieci. W 1939 roku brał on udział w kampanii wrześniowej jako żołnierz 12. pułku piechoty. Po klęsce naszych wojsk powrócił on do swojej dawnej pracy. Wiosną 1941 roku organizował on kolonie dla dzieci wysiedlonych z Poznania. Podczas transportu żywności dla swoich podopiecznych, został zatrzymany przez gestapo i osadzono w Krakowskim więzieniu, gdzie był brutalnie przesłuchiwany. Ostatecznie trafił on do obozu KL Auschwitz jako więzień 20017, gdzie przebywał do sierpnia 1944. Wtedy został wywieziony w transporcie karnym do KL Sachsenhausen, gdzie doczekał się swojego wyzwolenia 3 maja 1945 roku. Po zakończeniu wojny został on świadkiem w procesie komendanta obozu KL Auschwitz. Kontynuował on jednocześnie dalej swoją pracę społeczną, nie zapominając o swoich braciach obozowych, niestrudzenie pielęgnując pamięć o traumatycznej zarówno dla niego, jak i innych historii.

Opisane w książce wspomnienia Stanisław Głowy można podzielić tutaj na trzy zasadnicze części. Pierwsza to sam początek jego pobytu w obozie i konieczność szybkiego przystosowania się do nowej rzeczywistości. Druga część skupia się na jego pracy w obozowym „szpitalu” (o ile można tak nazwać kilka wydzielonych baraków). Trzecia część to wywiezienie w głąb Niemiec i doczekanie się upragnionej wolności.

W głównej mierze publikacja skupia się jednak na jego okresie pobytu w obozowym „szpitalu”. W momencie, kiedy udało mu się przetrwać tyfus, awansował on w obozowej hierarchii, stając się jednym z pomocników „lekarzy”, a następnie istotniejszym sanitariuszem. To, czego był on świadkiem w barakach 19,21,28, przechodzi ludzkie wyobrażenie i dość często będzie powodować podczas lektury sporą emocjonalność graniczącą z obrzydzeniem do zbrodniarzy. Nie przebiera on w słowach podczas kreślenia swoich wspomnień, często opisując bestialstwo nie tylko Niemców, ale również niektórych współwięźniów, którzy zatracili swoje człowieczeństwo. Nie skupia się on jednak tylko na wydarzeniach, których sam był świadkiem czy opisach ludzi, których znał osobiście, ale również porusza kilka ważnych „obozowych” wydarzeń. Między innymi męczeńska śmierć ojca Kolbe, czy próba rozpracowania przez Niemców siatki konspiracyjnej, której sam był członkiem.

Cały tekst na:

https://popkulturowykociolek.pl/obozowe-pieklo-recenzja-ksiazki-mrok-i-mgla-nad-auschwitz/

Mrok i mgła nad Auschwitz to jedna z tych publikacji, która powinna być lekturą obowiązkową dla każdego człowieka. Książka poruszająca naprawdę trudną i wstrząsającą tematykę, która ma jednocześnie zmusić czytelnika do refleksji, jak i zakorzenić w jego umyśle pamięć o zbrodniach Niemców w okresie II Wojny Światowej, tak aby podobne czyny już nigdy więcej się nie...

Bardzo dobra bo autentyczna. Bez ubarwień, bez wyszukanego stylu, ktoś mógłby powiedzieć, że czuje się, iż to nie literat pisał. I co z tego, skoro przekazuje prawdę i wzrusza.

Bardzo dobra bo autentyczna. Bez ubarwień, bez wyszukanego stylu, ktoś mógłby powiedzieć, że czuje się, iż to nie literat pisał. I co z tego, skoro przekazuje prawdę i wzrusza.