Po 10 latach zostaje odkopana kapsuła czasu wraz z listami umieszczonymi w niej przez nastoletnich uczniów.
W jednym z nich umieszczona jest zapowiedź śmierci kilku osób. Wydaje się mało prawdopodobne, że nastoletnia osoba po kilku latach będzie realizować swoją zapowiedź.
Freya i Huldar zbierając informację o nastoletnim autorze listu biją głową w mur, dokumentów brakuje a ludzie, którzy mogliby coś wyjaśnić zaslaniają się niepamięcią.
Gdy dochodzi do tego znalezienie obciętych ludzkich rąk na posesji byłego prokuratora atmosfera zaczyna się zagęszczać.
Nasza dwójka bohaterów po poprzednim śledztwie ma skomplikowaną sytaucję zawodową a ich osobista też jest problematyczna. To co się dzieje między nimi może czytelnika irytować, bo ważniejsze jest to co się nie wydarza niż to co się dzieje:)
Druga część serii kryminalnej z Freyą psycholożką i Huldarem śledczym. Można ją czytać bez poznania pierwszego tomu ale zdecydowanie lepiej zachować kolejność.
Islandia jest bezpiecznym państwem ze znikomą przestępczością. Ta powieść raczej temu przeczy.;) Przerażające, przemyślane zbrodnie, ludzie przez traumy przemienieni w emocjonalne zombie i prawi choć błądzący policjanci.
Bardzo dobra, wciągająca i przerażająca kontynuacja serii.

Po 10 latach zostaje odkopana kapsuła czasu wraz z listami umieszczonymi w niej przez nastoletnich uczniów.
W jednym z nich umieszczona jest zapowiedź śmierci kilku osób. Wydaje się mało prawdopodobne, że nastoletnia osoba po kilku latach będzie realizować swoją zapowiedź.
Freya i Huldar zbierając informację o nastoletnim autorze listu biją głową w mur, dokumentów brakuje ...

Ależ z tej pisarki twardza sztuka, wcale nie boi się brutalizmu. Dla mnie trochę za dużo pił łańcuchowych i ciężkich przestępstw. W porządku, takie też bywa życie, jednak przesadna przemoc położyła się cieniem na całkiem niezłej opowieści kryminalnej.
Ostatecznie jest fajny klimat i potencjał serii. Będę sięgać.

Ależ z tej pisarki twardza sztuka, wcale nie boi się brutalizmu. Dla mnie trochę za dużo pił łańcuchowych i ciężkich przestępstw. W porządku, takie też bywa życie, jednak przesadna przemoc położyła się cieniem na całkiem niezłej opowieści kryminalnej.
Ostatecznie jest fajny klimat i potencjał serii. Będę sięgać.

"Porachunki" Yrsy Sigurðardóttir to zaskakująca i wciągająca powieść kryminalna, której fabuła wciąga nas od pierwszych stron. Główny wątek oparty na odnalezieniu tajemniczego listu w szkolnej kapsule czasu jest tylko początkiem lawiny zdarzeń, które prowadzą do serii makabrycznych odkryć.

Autorka doskonale buduje atmosferę napięcia i tajemnicy, prowadząc nas przez labirynt zagadek, które detektyw Huldar i psycholog Freyja muszą rozwiązać. Ich współpraca i rozwój postaci dodają głębi historii, a dynamiczny rozwój akcji utrzymuje w nieustannym napięciu.

Sigurðardóttir doskonale operuje elementami kryminału psychologicznego, wprowadzając w świat mrocznych motywacji i zaskakujących zwrotów akcji. "Porachunki" to nie tylko historia śledztwa, ale także studium ludzkiej psychiki i złożony portret społeczności, w której rozgrywają się przerażające wydarzenia.

Jeśli jesteś fanem kryminałów, które trzymają cię w niepewności do samego końca, "Porachunki" są idealnym wyborem dla Ciebie. Yrsa Sigurðardóttir mistrzowsko miesza elementy grozy, psychologicznego suspensu i detektywistycznego śledztwa.

Jednym z największych atutów tej książki jest jej zróżnicowany zbiór postaci, które wydają się pełne życia, z własnymi tajemnicami i motywacjami. Detektyw Huldar i psycholog Freyja tworzą dynamiczny duet, którego interakcje i rozwój osobisty są równie interesujące, jak główny wątek kryminalny.

Ponadto Sigurðardóttir umiejętnie łączy różne wątki fabularne, stopniowo odsłaniając kolejne elementy zagadki i trzymając w niepewności aż do rozwiązania. Jej narracja jest płynna i przekonująca, prowadząc przez intrygujący labirynt zdarzeń, aż do zaskakującego finału.

Wreszcie, warto podkreślić, że "Porachunki" to nie tylko emocjonujący thriller kryminalny, ale także subtelna analiza ludzkiej natury i moralności. Autorka eksploruje tematy takie jak zemsta, przebaczenie i manipulacja, sprawiając, że czytelnik zastanawia się nad własnymi przekonaniami i wyborem między dobrem a złem.

Podsumowując, "Porachunki" Yrsy Sigurðardóttir to lektura, która z pewnością spełni oczekiwania nawet najbardziej wymagających miłośników kryminałów. Pełna napięcia, zaskakujących zwrotów akcji i głębokich refleksji, ta książka zostanie w pamięci czytelnika na długo po zakończeniu powieści. To znakomita lektura dla miłośników kryminałów, którzy szukają inteligentnie skonstruowanej fabuły, wciągających bohaterów i nieprzewidywalnych zwrotów akcji. Yrsa Sigurðardóttir ponownie udowadnia swoje mistrzostwo w tworzeniu trzymających w napięciu thrillerów, które trudno odłożyć aż do ostatniej strony.

"Porachunki" Yrsy Sigurðardóttir to zaskakująca i wciągająca powieść kryminalna, której fabuła wciąga nas od pierwszych stron. Główny wątek oparty na odnalezieniu tajemniczego listu w szkolnej kapsule czasu jest tylko początkiem lawiny zdarzeń, które prowadzą do serii makabrycznych odkryć.

Autorka doskonale buduje atmosferę napięcia i tajemnicy, prowadząc nas przez...

Bardzo dobra książka. Sceny drastyczne opisane są w świetny sposób ale jednocześnie w taki że czytelnik nie ma odruchu "odwrócenia wzroku" od ilości szczegółów. Do samego końca nie można było być pewnym zakończenia.

Bardzo dobra książka. Sceny drastyczne opisane są w świetny sposób ale jednocześnie w taki że czytelnik nie ma odruchu "odwrócenia wzroku" od ilości szczegółów. Do samego końca nie można było być pewnym zakończenia.

Druga część serii za mną i jest dobrze. Bardzo odpowiada mi sposób pisania, konstruowania akcji. Męczyły mnie tylko skandynawskie imiona i nazwiska, przez co chwilami nie mogłam połapać się w akcji i musiałam dochodzić kto jest kto, ale to taki drobiazg i mój problem.

Druga część serii za mną i jest dobrze. Bardzo odpowiada mi sposób pisania, konstruowania akcji. Męczyły mnie tylko skandynawskie imiona i nazwiska, przez co chwilami nie mogłam połapać się w akcji i musiałam dochodzić kto jest kto, ale to taki drobiazg i mój problem.

Zemsta najlepiej smakuje na zimno?

Rejkiawik zalewa fala brutalnych przestępstw i detektyw Huldar kolejny raz walczy z czasem by dopaść mordercę. W tle mamy dawną zbrodnię, nieoczekiwanego członka rodziny i... doskonale rozpisane dialogi i wartką akcję. Po tych ostatnich można poznać prozę Yrsy Sigurðardóttir i zagłębić się w kolejną część przygód ździebko pięknego i trochę zarośniętego policjanta i eleganckiej psycholożki. Ale spokojnie, możecie śmiało sięgnąć po tę książkę bez znajomości poprzednich części. Ja zaczęłam od szóstej i teraz czytam serię od początku:)

Autorka doskonale myli tropy, to naprawdę niezwykła umiejętność. Kolejny już raz do literalnie ostatniej strony jesteście zaskakiwani. Macie swoje typy, swoje podejrzenia, wydaje się wam, że jesteście wytrawnymi tropicielami przestępców, a mimo wszystko książka zostawia Was z szeroko otwartymi oczyma.

Tym razem policja próbuje odnaleźć właścicieli odciętych kończyn, starając się rozwikłać zagadkę, czy podrzucono je przypadkiem emerytowanemu sędziemu czy może on też jest częścią tej makabrycznej układanki...

Zdegradowany detektyw i zdegradowana psycholożka pokonują prywatne uprzedzenia, by wspólnie wyruszyć na poszukiwanie przestępcy. Słyszymy echa potwornej zbrodni sprzed lat i tropimy winnych, którzy do tej pory nie zostali ukarani, chociaż w więzieniu od lat siedzi sprawca. Czy na pewno ukarano wszystkich?

Jakość, jakość, po trzykroć jakość. Kryminał wysokich lotów, rzetelny, z doskonale zarysowanymi, wielowymiarowymi postaciami, zaskakujący przeogromnie, z toczącymi się równolegle kilkoma historiami, nie tracący jednak z oczu głównego wątku.

Rewelacyjna lektura na jesienne wieczory z migoczącą świeczką w tle. Tylko zaryglujcie drzwi, bo może być strasznie.

Zemsta najlepiej smakuje na zimno?

Rejkiawik zalewa fala brutalnych przestępstw i detektyw Huldar kolejny raz walczy z czasem by dopaść mordercę. W tle mamy dawną zbrodnię, nieoczekiwanego członka rodziny i... doskonale rozpisane dialogi i wartką akcję. Po tych ostatnich można poznać prozę Yrsy Sigurðardóttir i zagłębić się w kolejną część przygód ździebko pięknego i...

Traumatyczna przeszłość, mroczna rzeczywistość i niepoważny dziecięcy liścik z kapsuły czasu. Autorka umiejętnie splotła wątki, i wciągnęła w niegościnną islandzką aurę.

Traumatyczna przeszłość, mroczna rzeczywistość i niepoważny dziecięcy liścik z kapsuły czasu. Autorka umiejętnie splotła wątki, i wciągnęła w niegościnną islandzką aurę.

Okropne to było, w sensie takie obrzydliwe.
To znaczy rozumiem, że może się zdarzyć w kryminale jakaś odcięta głowa, ale bez przesady jednak. Nadmiar odciętych części ciała nie zwiększa atrakcyjności fabuły. A tutaj, miałam wrażenie , obrzydliwości jest nadmiar.

Sam pomysł na zagadkę nie jest zły, ale poprzetykany pedofilami i szaleńcami. Za mało normalności.

Okropne to było, w sensie takie obrzydliwe.
To znaczy rozumiem, że może się zdarzyć w kryminale jakaś odcięta głowa, ale bez przesady jednak. Nadmiar odciętych części ciała nie zwiększa atrakcyjności fabuły. A tutaj, miałam wrażenie , obrzydliwości jest nadmiar.

Sam pomysł na zagadkę nie jest zły, ale poprzetykany pedofilami i szaleńcami. Za mało normalności.

Bardzo długo i mozolnie rozwija się ta historia. Kilka razy miałam ochotę odłożyć tę książkę i już do niej nie wracać. Za dużo pytań, za mało odpowiedzi. Autorka ma słabość do postaci trudnych świadków, którzy dużo wiedzą, a mało mówią. Z perspektywy czytelnika to frustrujące. Miałam ochotę wcisnąć się między strony opowieści i potrząsnąć tym czy tamtym, żeby mówił składnie I wyjawił wszystko. Do tej książki trzeba cierpliwości. Jak już akcja się rozkręci, to trudno ją zatrzymać.

Bardzo długo i mozolnie rozwija się ta historia. Kilka razy miałam ochotę odłożyć tę książkę i już do niej nie wracać. Za dużo pytań, za mało odpowiedzi. Autorka ma słabość do postaci trudnych świadków, którzy dużo wiedzą, a mało mówią. Z perspektywy czytelnika to frustrujące. Miałam ochotę wcisnąć się między strony opowieści i potrząsnąć tym czy tamtym, żeby mówił składnie...

Doczytywanie cyklu Yrsy Sigurardóttir z Freyą i Huldurem zakończone. Jak kiedyś wspomniałem, zorientowałem się przypadkiem, że zacząłem jego lekturę od tomu trzeciego... 🙃 "Porachunki" to część druga, pozostało mi więc czekać na zupełnie nowe powieści.
W pierwszym tomie nie wszystko poszło po myśli (to rzecz jasna eufemizm) policjanta Huldura i psycholog dziecięcej Freyi, oboje ponoszą więc tego konsekwencje, a ich wzajemne relacje spadają do poziomu "to bardzo ale to bardzo skomplikowane". Odsuniętemu od poważnych śledztw Huldurowi trafia się sprawa szkolnej kapsuły czasu. Otworzono ją po 10 latach, a wśród włożonych tam listów uczniów znaleziono jeden niepodpisany, zapowiadający serię morderstw sześciu osób - wskazanych inicjałami - do których ma dojść... właśnie teraz. Wszyscy podejrzewają, że był to raczej wygłup 13-latka, no ale na wszelki wypadek ktoś musi to zweryfikować.
Huldar prosi o pomoc w identyfikacji autora/autorki listu Freyę. Udaje się to dość szybko, gdy jednak jadą rozmawiać z 23-latkiem, ten jest początkowo przekonany, że chcieli go poinformować o wyjściu na wolność ojca, który zgwałcił i zamordował koleżankę jego młodszej siostry.
Sprawa się komplikuje, gdy po tajemniczej informacji Huldur jedzie ze swoją szefową przeszukać pewien ogród przydomowy i w basenie znajduje odcięte dłonie. Właściciel domu jest zszokowany i wypiera się jakiegokolwiek związku ze znaleziskiem. Niedługo potem sam jednak zostaje zamordowany...
Jak widzicie dużo się tu dzieje. Dodam, że Freyja próbuje uporządkować swoje życie, a Huldur swoje i ich wzajemne stosunki raczej komplikuje 🤣😅😂
Polecam! I zapraszam na profil sczytalim na Instagramie.

Doczytywanie cyklu Yrsy Sigurardóttir z Freyą i Huldurem zakończone. Jak kiedyś wspomniałem, zorientowałem się przypadkiem, że zacząłem jego lekturę od tomu trzeciego... 🙃 "Porachunki" to część druga, pozostało mi więc czekać na zupełnie nowe powieści.
W pierwszym tomie nie wszystko poszło po myśli (to rzecz jasna eufemizm) policjanta Huldura i psycholog dziecięcej Freyi,...