"Cienie północy" to kontynuacja świetnej powieści historycznej "Księżycowe blizny", która opowiada o początkach Date Masamune. Trzonem tej powieści nadal jest relacja między młody chłopcem, któremu pisana jest wielkość, a jego wiernym samurajem, który sam stawia pierwsze kroki w dorosłości. Jednak wraz dorastaniem bohaterów pojawiło się więcej miejsca na rozgrywki polityczne, które stanowią tło tego tomu. W młodym dziedzicu zaczynają rodzić się ambicje związane z władzą, doświadcza także dalszej goryczy związanej z jego pozycją - zdrady i zamachów na życie. Z kolei przed Kojuro, którego celem stało się chronienie swego pana, stoi ważna lekcja znajdowania równowagi - czy można kochać zbyt mocno swego przyjaciela i pana? W tym tomie znana z poprzedniej powieści warstwa psychologiczna postaci łączy się z wątkami politycznymi, co sprawia że całość jest bardziej dynamiczna. Aż chciałoby się napisać, że ten tom jest przez to lepszy, ale to świetne zbudowanie postaci i relacji między nimi w "Księżycowych bliznach" stało się podbudową dla "Cieni północny". To ten rodzaj literatury, w której historia dojrzewa wraz z bohaterami, a to stawia przed nimi więcej wyzwań i niebezpieczeństw. Powieść wciąga swoim niespiesznym tempem i pozwala nam się zanurzyć w japońską historię!

Przy tym tomie mogę w zasadzie powtórzyć te same zalety, które posiadają "Księżycowe blizny". To powieść historyczna, która dba w najmniejszych szczegółach o realia - co odbija się na języku i pojęciach (zawsze wyjaśnionych w przypisach). Nie ma więc tutaj wpadek wielu książek historycznych, w których dialogi brzmią rażąco współcześnie. Psychologia postaci stanowi ważny element tej trylogii, skupiając się nie tyle na samych potyczkach i politycznych spiskach, co na ich wpływie na bohaterów. Date Masamune jest dopiero dzieckiem, więc walki toczą się z dala od niego, co wcale nie oznacza, że na niego nie wpływają. Zresztą na własnej skórze przekonuje się, że atak może przyjść z najmniej spodziewanej strony i nie zawsze dotyczy walki na miecze. Do grona znanych bohaterów dołączają nowi - z których najciekawsza jest Kita, starająca się wyrwać ograniczeniom stawianym kobietom, przez co współczesne czytelniczki mogą się z nią zżyć i jej kibicować. W powieści zaskakuje także to, kto może być czarnym charakterem - czasem nie jest to wódz i jego groźna armia, ale oschła matka, która nie daje wyjątkowemu dziecka wsparcia. Ukazuje to skomplikowanie świata i uwypukla jego wartości - lojalność i braterstwo.

Gdyby ktoś zapytał się mnie o polecenie powieści historycznej, z pewnością wskazałabym "Księżycowe blizny" i "Cienie północny". To powieści pozwalające poczuć klimat dawnej Japonii, a jednocześnie skupiające się na bohaterach - dzięki czemu może je czytać każdy, bez względu na wiedzę historyczną. Książki wysłuchałam jako audiobooka i ta forma idealnie się sprawdziła - pozwala przepaść na całe godziny ze słuchawkami na uszach. Gorąco polecam, nie zawiedziecie się!

"Cienie północy" to kontynuacja świetnej powieści historycznej "Księżycowe blizny", która opowiada o początkach Date Masamune. Trzonem tej powieści nadal jest relacja między młody chłopcem, któremu pisana jest wielkość, a jego wiernym samurajem, który sam stawia pierwsze kroki w dorosłości. Jednak wraz dorastaniem bohaterów pojawiło się więcej miejsca na rozgrywki...

Bardzo dobra kontynuacja powieści "KSIĘŻYCOWE BLIZNY" rozgrywająca się w XVI wiecznej Japonii. Przenosi czytelnika w czasy samurajów, pełnych walk między władcami poszczególnych prowincji, intryg, porwań i walki o życie.
Poznajemy dziewięcioletniego Date Masamune, przyszłego dowódcę okresu jednoczenia się Japonii, oraz jego opiekuna młodego samuraja Kagetsuna . Nad młodym chłopcem czyhają czarne chmury, nie dość że ledwie przeżył po chorobie, to koś czyha na jego życie i jego opiekun musi ratować go kilka razy od śmierci.
Wspaniale napisana, lekki język, czyta się szybko na pewno sięgnę po tom trzeci

Bardzo dobra kontynuacja powieści "KSIĘŻYCOWE BLIZNY" rozgrywająca się w XVI wiecznej Japonii. Przenosi czytelnika w czasy samurajów, pełnych walk między władcami poszczególnych prowincji, intryg, porwań i walki o życie.
Poznajemy dziewięcioletniego Date Masamune, przyszłego dowódcę okresu jednoczenia się Japonii, oraz jego opiekuna młodego samuraja Kagetsuna . Nad...

Dla porządku wspomnę, że to książka napisana przez moją koleżankę, której pisanie uwielbiam już od grubo ponad dwudziestu lat, mogę więc być odrobinę nieobiektywna. Nawet jeśli tak, to wciąż jest bardzo dobra książka, która zasługuje na znacznie większą uwagę. Jeśli lubicie książki historyczne z naciskiem na bohaterów i relację między nimi, to na co jeszcze czekacie :)

Wspaniała kontynuacja „Księżycowych blizn”, opowiadająca o dalszych losach Katakury Kagetsuny i dzieciństwie Date Masamune, przyszłego Jednookiego Smoka z Oushuu. Postacie zostają pogłębione, ich relacje również. Autorka wspaniale radzi sobie z psychologią swoich bohaterów, nie usuwa im kamieni spod nóg, swoje muszą przejść. Wciąż jednak na pierwszy plan wysuwa się ciepło, oddanie, lojalność i powieść pozostawia serce w stanie ukojenia i szczęścia, nawet jeśli niektóre tematy mocno trafiły mnie w miękkie i bardzo je przeżywałam.

Na scenie pojawiają się także nowe postaci i każda z nich jest na swój sposób wyjątkowa. Moim ulubieńcem (a nie jest to wybór łatwy, bo kocham ich wszystkich),jest Endou Munenobu, a zaraz zanim – Kita, bardzo ciekawa postać, łącząca w sobie realia ówczesnej Japonii i dzisiejszych potrzeb czytelniczki, która chciałaby widzieć kobietę w akcji, a nie tylko czekającą na bohaterów w domu.

Gorąco polecam wszystkim interesującym się historią Japonii, powieściami historycznymi lub po prostu mają ochotę na dobrą, ciepłą i kochaną książkę.

Dla porządku wspomnę, że to książka napisana przez moją koleżankę, której pisanie uwielbiam już od grubo ponad dwudziestu lat, mogę więc być odrobinę nieobiektywna. Nawet jeśli tak, to wciąż jest bardzo dobra książka, która zasługuje na znacznie większą uwagę. Jeśli lubicie książki historyczne z naciskiem na bohaterów i relację między nimi, to na co jeszcze czekacie...

Druga część cyklu jest chyba jeszcze lepsza, niż pierwsza. Wszystko mi się w niej podoba: zarówno styl, jak i treść i postacie. Uwielbiam Kagetsunę i jego relację z Masamune-sama, ale także inni bohaterowie są wszyscy niezwykle sympatyczni (oczywiście oprócz Yoshihime). Pani Gucewicz jest prawdziwą mistrzynią w opisywaniu emocji i obecnie moją ulubioną polską pisarką. Aż się boję, jakiego wielkiego będę miała kaca książkowego, gdy już przeczytam wszystkie trzy części. Na pewno książki innych autorów będą mi się wydawały nieciekawe i napisane rozwlekłym stylem, a bohaterowie pozbawieni głębszych uczuć. Już do tej pory często mi się tak wydawało, a teraz przez kontrast na pewno to się jeszcze nasili. Od sześciu lat nie dałam żadnej książce dziesięciu gwiazdek, ale tym razem inna ocena nie wchodzi w grę ^_^

Druga część cyklu jest chyba jeszcze lepsza, niż pierwsza. Wszystko mi się w niej podoba: zarówno styl, jak i treść i postacie. Uwielbiam Kagetsunę i jego relację z Masamune-sama, ale także inni bohaterowie są wszyscy niezwykle sympatyczni (oczywiście oprócz Yoshihime). Pani Gucewicz jest prawdziwą mistrzynią w opisywaniu emocji i obecnie moją ulubioną polską pisarką. Aż...

„Cienie Północy” to drugi z aktualnie trzech dostępnych tomów autorstwa Katarzyny Clio Gucewicz, których akcja zostaje umiejscowiona w historycznej Japonii XVI wieku.

Fabuła Cieni Północy kontynuuje losy Date Masamune, czyli kilkuletniego spadkobiercy rodu Date oraz kilkanaście lat od niego starszego wiernego ochroniarza, przyjaciela i wojownika w jednej osobie – Katakury Gaketsuny, zwanego Kojuro.

Tak jak w Księżycowym Bliznach nacisk fabularny był położony na początek ich znajomości, poznawanie samego siebie oraz wspólne przechodzenie przez pierwsze kryzysy, tak w przypadku kontynuacji mamy już możliwość zahaczyć o wątki polityczne z innymi regionami, konflikty, próbę zamachu oraz spiski we własnej rodzinie.
Bontenmaru ma w tej historii 9 lat, i chociaż dalej jest dzieckiem, to wykazuje już coraz większe ambicje i snuje swoje pierwsze polityczne plany. Jednocześnie zaś inne osoby coraz bardziej zaczynają interesować się nim, posiadając względem niego zarówno przyjacielskie intencje jak i te złowieszcze.

Wszystko to sprawia, że Kojuro praktycznie od pierwszych stron powieści ma ręce pełne roboty, i musi stale nad sobą pracować chcąc odnaleźć się w tym nieprzyjaznym dla dzieci władców świecie, a już tym bardziej dla ich wiernych samurajów.

Pomimo pojawienia się tych wszystkich ciemnych oblicz tamtejszej epoki, Cienie Północy wiernie podążają sposobem narracji i akcentami za tym, co stanowiło o sile Księżycowych Blizn. Relacja Kagetsuny oraz młodego Masamune w dalszym ciągu jest tu na pierwszym planie, i to właśnie myśli i uczucia młodego lidera rodu Katakurów prowadzą nas przez całą, trwającą 400 rozdziałów historię.

Kagetsuna jak już wspomniałem wyżej, po raz pierwszy napotyka się na bezpośrednich wrogów przyszłego władcy Date, i jego do tej pory sielankowe 4 lata u boku Masamune zostają brutalnie przerwane.
Dalej sprawy nie mają się wcale lepiej, ponieważ Date stają przed obliczem wojny, sam bohater zaś staje przed faktem, jakim jest zbyt mocne przywiązanie do swojego młodego pana i praktycznie brata, przez co nie potrafi zachować zimnej krwi, co w dalszej perspektywie może prowadzić do nieszczęścia.

Jakby tego wszystkiego było mało, w pałacu szery się spisek wymierzony w starszego z synów Terumune, władcy Date. Co gorsza zaś, w spisek ten bezpośrednio jest zamieszana osoba z najbliższego otoczenia dziecka.

W perspektywie tak szybko zmieniającej się sytuacji i poważnych zagrożeń jakie czyhają na nasz duet wojownika i młodego władcy, Kagetsuna musi nauczyć się być gotowym do walki z wrogiem uzbrojonym w miecz, który może czaić się dosłownie w kącie, ale musi też potrafić opuścić swojego pana w celu medytacji nad samym sobą – a to jak łatwo się domyśleć nie jest coś, z czym przyjdzie mu się łatwo pogodzić.

Z tego też powodu, Clio w drugim tomie udaje się do znanej już z pierwszego tomu silnej warstwy psychologicznej dodać drugą, bazującą bardzo na realiach polityki tego okresu historycznego Japonii jak i militariach.

W dalszym ciągu nie mamy tutaj wglądu w pole bitwy dwóch armii – jedyne bitwy na przestrzeni Cieni Północy toczą się z dala od obecności obu bohaterów, więc nie mamy żadnego podglądu na nie, a jedynie poznajemy ich rezultat po wszystkim. Mimo to, autorka nie stroni od opisów pojedynków na jakie chcąc nie chcąc skazany jest Kojuro, a które kończą się zazwyczaj śmiercią jego wroga. Z tego też powodu, osoby którym brakowało takich momentów w Księżycowych Bliznach na pewno je docenią.

Tak samo wątek zasadzek, skrytobójców czy oddziałów uzbrojonych w arkebuzy to zarazem ukłon w stronę fanów takich klimatów jak i możliwość wprowadzenia tych obecnych historycznie aspektów, które ze względu na kameralniejszy wydźwięk pierwszego tomu, nie miały szans na wprowadzenie.

Szczęśliwie jednak, ta nowa warstwa nie wpływa na osłabienie i zepchnięcie na dalszy plan relacji i psychologii. Nie jest to oczywiście nic dziwnego biorąc pod uwagę zainteresowania autorki, dlatego osoby które szczególnie polubiły Sagę o Masamune za takie rzeczy, mogą śmiało sięgać po kolejną cześć, i od razu poczują się jak ryba w wodzie!

Szczególnie, że jednym z przesłań Cieni Północy jest możliwość znalezienia drugiej osoby, która pomoże nam w naszych trudach i swoistej misji. Dla młodego Kagetsuny tą życiową misją jest oczywiście służba Date a w szczególności gotowość do oddania życia za jego przyszłego władce.
I tutaj właśnie na scenę wkracza nowa postać w historii, będąca jednocześnie ukłonem w stronę żeńskiej części czytelników.

Tym miłym ukłonem jest postać siostry Kagetsuny, która jako niezależna, wytrenowana i inteligentna kobieta, nie posiadająca potrzeby wiązać się z żadnym samurajem, na pewno zjedna sobie wiele fanek (ale fanów również!) ponieważ jest autentycznie ciekawa i wraz ze swoim bratem i Bontenmaru tworzą wspaniałą trójstronną relację na kształt rodziny, i można jedynie żałować, że wydarzenia te rozgrywają się niestety stosunkowo późno w książce.

Innym rodzajem dobrze napisanej postaci kobiecej jest żona pana Terumene – pani Yoshihime. To jednak jest już zupełne przeciwieństwo siostry Kagetsuny, kobieta myśląca zupełnie egoistycznymi i samolubnymi kategoriami. Jednocześnie jednak jest bardzo naturalna w tym co robi, kontynuując naturalnie swoją rolę z Księżycowych Blizn, przez co lubiłem jej interwencje w historii, gdyż zawsze prowadziło to do jakiegoś większego wydarzenia czy chaosu, w którym skutecznie wytrącała Kojuro z równowagi, testując jego cierpliwość.

W Cieniach Północy nie brakuje też innych przewijających się regularnie postaci, jak dwaj towarzysze-samuraje Katakury, czy dobrze znany z poprzedniego tomu nadworny lekarz rodu Date.
Są to postacie dobrze wpisane w swoją epokę i uzupełniające bohatera o brakującą mu wiedzę czy punkt widzenia, przez co potrafi on naturalnie, dzięki rozmowom z innymi, nakreślać swoje obecne stanowisko czy zwyczajne obawy.

Druga książka Katarzyny Clio Gucewicz jest więc świetną kontynuacją opowieści rozpoczętej w pierwszym tomie. Otrzymujemy nowe, oczekiwane elementy które nie miały szans należycie pojawić się wcześniej jak i rozwinięcie tego, za co tak przyjemnie śledziło się Księżycowe Blizny.

Czujemy, że historia dorasta tu wraz z bohaterami i niebezpieczeństwem staje się drugi człowiek uzbrojony w ostrze czy czyjaś nie życzliwa wola, a nie tylko choroba jak poprzednio. Jednocześnie jednak, to dalej okno na świat dawnej Japonii i ery wojowników, władców i walk o lenna i wpływy. Wszystko jednak wciąż podane jest w tak przystępnej formie, że można sięgać do tego tytułu bez żadnej specjalnej wiedzy o historii tego kraju czy tamtejszej kulturze.

Jeżeli więc byliście kupieni pomysłem i narracją zaproponowaną przez autorkę w pierwszym tomie, to nie pozostaje wam nic innego, jak sięgnięcie po Cienie Północy. Na pewno się nie rozczarujecie historią prowadzoną w tej części, doceniając jednocześnie nowe pomysły i elementy w tej trochę dłuższej niż poprzednio przygodnie. Polecam!

„Cienie Północy” to drugi z aktualnie trzech dostępnych tomów autorstwa Katarzyny Clio Gucewicz, których akcja zostaje umiejscowiona w historycznej Japonii XVI wieku.

Fabuła Cieni Północy kontynuuje losy Date Masamune, czyli kilkuletniego spadkobiercy rodu Date oraz kilkanaście lat od niego starszego wiernego ochroniarza, przyjaciela i wojownika w jednej osobie – Katakury...

Świetna kontynuacja Księżycowych blizn. Pozostaje tylko czekać na kolejny tom. Mam nadzieję, że pani Katarzyna nie da nam długo czekać.

Świetna kontynuacja Księżycowych blizn. Pozostaje tylko czekać na kolejny tom. Mam nadzieję, że pani Katarzyna nie da nam długo czekać.

Zazwyczaj jest tak, że każdy kolejny tom cyklu jest słabszy, ale tu jest dokładnie odwrotnie. O ile "Księżycowe blizny" miło mnie zaskoczyły, to "Cienie północy" zwyczajnie mnie wciągnęły. Jest tu więcej akcji, bardziej rozbudowana fabuła, więcej wtrąceń dotyczących tła historycznego i wreszcie - jeszcze ładniejsza okładka niż poprzednio. Akcja tej powieści rozgrywa się 4 lata po poprzedniej, aczkolwiek nie trzeba jej znać ani pamiętać, żeby zorientować się w fabule - wszystko jest zgrabnie i subtelnie przypomniane. Bontenmaru (czyli przyszły Date Masamune) zaczyna już pokazywać charakterek, co także jest plusem w stosunku do poprzedniej powieści - widać, że postaci zaczynają ewoluować. Nie wiem, na ile opisane wydarzenia mają odniesienie w rzeczywistości, ale toczą się wartko i w powieści wciąż się coś dzieje. Mimo sporej objętości książki spokojnie można ją "połknąć" w 3 dni. Naprawdę gorąco polecam i czekam na kolejny tom(y).

Zazwyczaj jest tak, że każdy kolejny tom cyklu jest słabszy, ale tu jest dokładnie odwrotnie. O ile "Księżycowe blizny" miło mnie zaskoczyły, to "Cienie północy" zwyczajnie mnie wciągnęły. Jest tu więcej akcji, bardziej rozbudowana fabuła, więcej wtrąceń dotyczących tła historycznego i wreszcie - jeszcze ładniejsza okładka niż poprzednio. Akcja tej powieści rozgrywa się 4...