Gdy pan Kleks wysyła Adasia po zapałki do Dziewczynki z Zapałkami (zwykle trzyma płomyki świec w kieszeni, lecz bądź co bądź jest dziwakiem) Andersen pociesza chłopca „ona marźnie tylko na niby, przecież to bajka”. Czy dlatego w jego bajkach, nawet tych z dobrym zakończeniem, pełno okrucieństwa ? A może mylnie kierowane są do dzieci, podobnie jak „Podróże Guliwera” ? Czy mroczność, której nie brak w „Akademii”, Brzechwa zapożyczał od Andersena, a jeśli tak, to czemu ?
„Królową” wraz z wieloma innymi bajkami poznałam równolegle z Kleksem (podobnie wzbudziły mieszane uczucia). Wydanie z Królową w saniach na okładce, oczywiście dzieło Szancera.
Zapamiętałam głównie początek i koniec, ostatnio odświeżyłam. Krzywe Zwierciadło rozsypane na początku okalecza wszystkich, których dosięgną odłamki, jedną z ofiar jest Kaj. Trafić może każdą osobę przypadkiem, bez własnej winy, co wywołało moje skojarzenie z … opadem promieniotwórczym. Odtąd był bardziej podatnym na zły urok rzucony przez Królową. Co wyraża Królowa ? Uosobienie zabójczo mroźnej zimy (jak potężniejsza na niej Lodowa Pani z „Zimy Muminków”) ? Mój opór wzbudziło, wciąż budzi, utożsamienie zła ze śniegiem. Jak oznajmia Pismo „choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją” (Iz 1, 18 podobnie Psalm 51, 9). Gdy w „Tajemniczym Ogrodzie” Marysia mówi „czary białe jak śnieg”, ma „dobre czary” na myśli. Dobre postacie jak Alicja w Krainie Czarów i Dorotka w Szmaragdowym Grodzie nie przypadkiem są blondynkami (Marysia również, chociaż jako przykład nie bardzo pasuje, raczej jest złośnicą).
Odpowiednio w „Złocie Renu” od początku wiadomo: Mroczny Karzeł będzie tym wrednym, można dodać szereg podobnych przykładów. Gdyby zamiast Królowej była uosobiona Noc, przed którą już greccy bogowie czuli lęk („Mitologia” Kubiaka),wypadło by to mym zdaniem bardziej przekonująco.
Co prawda są wyjątki, jak Czarna Wróżka w „Pierścieniu i Róży”.
– Piratko, chyba cierpisz na rozkojarzenie, czemu streszczać pięć bajek na raz ? – zapyta ktoś z Was – A może sama sobie wymyślaj bajki, by były zgodne z Twoimi oczekiwaniami.
Tak czasem robię na własny użytek. Andersen skupił w „Królowej” wątki, jakimi zdołałby obdzielić kilka bajek. Gerda szukając przyjaciela dociera wpierw do Wróżki, później do Księżniczki, od której dostaje powóz z obstawą, wyrżniętą następnie przez zbójców. Czy było to konieczne ? Mogli to przecież być szlachetni zbójcy, jacy w bajkach bywają. Gerdzie już zajrzała w oczy śmierć z rąk Starej Rozbójnicy (chyba dowodzącej nimi),co uniemożliwiła jej córka, pragnąca towarzyszki do zabawy. Na znak sprzeciwu gryzła, zupełnie jak Mała Mi. Rozbójniczka (Røverpige dosłownie „zbój – dziewczynka”) hoduje zwierzęta mówiące ludzkim głosem, opowieścią Gerdy przejęta była na tyle, iż wyprawiła ją w dalszą drogę, trochę jak Kapitan z „Wesołego Diabła”. Gerda wracając z Kajem spotyka Rozbójniczkę ponownie, Piratka, taka jak ja, nie mogła jej nie polubić.
– Piratko, ciężko za Tobą nadążyć, wpierw narzekasz, że okrutne, później gryzienie uważasz za piękne i chwalebne ?

Filmy, których sporo, opuściłam, prócz „Krainy Lodu” oczywiście, ta jednak dość odległa od bajki.

P.S.
W jednym z Waszych wpisów widać zdanie jakoby w wydaniu Wolnych Lektur „współczesność cenzuruje Boga”.
Że jak ?
Przekład dostępny w Wolnych Lekturach jest dziełem Celiny Niewiadomskiej sprzed przeszło 100 lat. Na współczesność trochę za dawny. Trochę rzeczywiście skrócony*, lecz dawne przekłady bywały swobodne i robione z innego przekładu. Po za tym należy dokładnie przeczytać przed rzucaniem oskarżeń
https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/krolowa-sniegu.pdf
Pierwsze zdanie pomija co prawda, że „czarodziej” (właściwie troll) był „diabłem” (Djævlen),lecz łatwo to pojąć ze zdań następnych, gdzie został przeciwstawiony Niebu, aniołom i Panu Bogu. Dalej zaś „Ojcze Nasz” raz (s. 5),„pacierz” 2 razy (s. 5 i 14),„modlić” 3 razy (s. 14, 15 i 16),„Boże ptaszki” 3 razy (s. 4, 15 i 16),zastępy anielskie (s. 14).

* dla porównania http://biblioteka.kijowski.pl/andersen%20christian%20hans/basnie.pdf s. 135

Gdy pan Kleks wysyła Adasia po zapałki do Dziewczynki z Zapałkami (zwykle trzyma płomyki świec w kieszeni, lecz bądź co bądź jest dziwakiem) Andersen pociesza chłopca „ona marźnie tylko na niby, przecież to bajka”. Czy dlatego w jego bajkach, nawet tych z dobrym zakończeniem, pełno okrucieństwa ? A może mylnie kierowane są do dzieci, podobnie jak „Podróże Guliwera” ? Czy...

Kto z nas nie zna królowej śniegu? Piękna historia o dwójce przyjaciół, gdy jedno z nich odchodzi za sprawą właśnie tytułowej królowej, jego przyjaciółka postanawia wyruszyć w podróż by odnaleźć przyjaciela. Pełna ciekawych historii opowieść, dobra do polecenia dla dzieci i młodzieży.

Kto z nas nie zna królowej śniegu? Piękna historia o dwójce przyjaciół, gdy jedno z nich odchodzi za sprawą właśnie tytułowej królowej, jego przyjaciółka postanawia wyruszyć w podróż by odnaleźć przyjaciela. Pełna ciekawych historii opowieść, dobra do polecenia dla dzieci i młodzieży.

Opowieść o przyjaźni i dojrzewaniu okraszona pięknymi ilustracjami. Mam duży sentyment do tej baśni z dzieciństwa.

Opowieść o przyjaźni i dojrzewaniu okraszona pięknymi ilustracjami. Mam duży sentyment do tej baśni z dzieciństwa.

Piękna bajka z cudownymi ilustracjami Srokowskiego. Ta kreska i ten kolor!

Piękna bajka z cudownymi ilustracjami Srokowskiego. Ta kreska i ten kolor!

Przeczytana w ramach duńskiego weekendu czyli czytelniczo - filmowo - kulturowej akcji Natalii z kanału kursywa
Jedna moich ulubionych baśni Andersena. Stąd podczas gdańskich targów zdecydowałam się na zakup tego pięknego wydania. I cieszę się z tego mimo że to kolejna Królowa Śniegu na mojej półce. Ilustracje są cudowne, samo wydanie również co dawało dodatkową przyjemność z lektury
Uwielbiam wracać do tej historii i na pewno jeszcze nie raz to zrobię. Można ten tekst odkrywać ciągle na nowo mimo że czytałam już kilka razy To było idealne rozpoczęcie duńskiego weekendu

Przeczytana w ramach duńskiego weekendu czyli czytelniczo - filmowo - kulturowej akcji Natalii z kanału kursywa
Jedna moich ulubionych baśni Andersena. Stąd podczas gdańskich targów zdecydowałam się na zakup tego pięknego wydania. I cieszę się z tego mimo że to kolejna Królowa Śniegu na mojej półce. Ilustracje są cudowne, samo wydanie również co dawało dodatkową przyjemność...

To najpiękniej ilustrowana książka, jaką w życiu miałam. Bogactwo cudownych detali łączących styl malarstwa Petera Breughla Starszego (czasem bardzo tu widać "Zabawy dziecięce" albo "Przysłowia niderlandzkie") z dekoracyjnością secesji. W dzieciństwie godzinami bawiłam się w szukanie drobnych elementów (a na każdej ilustracji jest ich mnóstwo, bo obok głównej sceny rozgrywa się mnóstwo pobocznych i nie mniej baśniowych) i rozpoznawanie zaszytych w nich odniesień kulturowych (moja ukochana ilustracja z pałacem Królowej Śniegu, z lodowymi podobiznami sławnych budowli). Tekst jest cały, nieokrojony, w dobrym tłumaczeniu, więc to najlepszy sposób na zapoznanie dzieci z baśnią z całym jej bolesnym pięknem. Jedyny minus - w moim wydaniu ktoś zawalił łamanie, bo wielkość czcionki i interlinii waha się od wielkich liter dla dzieci do maczku trudnego do odczytania nawet dla dorosłych. A że ilustracje są taką ucztą estetyczną, to ten bałagan szczególnie razi.

To najpiękniej ilustrowana książka, jaką w życiu miałam. Bogactwo cudownych detali łączących styl malarstwa Petera Breughla Starszego (czasem bardzo tu widać "Zabawy dziecięce" albo "Przysłowia niderlandzkie") z dekoracyjnością secesji. W dzieciństwie godzinami bawiłam się w szukanie drobnych elementów (a na każdej ilustracji jest ich mnóstwo, bo obok głównej sceny rozgrywa...

Pierwszy raz wystawiam taką ocenę, ale ją wystawię. Dwójka jakichś dzieci, mała zbójnica, 100 sal w lodowym zamku, dziwne lustro... nudnawa. NIE POLECAM.

Pierwszy raz wystawiam taką ocenę, ale ją wystawię. Dwójka jakichś dzieci, mała zbójnica, 100 sal w lodowym zamku, dziwne lustro... nudnawa. NIE POLECAM.

Mistrz Andersen raz jeszcze. Tym razem w pozycji wyjątkowej dla dziecięcej wyobraźni. Ciekawa, wzruszająca i poruszająca jak każda z jego książek.

Mistrz Andersen raz jeszcze. Tym razem w pozycji wyjątkowej dla dziecięcej wyobraźni. Ciekawa, wzruszająca i poruszająca jak każda z jego książek.

Kolejna dziecięca klasyka w wykonaniu Hansa Christiana Andersena przeczytana i przypomniana. Jak dziecko bardzo lubiłam "Królową śniegu" i z sentymentem powróciłam do tej króciutkiej baśni. Przy okazji udało się przeczytać książkę związaną z grudniowym wyzwaniem naszego portalu ;)

Baśń opowiada o dwójce dzieci - Kaju i Gerdzie - którzy mieszkają po sąsiedzku i żyją ze sobą w przyjaźni. Wszystko zmienia się latem, gdy do serca i oka Kaja wpadają okruszki magicznego zwierciadła, które sprawiają, że wszystko co piękne staje się brzydkie a serce chłopca staje się twarde i pozbawione jakichkolwiek uczuć. Od tej pory chłopiec diametralnie się zmienia - staje się krnąbrny, złośliwy i okrutny. Gdy przychodzi zima Kaj doczepia swoje sanki do sań królowej śniegu i wraz z nią wyrusza w nieznane. Po jakimś czasie, załamana zniknięciem przyjaciela, Gerda, wyrusza w świat, by znaleźć Kaja...

"Królowa śniegu" to baśń, pokazująca potęgę miłości, która potrafi zwyciężyć nawet w trudnej sytuacji. Z podziwem obserwujemy poczynania małej Gerdy, która jest w stanie poświęcić dosłownie wszystko, aby odnaleźć ukochanego przyjaciela. Przemierza niebezpieczne, magiczne krainy, spotyka niesamowite postacie, które starają się jej pomóc, ale również takie, które stanowią zagrożenie. Nie bacząc na swoje zdrowie i życie z pasją brnie przez mroźną i niebezpieczną krainę, bez butów i ciepłych rękawic pokonując coraz większe tumany śniegu... A wszystko to po to, aby odnaleźć ukochanego Kaja.

W "Królowej śniegu", podobnie jak w każdej baśni, mamy do czynienia ze starciem dobra i zła. Zło uosabia magiczne zwierciadło (powoduje, że ludzie widzą wokół siebie tylko zło i przez to sami stają się źli) oraz królowa śniegu (może zmrozić, skuć lodem, zasypać śniegiem. Potrafi jeszcze inaczej dokuczyć: pozbawić człowieka uczuć, zdolności do kochania innych, zamienić go w egoistę). Naprzeciw nim staje dobro przebrane za Gerdę - małą dziewczynkę, która potrafi kochać. Jest przyjazna, wierna, ciepła i dobra. Dzięki temu, że w poszukiwaniach Kaja towarzyszą jej wiara, nadzieja i miłość, dziewczyna pokonuje zło.

Baśnie Andersena mają ponadczasową wartość. Poprzez pokazanie perypetii inteligentnych zwierząt i zaczarowanych stworzeń autor chce pokazać czytelnikowi, jak należy postępować w życiu. Dzięki "Królowej śniegu" czytelnik dowie się, jak wielka jest siła miłości (potrafi przezwyciężyć wszystkie przeszkody, wyrwać ukochaną osobę złu. Miłość wyklucza egoizm, jest czysta, piękna, dobra i potężna),że prawdziwy przyjaciel nie opuści cię w potrzebie i że aby być szczęśliwym trzeba widzieć w człowieku i przyrodzie to co piękne.

Dzięki ukazaniu charakterów ludzkich poprzez zachowania zwierząt i roślin czytelnikami baśni mogą być zarówno dzieci, jak i dorośli. Dzieci łatwiej zrozumieją ciekawą treść, dorośli szybko odczytają również to głębsze przesłanie.

Zimowe (zresztą nie tylko zimowe) opisy przyrody w tej baśni są mocno realistyczne. Podróżując wraz z Gerdą na grzbiecie rena sama odczułam dotkliwy chłód zimnego wiatru na nieosłoniętych dłoniach. Sama czułam, jak moje bose stopy przemarzają od wszędobylskiego chłodu, mrozu i śniegu... A i w samym pałacu królowej śniegu nie było lepiej - wystający lód ranił odmrożone stopy a odczuwalne zimno dosłownie zamrażało od środka. "Królowa śniegu" to lektura zdecydowanie na nieco cieplejszą porę roku ;)

Baśń polecam wszystkim - i małym i dużym. "Królowa śniegu" to lektura dla każdego, bez względu na wiek.

Kolejna dziecięca klasyka w wykonaniu Hansa Christiana Andersena przeczytana i przypomniana. Jak dziecko bardzo lubiłam "Królową śniegu" i z sentymentem powróciłam do tej króciutkiej baśni. Przy okazji udało się przeczytać książkę związaną z grudniowym wyzwaniem naszego portalu ;)

Baśń opowiada o dwójce dzieci - Kaju i Gerdzie - którzy mieszkają po sąsiedzku i żyją ze sobą...

To jest tak wciągająca lektura że mimo że minęły lata to.... Nie nie właśnie dlatego że minęły lata to teraz jest super! I znów się buzia śmieje. Jednak dziś to przerażająca lektura dziecko z nożem w łóżku a śmierć to pikuś.... Masakra!

To jest tak wciągająca lektura że mimo że minęły lata to.... Nie nie właśnie dlatego że minęły lata to teraz jest super! I znów się buzia śmieje. Jednak dziś to przerażająca lektura dziecko z nożem w łóżku a śmierć to pikuś.... Masakra!