Nie wiem, czy to bariera językowa, czy jednak coś więcej... 130 stron, a miałam wielkie trudności, żeby ją dokończyć. Początek zapowiadał się obiecująco, ale im dalej, tym trudniej było mi się skupić. Irytowało mnie też bardzo dużo wtrąceń z innych książek, zwłaszcza z pozycji "Obcy we własnym kraju" czy też "Elegia dla bidoków", które sama zamierzam przeczytać. Ogólne przesłanie książki, to to, żeby nie pomijać w kampaniach (i w różnych pracach) białej klasy pracującej, że wyzywanie, obrażanie i naśmiewanie się z tej grupy społecznej niczego dobrego nie przyniesie, a wręcz przyniosło światu Trumpa. Z drugiej strony w poprzedniej przeczytanej przeze mnie książce: "Why I am no longer talking to white people about race" pojawiał się często zarzut wobec posługiwania się kategorią białej klasy pracującej i uwaga, by skupić się na osobach o innych kolorach skóry jako klasie pracującej. Ta książka jednak pomogła mi zrozumieć, że biała klasa pracująca po prostu występuje (choć klasa pracująca powinna po prostu się zjednoczyć),ma moc decyzyjną (w tym niebagatelną dla osób o różnym kolorze skóry i pochodzeniu) i po prostu w różnych analizach należy ją uwzględniać, a nie zamiatać pod dywan czy negować istnienie, bo mamy tego konkretne efekty.

Nie wiem, czy to bariera językowa, czy jednak coś więcej... 130 stron, a miałam wielkie trudności, żeby ją dokończyć. Początek zapowiadał się obiecująco, ale im dalej, tym trudniej było mi się skupić. Irytowało mnie też bardzo dużo wtrąceń z innych książek, zwłaszcza z pozycji "Obcy we własnym kraju" czy też "Elegia dla bidoków", które sama zamierzam przeczytać. Ogólne...