Wspaniała opowieść o Dzahanie, opiekunie białego słonia, który trafił do pałacu osmańskiego sułtana Sulejmana. Różne koleje losu sprawiły, że Dzahan został uczniem sławnego architekta Sinana (który jest historyczną postacią) Powieść napisana jest z rozmachem. Elif Shafak wspaniale oddała klimat XVI wiecznego Stambułu z całym przepychem, bogactwem i wspaniałością wielokulturowego Imperium Osmańskiego.

Wspaniała opowieść o Dzahanie, opiekunie białego słonia, który trafił do pałacu osmańskiego sułtana Sulejmana. Różne koleje losu sprawiły, że Dzahan został uczniem sławnego architekta Sinana (który jest historyczną postacią) Powieść napisana jest z rozmachem. Elif Shafak wspaniale oddała klimat XVI wiecznego Stambułu z całym przepychem, bogactwem i wspaniałością...

Prawdziwie piękna literatura. Sięgnę po więcej Elif Shafak.

Prawdziwie piękna literatura. Sięgnę po więcej Elif Shafak.

Książka godna polecenia dla miłośników powieści historycznej. Epicki rozmach, niespieszna narracja, mnóstwo wiedzy o Turcji z czasów Sulejmana Wspaniałego, bohater, do którego można się przywiązać - same plusy powieści historycznej. Nawet przekład całkiem fajny, chociaż trochę dziwne jest to, że jakoś przez dwie trzecie książki bohaterowie mówią współczesnym językiem a potem nagle pojawia się stylizacja języka na dawny. To naprawdę dziwne przy czytaniu. Dałabym mimo to więcej gwiazdek, ale w pewnym momencie, jakoś w połowie książka się zmienia, epicka opowieść z długim oddechem zmienia się trochę w kronikę, rozdziały robią się coraz krótsze, pojawia się coraz więcej postaci historycznych - tak jakby autorka nagle zadecydowała, że trzeba jak najwięcej historii upchnąć w jednej powieści. Mimo to z zainteresowaniem doczytałam do końca a to o czymś świadczy, bo tom ma 500 stron ;)

Książka godna polecenia dla miłośników powieści historycznej. Epicki rozmach, niespieszna narracja, mnóstwo wiedzy o Turcji z czasów Sulejmana Wspaniałego, bohater, do którego można się przywiązać - same plusy powieści historycznej. Nawet przekład całkiem fajny, chociaż trochę dziwne jest to, że jakoś przez dwie trzecie książki bohaterowie mówią współczesnym językiem a...

Jak w jednym zdaniu mogłabym opisać tę książkę? Produkt niezgodny z opisem. "Intryga, pasja i klątwa" - ani tam intrygi, ani pasji, ani klątwy. Zagadka kto stoi za wypadkami na placu budowy, to nie intryga. Szczenięce zauroczenie to nie pasja. A klątwa... też w sumie żadną wielką klątwą nie była. Ale nie chcę tu więcej na ten temat pisać, bo musiałabym uchylić rąbka tajemnicy z fabuły. Idąc dalej - "dwór Sulejmana szczelnie oplatają intrygi, a w jego sercu trwa bezlitosna walka o władzę" - sama prawda - tyle że tych intryg ani walki o władzę czytelnik nie uświadczy w książce. Czasem gdzieś są przebąknięte w jednym zdaniu, ale fabuła ich nie śledzi, przeto wydarzenia z dworu nie angażują czytelnika emocjonalnie nawet w najmniejszym stopniu. "Uczeń architekta zachwyca (...) wiernym portretem epoki (...)" - o, nie, nie ze mną te numery. Autorka przyznała się do manipulowania osią czasu, część wydarzeń na potrzeby fabuły przesunęła do przodu lub do tyłu. Część postaci, łącznie z głównym bohaterem, jest fikcyjna. I to wszystko jeszcze pół biedy. To, co mnie najbardziej ubodło w portrecie epoki, to ukazanie relacji Dżahan-Mihrimah. Nic takiego nie mogłoby mieć miejsca. Nie tylko dlatego, że Mihrimah była sułtanką, a Dżahan sługą, ale też dlatego, że ona była kobietą, a on niespokrewnionym z nią mężczyzną (i nie eunuchem). Jedyna interakcja jaką mogłaby mieć sułtanka ze sługą, to krótka i rzeczowa wymiana zdań na temat słonia w sułtańskiej menażerii. A najpewniej i do tego by nie doszło. Cała reszta jest bajeczką dla naiwnych. Ogólnie książka jest taką trochę bajeczką. Wiele rzeczy w niej jest mało wiarygodnych. Nie tylko wspomniana relacja Dżahana z Mihrimah, ale także wątek Cyganów i ich wyczynów, wątek niemego ucznia Sinana (dlaczego tak - wyjaśnić nie mogę, bo byłoby to zdradzeniem fabuły) czy dalsze losy Dżahana, który zostaje architektem pewnego znanego budynku... To wszystko by uszło w powieści młodzieżowej czy w fantastyce, ale w powieści historycznej... jakoś mi zgrzyta. Liczyłam na większy realizm. Niemniej, ocenę stawiam dość wysoką, bo książkę się płynnie czyta. Może nie jest zbyt realistyczna i nie angażuje emocjonalnie w wydarzenia, ale też nie zanudza i nie męczy. Przeczytać można, ale czy polecam? Chyba tylko jako lekką lekturę na wakacje.

Jak w jednym zdaniu mogłabym opisać tę książkę? Produkt niezgodny z opisem. "Intryga, pasja i klątwa" - ani tam intrygi, ani pasji, ani klątwy. Zagadka kto stoi za wypadkami na placu budowy, to nie intryga. Szczenięce zauroczenie to nie pasja. A klątwa... też w sumie żadną wielką klątwą nie była. Ale nie chcę tu więcej na ten temat pisać, bo musiałabym uchylić rąbka...

Bardzo dobra, klimatyczna książka,taka typowa. Piękna podróż po egzotycznym świecie i cudowna opowieść o przyjaźni człowieka z słoniem.

Bardzo dobra, klimatyczna książka,taka typowa. Piękna podróż po egzotycznym świecie i cudowna opowieść o przyjaźni człowieka z słoniem.

Wciągająca historia z masa interesujących wątków pobocznych. Takie klimaty mnie nie fascynują, jednak ta książka to wyjątek. Dodatkowym plusem jest świetny styl autorki i równie dobre tłumaczenie. Polecam!

Wciągająca historia z masa interesujących wątków pobocznych. Takie klimaty mnie nie fascynują, jednak ta książka to wyjątek. Dodatkowym plusem jest świetny styl autorki i równie dobre tłumaczenie. Polecam!

zdecydowanie polecam

zdecydowanie polecam

W tej książce magicznie strony przewracają się same… i zgodnie z założeniem autorki ta powieść płynie jak woda… Lektura tej powieści sprawiła mi dużą przyjemność, polecam.

W tej książce magicznie strony przewracają się same… i zgodnie z założeniem autorki ta powieść płynie jak woda… Lektura tej powieści sprawiła mi dużą przyjemność, polecam.

Nie moja bajka, niestety. Tak bajka. No dobra, książka dla młodzieży. Po przeczytaniu stu kilku stron odłożyłem,bo miałem wrażenie,że czytam mieszankę Baśni tysiąca i jednej nocy z baśniami Andersena i którąś z przygód Tomka Wilmowskiego. Powieść pisana bardzo łatwym językiem,dialogi banalne,mało rozbudowane. Nie będę pisał o samej fabule,bo przeczytałem tylko ponad 100 stron i tak się zastanawiam,czy to jest raczej spokojne wprowadzenie do jakiegoś głównego wątku,czy książka składa się w całości z dziesiątek takich mini-,przygód,które przeżywa bohater przez te pierwsze 100 stron. Jakby pani Shafak pisała bardziej,hmm ...powiedzmy monumentalnie,a nie strzelała jak z karabinu tymi perypetiami głównego bohatera,to może wyglądałoby to bardziej poważnie,a tak to miałem wrażenie,że czytam lekturę w 7 klasie. Podobnie miałem z J.Grzędowiczem i jego "Panem lodowego ogrodu" ,tam też wiele się działo na kilku stronach,a nie dodaje to powieści powagi. No cóż trudno,nie moja liga. Nie daję oceny,bo przeczytałem tylko 1/4 objętości.

Nie moja bajka, niestety. Tak bajka. No dobra, książka dla młodzieży. Po przeczytaniu stu kilku stron odłożyłem,bo miałem wrażenie,że czytam mieszankę Baśni tysiąca i jednej nocy z baśniami Andersena i którąś z przygód Tomka Wilmowskiego. Powieść pisana bardzo łatwym językiem,dialogi banalne,mało rozbudowane. Nie będę pisał o samej fabule,bo przeczytałem tylko ponad 100...

Magiczna, wciągająca opowieść, trudno sie oderwać.

Magiczna, wciągająca opowieść, trudno sie oderwać.