Wnikliwa naukowa analiza nerwicy i jej mechanizmów. Poszerza horyzonty, zachęca do samopoznania, pozwala z innej perspektywy spojrzeć na zachowania – nie tylko swoje, ale też innych osób. Mnóstwo wiedzy, trafne spostrzeżenia, sporo nawiązań do literatury i symboliki. Autorka jest dobrą obserwatorką, umie przekazać wiedzę, pisze sensownie. Przystępny język pozwala sprawnie przeczytać 500 stron, ale analizowanie kolejnych informacji wydłuża proces.

Wnikliwa naukowa analiza nerwicy i jej mechanizmów. Poszerza horyzonty, zachęca do samopoznania, pozwala z innej perspektywy spojrzeć na zachowania – nie tylko swoje, ale też innych osób. Mnóstwo wiedzy, trafne spostrzeżenia, sporo nawiązań do literatury i symboliki. Autorka jest dobrą obserwatorką, umie przekazać wiedzę, pisze sensownie. Przystępny język pozwala sprawnie...

Karen Horney - Kśiążka przedstawia jedyną naprawdę sensowną rzeczywistośc . Jest ona pełna po brzegi konkretnych przykładów z codziennych ludzkich zachowań. Ta książka to prawda objawiona...Nerwica, jedna z najpopularniejszych chorób naszego wieku, jest zaburzeniem psychicznym, które charakteryzuje się występowaniem lęków i środków obronnych stosowanych przeciwko nim oraz poszukiwaniem rozwiązań kompromisowych w sytuacjach konfliktowych; jest zaburzeniem stosunku jednostki do siebie samej oraz do otoczenia. Horney w swej książce pokazuje cały skomplikowany mechanizm nerwicy, rozmaite jej rodzaje, a poprzez wskazanie sposobów wyleczenia ułatwia czytelnikowi wejrzenie we własną psychikę. Zachęca do analizy swego postępowania i uczy, że człowiek może się naprawdę rozwijać tylko wówczas, gdy przyjmuje całkowitą odpowiedzialność za siebie.

Karen Horney - Kśiążka przedstawia jedyną naprawdę sensowną rzeczywistośc . Jest ona pełna po brzegi konkretnych przykładów z codziennych ludzkich zachowań. Ta książka to prawda objawiona...Nerwica, jedna z najpopularniejszych chorób naszego wieku, jest zaburzeniem psychicznym, które charakteryzuje się występowaniem lęków i środków obronnych stosowanych przeciwko nim oraz...

Bardzo głęboki wgląd w temat neurotyzmu i nerwic. Bardzo przystępny język. Słuchałem audiobooka po angielsku i było lekko, ale do przetwarzania treści trzeba włożyć niemały wysiłek.

Ciekaw jestem czy ktoś ze współczesnych opisał te zachowania w bardziej Polskich warunkach, bo uważam że różnice jednak pomiędzy kulturami są spore i generują pewne założenia co do celów w życiu, a więc pozycja patrząca na Polską, czy może wschodnioeuropejską specyfikę byłaby niesamowicie wartościowa.
W niektórych kulturach mogłoby się okazać że niektóre zachowania są pożądane, a nie są wcale zaburzeniem.

Bardzo głęboki wgląd w temat neurotyzmu i nerwic. Bardzo przystępny język. Słuchałem audiobooka po angielsku i było lekko, ale do przetwarzania treści trzeba włożyć niemały wysiłek.

Ciekaw jestem czy ktoś ze współczesnych opisał te zachowania w bardziej Polskich warunkach, bo uważam że różnice jednak pomiędzy kulturami są spore i generują pewne założenia co do celów w...

Według mnie, książka Karen Horney przedstawia jedyną naprawdę sensowną, najbliższą rzeczywistości, głęboką, kompleksową i całościową teorię zaburzeń nerwicowych (a i osobowości też - bo ilość w którymś momencie przechodzi w jakość) jaka istnieje w psychologii - a naczytałem się tego kiedyś całkiem sporo...

Książka jest napisana nadzwyczaj przystępnym językiem, całkowicie wolna od naukowego żargonu a jedyny bodaj fachowy, psychologiczny termin jaki można w niej znaleźć to: kompulsja (=wewnętrzny przymus).

Nawiasem mówiąc, kiedy czytam w niektórych recenzjach książek Horney o tym jaka to jest rzekomo trudna, naukowa lektura, to ręce mi opadają do kostek... w załamaniu nad dzisiejszym intelektualnym poziomem młodych ludzi - albowiem książki Horney są wybitnie przystępnie napisane i mają wyjątkowy walor popularno-naukowy. Każda przeciętnie inteligentna i zainteresowana samorozwojem i samopoznaniem osoba jest w stanie zgłębić treści przekazywane przez autorkę i mniej lub więcej na tym skorzystać.

Książka Horney ogromnie poszerza horyzont postrzegania własnej osobowości i charakteru, jak i w ogóle natury człowieka. Daje także do ręki narzędzie, którym możemy się posłużyć w procesie zgłębiania zachowań i cech własnych, jak i innych ludzi.

Z psychoanalizą, wbrew pozorom, ma to wszystko bardzo niewiele wspólnego, bo w gruncie rzeczy, teoria nerwicy Horney, to niebywale konstruktywna krytyka właściwie niemal całej myśli freudowskiej...

Autorka nie mądrzy się, nie teoretyzuje, ale niezwykle twórczo i konkretnie buduje fascynującą teorię zaburzeń wewnętrznych człowieka na podstawie własnych bystrych obserwacji, doświadczenia klinicznego i dzięki własnemu bardzo twórczemu umysłowi, pełnemu otwarcia, wyobraźni a jednocześnie dyscypliny.

Aha, żeby nie było... To nie jest książka wyłącznie "teoretyczna" - jest ona pełna po brzegi konkretnych przykładów z codziennych (i bardziej niecodziennych) ludzkich zachowań i pełna odniesień do znanych nam z własnego doświadczenia stanów emocjonalnych, reakcji, przeżyć wewnętrznych, itp.

BARDZO żałuję, że autorka nie jest osobą, z którą miałbym szansę porozmawiać - niestety od dawna już nie żyje a to co stworzyła pozostało, moim zdaniem, ogromnie niedocenione przez psychologię, jako naukę i właściwie niemal zapomniane. Niejeden psychoterapeuta, czy student kończący psychologię nie czytał ani jednej jej książki i nawet nie bardzo cokolwiek o niej wie. Tragedia, bo to jest prawdziwy brylant pośród tych wszystkich mniejszych i większych pajaców-hochsztaplerów, nadętych, zapowietrzonych własną mądrością mentorów, nudnych jak stara guma do żucia, odjechanych od rzeczywistości teoretyków i magików od rzekomo szybkich wyleczeń oraz całej reszty psychoterapeutycznego ogródka, który tak właściwie jest według mnie jednym wielkim polem chwastów z nielicznymi skrawkami gruntów zaledwie poprawnie uprawianych, na którym to polu myśl Karen Horney jawi mi się niczym piękny, wyjątkowy, pachnący ogród kwiatowy o oryginalnym a jednocześnie przejrzysto-prostym układzie...

O, tak to ujmę i powiem wprost, że ja ją podziwiam ! :-) Jej przenikliwość, zmysł obserwacji, zdolności twórcze i umiejętność klarownego przekazu.

Gdyby istnieli równie zdolni jak ona ludzie i pociągnęli jej osiągnięcia ku dalszemu rozwojowi, to możliwe, że dzisiaj psychoterapia nie byłaby taką bezsilną mamiącą ułudą, jaką jest i dawałaby ludziom realną szansę na autentyczne i trwałe wyleczenie niekorzystnych i chorobliwych stanów psychiki, które przecież w niektórych przypadkach rzutują bardzo negatywnie na całe życie danej jednostki. Niestety, większość konowałów nawet nie wie o co właściwie chodziło Pani Karen Horney... i już choćby dla tejże przyczyny warto samemu się dowiedzieć! :-)

Według mnie, książka Karen Horney przedstawia jedyną naprawdę sensowną, najbliższą rzeczywistości, głęboką, kompleksową i całościową teorię zaburzeń nerwicowych (a i osobowości też - bo ilość w którymś momencie przechodzi w jakość) jaka istnieje w psychologii - a naczytałem się tego kiedyś całkiem sporo...

Książka jest napisana nadzwyczaj przystępnym językiem, całkowicie...

Dla mnie ta książka to prawda objawiona. Wiem, że to mocne słowa, ale dokładnie tak ją postrzegam. Poleciłabym ją chyba każdemu z mojego otoczenia. Czytając podane przykłady rozpoznawałam w niej swoje zachowania i osób wokół mnie. Myślę, że można czytać różne książki psychologiczne i tak sobie skrobać po powierzchni problemów, a ta pozycja dociera do sedna problemu.

Dla mnie ta książka to prawda objawiona. Wiem, że to mocne słowa, ale dokładnie tak ją postrzegam. Poleciłabym ją chyba każdemu z mojego otoczenia. Czytając podane przykłady rozpoznawałam w niej swoje zachowania i osób wokół mnie. Myślę, że można czytać różne książki psychologiczne i tak sobie skrobać po powierzchni problemów, a ta pozycja dociera do sedna problemu.

Pożyteczne tomiszcze, no dobra - półtomiszcze.

Pożyteczne tomiszcze, no dobra - półtomiszcze.

Chciałbym napisać coś produktywnego, a jednak nie mogę przebić się przez zahamowania, które – wg autorki – zasługują na miano tzw. zaburzeń nerwicowych. Przyznaję, że taki pomysł wydaje się być sensowny; tym bardziej, że podczas czytania często odczuwałem wewnętrzny dyskomfort. Nawet doszedłem do wniosku, że mogę być: „utajonym i żałosnym neurotykiem”.

Powiem tak: książka zawiera wiele ciekawych spostrzeżeń. Autorka w bardzo wnikliwy i trafny sposób opisuje charaktery, które spotykamy na co dzień – np. w pracy, na uczelni, w domu. Podstawowym trzonem przedstawionej koncepcji nie są, niestety, badania naukowe czy poważne teorie psychologiczne – może się wydawać, że autorka wnioskuje z własnego doświadczenia klinicznego, obserwacji, autoanalizy i literatury pięknej. Znikoma ilość psychoanalizy sprawia, że opisany świat neurotyka wydaje się być bardzo realny i autentyczny.

Wątpliwości, a nawet sprzeciw może budzić fakt, że dzieło Pani Horney nie doczekało się ani uznania na uczelniach wyższych, ani opracowań naukowych, ani nawet wzmianek w popkulturze – jak to bywa z Freudem i innymi. To z kolei rodzi pytanie: czy warto więc czytać?
Nie chcę wystawiać oceny, ponieważ na powyższe pytanie wciąż brakuje mi odpowiedzi.

Chciałbym napisać coś produktywnego, a jednak nie mogę przebić się przez zahamowania, które – wg autorki – zasługują na miano tzw. zaburzeń nerwicowych. Przyznaję, że taki pomysł wydaje się być sensowny; tym bardziej, że podczas czytania często odczuwałem wewnętrzny dyskomfort. Nawet doszedłem do wniosku, że mogę być: „utajonym i żałosnym neurotykiem”.

Powiem tak: książka...

Wszelkie zaburzenia psychiczne są odbierane przez ludzi jako coś niedopuszczalnego, "nienormalnego", bardzo szkodzące osobom wokół.

Otóż przeczytawszy dzieło Karen Horney na temat nerwicy, dowiemy się, że wiele osób cierpi na tę przypadłość (albo ma pewne cechy tego zaburzenia). Nerwica niekoniecznie musi prowadzić do "zła" sprawianemu innym ludziom. Cierpi najczęściej jednostka, a w pracy może się spisywać wprost perfekcyjnie.

Książka skierowana jest do osób bardziej zapoznanych z psychologią i psychoanalizą, ponieważ autorka używa skomplikowanego języka naukowego. Oczywiście przeciętny czytelnik, który będzie uważnie i zdawkowo czytał to dzieło, również może z niego wiele wyciągnąć.

Wszelkie zaburzenia psychiczne są odbierane przez ludzi jako coś niedopuszczalnego, "nienormalnego", bardzo szkodzące osobom wokół.

Otóż przeczytawszy dzieło Karen Horney na temat nerwicy, dowiemy się, że wiele osób cierpi na tę przypadłość (albo ma pewne cechy tego zaburzenia). Nerwica niekoniecznie musi prowadzić do "zła" sprawianemu innym ludziom. Cierpi najczęściej...

Nużąca momentami (dużo nawet było tych momentów),ale napisana na podstawie rzetelnych obserwacji. Zdecydowanie naukowa, osoby, które mają małe pojęcie o psychologii i nerwicy, raczej nie przebrną przez tę pozycję. Ta książka pomogła mi zrozumieć, że bardziej przemawia do mnie terapia behawioralna niż psychoanaliza. Chyba nie takie było zamierzenie Horney ;)

Nużąca momentami (dużo nawet było tych momentów),ale napisana na podstawie rzetelnych obserwacji. Zdecydowanie naukowa, osoby, które mają małe pojęcie o psychologii i nerwicy, raczej nie przebrną przez tę pozycję. Ta książka pomogła mi zrozumieć, że bardziej przemawia do mnie terapia behawioralna niż psychoanaliza. Chyba nie takie było zamierzenie Horney ;)

Jeśli ktoś uważa, że coś jest z nim nie tak, to z tej książki na pewno dowie się, co. Nawet jeśli to nie prawda... Książka dla ludzi twardo stąpających po ziemi, którzy potrafią trzeźwo spojrzeć na ludzi i, przede wszystkim, na siebie. Polecam, ale zalecam bardzo uważne czytanie i dystans.

Jeśli ktoś uważa, że coś jest z nim nie tak, to z tej książki na pewno dowie się, co. Nawet jeśli to nie prawda... Książka dla ludzi twardo stąpających po ziemi, którzy potrafią trzeźwo spojrzeć na ludzi i, przede wszystkim, na siebie. Polecam, ale zalecam bardzo uważne czytanie i dystans.