Tajemnica czasu

Warta uwagi książka, poruszająca zagadnienie fizycznej natury czasu, a także jego postrzeganie przez ludzki umysł. Autor ma lekkie pióro, pisze zwięźle i ładnie uporządkował wszystkie rozdziały. Jest też trochę filozofowania, ale w nienachalny sposób. Czytać śmiało.

Warta uwagi książka, poruszająca zagadnienie fizycznej natury czasu, a także jego postrzeganie przez ludzki umysł. Autor ma lekkie pióro, pisze zwięźle i ładnie uporządkował wszystkie rozdziały. Jest też trochę filozofowania, ale w nienachalny sposób. Czytać śmiało.

Ta książka to podróż nie tylko przez cały wszechświat i jego historie ale próbie odpowiedzieć czym jest czas skąd się wziął i czy czas był zawsze .

Ta książka to podróż nie tylko przez cały wszechświat i jego historie ale próbie odpowiedzieć czym jest czas skąd się wziął i czy czas był zawsze .

Polecam każdemu, kto interesuje się tematami fizyki kwantowej. Przystępnie opisane i nie jest przepełniona wzorami matematycznymi jak to zwykle w tej tematyce bywa. Interesującą pozycja, która inspiruje.

Polecam każdemu, kto interesuje się tematami fizyki kwantowej. Przystępnie opisane i nie jest przepełniona wzorami matematycznymi jak to zwykle w tej tematyce bywa. Interesującą pozycja, która inspiruje.

Książka ta jest koncentratem lania wody, filozoficznych wywodów, starczych przemyśleń o życiu i wiedzy naukowej. Niestety przekłada się to na mierną książkę. Nie jest to ani przyjemne lanie wody, ani filozoficzny wywód o życiu czy też konkretna dawka wiedzy naukowej. Poplątanie z pogmatwaniem, szkoda waszego CZASU.

Książka ta jest koncentratem lania wody, filozoficznych wywodów, starczych przemyśleń o życiu i wiedzy naukowej. Niestety przekłada się to na mierną książkę. Nie jest to ani przyjemne lanie wody, ani filozoficzny wywód o życiu czy też konkretna dawka wiedzy naukowej. Poplątanie z pogmatwaniem, szkoda waszego CZASU.

Książka przypomina trochę grę komputerową z lat 90-tych. Okładka i opis zachęcają, wnętrze prezentuje się natomiast znacznie gorzej. Myślałem, że czas będzie tu dogłębnie wyjaśniony, tzn. wszystkie jego aspekty wynikające z teorii względności, termodynamiki, czy fizyki kwantowej. Każde z tych zagadnień zostało omówione, ale bardzo ogólnie. Właściwie to tylko krótkie opisy niewystarczające do zrozumienia danego problemu. Jakby tego było mało, autorowi zachciało się filozofowania, raczej w negatywnym tego słowa znaczeniu. Wszędzie, gdzie tylko się dało, wcisnął swoje przemyślenia o życiu i innych sprawach egzystencjalnych. Jak łatwo się domyślić, nie podniosło to wartości merytorycznej książki. Mimo, że jest kiepska, znajduje się w niej jedna godna uwagi myśl: entropia jest pojęciem względnym. Genialny pomysł rzucający nowe światło na naturę czasu. Z tego względu nie żałuję sięgnięcia po ten tytuł, całokształt oceniam jednak negatywnie.

Książka przypomina trochę grę komputerową z lat 90-tych. Okładka i opis zachęcają, wnętrze prezentuje się natomiast znacznie gorzej. Myślałem, że czas będzie tu dogłębnie wyjaśniony, tzn. wszystkie jego aspekty wynikające z teorii względności, termodynamiki, czy fizyki kwantowej. Każde z tych zagadnień zostało omówione, ale bardzo ogólnie. Właściwie to tylko krótkie opisy...

Bardzo ciekawa.
Autor w prosty i zrozumiały sposób zabiera nas w podróż poprzez czas, przestrzeń i nasze umysły. Polecam każdemu, kto nawet tylko trochę interesuje się zagadnieniem czasu.

Bardzo ciekawa.
Autor w prosty i zrozumiały sposób zabiera nas w podróż poprzez czas, przestrzeń i nasze umysły. Polecam każdemu, kto nawet tylko trochę interesuje się zagadnieniem czasu.

Autor często odpływa w stronę filozofii, miłośnicy literatury popularnonaukowej mogą się wtedy poczuć znużeni.

Autor często odpływa w stronę filozofii, miłośnicy literatury popularnonaukowej mogą się wtedy poczuć znużeni.

Niesamowita, polecam przeczytać także "Helgoland" dla większego zrozumienia niektórych wątków w lekturze. Obie książki mocno wpłynęły na moje postrzeganie świata, na początku byłam nawet lekko przerażona ogromem wiedzy jaki nagle został mi ujawniony. Zgłębianie takich tematów nasuwa mnóstwo refleksji, odkrywamy, że życie jest czymś innym niż nam się wydawało i może być to z początku przytłaczające- ostrzegam wrażliwe osoby, bo tego nie da się już zapomnieć. Ale nauka jest piękna i autor podkreśla w końcowych rozdziałach, że zrozumienie istoty czasu i świata w ogóle nie musi równać się utracie radości z życia czy poczuciu bezsensu. Moim zdaniem potrzebne były tu te wywody filozoficzne, (ktore niektórzy czytelnicy krytykują) ponieważ ułatwiają poukładanie sobie tego wszystkiego w głowie.
Po przeczytaniu mam ochotę wejść bardziej w ten temat i sięgnąć po bardziej zaawansowaną literaturę więc myślę, że spełniła swoje zadanie.

Niesamowita, polecam przeczytać także "Helgoland" dla większego zrozumienia niektórych wątków w lekturze. Obie książki mocno wpłynęły na moje postrzeganie świata, na początku byłam nawet lekko przerażona ogromem wiedzy jaki nagle został mi ujawniony. Zgłębianie takich tematów nasuwa mnóstwo refleksji, odkrywamy, że życie jest czymś innym niż nam się wydawało i może być to z...

„Tajemnica czasu” to popularnonaukowe opracowanie na temat teorii czasu i percepcji tego zjawiska. Przez kolejne rozdziały książki czytelnik przeprowadzany jest przez historię postrzegania czasu w nauce, filozofii i kulturze. Carlo Rovelli przedstawia w niej swoją wizję natury czasu, jako czegoś, co nie jest stałe i jednoznaczne, ale zależy od perspektywy obserwatora.

Pełna recenzja książki dostępna jest na stronie:
https://moznaprzeczytac.pl/tajemnica-czasu-carlo-rovelli/

„Tajemnica czasu” to popularnonaukowe opracowanie na temat teorii czasu i percepcji tego zjawiska. Przez kolejne rozdziały książki czytelnik przeprowadzany jest przez historię postrzegania czasu w nauce, filozofii i kulturze. Carlo Rovelli przedstawia w niej swoją wizję natury czasu, jako czegoś, co nie jest stałe i jednoznaczne, ale zależy od perspektywy...

Przeczytać i zrobić miejsce na półce.

Autor próbował napisać poetycką książkę o czasie. Rzecz karkołomna jeśli idzie o fizykę, bo prędzej czy później trafia się na fluktuacje językowe: wkradają się skomplikowane wzory matematyczne (w przypisach) i trudne pojęcia. W rezultacie wychodzi koktajl z nie do końca komponujacych się składników. Żeby pisać 'dla ludu' nie wystarczą chęci, trzeba mieć też dar (jak Kitty Ferguson czy Michio Kaku). Rzecz komplikują próby wyjaśnień zjawisk, które wprowadzają tylko więcej zawiłości. Przykładowo: w rozdziale 3. w podrozdziale "Teraz nic nie znaczy" autor rozwodzi się nad niemożnością określenia jednoczesności zachodzących zjawisk, ale przecież wszystko zależy od dobranego układu odniesienia (o czym z resztą sam wcześniej wspomina!).

Trudno określić 'target' czyteliczy, bo z jednej strony prostota języka z drugiej mgliste omówienia. Więc znajomość podstaw współczesnej fizyki mile widziana.

Jednak to byłoby za proste: w trzeciej części książka traci naukowy rozpęd i gubi się w filozoficznych meandrach rozważań na życiem, czasem i przemijaniem. Podstawy filozofii mile widziane.

Ale są też plusy dodatnie: Rovelli przypomniał, iż czas jest skwantowany i może się zatrzymać...

PS ...i ten fatalny system przypisów...

Przeczytać i zrobić miejsce na półce.

Autor próbował napisać poetycką książkę o czasie. Rzecz karkołomna jeśli idzie o fizykę, bo prędzej czy później trafia się na fluktuacje językowe: wkradają się skomplikowane wzory matematyczne (w przypisach) i trudne pojęcia. W rezultacie wychodzi koktajl z nie do końca komponujacych się składników. Żeby pisać 'dla ludu' nie wystarczą...