Czerwień kości

Lubię serię szetlandzką, a to już trzecia część. Nieumyślne postrzelenie, które okazuje się morderstwem, samobójstwo, które jest kolejną zbrodnią, tajemnica z przeszłości i inspektor Perez, który wydawać by się mogło, że dość niespiesznie prowadzi śledztwo. Ale nic tu nie jest przypadkiem, szczegół ma znaczenie. Aura tajemnicy krąży nad bohaterami.

Lubię serię szetlandzką, a to już trzecia część. Nieumyślne postrzelenie, które okazuje się morderstwem, samobójstwo, które jest kolejną zbrodnią, tajemnica z przeszłości i inspektor Perez, który wydawać by się mogło, że dość niespiesznie prowadzi śledztwo. Ale nic tu nie jest przypadkiem, szczegół ma znaczenie. Aura tajemnicy krąży nad bohaterami.

Kolejna sprawa na Szetlandach raczej marna. Mimo malowniczych wysp i niezłego klimatu czytelnik musi przemęczyć się z bohaterami.
Zupełnie nieprzekonywująco wyszedł zaś sprawca. W rzeczywistości takie postawy są stanowczo zbyt ryzykowne.

Po bardzo ciekawej "jedynce" i miernej "dwójce" przyszła średnia "trójka" więc kolejne części sobie daruję.

Kolejna sprawa na Szetlandach raczej marna. Mimo malowniczych wysp i niezłego klimatu czytelnik musi przemęczyć się z bohaterami.
Zupełnie nieprzekonywująco wyszedł zaś sprawca. W rzeczywistości takie postawy są stanowczo zbyt ryzykowne.

Po bardzo ciekawej "jedynce" i miernej "dwójce" przyszła średnia "trójka" więc kolejne części sobie daruję.

Ktoś zabija nieszkodliwą starszą kobietę. Śmierć, choć początkowo uznana za nieszczęśliwy wypadek okazuje się jednak nieco bardziej skomplikowana i w gruncie rzeczy nie była przypadkowa.
W moim odczuciu to bardziej powieść obyczajowa z lekkim wątki kryminalnym niż odwrotnie.

Ktoś zabija nieszkodliwą starszą kobietę. Śmierć, choć początkowo uznana za nieszczęśliwy wypadek okazuje się jednak nieco bardziej skomplikowana i w gruncie rzeczy nie była przypadkowa.
W moim odczuciu to bardziej powieść obyczajowa z lekkim wątki kryminalnym niż odwrotnie.

Zatęskniłam za Szetlandami, za tą duszną atmosferą stworzoną przez autorkę, za mieszkańcami, za detektywem Perezem, który w ten charakterystyczny, niespieszny sposób rozwiązuje kolejne kryminalne sprawy. „Czerwień kości” to trzeci tom cyklu „Kwartet Szetlandzki”, który zauroczył mnie od pierwszego tomu. Klimat opowieści, ta z pozoru powolność, ta atmosfera małego miasta, ma w sobie jakiś magnetyzm, który przyciąga mnie niezmiernie. Wydaje się, że wątki kryminalne w powieściach Ann Cleeves są pretekstem do przedstawienia czytelnikowi psychologii małomiasteczkowego społeczeństwa, z jego wadami i zaletami, z tajemnicami, o których wie prawie każdy, ale milczy na ich temat. Co się stało w przeszłości, tam zostaje i nikt z zewnątrz nie ma prawa w tej przeszłości drążyć.

„Uważamy, że tak dobrze znamy się nawzajem, ale wszyscy mamy swoje tajemnice”.

Tajemnice skrywa również Mima, starsza kobieta, właścicielka ziemi, na której trwają prace archeologiczne, i gdzie młoda archeolożka Hattie odkrywa ludzkie kości. Czy pochodzą one z zamierzchłej przeszłości, czy może jednak z tej nieco bardziej nam współczesnej? I dlaczego Mima zareagowała tak gwałtownie na ich widok?

„Kości w ziemi […] trupy w szafie”.

Zaczyna robić się duszno, kiedy następnego dnia znalezione zostają zwłoki Mimy. Wszystko wskazuje na przypadkową śmierć, ale czy na pewno? Kiedy kilka dni później ginie kolejna osoba, a jej śmierć wygląda na samobójstwo, atmosfera się zagęszcza. Detektyw Perez niekoniecznie wierzy w teorię o samobójstwie i przypadkowym postrzeleniu.

Ann Cleeves po raz kolejny udowodniła, że jest mistrzynią suspensu. Czytasz sobie, tworzysz własne teorie, już prawie rozwiązałeś zagadkę, a tu detektyw Perez zupełnie się nie spiesząc, pokazuje ci, jak bardzo się myliłeś. Uwielbiam to.

Czytelnikom, którzy w kryminałach szukają czegoś więcej niż tylko latających flaków, hektolitrów krwi, akcji pędzącej na łeb, na szyję i ogromu przemocy, bardzo polecam tę serię. Kiedy poznacie Szetlandy, nie będziecie chcieli się z nimi pożegnać.

Zatęskniłam za Szetlandami, za tą duszną atmosferą stworzoną przez autorkę, za mieszkańcami, za detektywem Perezem, który w ten charakterystyczny, niespieszny sposób rozwiązuje kolejne kryminalne sprawy. „Czerwień kości” to trzeci tom cyklu „Kwartet Szetlandzki”, który zauroczył mnie od pierwszego tomu. Klimat opowieści, ta z pozoru powolność, ta atmosfera małego miasta, ma...

Ann Cleeves dołącza do moich ulubionych autorów kryminałów. Do Donny Leon i Henninga Mankella. To ta trójka do której kryminałów wracam, bo chodzi w nich o coś więcej niż o banalną zagadkę czyjej śmierci. O klimat, o tło społeczne, o bohaterów, którzy stają nam się bliscy.

"Czerwień kości" nie odbiega nastrojem od poprzednich tomów z tej serii. Ale jednak jest tu coś nowego w sposobie opowiadania: jest zbrodnia? Czy może jednak tylko nieszczęśliwe wypadki?
Dałam się uwieść Ann Cleeves i Szetlandom.
Gorąco polecam (warto czytać chronologicznie).

Ann Cleeves dołącza do moich ulubionych autorów kryminałów. Do Donny Leon i Henninga Mankella. To ta trójka do której kryminałów wracam, bo chodzi w nich o coś więcej niż o banalną zagadkę czyjej śmierci. O klimat, o tło społeczne, o bohaterów, którzy stają nam się bliscy.

"Czerwień kości" nie odbiega nastrojem od poprzednich tomów z tej serii. Ale jednak jest tu coś...

To było po prostu byle jakie. Perez, z sympatycznego, może trochę nieśmiałego policjanta zmienił się w zupełnie pozbawionego poczucia własnej wartości rozgryzacza ludzi od pierwszego spojrzenia. Dalszych tomów nie czytam.

To było po prostu byle jakie. Perez, z sympatycznego, może trochę nieśmiałego policjanta zmienił się w zupełnie pozbawionego poczucia własnej wartości rozgryzacza ludzi od pierwszego spojrzenia. Dalszych tomów nie czytam.

Trzecia część i decydowanie najsłabsza. Historia srednio ciekawa, śledztwo takie jakby wogle go nie było a na koniec wielkie odkrycie. Gdyby to nie była czesc z serii,ktora tak mi przypadła do gustu to książkę bym odłożyła.

Trzecia część i decydowanie najsłabsza. Historia srednio ciekawa, śledztwo takie jakby wogle go nie było a na koniec wielkie odkrycie. Gdyby to nie była czesc z serii,ktora tak mi przypadła do gustu to książkę bym odłożyła.

Autorka - Ann Cleeves - utytułowana: 2017 - Diamentowy Sztylet od Stowarzyszenia Pisarzy Literatury Kryminalnej, książki przetłumaczone na 20 języków, telewizja BBC zekranizowała jej utwory. Niestety, moim zdaniem "Czerwień kości" to przeciętny kryminał. Dużo tu ech z powieści Kości, klimat z Camilli Lackberg. Tytułowa "Czerwień kości" to kolor odkrytych przez pewną ambitną archeolog fragmentów szkieletów. Być może pochodzą one z wieku XV, być może są znacznie młodsze. Zanim dowiemy się prawdy, zginą ludzie... Wojenna przeszłość państw skandynawskich da o sobie znać, już Agatha Christie wiedziała, że przeszłość rzuca długi cień.... Całość niezbyt ciekawa. Bohaterowie nie wzbudzili mojego zainteresowania. Na pochwałę zasługuje język - literacki, bez błędów, dobra narracja.

Autorka - Ann Cleeves - utytułowana: 2017 - Diamentowy Sztylet od Stowarzyszenia Pisarzy Literatury Kryminalnej, książki przetłumaczone na 20 języków, telewizja BBC zekranizowała jej utwory. Niestety, moim zdaniem "Czerwień kości" to przeciętny kryminał. Dużo tu ech z powieści Kości, klimat z Camilli Lackberg. Tytułowa "Czerwień kości" to kolor odkrytych przez pewną ambitną...

Przyjemnie się czytało

Przyjemnie się czytało

Szetlandy i ich mieszkańcy opisani w tej serii powodują, że chce się wracać do lektury. Dla mnie zagadka kryminalna staje się tylko tłem życia na wyspach.

Szetlandy i ich mieszkańcy opisani w tej serii powodują, że chce się wracać do lektury. Dla mnie zagadka kryminalna staje się tylko tłem życia na wyspach.