Twórczość reportażowa Ryszarda Kapuścińskiego to nadal istotny element kształcenia młodych dziennikarzy w Polsce. Trudno sobie wyobrazić absolwenta kierunku dziennikarstwo i komunikacja społeczna, zwłaszcza na specjalizacji prasowej, bez znajomości chociażby klasycznego „Cesarza” (1978),reporterskiego zbioru „Busz po polsku” (1962) czy też warsztatowej broszury „To nie jest zawód dla cyników” - a szczególnie zawartego w nim eseju „Pięć zmysłów dziennikarza” (2013). Analizując polskie sylabusy na kierunkach dziennikarstwo i komunikacja społeczna można stwierdzić, że Kapuściński nadal jest obecny. Obserwując dziennikarstwo w Polsce - coraz bardziej potrzebny. Jako punkt odniesienia dla medialnej współczesności.
Z tym większą radością trzeba odnotować propozycję nowej książki p. dr Agnieszki Kamińskiej (...). Dotyczy istotnych dla Kapuścińskiego kategorii innego i obcego w konfrontacji z własną tożsamością. Dopiero to spotkanie, wyjście ze swojej krainy, często poprzez podróż, umożliwia poznanie kim się jest, jaka jest nasza kultura. Dobrze, że ten szczególny i ważny dla niego samego aspekt twórczości Kapuścińskiego stał się przedmiotem odrębnej monografii, zwłaszcza europejski kontekst tego spotkania z innością. (Z Recenzji wydawniczej dr hab. Piotra Drzewieckiego, prof. UKSW (Warszawa))