Stojąca na bardzo dobrym poziomie merytorycznym, a przy okazji elegancko wydana monografia M. Budzowskiej to ważna książka traktująca w ujęciu komparatystycznym o greckim micie Fedry i Hipolita. Autorka porównała trzy dramatyczne ujęcia tego tematu: sztuki Eurypidesa, Seneki i Racine'a, pokazując w ten sposób nie tylko trwałość pewnego literackiego wątku, ale także jego dużą zmienność w czasie. W analizowanych sztukach zajmuje się Budzowska przede wszystkim postacią samej Fedry, której emocje rozpatruje w perspektywie staro- i nowożytnych koncepcji uczuć i winy. Przywołuje nieco czasem zapomniane wątki irracjonalne w tradycji grecko-rzymskie, idąc śladami choćby E.R. Doddsa, przypomina też o antycznych sporach filozoficznych, które dotyczyły ludzkiej psychologii. Wszystkie przywoływane teksty oryginalne są w przypisach przetłumaczone, co - zgodnie z opinią recenzentki tej pracy - powinno ułatwić dostęp do tej monografii także szerszemu gronu odbiorców. Myślę bowiem, że jest to wciąż temat, z którym można wyjść poza wąskie środowisko filologów klasycznych.

Tomasz Babnis

Stojąca na bardzo dobrym poziomie merytorycznym, a przy okazji elegancko wydana monografia M. Budzowskiej to ważna książka traktująca w ujęciu komparatystycznym o greckim micie Fedry i Hipolita. Autorka porównała trzy dramatyczne ujęcia tego tematu: sztuki Eurypidesa, Seneki i Racine'a, pokazując w ten sposób nie tylko trwałość pewnego literackiego wątku, ale także jego...