The Wife

zgrzeszyłem
myślą mową i uczynkiem
a potem
uczynkiem mową i myślą
nie jestem lepszy
nie jestem mądrzejszy
w mojej samotności
na nic nie czekam
bo niczego już być nie może

Wszystko tu jest za bardzo...zdana za gęste,pełne niepotrzebnych ozdobników,opowieść zbyt jednoznaczna,zakończenie zbyt oczywiste.I jeśli już robimy(słusznie zresztą)z faceta samolubnego dupka,zapatrzonego w siebie...to czynienie go jednocześnie beztalenciem, moim zdanie to już przesadne okrucieństwo...chyba osłabia wymowę tej książki.

zgrzeszyłem
myślą mową i uczynkiem
a potem
uczynkiem mową i myślą
nie jestem lepszy
nie jestem mądrzejszy
w mojej samotności
na nic nie czekam
bo niczego już być nie może

Wszystko tu jest za bardzo...zdana za gęste,pełne niepotrzebnych ozdobników,opowieść zbyt jednoznaczna,zakończenie zbyt oczywiste.I jeśli już robimy(słusznie zresztą)z faceta samolubnego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Żona" to moje pierwsze spotkanie z Meg Wolitzer, ale na pewno nie ostatnie. Dlaczego? O tym niżej :)

Akcja toczy się dwutorowo, w teraźniejszości i przeszłości. Główni bohaterowie są bardzo wyraziści (pomimo iż autorka pozwala sobie na pewne niedopowiedzenia, które wyjaśniają się dopiero na końcu książki).

To ciekawa historia pewnego małżeństwa. Pełno w niej przemyśleń i rozważań o sensie wspólnego życia, o roli kobiety, o karierze zawodowej, o poświęceniu, o samorealizacji, o miłości, stagnacji i kłamstwie.

Wolitzer świetnie oddaje nastrój danej chwili. Opisy są bardzo realistyczne, podczas lektury towarzyszyło mi wiele różnych emocji. Autorka zmusza czytelnika do przemyśleń. Z jednej strony to lekka lektura, z drugiej wymaga uwagi.

Odważna, wnikliwa i błyskotliwa powieść. Według mnie mocno feministyczna, ale w tym kontekście jest to zaletą. Akcja sprawna, dobrze prowadzona narracja. Może poza kilkoma słabszymi momentami, ale generalnie czytało się świetnie!

W trakcie lektury dowiedziałam się, że jest także film zekranizowany na podstawie tej powieści! Podobno aktorka odgrywająca rolę Joan spisała się znakomicie. Na pewno pooglądam w wolnej chwili.

A na mojej półce leży już kolejna książka tej autorki, tym razem " Wyjątkowi" - zobaczymy, jak wypadnie :)

"Żona" to moje pierwsze spotkanie z Meg Wolitzer, ale na pewno nie ostatnie. Dlaczego? O tym niżej :)

Akcja toczy się dwutorowo, w teraźniejszości i przeszłości. Główni bohaterowie są bardzo wyraziści (pomimo iż autorka pozwala sobie na pewne niedopowiedzenia, które wyjaśniają się dopiero na końcu książki).

To ciekawa historia pewnego małżeństwa. Pełno w niej przemyśleń i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sama historia ciekawa, ale sposób w jaki została opowiedziana był dla mnie dość irytujący. Miałam nieodparte wrażenie, że autorce bardziej zależało na zaprezentowaniu swojego kunsztu pisarskiego niż na samej historii, stąd w książce np. mnóstwo frymuśnych porównań. Z większą przyjemnością obejrzałam film, a to się raczej rzadko zdarza.

Sama historia ciekawa, ale sposób w jaki została opowiedziana był dla mnie dość irytujący. Miałam nieodparte wrażenie, że autorce bardziej zależało na zaprezentowaniu swojego kunsztu pisarskiego niż na samej historii, stąd w książce np. mnóstwo frymuśnych porównań. Z większą przyjemnością obejrzałam film, a to się raczej rzadko zdarza.

Pokaż mimo to

Meg Wolitzwer zdecydowanie należy do moich ulubionych autorek, mimo że przeczytałam dopiero dwie jej książki. Zachwyciła mnie "Ich siła" i podobnie jest z "Żoną", opowieścią o tym, jak to jest całkowicie zrezygnować z samej siebie i pomimo talentu żyć w cieniu sławnego męża, ba męża, do którego sławy się przyczyniło. Wolitzer bardzo dobrze kreśli postać kobiety, która mimo potencjału, skryła się w cień swojego mężczyzny. W dużej mierze winne jest za to społeczeństwo i normy jakie wyznaczyło kobiecie, choć trzeba przyznać, że akcja toczy się w dużej części w połowie poprzedniego stulecia i pozycja kobiety pisarki już się nieco zmieniła. Nieco, bo wciąż nad literaturą pisaną przez kobiety i o kobietach wisi odium gorszości. Świat w powieści to ziemia rządzona przez mężczyzn, zdobywców, facetów, którym wszystko się należy, a kobiecie czasem trudno zawalczyć o swoje, zwłaszcza, gdy jest się niepewną, młodą dziewczyną, nie przekonaną o własnej wartości. Jednocześnie jest to książka niejednoznaczna, bo główny bohater, pisarz, w pewnym sensie również jest uwikłany, bierze po prostu to, co uważa, że mu się należy, bo tak skonstruowało go społeczeństwo. Czy główna bohaterka się wyzwoli, czy dokona zupełnie innego wyboru? Zachęcam do lektury.

Meg Wolitzwer zdecydowanie należy do moich ulubionych autorek, mimo że przeczytałam dopiero dwie jej książki. Zachwyciła mnie "Ich siła" i podobnie jest z "Żoną", opowieścią o tym, jak to jest całkowicie zrezygnować z samej siebie i pomimo talentu żyć w cieniu sławnego męża, ba męża, do którego sławy się przyczyniło. Wolitzer bardzo dobrze kreśli postać kobiety, która mimo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Joe powiedział mi kiedyś, że żal mu kobiet, bo mogą mieć tylko mężów. [...] Za to żony, ach, żony [...] potrafią zatroszczyć się o mężczyznę, z naturalną łatwością. "
Proza jest bardzo bogata w rozmyślania o sensie małżeństwa i funkcji, jakie się w nim pełni. Pięknie zostaje ukazane, jaką rolę w związku pełni żona.
Bardzo spodobał mi się sposób, w jaki autorka opisuje codzienne rzeczy. Urzekł mnie opis pracy serca Joe: "[...] miałam okazję przyjrzeć się ultrasonogramom [...] owej wadliwej, nadczynnej piąstki z płochliwą zastawką dwudzielną, zamykającą się nieregularnie, niedbale, jakby po pijanemu."
Tekst jest bardzo feministyczny, dla mnie ciut za bardzo.

"Joe powiedział mi kiedyś, że żal mu kobiet, bo mogą mieć tylko mężów. [...] Za to żony, ach, żony [...] potrafią zatroszczyć się o mężczyznę, z naturalną łatwością. "
Proza jest bardzo bogata w rozmyślania o sensie małżeństwa i funkcji, jakie się w nim pełni. Pięknie zostaje ukazane, jaką rolę w związku pełni żona.
Bardzo spodobał mi się sposób, w jaki autorka opisuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Znakomita, wyważona, świetnie napisana, dojrzała. Będę do niej wracać.

Znakomita, wyważona, świetnie napisana, dojrzała. Będę do niej wracać.

Pokaż mimo to

Żona. Obejrzałam film, po czym przeczytałam książkę.
Opowiada o małżeństwie i "miejscu" żony w tejże instytucji małżeństwa.
Historia dyskryminacji kobiet i umniejszaniu ich roli w męskim świecie.
Dobrze mi się ją czytało, choć miejscami bywało nużąco.
Być może wynika to z faktu, że wpierw obejrzałam film, gdzie uważam, że aktorka Glenn Close, wcialająca się w główną bohaterkę była bardziej porywająca i wyrazista, jak postać opisana w książce. A po lekturze, aż chce się powiedzieć... Gdzie ten Oscar dla aktorki za ZASŁUŻONĄ ŻONĘ?! :)

Żona. Obejrzałam film, po czym przeczytałam książkę.
Opowiada o małżeństwie i "miejscu" żony w tejże instytucji małżeństwa.
Historia dyskryminacji kobiet i umniejszaniu ich roli w męskim świecie.
Dobrze mi się ją czytało, choć miejscami bywało nużąco.
Być może wynika to z faktu, że wpierw obejrzałam film, gdzie uważam, że aktorka Glenn Close, wcialająca się w główną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kilka tygodni temu czytałam "Ich siła" autorki i bardzo mi się podobała. "Żona" jest zdecydowanie lepsza, mocniejsza, odważniejsza....

Kilka tygodni temu czytałam "Ich siła" autorki i bardzo mi się podobała. "Żona" jest zdecydowanie lepsza, mocniejsza, odważniejsza....

Pokaż mimo to

Przewidywalna i nieco irytująca opowieść o dyskryminacji kobiet i życiu w cieniu "wielkiego artysty". Nie wniosła do mojego życia niczego nowego.

Przewidywalna i nieco irytująca opowieść o dyskryminacji kobiet i życiu w cieniu "wielkiego artysty". Nie wniosła do mojego życia niczego nowego.

Pokaż mimo to

„Żona” Meg Wolitzer opowiada o małżeństwie Joan i Joego. Kobieta po ponad czterdziestu latach małżeństwa postanawia odejść o męża, ponieważ czuje, że ciągle stoi w jego cieniu. Joe jest sławnym na cały świat pisarzem i właśnie jedzie odebrać kolejną nagrodę.

Mam bardzo mieszane odczucia względem tej książki, bo nie jest ona zła, chyba po prostu nie dla mnie. Bardzo irytowali mnie główni bohaterowie. Ich relacja była oparta na zdradzie, co już na samym początku skreśliło ich w moich oczach. Joan jest studentką Joego, zakochują się w sobie, mężczyzna zostawia dla niej swoją żonę i roczną córkę, i postanawia wziąć ślub z Joan. Kobieta porzuca myśl o swojej karierze literackiej i odtąd zaczyna żyć w cieniu swojego męża, który za plecami ją zdradza. No cóż.

Nie potrafię tej książki jednoznacznie ocenić. Czytałam ją bardzo długo, mimo że ma tylko 250 stron, ponieważ nie mogłam przez nią przebrnąć. Spowodowała u mnie zastój czytelniczy i odebrała ochotę do czytania. Nie mogłam polubić bohaterów, utożsamić się z nimi i wczuć się w ich role, a jest to dla mnie ważne podczas czytania. Ich zachowanie było dla mnie głupie i niezrozumiałe.

Ale rozumiem czemu ta książka może się podobać i ma wielu zwolenników, ja chyba za bardzo skupiłam się na zachowaniu bohaterów i nie mogłam docenić tej książki. Myślę, że powinniście sami po nią sięgnąć i przekonać się, jak wy ją odbierzecie...

„Żona” Meg Wolitzer opowiada o małżeństwie Joan i Joego. Kobieta po ponad czterdziestu latach małżeństwa postanawia odejść o męża, ponieważ czuje, że ciągle stoi w jego cieniu. Joe jest sławnym na cały świat pisarzem i właśnie jedzie odebrać kolejną nagrodę.

Mam bardzo mieszane odczucia względem tej książki, bo nie jest ona zła, chyba po prostu nie dla mnie. Bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to