Mało jest serii w których nie potrzebujesz przerwy i przeskakujesz na jakąś inną gałąź. Tu nie ma szans na zmianę, a tom trzeci to mistrzostwo- nie można się oderwać choć czasem po prostu trzeba, żeby na zawał serca nie zejść ;)

Mało jest serii w których nie potrzebujesz przerwy i przeskakujesz na jakąś inną gałąź. Tu nie ma szans na zmianę, a tom trzeci to mistrzostwo- nie można się oderwać choć czasem po prostu trzeba, żeby na zawał serca nie zejść ;)

Rewelacyjnie się ją wchłania. Zawsze mnie wkurza wielowątkowość, ale tutaj jest tak dobrze przeplatana, że zaczynam się do tego typu rozwiązań przekonywać. Świetnie prowadzone dialogi, super władanie słowem - jednak doświadczenie życiowe autora robi swoje. Zarzucam kolejną. Gorąco polecam.

Rewelacyjnie się ją wchłania. Zawsze mnie wkurza wielowątkowość, ale tutaj jest tak dobrze przeplatana, że zaczynam się do tego typu rozwiązań przekonywać. Świetnie prowadzone dialogi, super władanie słowem - jednak doświadczenie życiowe autora robi swoje. Zarzucam kolejną. Gorąco polecam.

„Nieśmiertelni” przerażali mnie swoją grubością. Zwłaszcza po fatalnych „Niewiernych”. Chciała po prostu jak najszybciej skończyć tę serię. Jednak „Nieśmiertelni” mnie miło zaskoczyli, ponieważ było wiele momentów, gdzie nie mogłam oderwać się od lektury oraz wielokrotnie miałam uczucie niepokoju o bohaterów. Czy wyjdą z tego wszystkiego żywi?
Konrad i jego ludzie wyruszają tym razem do Iranu. Mają za zadanie zapobiec międzynarodowemu konfliktowi. Teheran nie jest bezpiecznym miejscem, więc Konrad i Sara walczą o to, aby wszyscy żywi opuścili Irak. W międzyczasie w Sztokholmie na prestiżowej politechnice zostały zamordowane cztery osoby. Sprawę prowadzą Gunnar Selander, którego poznaliśmy w „Nielegalnych” oraz Harriet Bighen i Linda Lund. Z kolei w Moskwie Michaił Popowski wspiera zapach stanu, a Jagan podąża za Aminą na Kaukaz. Jak skończy się ta szachowa rozgrywka? Kto okaże się „Nieśmiertelny”?
No w końcu! Dostałam odpowiednią ilość akcji. Miałam w sobie wiele niepokoju o bohaterów, a autor stopniował napięcie. Najbardziej wciągnął mnie wątek w Iranie. Muszę przyznać, że na te rozdziały czekałam najbardziej. Tam nie można było być pewnym, że coś pójdzie zgodnie z planem. Uważam natomiast, że część dziejąca się na Kaukazie była najsłabsza. Niby coś się działo, ale Jagan zaczął mnie denerwować w tym tomie. Wcześniej był mi obojętny.
Ten tom czytało mi się lepiej. Chwilę zajęło mi nim dotarło do mnie, dlaczego tak się zadziało. Mniej postaci Marcina. Jest to bohater, który strasznie mnie irytuje i im niej go w serii tym lepiej. Z pewnością działo się w tym tomie zdecydowanie więcej i akcja była bardziej dynamiczna. Niestety, o ile również do tej pory Konrad był dla mnie postacią dobrą. Nie idealną, a dobrą tak po dodaniu związku/romansu stał się dla mnie ciężko strawny.
W tym tomie miałam przyśpieszone bicie serca. Chciałam czytać i czytać. Nie mogłam się oderwać od książki. To zdecydowanie najlepszy tom serii. Kwestia rosyjska również ciekawa, a zakończenie pokazuje, że w Rosji jeszcze długo będą się utrzymywać przy władzy Ci sami ludzie i nic się nie zmieni.
„Nieśmiertelni” to dobre zakończenie cyklu. Uważam, że nic więcej nie zostało do dodania. Dlatego też jestem ciekawa, co autor chce jeszcze przekazać w „Niepokornych”.

"Przyszła chwila, na którą człowiek czeka całe życie, oswaja się z nią, wie, że któregoś dnia i jego dotknie, a kiedy w końcu przychodzi, to okazuje się, że wcale nie był na nią gotowy. Uświadamia sobie nagle, że stracił coś najdroższego w życiu i świat nie będzie już nigdy taki sam, i on też, i wszyscy wokół. Chwila, w której człowiek pragnie oddać własne życie, by tylko cofnąć czas, lecz nie może nic zrobić. W zamian dostaje od losu rozrywające cierpienie, najgorszą z tortur." ~ Vincent V. Severski, Nieśmiertelni, Warszawa 2014, s. 709-710.

„Nieśmiertelni” przerażali mnie swoją grubością. Zwłaszcza po fatalnych „Niewiernych”. Chciała po prostu jak najszybciej skończyć tę serię. Jednak „Nieśmiertelni” mnie miło zaskoczyli, ponieważ było wiele momentów, gdzie nie mogłam oderwać się od lektury oraz wielokrotnie miałam uczucie niepokoju o bohaterów. Czy wyjdą z tego wszystkiego żywi?
Konrad i jego ludzie...

1 Super, 2 Super, 3 na razie najlepsza!

1 Super, 2 Super, 3 na razie najlepsza!

Przeczytałam z zainteresowaniem, ale na razie zrobię sobie przerwę przed kolejnym tomem. Wielki świat i szpiedzy w różnych jego częściach, mnóstwo zaskakujących zwrotów akcji. Czyta się z wypiekami i kibicuje tym lepszym.

Przeczytałam z zainteresowaniem, ale na razie zrobię sobie przerwę przed kolejnym tomem. Wielki świat i szpiedzy w różnych jego częściach, mnóstwo zaskakujących zwrotów akcji. Czyta się z wypiekami i kibicuje tym lepszym.

Ta powieść przeczytana ponownie po wielu latach nie tylko nie zestarzała się, ale zrobiła na mnie o wiele większe wrażenie niż poprzednio.
To prawda, że akcja została tu całkowicie wyprowadzona z Polski, ale w związku z tym jest uwolniona od bieżącej polityki krajowej i można się skupić wyłącznie na dwóch jej zasadniczych aspektach.
Pierwszym jest koronkowa gra wywiadów, których naliczyłem się na szybko co najmniej sześć. To prawdziwy majstersztyk i jeśli kogoś kręcą takie szpiegowskie intrygi, to “Nieśmiertelni” będą dla niego prawdziwą gratką.
Drugi obszar, już o charakterze czysto sensacyjnym, to działania operacyjne prowadzone przez grupę Konrada Wolskiego w Iranie oraz Jagana w Czeczenii. Dzieje się bardzo dużo i co ważne - nic nie rujnuje mojego poczucia realizmu, za co kolejny raz wielki szacunek dla autora.
Mogę tylko ponownie zachęcić do sięgnięcia po cały ten cykl.
Naprawde warto.

Ta powieść przeczytana ponownie po wielu latach nie tylko nie zestarzała się, ale zrobiła na mnie o wiele większe wrażenie niż poprzednio.
To prawda, że akcja została tu całkowicie wyprowadzona z Polski, ale w związku z tym jest uwolniona od bieżącej polityki krajowej i można się skupić wyłącznie na dwóch jej zasadniczych aspektach.
Pierwszym jest koronkowa gra wywiadów,...

Trzecia część cyklu znacznie lepsza niż druga i trochę słabsza niż pierwsza.
Nie jestem szpiegiem, więc muszę ufać autorowi jako byłemu pracownikowi wywiadu, że tak właśnie wygląda praca szpiega. Mimo to kilka kwestii nie było dla mnie przekonywujących (np. pościg w Iranie bez użycia helikopterów albo Amina jako "nieortodoksyjna fanatyczka"). Za to podobało mi się umiejętne prowadzenie i przeplatanie aż czterech wątków jednocześnie.

Trzecia część cyklu znacznie lepsza niż druga i trochę słabsza niż pierwsza.
Nie jestem szpiegiem, więc muszę ufać autorowi jako byłemu pracownikowi wywiadu, że tak właśnie wygląda praca szpiega. Mimo to kilka kwestii nie było dla mnie przekonywujących (np. pościg w Iranie bez użycia helikopterów albo Amina jako "nieortodoksyjna fanatyczka"). Za to podobało mi się umiejętne...

Krótko mówiąc, losy bohaterów tej prawie 800 stronicowej opowieści ,wciągnęły mnie całkowicie i nawet rano przed pracą zamiast śniadania czytałem przez 15-20 min, co nie jest tak zupełnie normalne....
Dziękuję Autorowi za możliwość przeniesienia się w inny świat, dzięki czemu przetrwałem bardzo napięty czas WYBORÓW w naszym kraju.
Gorąco POLECAM !!!

Krótko mówiąc, losy bohaterów tej prawie 800 stronicowej opowieści ,wciągnęły mnie całkowicie i nawet rano przed pracą zamiast śniadania czytałem przez 15-20 min, co nie jest tak zupełnie normalne....
Dziękuję Autorowi za możliwość przeniesienia się w inny świat, dzięki czemu przetrwałem bardzo napięty czas WYBORÓW w naszym kraju.
Gorąco POLECAM !!!

Autora chyba troszeczkę poniosła (ułańska ? ) fantazja. Gdyby to był Ian Fleming - byłoby ok. U 007 wszystko było z przekąsem. U Severskiego jest poważniej i nie wiem, jak Was, ale te quasi-bondowskie wstawki nieco mnie raziły. Niemniej to nadal jest dobra sensacyjna i wciągająca książka.

Autora chyba troszeczkę poniosła (ułańska ? ) fantazja. Gdyby to był Ian Fleming - byłoby ok. U 007 wszystko było z przekąsem. U Severskiego jest poważniej i nie wiem, jak Was, ale te quasi-bondowskie wstawki nieco mnie raziły. Niemniej to nadal jest dobra sensacyjna i wciągająca książka.

Ogień to mało. Akcja, trwa na kilkuset stronach książki. Niebezpieczeństwo, działania szpiegowskie pod presją czasu. Polscy Oficerowie na robocie daleko po za granicami w egzotycznym kraju Bliskiego Wschodu - Iranie. Dużo napiętych scen, a po drugiej stronie na północ od Iranu, na Kaukazie... Jagan ! Matko ..... to jest prawdziwy nexus :) czytanie tej pozycji to czysta przyjemność. Nie ma straconych stron, jest tylko ciekawość... co dalej... :)

Ogień to mało. Akcja, trwa na kilkuset stronach książki. Niebezpieczeństwo, działania szpiegowskie pod presją czasu. Polscy Oficerowie na robocie daleko po za granicami w egzotycznym kraju Bliskiego Wschodu - Iranie. Dużo napiętych scen, a po drugiej stronie na północ od Iranu, na Kaukazie... Jagan ! Matko ..... to jest prawdziwy nexus :) czytanie tej pozycji to czysta...