Ocena być może o 1 oczko na wyrost ale naprawdę podobała mi się ta książka. W opiniach na zagranicznych forach przewija się głownie jedna opinia "nie podobało mi się, bo głowny bohater był strasznym ch***m" No i był. Nie jest to bohater do pokochania ani polubienia. Ba, nienawidziłem go całym sercem. Ale z drugiej strony wyczuwałem w nim ogromną rozterkę, ciągle wyrzuty sumienia (okej, dopiero po fakcie, zgoda) o tym jak bardzo zranił swojego syna.... Bo jednak pomimo swojego okropnego błędu (którego nic nie tłumaczy) nie można mu odmówić miłości do syna.
Wiedział, że postępuje źle i mimo iż nadal się nie cofał przed swoimi okropnymi czynami to jakoś tak postrzegałem jego występki na pewną taką metaforę ludzkich błędów i słabości. Jeff Baker był tylko człowiekiem, który uległ swoim pokusom. Jest negatywną postacią w historii. Ale ja osobiście lubię od czasu do czasu poczytać i o takich bohaterach, jak u Petera Wattsa. Ważne by byli naszkicowani jakoś interesująco. A w problemach z odmłodzeniem Jeffa było dużo więcej niż tylko jego niepohamowana żądza... choć w natłoku seksu te detale mogły umknąć niektórym czytelnikom szczególnie, że nacisk na nie położono w pierwszej 1/3 powieści.
Podobała mi się charakteryzacja rodziny Bakerów. Każdy miał swój własny głos wewnętrzny i każdą ich wadę można było w jakiś sposób usprawiedliwić lub choćby wyjaśnić na gruncie psychologii, jak choćby problemy z alkoholem Tima czy znajdowanie sobie kochanków przez Sue. Ciotka była jedynym w 100% pozytywnym bohaterem którą bardzo polubiłem bo zawsze wiedziała co należy powiedzieć w danej chwili temu zagubionemu chłopcu :) Któremu swoją drogą bardzo współczułem i kibicowałem mimo tego, że jego sposób postrzegania płci pięknej był dosyć płytki to przecież biorę poprawkę na to że jest tylko dzieckiem i każdy kiedyś nim był i miewał różne "miłości" które z perspektywy czasu wydaja nam się śmieszne. W zachowaniu Tima dostrzegałem głupotę i naiwność młodości.

Worldbuilding był przepiękny. Science fiction bliskiego zasięgu jak ja to nazywam z dużym naciskiem na reżim Unii Europejskiej i rosnące nastroje separatystyczne, kryzys demograficzny w Europie, śmierć kultury poprzez piractwo sieciowe (póki co się nie wydarzyło, ale kto wie czy wraz z nadejściem nowego Internetu się to nie zmieni) czy choćby kryzys energetyczny oraz zmiany w globalnym transporcie. Wszystko to tworzyło wiarygodny obraz Europy przyszłości, choć miejscami pewnie nie trafiony to jednak wybrzmiewający na kartach powieści. Potrafiłem w niego uwierzyć.

Ostatnie 50 stron powieści uważam za fantastyczne. Satysfakcjonujące bo szczerze powiedziawszy liczyłem na takie (nie mogę jednak powiedzieć, że przewidziałem).

Czy warto sięgnąć po lekturze sagi Wspólnoty? Cóż, jeśli czytasz Hamiltona dla wartkiej akcji i wielkich światów/fajerwerków to nie, ale jeśli masz ochotę na lekką książkę z ciekawym tłem polityczno-gospodarczym.... myślę że warto, czyta się bardzo szybko. No i jeśli kogoś nie zraża liczny seks bo tutaj Hamilton dał się ponieść swoim fantazjom na całego. Ale jeśli ktoś czytał choć 1 książkę tego pana to wie jak u niego wyglądają takie sceny. Tu jest po prostu ich więcej. Nie wykluczone, że się zawiedziesz, także poleciłbym raczej wyłącznie wielkim fanom autora. Ja się bawiłem bardzo dobrze oceniając bohaterów poprzez wpływ ich środowiska.

Ocena być może o 1 oczko na wyrost ale naprawdę podobała mi się ta książka. W opiniach na zagranicznych forach przewija się głownie jedna opinia "nie podobało mi się, bo głowny bohater był strasznym ch***m" No i był. Nie jest to bohater do pokochania ani polubienia. Ba, nienawidziłem go całym sercem. Ale z drugiej strony wyczuwałem w nim ogromną rozterkę, ciągle wyrzuty...