Właściwie nie znajduję w tej książce niczego odkrywczego. No może jedynie ta druga część o cudzie uzdrowienia. Czytałam już naprawdę lepsze książki autora, które wciągały i wyzwalały jakieś emocje. Tu czegoś takiego zabrakło. Czytało się bardzo szybko i lekko. I to są chyba jedyne zalety. Nie znajduję zastosowania dla wielu kartek, na których umieszczony był jedynie powtarzający się rysunek. No chyba, że miał nabijać licznik stron. Wiem, że autor napisał inne, lepsze pozycje więc pewnie jeszcze kiedyś zaryzykuję ale na razie odpuszczam.

Właściwie nie znajduję w tej książce niczego odkrywczego. No może jedynie ta druga część o cudzie uzdrowienia. Czytałam już naprawdę lepsze książki autora, które wciągały i wyzwalały jakieś emocje. Tu czegoś takiego zabrakło. Czytało się bardzo szybko i lekko. I to są chyba jedyne zalety. Nie znajduję zastosowania dla wielu kartek, na których umieszczony był jedynie...

Historia oficera, Centralnego Biura Śledczego, Jacka Wrony.
Historia o życiu na krawędzi pomiędzy tym co dobre i słuszne a brutalną rzeczywistością świata szemranych interesów i brudnych pieniędzy.
Punktem zwrotnym w życiu komisarza Wrony jest rodzinna tragedia, która później okazuje się być błogosławieństwem i jednocześnie dowodem na świętość Papieża Jana Pawła II.

Historia oficera, Centralnego Biura Śledczego, Jacka Wrony.
Historia o życiu na krawędzi pomiędzy tym co dobre i słuszne a brutalną rzeczywistością świata szemranych interesów i brudnych pieniędzy.
Punktem zwrotnym w życiu komisarza Wrony jest rodzinna tragedia, która później okazuje się być błogosławieństwem i jednocześnie dowodem na świętość Papieża Jana Pawła II.

Wysoka ocena ponieważ książka dostarczyła mi wielu wzruszeń. A przecież o emocje właśnie chodzi przy czytaniu.

Wysoka ocena ponieważ książka dostarczyła mi wielu wzruszeń. A przecież o emocje właśnie chodzi przy czytaniu.

Po przeczytaniu tej książki w głowie krąży mi jedno pytanie: co to ta książka miała przekazać? Oczywiście pierwsza połowa książki opowiada początki kariery Jacka Wrony w Policji oraz wątek śledztwa prowadzonego przez Centralne Biuro Śledcze. O ile ta część jest naprawdę ciekawa, tak nie rozumiem już drugiej połowy związanej z rodziną p. Wrony. Mam wrażenie, że historia związana z rodziną z opisanym cudem została dodana, po to aby zapełnić chyba tylko książkę. Nie neguję tej historii, ale powinna ona mieć swoją osobną książkę, a nie stanowić połowę książki, której głównym celem było pokazanie działań służb specjalnych. W związku z powyższym książka zasługuje jedynie 4/10. Po bardzo dobrych "Niebezpiecznych związkach Bronisława Komorowskiego" oraz "Niebezpiecznych związkach Donalda Tuska" - "Komisarz" po prostu wypada słabo.

Po przeczytaniu tej książki w głowie krąży mi jedno pytanie: co to ta książka miała przekazać? Oczywiście pierwsza połowa książki opowiada początki kariery Jacka Wrony w Policji oraz wątek śledztwa prowadzonego przez Centralne Biuro Śledcze. O ile ta część jest naprawdę ciekawa, tak nie rozumiem już drugiej połowy związanej z rodziną p. Wrony. Mam wrażenie, że historia...

Czego sie spodziewać po autorze to już wiadomo? Wrona ?Wystarczy wejść na jego twittera by zobaczyć jego poziom.

Czego sie spodziewać po autorze to już wiadomo? Wrona ?Wystarczy wejść na jego twittera by zobaczyć jego poziom.

Książkę czyta się szybko i lekko. Jest zwięzła i krótka, a poza tym szczerze mówiąc nie mam pojęcia po co ją napisano i wydano. Jest to opis zawodowej historii niejakiego Jacka Wrony, policjanta. Historia nieszczególna, walka z narkotykami, wspinanie się w hierarchii policyjnej od Częstochowy do Warszawy. Kiedy już akcja mogła by się rozkręcić na sensacyjną i mamy sceny zatrzymania przewozu rakiety pociągiem do Budapesztu, akcja się kończy przechodząc w drugą część - opowieść o dramatycznych narodzinach córki Pana Jacka, faktycznie cudownie uzdrowionej i ozdrowiałej w sposób kompletnie nieprawdopodobny. Mamy tutaj sugestię że to cud za sprawą św. Jana Pawła II, ale nie wiemy czy dalej było to wykorzystane w procesie kanonicznym, czy były jakieś opinie Kościoła czy lekarskie na ten temat. Znowu zostajemy zostawieni w pół słowa w tej historii, jedynie z ckliwymi zdaniami o emocjonalnej wierze i zdjęciami rodziny Wronów z Watykanu. W zasadzie nie wiem po co napisano tę książkę. Aby opowiedzieć historię policjanta czy uzdrowionego dziecka? Obie kończą się bez rozwinięcia. Książka jest krótka i wydana tak, aby zdjęcia i grafiki optycznie ją powiększały. To trochę śmieszne, ale takie mam wrażenie. Żeby było więcej kartek. Wszystko to wygląda jak napisane z musu i wydane na siłę. Tylko po co?

Książkę czyta się szybko i lekko. Jest zwięzła i krótka, a poza tym szczerze mówiąc nie mam pojęcia po co ją napisano i wydano. Jest to opis zawodowej historii niejakiego Jacka Wrony, policjanta. Historia nieszczególna, walka z narkotykami, wspinanie się w hierarchii policyjnej od Częstochowy do Warszawy. Kiedy już akcja mogła by się rozkręcić na sensacyjną i mamy sceny...

Kolejna świetna książka autora. Tym razem to raczej wspomnienia charakternego policjanta niż (dominujące w poprzednich częściach) studium układów politycznych. W pierwszej części główny bohater bardzo obrazowo wspomina swoją pracę w policji, w drugiej wraca do budującej historii wyzdrowienia najmłodszej córki, której zgon wróżono już w drugiej dobie życia, a która (wg niego dzięki wstawiennictwu Jana Pawła II) żyje do dziś. Bardzo budująca historia, choć przyznam, że nie rozumiem (będąc nota bene wierzącym) przerzucania całej decyzyjności na Boga i stawiania modlitwy nad medycyną (moim zdaniem to wielkości w tym przypadku równie potrzebne). Tak czy inaczej, najważniejsze jest, że wszystko dobrze się skończyło, a zwieńczeniem historii jest kolejna, świetna książka. Polecam.

Kolejna świetna książka autora. Tym razem to raczej wspomnienia charakternego policjanta niż (dominujące w poprzednich częściach) studium układów politycznych. W pierwszej części główny bohater bardzo obrazowo wspomina swoją pracę w policji, w drugiej wraca do budującej historii wyzdrowienia najmłodszej córki, której zgon wróżono już w drugiej dobie życia, a która (wg niego...