Szczęśliwy ten, kto dostanie Dunię

Ta seria jest naprawdę dobra!!!

Ta seria jest naprawdę dobra!!!

SZWEDZKIE RODZINY Z PROBLEMAMI

Dunia mieszka z tatą, przynajmniej od jakiegoś czasu. Ojciec Duni ma bowiem ewidentne problemy emocjonalne. Drugi raz już pozostawia córkę pod opieką dziadków, chociaż obiecywał jej jakieś wspólne wyprawy. Pierwszy raz porzucił ją po śmierci mamy Duni, teraz zostawia po raz drugi, ponieważ nie potrafi poukładać swojego życia po rozstaniu z narzeczoną. To pierwsza przykra rzecz, która spotyka dziewczynkę i rozpoczyna ona serię nieszczęść na dalszych stronach książki. Pozostawiona u dziadków smutna Dunia dowiaduje się, że nikt nie może zabrać jej na urodziny najlepszej przyjaciółki. Znajduje się i na to rada, trochę odklejona od rzeczywistości babcia, wsadza Dunię do pociągu, którym ma ona dotrzeć do Uppsali. Faktycznie, szczęśliwie dociera, i można by pomyśleć, że będzie to jednak miła opowieść ze szczęśliwym zakończeniem, do którego poprowadzą nas przyjazne dziecku przygody.

NIENADOPIEKUŃCZA BABCIA

Niestety, na Dunię na dworcu nikt nie czeka. Przerażona chroni się w dworcowej poczekalni, gdzie zostaje napadnięta, poszczuta psem i okradziona. Ukrywającą się pod ławką dziewczynkę znajduje policjantka, która prywatnie jest siostrą niedoszłej macochy dziewczynki. Wera, bo tak nazywa się była narzeczona taty, odwozi dziewczynkę do dziadków. Tutaj mierzymy się ze skomplikowaną relacją między dzieckiem a kobietą, która nie chciała być mamą dla Duni, a jedynie jej przyjaciółką. Wybaczcie, ale nie ogarniam takiej relacji między dorosłym a siedmiolatką. Tym bardziej dorosłym wchodzącym na miejsce utraconego rodzica. Niby taki już happy and, ale jeszcze na koniec dowalmy dziecku gorączką i chorobą. Niestety nie spotkała się też z przyjaciółką na urodzinach, które jak okazało się miały być dzień później, a babcia, jak to baba pomyliła daty i wszystko sknociła.

TROCHĘ JAK TWARDOCH DA NAJMŁODSZYCH

Napisałam jednego wielkiego spojlera. Zrobiłam to celowo, ponieważ Szczęśliwy ten, kto dostanie Dunię to książka, którą zdecydowanie odradzam. Nie wydaje mi się słusznym opowiadanie dzieciom, w moim przypadku pięcioletnim, o depresji rodzica, o tym, że mama może umrzeć, że być może zastąpi ją druga pani, która chce się z nami kolegować na swoich zasadach, a wszystko to zapakować w same nieszczęśliwe wydarzenia i przykre wypadki. Autor pokazuje świat jako strasznie smutne i groźne miejsce. Słowa dziadka upominającego babcię, że wszystko może się zdarzyć, gdy wyślesz małą dziewczynkę w półtoragodzinną podróż do obcego miasta, stają się prorocze. Obrazu nędzy i rozpaczy dopełnia autor rozbitymi rodzinami pobocznych bohaterów. Tylko dziadkowie, poprzednie pokolenie, jeszcze trwa w małżeństwie, jak relikt z poprzedniej epoki.

NIE JEST TO ASTRID LINDGREN I SZCZĘŚLIWE ŻYCIE W BULLERBYN

Można podejmować w książkach dla dzieci trudne tematy, odnoszę jednak wrażenie, że Szczęśliwy ten, kto dostanie Dunię to książka opisująca współczesną rzeczywistość bez jakiegokolwiek komentarza. Nikt tutaj nie powie - to przykre, że rodzice Fridy nie są razem - to jest po prostu normalna rzecz. Bardzo uwidoczniona jest także niechęć dziadków do ojca Duni, w zasadzie z tej niechęci wynika cała nieudana podróż dziewczynki. Dziecko to wyrasta w świecie trudnych i złych relacji międzyludzkich, i te trudne i złe relacje przenoszone są na czytelnika, a czytelnikiem jest dziecko.

Astrid Lindgren pojawia się w nagłówku nie przypadkiem. Czytamy teraz powieść Madika z Czerwcowego Wzgórza, tutaj także pojawiają się trudne zagadnienia. Jest przykładowo wujek Nilsson, który za dużo zagląda do kieliszka, są biedne dzieci, które mają wszy i przeklinają, są ubodzy wieśniacy, żyjący swoim wiejskim ubogim życiem. Świat nie jest idealny, ale są rodzice Madiki, którzy bardzo się kochają, którzy są ostoją dziecięcego świata, bezpieczną przystanią. To jest dla mnie pozytywny wzorzec. Zbyt wiele zła widzą dzieci wokół siebie, nie muszą dodatkowo czytać książek, w których uważa się, że to zło jest normalne.

SZWEDZKIE RODZINY Z PROBLEMAMI

Dunia mieszka z tatą, przynajmniej od jakiegoś czasu. Ojciec Duni ma bowiem ewidentne problemy emocjonalne. Drugi raz już pozostawia córkę pod opieką dziadków, chociaż obiecywał jej jakieś wspólne wyprawy. Pierwszy raz porzucił ją po śmierci mamy Duni, teraz zostawia po raz drugi, ponieważ nie potrafi poukładać swojego życia po rozstaniu z...

najsmutniejsza z tej seri.

najsmutniejsza z tej seri.

Rose Lagercrantz
"Szczęśliwy ten, kto dostanie Dunię"

Ostatnia część przygód Duni. To były książki, które kupowałam po kolei i okropnie mnie irytował fakt, że tak robię, a nie zaopatruję się w cała serię za jednym zamachem. Jednak skąd mam wiedzieć, że akurat trafię na naprawdę dobrą literaturę? Intuicja intuicją, ale...
Dobrnęliście do końca?
Tutaj dzieją się ważne sprawy. Dunia jest w drugiej klasie, ma ferie no i okazuje się, że niebawem są urodziny Fridy. Wyjątkowe święto, którego ona nie może przegapić. Więc wyrusza w podróż...sama, samiuteńka. Temat trudny do ogarnięcia przez moje dziecię, które zawsze wszędzie tachamy ze sobą. Jednak czego się nie robi dla przyjaciół.
Ciąg dalszy wątku taty i jego dziewczyny; mądrej, wrażliwej i empatycznej, która nie chce zastąpić Duni mamy, tylko chce być jej przyjaciółką. Trochę znielubiłyśmy natomiast tatę Duni - bo kto podczas ferii wyjeżdża sobie z przyjaciółmi, a ukochane niby dziecko podrzuca dziadkom. Taki zgrzyt i dysonans, który mi od któregoś już tomu bardzo przeszkadzał.
....I tadaaam...także Dunia staje się obiektem czyichś westchnień i delikatnych zalotów. To piękne, ciepłe i subtelne uczucie.
Ależ moja ośmiolatka miała radochę!
Prosty język, duża czcionka i tak rozmieszczony na stronie tekst, że zupełnie nie męczy początkującego czytelnika. Jesteśmy na takim etapie, że to naprawdę duży plus. Ilustracje przyciągają uwagę, podobnie jak sama okładka. #WydawnictwoZakamarki, oczywiście :-)

I wiecie co??
Taki sześciotomowy prezent to ja bym baaardzo chciała dostać :-)

Rose Lagercrantz
"Szczęśliwy ten, kto dostanie Dunię"

Ostatnia część przygód Duni. To były książki, które kupowałam po kolei i okropnie mnie irytował fakt, że tak robię, a nie zaopatruję się w cała serię za jednym zamachem. Jednak skąd mam wiedzieć, że akurat trafię na naprawdę dobrą literaturę? Intuicja intuicją, ale...
Dobrnęliście do końca?
Tutaj dzieją się ważne...

Znowu sięgnęłam po końcówkę serii, ale to zupełnie nie przeszkadzało. Świetna książka dla dzieci napisana prostym językiem. Dunia przeżywa nieskomplikowane, ale wciągające przygody. Kolejna znakomita książka do wspólnego czytania opowiadająca o sile przyjaźni.

Znowu sięgnęłam po końcówkę serii, ale to zupełnie nie przeszkadzało. Świetna książka dla dzieci napisana prostym językiem. Dunia przeżywa nieskomplikowane, ale wciągające przygody. Kolejna znakomita książka do wspólnego czytania opowiadająca o sile przyjaźni.

moja dziewięcioletnia córka strasznie się wzruszyła czytając tę książkę dlatego też postanowiłam ją przeczytać. faktycznie chwyta za serce :)

moja dziewięcioletnia córka strasznie się wzruszyła czytając tę książkę dlatego też postanowiłam ją przeczytać. faktycznie chwyta za serce :)

Dunia chodzi do drugiej klasy i ma obecnie osiem lat. Właśnie rozpoczęły się ferie zimowe i cały ten czas ma spędzić u babci i dziadka, gdyż jej tata wyjeżdża z przyjaciółmi do Włoch. Dunia wolałaby jechać z nim, ale tata stanowczo się nie zgadza. Dziewczynka już pierwszego dna ferii wpada na fantastyczny jak jej się wydaje pomysł. Właśnie zbliżają się urodziny jej najlepszej koleżanki Fridy, która od niedawna mieszka w Uppsali. Dunia bardzo chciałaby pojechać do niej i być jej urodzinowym prezentem niespodzianką. Udaje jej się nawet przekonać dziadków do swojego pomysłu. Niestety nikt nie może akurat z nią jechać. Wtedy babcia wpada na pomysł aby Dunia pojechała pociągiem sama. Na miejscu dziewczynkę ma odebrać mama Fridy. Czy jednak mała dziewczynka odważy się na daleką samotną podróż? Jak zakończy się ta przygoda i czy wszystko potoczy się po myśli Duni tego dowiecie się sięgając oczywiście po książkę...

Przygody Duni są bardzo przyziemne i przez to niezwykle atrakcyjne dla dzieci. Choć co prawda moje córki nigdy same nie podróżowały nie było im trudno zrozumieć co kierowało bohaterką książki. W końcu dla prawdziwych przyjaciół jesteśmy w stanie zrobić wiele. To naturalne, że za nimi tęsknimy i chcielibyśmy widywać ich jak najczęściej, a w szczególności być z nimi w dniu ich urodzin. Dunia bardzo chciała uszczęśliwić przyjaciółkę i dlatego zdecydowała się na coś czego pewnie w innych okolicznościach nigdy by nie zrobiła. Takie historie o poświęceniu i prawdziwej przyjaźni rozgrzewają najbardziej i są bliskie sercu każdemu kto wie czym jest przyjaźń.

Bardzo spodobało mi się wydanie książki. Jest piękna zimowa, kolorowa i twarda okładka. Wewnątrz lektury na dzieci czeka natomiast historia podzielona na wygodne rozdziały, a tekst nadrukowany jest dużą czcionką co zachęca młodsze dopiero rozpoczynające przygodę z czytaniem dzieci, do samodzielnego sięgnięcia po lekturę. Czytanie uatrakcyjnią też czarno-białe ilustracje. Nie rzucają się one od razu w oczy, nie odciągają od czytania, a tylko są delikatnym akcentem dla całej historii.

Atutem książki jest niewątpliwie fabuła bliska każdemu dziecku, sympatyczni bohaterowie i nietrudne do wychwycenia wartości takie jak przyjaźń, poświęcenie czy rodzina. Książkę przeczytaliśmy z wielką przyjemnością i polecamy ją wszystkim dzieciom.

Dunia chodzi do drugiej klasy i ma obecnie osiem lat. Właśnie rozpoczęły się ferie zimowe i cały ten czas ma spędzić u babci i dziadka, gdyż jej tata wyjeżdża z przyjaciółmi do Włoch. Dunia wolałaby jechać z nim, ale tata stanowczo się nie zgadza. Dziewczynka już pierwszego dna ferii wpada na fantastyczny jak jej się wydaje pomysł. Właśnie zbliżają się urodziny jej...