Bardzo ciekawa lektura, trzymająca w napięciu i dostarczająca ciągłej chęci czytania dalej. Akcja prowadzona w klimatach szwedzkich i polskich bardzo mi odpowiadała. Chętnie sięgnę do następnej książki tego autora.

Bardzo ciekawa lektura, trzymająca w napięciu i dostarczająca ciągłej chęci czytania dalej. Akcja prowadzona w klimatach szwedzkich i polskich bardzo mi odpowiadała. Chętnie sięgnę do następnej książki tego autora.

Jak już się rozkręciło i przebrnęłam przez te wszystkie postaci to jazda bez trzymanki - całe szczęście, że jeszcze kilka tomów przede mną.

Jak już się rozkręciło i przebrnęłam przez te wszystkie postaci to jazda bez trzymanki - całe szczęście, że jeszcze kilka tomów przede mną.

7/10 za pierwsze 100 stron, których myślałem że nie przebrnę.

7/10 za pierwsze 100 stron, których myślałem że nie przebrnę.

Bardzo się ekscytowałam, że w końcu zacznę serię „Nielegalnych”. Od mamy słyszałam, że jest świetna. W końcu nadszedł czas na pierwszy tom. I to, co mogę Wam powiedzieć na wstępie to, że powieść jest zdecydowanie przegadana.
Władzę w Polsce obejmuje prawica. Dla wszystkich służb to oznacza zmiany. Konrad Wolski wraca z Bliskiego Wschodu. Jego misja złapania polskiego łącznika Al.-Kaidy nie powiodła się. W Warszawie on i jego zespół dostają zadanie: ma znaleźć i przywieźć do Polski skrzynię, która jest zakopana w twierdzy brzeskiej. Według IPN w tej skrzyni są akta, które mogą doprowadzić do kryzysu na linii Warszawa-Moskwa. Co wspólnego z tym wszystkim ma Hans Jorgensen – Szwed, który codziennie szuka w prasie niewinnie wyglądających ogłoszeń? Ogłoszeń, które dla innych nic nie znaczą, a dla niego są to ukryte wiadomości? Czemu pułkownik Stiepanowycz z mińskiego KGB zginął?
Pierwsze 100 stron czytało mi się bardzo ciężko. Nie mogłam nawet słuchać muzyki, bo mnie to rozpraszało. Potem mogłam czytać i nic mi już nie przeszkadzało. Niestety, ale ta powieść jest nierówna. To takie pasmo momentów wciągających i tych, które dłużą się niesamowicie. Odniosłam też wrażenie, że jest przegadana. Pewne opisy i sytuacje były zbędne. Po tych pierwszych 100 stronach w miarę się odnajdywałam w rozróżnianiu bohaterów i jaki kraj reprezentują.
Podobało mi się, że wątki początkowo wydające się na niepowiązane ze sobą – w końcowym rozrachunku połączyły się w jeden wspólny. Bałam się, że to wszystko zostanie rozdrobnione na wiele nic nieznaczących zakończeń.
Końcowe rozdziały to coś trudnego do oceny. O ile wątek Sary i to, co odkryła mnie zaintrygowało i zaskoczyło, bo nie tego się spodziewałam. To o tyle ostatnie sceny z udziałem Wolskiego nie miały dla mnie żadnego ładu i składu. Miałam wrażenie, że zostały napisane przez osobę, która nie była trzeźwa. To było tak pogmatwane, że nie jestem pewna czy wszystko dobrze zrozumiałam.
Podsumowując: w porządku książka, ale spodziewałam się, że spodoba mi się dużo bardziej. Sięgnę po kolejny tom z nadzieją, że będzie lepszy od debiutu. Przeraża mnie tylko to, że kolejne części są tak samo długie.

Bardzo się ekscytowałam, że w końcu zacznę serię „Nielegalnych”. Od mamy słyszałam, że jest świetna. W końcu nadszedł czas na pierwszy tom. I to, co mogę Wam powiedzieć na wstępie to, że powieść jest zdecydowanie przegadana.
Władzę w Polsce obejmuje prawica. Dla wszystkich służb to oznacza zmiany. Konrad Wolski wraca z Bliskiego Wschodu. Jego misja złapania polskiego...

Polecam wszystkie książki autora. Taki polski John le Carré

Polecam wszystkie książki autora. Taki polski John le Carré

Zaintrygował mnie opis związany ze szpiegostwem. Wątek Konrada oraz Miszy podobał mi się najbardziej, a reszta w stylu sensacyjnym, nawet kojarzyło mi się momentami z Panem Samochodzikiem. Ciekawa i lekka lektura, potrzebowałem odskoczni od poważniejszych pozycji. Polecam jako niezobowiązująca książka z perspektywą na kolejne części; po które sięgnę w niedalekiej przyszłości.

Zaintrygował mnie opis związany ze szpiegostwem. Wątek Konrada oraz Miszy podobał mi się najbardziej, a reszta w stylu sensacyjnym, nawet kojarzyło mi się momentami z Panem Samochodzikiem. Ciekawa i lekka lektura, potrzebowałem odskoczni od poważniejszych pozycji. Polecam jako niezobowiązująca książka z perspektywą na kolejne części; po które sięgnę w niedalekiej przyszłości.

Do przeczytania tej powieści zachęciły mnie opinie kilku znajomych, a że bardzo lubię powieści szpiegowskie, więc... czemu nie?
Przyznam, że Severskiego jeszcze nie czytałem, nie wiedziałem, czego się spodziewać, no i sama powieść jest przeraźliwie długa...
Początek nie był zbyt zachęcający, brakowało akcji i zawiązania głównego wątku. Trochę zbyt dużo było szczegółowych, drobiazgowych wręcz opisów. Trwało to przez kilkanaście rozdziałów (sto kilkadziesiąt stron). W końcu jednak akcja zaskoczyła. I to jak! Od tego momentu powieść całkowicie mnie pochłonęła. Zrobiło się niezwykle ciekawie i emocjonująco. Napięcie rosło coraz bardziej, aż zaczęło trzymać niczym w stalowych kleszczach.
Pasjonująca gra wywiadów z różnych krajów - Polski, Rosji, Białorusi i Szwecji. Kto kogo przechytrzy...
Niesamowita jest historia Hansa Jorgensena - 80-letniego nielegała z czasów ZSRR. Z początku ten szwedzki wątek wydawał się niezbyt ciekawy, ale w momencie gdy do akcji wkracza dwóch siepaczy Specnazu, stał się sensacyjnym thrillerem. Działania szwedzkich służb przypominają te z powieści Larsa Keplera o Joonie Linnie. Ileż tam było nieudolności, ileż amatorszczyzny, by zatrzymać jakiegoś psychopatę. Podobnie tu, tak beznadziejnie postępować mogą chyba tylko szwedzkie służby, z Säpo na czele!
Główny bohater tej powieści to Konrad Wolski i jego ekipa z wydziału Q w agencji wywiadu wojskowego. Bardzo ciekawy i różnorodny zestaw osobowy. Podjęli niezwykle ryzykowną grę z rosyjsko-białoruskimi służbami.
Pewnie tu i ówdzie było nieco naiwnie, trochę zbyt łatwo i kolorowo, ale to nie przeszkadzało w znakomitym odbiorze tej powieści.
Podsumowując, powieść jest rewelacyjna, gdyby nie zbyt rozwlekły początek i nieco infantylny finał w Brukseli, moja ocena byłaby jeszcze wyższa. Polecam gorąco wszystkim fanom dobrych powieści szpiegowskich!

Do przeczytania tej powieści zachęciły mnie opinie kilku znajomych, a że bardzo lubię powieści szpiegowskie, więc... czemu nie?
Przyznam, że Severskiego jeszcze nie czytałem, nie wiedziałem, czego się spodziewać, no i sama powieść jest przeraźliwie długa...
Początek nie był zbyt zachęcający, brakowało akcji i zawiązania głównego wątku. Trochę zbyt dużo było szczegółowych,...

Cykl jest nierówny.
Pierwsze dwie pozycje są naprawdę niezłe, trzecia moim zdaniem najsłabsza i czwarta średnia.
W trzeciej i czwartej zaczęły mnie mierzić infantylne dialogi pomiędzy bohaterami i ich przemyślenia, trochę za dużo patosu.

Niemniej jednak seria warta uwagi

Cykl jest nierówny.
Pierwsze dwie pozycje są naprawdę niezłe, trzecia moim zdaniem najsłabsza i czwarta średnia.
W trzeciej i czwartej zaczęły mnie mierzić infantylne dialogi pomiędzy bohaterami i ich przemyślenia, trochę za dużo patosu.

Niemniej jednak seria warta uwagi

Akcja prowadzona wartko, książka wielowątkowa jednak wątki pod koniec książki łączą się ze sobą. Dla osób zainteresowanych tematyką wojskowo/wywiadowczą książka bardzo wciągająca.

Akcja prowadzona wartko, książka wielowątkowa jednak wątki pod koniec książki łączą się ze sobą. Dla osób zainteresowanych tematyką wojskowo/wywiadowczą książka bardzo wciągająca.

Wróciłem do tej książki po wielu latach. Obejrzałem też serial - niezły, ale do pięt nie dorasta powieści. Powiem tylko, że nie zestarzała się ani trochę, a przeciwnie - jest chyba jeszcze bardziej aktualna.
Mam zamiar przeczytać całego Severskiego (dwie kolejne części tego cyklu już kiedyś czytałem),którego bez wahania umieściłbym na bardzo krótkiej liście autorów “eksportowych” w tym gatunku literackim.
Nikt nie zakwestionuje znajomości zagadnień, które są esencją jego książek. Ten jego profesjonalizm jest gwarancją, że nie zostanie przekroczona granica, poza którą sensacja przeradza się w żałosną groteskę. Do tego okazuje się, że Severski dysponuje nadspodziewanym talentem literackim, który sprawia, że potrafi połączyć atrakcyjną fabułę z odpowiednią dramaturgią osadzoną w realnej rzeczywistości, a wszystko to napisane jest lekkim piórem i poprawną polszczyzną.
Jestem pod wrażeniem i gorąco zachęcam do lektury.

Wróciłem do tej książki po wielu latach. Obejrzałem też serial - niezły, ale do pięt nie dorasta powieści. Powiem tylko, że nie zestarzała się ani trochę, a przeciwnie - jest chyba jeszcze bardziej aktualna.
Mam zamiar przeczytać całego Severskiego (dwie kolejne części tego cyklu już kiedyś czytałem),którego bez wahania umieściłbym na bardzo krótkiej liście autorów...