Dziecięca, ale przyjemna

Dziecięca, ale przyjemna

"Marzy mi się, aby wszystkie dzieci na świecie mogły odnaleźć swoje prawdziwe pasje i podążać za nimi. Zbyt często uczymy je, aby myślały w ściśle określony sposób, podczas gdy ich umysły zostały stworzone do zupełnie innych rzeczy".

Przeurocza opowieść. Cieszę się, że wygrałam tę książkę w konkursie, bo gdyby nie to, pewnie nie wiedziałabym o jej istnieniu. Inspirujący nauczyciel wierzący w dzieci jak nikt inny - czyli tytułowy pan Babington. Polecam dzieciom i nie tylko.

"Marzy mi się, aby wszystkie dzieci na świecie mogły odnaleźć swoje prawdziwe pasje i podążać za nimi. Zbyt często uczymy je, aby myślały w ściśle określony sposób, podczas gdy ich umysły zostały stworzone do zupełnie innych rzeczy".

Przeurocza opowieść. Cieszę się, że wygrałam tę książkę w konkursie, bo gdyby nie to, pewnie nie wiedziałabym o jej istnieniu. Inspirujący...

O ile książeczki dziecięce raczej przeglądam niż czytam, to tą książkę przeczytałam z czystej ciekawości. Byłam przekonana, że będzie to kolejna książka o głupotach, a jednak się zaskoczyłam. Rzeczywiście książka głównie opiera się na humorze, jednak autor wplątał tam kilka istotnych wątków. Pan Babington to nauczyciel którego każdy chciałby mieć wyciąga od dzieci pewne historie, w których pokonują one swój strach albo odkrywają wartość rodziny. Jest to pozycja, która w zabawny sposób przekazuje czytelnikom pewne wartości i niesie ukryte morały, więc jak najbardziej polecam.

O ile książeczki dziecięce raczej przeglądam niż czytam, to tą książkę przeczytałam z czystej ciekawości. Byłam przekonana, że będzie to kolejna książka o głupotach, a jednak się zaskoczyłam. Rzeczywiście książka głównie opiera się na humorze, jednak autor wplątał tam kilka istotnych wątków. Pan Babington to nauczyciel którego każdy chciałby mieć wyciąga od dzieci pewne...

Coraz powszechniej znaną prawdą jest to, że szkoła zabija w dzieciach kreatywność. Znamy to z własnego doświadczenia – wtłaczanie w schematy myślenia, uczenie według klucza, mechaniczne prowadzenie lekcji, które bardziej przypominają wykłady. My, dorośli, zdajemy sobie z tego sprawę dopiero po latach. A przecież najmilej wspominamy tych belfrów, którzy mieli w sobie iskrę, którą rozpalali w nas zainteresowanie, a czasami nawet pasję. Takim wymarzonym nauczycielem jest książkowy pan Babington.

Pewnego zwyczajnego dnia uczniowie VI klasy w Blue Valley w swojej sali zauważają doprawdy niezwykłe zjawisko. Oto ich nowy wychowawca łapie równowagę na monocyklu, na blacie biurka. Od razu wzbudza w dzieciach sympatię. A umiejętność jazdy na jednokołowcu to zaledwie wierzchołek góry lodowej. Pan Babington ma wiele innych niesamowitych talentów, które uczniowie stopniowo odkrywają podczas wspólnych lekcji. Nudne dotąd zajęcia niespodziewanie przekształcają się w fascynującą przygodę, podczas której dzieci uczą się rzeczy znacznie istotniejszych niż rozwiązywanie matematycznych równań.

Największą zaletą tej powieści jest jej aktualność i mocne zakorzenienie we współczesności. Autor nie próbuje nam wmówić, że obecnie dzieci zachowują się tak samo jak rodzice w ich wieku ani nie ignoruje faktu, że uczniowie są świetnie zorientowani w kwestiach związanych z technologią. Wszyscy młodzi bohaterowie używają smartfonów i internetu, umieją zaprojektować aplikację, a nawet złożyć drona z dostępnych części. Książkowy wychowawca również nie pozostaje ślepy na dynamicznie zmieniającą się rzeczywistość i dostosowuje stare dobre metody nauczania do nowych czasów.

Harris doskonale orientuje się w dziecięcych słabościach, obawach i marzeniach. Właściwą akcję powieści przeplata osobistymi historiami uczniów przedstawionymi z ich perspektywy. Znajduje miejsce na opowiedzenie o strachu przed pralką z piekła rodem, o rodzicach wprawiających pociechy w permanentne zażenowanie, o pragnieniu pomagania starszemu członkowi rodziny. Choć podejmowane tematy nie są łatwe, autor stara się, by te historie zakończyły się jakimś morałem, który podniesie na duchu oraz złagodzi nieco ich poważny wydźwięk. I to jest ogromna siła literatury dla młodszych czytelników.

Ciekawym wątkiem jest konflikt między konserwatywnym dyrektorem a młodym nauczycielem. Starcie dwóch skrajnych poglądów na edukację odgrywa niemałą rolę. Jasne jest, że autor promuje bardziej nowoczesny model kształcenia poprzez wykorzystanie nowych technologii, zachęcanie do nieszablonowego myślenia, pobudzanie kreatywności, a przede wszystkim uważne słuchanie dzieci. Według niego wychowawca na miarę dzisiejszych czasów to taki, który potrafi wydobyć z uczniów to, co najlepsze, traktuje ich poważnie i dba o dobre relacje w klasie.

Tim Harris to nazwisko w Polsce jeszcze nieznane. „Pan Babington i jego niezwykła klasa” jest pierwszą jego przetłumaczoną książką. Oby nie ostatnią. Powieść ma najlepsze cechy literatury dziecięcej: przystępny język, charakterystyczne, zapadające w pamięć postacie, wartką akcję, przemycony mimochodem morał oraz bohaterów, którzy uczą się przez doświadczenie. Warto podsunąć ją nie tylko dzieciakom.

Coraz powszechniej znaną prawdą jest to, że szkoła zabija w dzieciach kreatywność. Znamy to z własnego doświadczenia – wtłaczanie w schematy myślenia, uczenie według klucza, mechaniczne prowadzenie lekcji, które bardziej przypominają wykłady. My, dorośli, zdajemy sobie z tego sprawę dopiero po latach. A przecież najmilej wspominamy tych belfrów, którzy mieli w sobie iskrę,...