"Nauczanie domowe dzieci polskich od XVIII do XX wieku" to publikacja poświęcona interesującej, aczkolwiek mało dotąd znanej karcie dziejów naszej oświaty. W polskiej historiografii jest to pierwsza książka ukazująca zagadnienie nauczania domowego w szerokim kontekście społeczno-politycznym.
Autorzy poszczególnych rozpraw i artykułów rzeczowo i w interesujący sposób przedstawili swoje rozważania na określone tematy. Ich sądy i opinie są wyważone i budzą zaufanie.
Sformułowane zostały bowiem na podstawie analizy bogatych źródeł i literatury przedmiotu.
W celu przybliżenia atmosfery panującej w ówczesnym nauczaniu domowym przytoczyli oni w swoich pracach stosowne cytaty z wielu pamiętników i wspomnień.
W opracowaniu redakcyjnym są również "Źródła do dziejów nauczania dzieci polskich w XIX i na początku XX wieku z bibliografią adnotowaną pamiętników i wyborem literatury pedagogicznej", które będą stanowić uzupełnienie tej książki.
Te komplementarne publikacje posiadają nie tylko walory poznawcze, ale mają również znaczenie dydaktyczne.
Z pewnością więc sięgną po nie studenci, nauczyciele oraz wszyscy ci, którzy interesują się edukacją domową.

Od redakcji