Ciemno, prawie noc

Mroczne. NIefajnie żyć w świecie Joanny Bator

Mroczne. NIefajnie żyć w świecie Joanny Bator

Jako kryminał faktycznie nie wypada to dobrze, jednak historia rodziny, kłębiące się zło, niemiecka historia i Wałbrzych wszystko to wciąga. I do tego magiczny realizm, z którym dawno się nie zetknęłam w polskiej literaturze.

Jako kryminał faktycznie nie wypada to dobrze, jednak historia rodziny, kłębiące się zło, niemiecka historia i Wałbrzych wszystko to wciąga. I do tego magiczny realizm, z którym dawno się nie zetknęłam w polskiej literaturze.

Ile w ludziach jest zła i nienawiść a ile życzliwości i wielkoduszności ? Po przeczytaniu tej książki z przykrością stwierdzam, że zło zwycięża, ale chyba najgorsza jest ludzka obojętność i to w stosunku do samych siebie jak i do zwierząt, bowiem z tej obojętność najczęściej rodzi się nienawiść. Smutna konstatacja. „Ciemność prawie noc” to taki trochę fantazy, trochę mroczny, niełatwy w odbiorze moralitet filozoficzny, przepleciony duchem zamku Książ. Alicja, Królicza Nora, lustro - co prawda weneckie, ale zawsze lustro - … Obejrzę film.

Ile w ludziach jest zła i nienawiść a ile życzliwości i wielkoduszności ? Po przeczytaniu tej książki z przykrością stwierdzam, że zło zwycięża, ale chyba najgorsza jest ludzka obojętność i to w stosunku do samych siebie jak i do zwierząt, bowiem z tej obojętność najczęściej rodzi się nienawiść. Smutna konstatacja. „Ciemność prawie noc” to taki trochę fantazy, trochę...

Mroczna , zagadkowa atmosfera, tworzona przez piekne opisy i tajemniczych ludzi. Wałbrzych , miasto ,które wciąż pełne jest ruin,biedy i szarzyzny. Wokół rozciagaja sie góry. Pełne dzikiej przyrody, poplatanych ścieżek i głazów. Nawet w słoneczny dzień jest tu dość ciemno, dopoki nie dojdzie sie na szczyty gór. Góry Kocie/Katzenberge, Góry Sowie juz w swoich nazwach maja dreszczyk. Dlaczego w Wałbrzychu znikaja dzieci, to temat przewodni tej na pozór kryminalnej powieści, za którą kryja sie dramaty wojenne i powojenne. Wciągająca fabuła.

Mroczna , zagadkowa atmosfera, tworzona przez piekne opisy i tajemniczych ludzi. Wałbrzych , miasto ,które wciąż pełne jest ruin,biedy i szarzyzny. Wokół rozciagaja sie góry. Pełne dzikiej przyrody, poplatanych ścieżek i głazów. Nawet w słoneczny dzień jest tu dość ciemno, dopoki nie dojdzie sie na szczyty gór. Góry Kocie/Katzenberge, Góry Sowie juz w swoich nazwach maja...

W wywiadach autorka wskazywały na wydarzenia po katastrofie smoleńskiej jako inspirację do napisania książki. Chodzi o stawianie pomników i ekshumacje. Te wątki pojawiają się głównie w tak zwanych "bluzgach" czyli zapisach for internetowych. Ale dlaczego autorka to zestawiła z pedofilią już do mnie nie dociera. Poza tym, rozumiem, że literatura ma czasami szokować, ale połączenie pedofilii z zoofilią to już za dużo.

W wywiadach autorka wskazywały na wydarzenia po katastrofie smoleńskiej jako inspirację do napisania książki. Chodzi o stawianie pomników i ekshumacje. Te wątki pojawiają się głównie w tak zwanych "bluzgach" czyli zapisach for internetowych. Ale dlaczego autorka to zestawiła z pedofilią już do mnie nie dociera. Poza tym, rozumiem, że literatura ma czasami szokować, ale...

Książka ciężka i trudna, ale jednocześnie ciekawa i niezwykła. Pełna różnych zabiegów literackich, ciekawa w formie i sposobie ujęcia bohaterów. Choć historia typowo kryminalna, to nigdy nie zdecydowałabym się zaliczyć utworu do tej właśnie kategorii. To opowieść o życiu, jego cieniach, złych stronach i utraconych nadziejach. To podróż w najbardziej odległe zakamarki ludzkiej duszy pokazująca, że każdy człowiek pisze swoją własną historię. I tylko od nas zależy, czy warto ją poznać.

Książka ciężka i trudna, ale jednocześnie ciekawa i niezwykła. Pełna różnych zabiegów literackich, ciekawa w formie i sposobie ujęcia bohaterów. Choć historia typowo kryminalna, to nigdy nie zdecydowałabym się zaliczyć utworu do tej właśnie kategorii. To opowieść o życiu, jego cieniach, złych stronach i utraconych nadziejach. To podróż w najbardziej odległe zakamarki...

Największy błąd jaki zrobiłam to najpierw zobaczyłam film, a dopiero potem przeczytałam książkę. Z drugiej jednak strony nigdy nie sięgnęłabym po książkę gdybym nie zobaczyła filmu. Kwadratura koła...

Nie wiem czy ta książka Pani Bator może być oceniona na mniej niż 10 gwiazdek. W moim odczuciu nie. To jest arcydzieło. Grobowe, zimne, brudne i nieprzyjemne, ale wciąż arcydzieło. Nigdy nie byłam w tamtych rejonach Polski. Nie mam żadnej wiedzy, ale dzięki tej książce czuję się jakbym stamtąd pochodziła. Historie i postaci? Tragiczne, bolące i poruszające najgłębszą otchłań jestestwa. Ta książka przeżera myśli niczym rdza dno porzuconego okrętu. Myślałam o niej cały czas. Te myśli mnie bolały i śmierdziały. A jednak coś niezrozumiałego i bezkształtnego nie pozwalało mi przestać. Tak, to jest mocarna książka.

Największy błąd jaki zrobiłam to najpierw zobaczyłam film, a dopiero potem przeczytałam książkę. Z drugiej jednak strony nigdy nie sięgnęłabym po książkę gdybym nie zobaczyła filmu. Kwadratura koła...

Nie wiem czy ta książka Pani Bator może być oceniona na mniej niż 10 gwiazdek. W moim odczuciu nie. To jest arcydzieło. Grobowe, zimne, brudne i nieprzyjemne, ale wciąż...

Rany, to było za mocne i przerażające. Tyle w niej zła i mroku.. dla mnie to było za dużo. Na początku książka przyciąga klimatem, potem jest już tylko mrok, chory mrok. To nie jest literatura dla mnie.

Rany, to było za mocne i przerażające. Tyle w niej zła i mroku.. dla mnie to było za dużo. Na początku książka przyciąga klimatem, potem jest już tylko mrok, chory mrok. To nie jest literatura dla mnie.

Pani Bator pisze jak nikt inny. W tej książce można znaleźć połączenie magii i realizmu . Przeciekawa, intrygująca, zaskakująca...

Pani Bator pisze jak nikt inny. W tej książce można znaleźć połączenie magii i realizmu . Przeciekawa, intrygująca, zaskakująca...

Niby to realistyczna opowieść, a jednak bajkowa. Nie, jednak nie, prostuję samego siebie: realistyczna do bólu i to w kilku płaszczyznach: głównie internetowego hejtu, ale i prawdziwych krzywd i zbrodni.

Poszarpana narracja odzwierciedla schizofreniczny charakter tzw. „naszych czasów” (a które to czasy nie są „nasze”? - warto spytać). Zresztą wraz z jedną z bohaterek cofamy się do innych „naszych czasów": a te są bardziej jeszcze upiorne.

Wybitna książka, nienapisana po to, aby się podobać (a takie cenię najbardziej jako literacki masochista) . To wręcz socjologiczny portret społeczeństwa, a ten nigdy nie może być piękny. A zarazem rzecz jednak dająca jakąś nadzieję.

Niby to realistyczna opowieść, a jednak bajkowa. Nie, jednak nie, prostuję samego siebie: realistyczna do bólu i to w kilku płaszczyznach: głównie internetowego hejtu, ale i prawdziwych krzywd i zbrodni.

Poszarpana narracja odzwierciedla schizofreniczny charakter tzw. „naszych czasów” (a które to czasy nie są „nasze”? - warto spytać). Zresztą wraz z jedną z bohaterek...