Lethal White

Jak dla mnie najlepsza część o detektywach Robin i Cormoranie Striku.Dość długa ale bez zbędnych wypełniaczy i zakończenie nie rozczarowywujące jak w wielu opowieściach dedektywistycznych.

Jak dla mnie najlepsza część o detektywach Robin i Cormoranie Striku.Dość długa ale bez zbędnych wypełniaczy i zakończenie nie rozczarowywujące jak w wielu opowieściach dedektywistycznych.

Pokaż mimo to

Przydługawe, czasami robiła się z tego opera mydlana ale poziom trzyma. Brawo dla pana/pani autorki

Przydługawe, czasami robiła się z tego opera mydlana ale poziom trzyma. Brawo dla pana/pani autorki

Pokaż mimo to

Po dość drastycznych "Żniwach zła", podchodziłam do tej części jak pies do jeża.
Myliłam się jednak znacząco.
"Zabójcza biel" to opowieść bardzo złożona, która zaczyna się od odwiedzin chorego psychicznie chłopaka w agencji naszego ulubionego byłego żołnierza-boksera-prywatnego detektywa. Prawdę mówiąc sądzę, że dla samej postaci Billy'ego warto zapoznać się z tą kolejną sprawą w serii.
Czy znów mamy dość dużo przegadanych wątków? Zapewne. Czy są tam sytuacje niepotrzebne? Moim zdaniem zdecydowanie tak. Nie podoba mi się także to, jak szybko pewne rzeczy zadziały się w prywatnym życiu Strike'a i Robin, biorąc pod uwagę wydarzenia z poprzedniej części i mając w perspektywie kolejne kilka tomów.
Muszę jednak przyznać, że fantastycznie się tę książkę czyta. To przyjemny oddech po spinających wszystkie mięśnie czytelnika "Żniwach zła". Sprawa jest bardzo ciekawa, ma ogromnie wiele wątków. Choć to pierwsza część w której w dużej części udało mi się zgadnąć rozwiązanie z podanych poszlak, nadal zakończenie zawierało dla mnie spore elementy zaskoczenia. Nowe postaci były dobrze dopracowane, ciekawe, przedstawiono nam bardzo obrazowo wiele lokacji w Londynie.
Warto sięgnąć, nawet jeśli "Żniwa..." kogoś zniechęciły, wracamy do Roberta Galbraitha z epoki "Wołania jaskółki", ale w znacznie lepszym wydaniu warsztatowym.

Po dość drastycznych "Żniwach zła", podchodziłam do tej części jak pies do jeża.
Myliłam się jednak znacząco.
"Zabójcza biel" to opowieść bardzo złożona, która zaczyna się od odwiedzin chorego psychicznie chłopaka w agencji naszego ulubionego byłego żołnierza-boksera-prywatnego detektywa. Prawdę mówiąc sądzę, że dla samej postaci Billy'ego warto zapoznać się z tą kolejną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak to już jest - Ci z pozoru piękni i ślepi są winni. Sprawa początkowo kreowana na coś z prawdziwym dreszczykiem emocji sprowadza się do dosyć trywialnego końca (+ komicznego, zakrawającego o lekki kabaret rozwiązania opowieści Billy'ego)- jednak aby do niego dotrzeć trzeba przebrnąć przez oceany mniej lub bardziej wymyślnych poszlak, ciekawostek czy odkryć.
Trójkącik miłosny z Londynu rozpada się i czytelnik zdaję sobie sprawę, że to co przy wcześniejszych sprawach mogło być tylko przeczuciem teraz staję się faktem - ich spotkanie w "Wołaniu Kukułki" na schodach można traktować jako swoiste "przeznaczenie".

Tak to już jest - Ci z pozoru piękni i ślepi są winni. Sprawa początkowo kreowana na coś z prawdziwym dreszczykiem emocji sprowadza się do dosyć trywialnego końca (+ komicznego, zakrawającego o lekki kabaret rozwiązania opowieści Billy'ego)- jednak aby do niego dotrzeć trzeba przebrnąć przez oceany mniej lub bardziej wymyślnych poszlak, ciekawostek czy odkryć.
Trójkącik...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wątki kryminalne są ciekawe, lubię też styl pisania Rowling, ale nie jestem w stanie strawić ciągle tych samych historii miłosnych. Połowa książki toczy się wokół czworokąta miłosnego, do którego czasem wchodzą inne osoby, i jest to dokładnie ta sama historia, która była w części pierwszej, drugiej i trzeciej - naprawde nie widzę potrzeby pisania tego samego po raz czwarty. Przez to książka się dłuży i dużo traci na wartości, w niektórych momentach jest po prostu nużąca i musiałam się zmuszać żeby do niej wracać, chociaż z reguły książki kryminalne połykam.

Wątki kryminalne są ciekawe, lubię też styl pisania Rowling, ale nie jestem w stanie strawić ciągle tych samych historii miłosnych. Połowa książki toczy się wokół czworokąta miłosnego, do którego czasem wchodzą inne osoby, i jest to dokładnie ta sama historia, która była w części pierwszej, drugiej i trzeciej - naprawde nie widzę potrzeby pisania tego samego po raz czwarty....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawa kontynuacja losów Cormorana Strike'a i Robin Ellacot. Kolejne śledztwo, które jest zupełnie inne niż poprzednie. Tempo książki trochę zwalnia, ale za to serwuje nam mnóstwo zwrotów akcji.

Bardzo ciekawa kontynuacja losów Cormorana Strike'a i Robin Ellacot. Kolejne śledztwo, które jest zupełnie inne niż poprzednie. Tempo książki trochę zwalnia, ale za to serwuje nam mnóstwo zwrotów akcji.

Pokaż mimo to

Poziom serii o Cormoranie jest ciągle bardzo wyrównany. Dzięki temu każdy kolejny tom czytam z wielką przyjemnością. Każda kryminalna zagadka jest inna i dzięki temu cykl nie staje się nużący. Główni bohaterowie jak zawsze dają się lubić. Nawet mimo dziwnych podchodów, które robią wokół siebie. Po kolejny tom sięgnę na pewno.

Poziom serii o Cormoranie jest ciągle bardzo wyrównany. Dzięki temu każdy kolejny tom czytam z wielką przyjemnością. Każda kryminalna zagadka jest inna i dzięki temu cykl nie staje się nużący. Główni bohaterowie jak zawsze dają się lubić. Nawet mimo dziwnych podchodów, które robią wokół siebie. Po kolejny tom sięgnę na pewno.

Pokaż mimo to

Chyba trochę za długa

Chyba trochę za długa

Pokaż mimo to

Jak dla mnie, J.K Rowling w kolejnej części serii dosyć sprawnie łączy kryminał z powieścią obyczajową. Detektywistyczny duet podejmuje się rozwiązania zagadki z przeszłości, a autorka dodaje kolejne wątki kryminalne, umiejętnie tworząc labirynt tylko z pozoru niełączących się ze sobą spraw. Uwagę zwracają postacie potencjalnych sprawców, z których niemal każda ma coś za uszami. Jednak, jak dla mnie, prawie do końca nierozstrzygające jest, kto jest naprawdę tym złym.
Ponadto, autorka w sposób niebanalny buduje napięcie i relacje pomiędzy bohaterami. Problemy, głównie sercowe, bohaterów z partnerami, w dużej mierze są determinowane samą relacją pomiędzy Robin a Cormoranem.

Jak dla mnie, J.K Rowling w kolejnej części serii dosyć sprawnie łączy kryminał z powieścią obyczajową. Detektywistyczny duet podejmuje się rozwiązania zagadki z przeszłości, a autorka dodaje kolejne wątki kryminalne, umiejętnie tworząc labirynt tylko z pozoru niełączących się ze sobą spraw. Uwagę zwracają postacie potencjalnych sprawców, z których niemal każda ma coś za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To już, niestety, ale ostatnie moje spotkanie z sympatyczną parą detektywów. Przykre to pisać ale z książki z intrygą kryminalną i lekkim wątku obyczajowym zrobiło się coś zupełnie odwrotnego. Żebym do połowy książki czekał aż pojawi się sensowny wątek kryminalny męcząc, po raz czwarty, rozterki sercowe bohaterów? No bez przesady. Trochę też irytuje mnie już taki sam, jak we wcześniejszych książkach, sposób prowadzenia intrygi - do końca nie ma żadnych potencjalnych sprawców i nagle myk, jedna rzecz odblokowuje Cormorana i wszystko już wie. Tyle, że w ten sposób to może autorka dopiero na końcu rzucić kostką, wylosować sprawcę i dorobić wyjaśnienie. Trzy razy to wytrzymałem ale ta książka przelała przysłowiową kroplę.
Szkoda.

To już, niestety, ale ostatnie moje spotkanie z sympatyczną parą detektywów. Przykre to pisać ale z książki z intrygą kryminalną i lekkim wątku obyczajowym zrobiło się coś zupełnie odwrotnego. Żebym do połowy książki czekał aż pojawi się sensowny wątek kryminalny męcząc, po raz czwarty, rozterki sercowe bohaterów? No bez przesady. Trochę też irytuje mnie już taki sam, jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to