Rzetelne przygotowanie. Dbałość o każdy detal, słowo i prawdę. Renata Czarnecka to najwyższy poziom kreacji bohaterów powieści historycznej.

Rzetelne przygotowanie. Dbałość o każdy detal, słowo i prawdę. Renata Czarnecka to najwyższy poziom kreacji bohaterów powieści historycznej.

Książkę wypożyczyłam z biblioteki, jakoś wpadła mi w ręce. Ktoś właśnie oddał, więc obejrzałam i zabrałam. Szczerze przyznam po prostu umęczyłam mnie ta książka. Nie potrafiłam się skupić, czułam jakiś chaos. Nie odmawiam autorce dobrych chęci i wiedzy o epoce, ale temat najwyraźniej nie został przemyślany. O tak niezwykłej postaci jak Bona można napisać świetną książkę, ale trzeba umieć oddać zawirowania psychiki, charakteru. Jak to mówią niektórzy pisarze "trzeba wejść w postać." Tu tego nie ma. Językowo bardzo słabo. Za to okładka zachęcająca. I to na tyle.

Książkę wypożyczyłam z biblioteki, jakoś wpadła mi w ręce. Ktoś właśnie oddał, więc obejrzałam i zabrałam. Szczerze przyznam po prostu umęczyłam mnie ta książka. Nie potrafiłam się skupić, czułam jakiś chaos. Nie odmawiam autorce dobrych chęci i wiedzy o epoce, ale temat najwyraźniej nie został przemyślany. O tak niezwykłej postaci jak Bona można napisać świetną książkę,...

Bardzo lubię książki pani Czarneckiej i pierwszymi pozycjami o dzieciństwie Bonie Sforzy i perypetiach jej matki Izabeli Aragońskiej byłam wręcz zachwycona. Niestety, kontynuacja wypadła dosyć słabo. To znaczy dalej fajnie oddano realia epoki, strojów, obyczajowości, ale problem tkwi w tym, że w książce brakło jakiejś przewodniej fabuły, jakiegoś konkretnego wątku, wokół którego kumulowałyby się działania poszczególnych postaci. Tym razem autorka zdaje się relacjonować tylko fakty historyczne, podkreśla upływ czasu i właściwie to byłoby na tyle. Czasem wspomina, że ten, czy tamten magnat, tudzież królewski urzędnik jest wrogiem Bony, ale zasadniczo nie przytacza na to żadnych przykładów. Dowiadujemy się też, że królowa jest majętną kobietą, ale autorka nie za bardzo wyjaśnia skąd się to jej bogactwo wzięło, nie wspomina ani o reformach, jakie Bona wprowadziła, ani o umiejętnym zarządzaniu dobrami, jakie trafiły w jej ręce. Słowem, bodajże jej największe zasługi zostały zupełnie zignorowane.

Co ciekawsze, w drugiej połowie książki główna bohaterka praktycznie znika z jej kart, a na jej miejsce wskakują Zygmunt August i Barbara Radziwiłłówna. I wprawdzie ta para bardzo ożywia akcję, bo wreszcie się coś dzieje i małżonkowie mają wspólny cel do zrealizowania, któremu podporządkowują absolutnie wszystko, niemniej jednak trochę to dziwne biorąc pod uwagę, że powieść miała się skupiać na królowej Bonie.

Przyznaję, że jestem trochę zawiedziona.

Bardzo lubię książki pani Czarneckiej i pierwszymi pozycjami o dzieciństwie Bonie Sforzy i perypetiach jej matki Izabeli Aragońskiej byłam wręcz zachwycona. Niestety, kontynuacja wypadła dosyć słabo. To znaczy dalej fajnie oddano realia epoki, strojów, obyczajowości, ale problem tkwi w tym, że w książce brakło jakiejś przewodniej fabuły, jakiegoś konkretnego wątku, wokół...

Powieść ukazuje realia i klimat epoki, pojawia się tu wiele barwnych postaci z życia dworskiego, jak i ze świata wielkiej polityki. Jednak po przeczytaniu czuję pewien niedosyt. Ważne wydarzenia historyczne, zostały tutaj tylko wspomniane, natomiast w połowie książki królowa Bona praktycznie znika . Na plan pierwszy wysuwa się Zygmunt August i jego romans z Elżbietą Radziwiłłówną. Gdy Bona wraz z córkami wyjeżdża z Krakowa, nie poznajemy jej życia w Warszawie, ani działań na rzecz Mazowsza.

Powieść ukazuje realia i klimat epoki, pojawia się tu wiele barwnych postaci z życia dworskiego, jak i ze świata wielkiej polityki. Jednak po przeczytaniu czuję pewien niedosyt. Ważne wydarzenia historyczne, zostały tutaj tylko wspomniane, natomiast w połowie książki królowa Bona praktycznie znika . Na plan pierwszy wysuwa się Zygmunt August i jego romans z Elżbietą...

Patrząc na wieki poprzednie, to mężczyźni brylowali, jako główni działacze wydarzeń historycznych. Przynajmniej tak pokazuje historia po ilości ważnych władców, generałów, itp., o których uczymy się na lekcjach historii.
Na szczęście kroniki historyczne, podania i opowieści przekazywane z ust do ust, a potem gdzieś tam zapisywane, uchroniły od niepamięci wybitne postaci kobiece. Królowe, kochanki, żony i matki, miały czasami większy wpływ na rozwój w swoim królestwie, czy w swoich czasach, niż mężczyźni.
Francja ma swoją Eleonorę Akwitańską, Anglia Elżbietę I, Rosja Carycę Katarzynę, a my, Polacy mamy swoją Królową Bonę. Owszem, nie była ona Polką, ale ta młoda włoska księżniczka zapisała się w historii właśnie jako królowa Polski i o tym powinniśmy pamiętać.
Niesamowicie się cieszę, że Renata Czarnecka wybrała więc jej osobę na swoją książkę „Ja, królowa”. Autorka to taka nasza polska Philippa Greogory, może pisząca inaczej, w trochę innym stylu, ale obie łączy jedno, miłość do historii. I to naprawdę widać w tej książce.
Bona, znana jest powszechnie, jako osoba dążąca do władzy, ambitna, wykształcona i piękna, co oczywiście przysparzało jej mnóstwo wrogów na dworze królewskim. Taką też przedstawia ją Pani Czarnecka. Widać też pewien rozwój w osobowości królowej, młoda i spragniona miłości i podziwu kobieta z dnia swojego ślubu w 1518 roku, staje się apodyktyczną, nie znoszącą sprzeciwu matroną, momentami próżną i okrutną, zgorzkniałą i wiecznie niezadowoloną pod koniec swojego życia.
Ważnym aspektem w każdej powieści historycznej jest wierność faktom, zwyczajom i wydarzeniom w danej epoce. Owszem, czasami można nimi się bawić, ale ja tego nie lubię, uważam, że prawdziwa powieść historyczna powinna być w miarę wierna faktom. I to znajdziemy w tej książce. Dodatkowo mamy opisy zwyczajów dworskich, zawiłości politycznych, okłady i układziki panujące w tamtej epoce. A więc możemy się z tej książki jeszcze czegoś nauczyć.
Owszem, druga część książki skupiona jest bardziej na jej synu Zygmuncie Auguście, ale wątki związane z młodym królem i jego dwa małżeństwa- z Elżbietą Habsburżanką i Barbarą Radziwiłłówną, nie tylko uatrakcyjniają powieść moim zdaniem, ale są zabiegiem do pokazania zaborczego i trudnego charakteru Bony, nie mogącej się pogodzić z wyborami syna.
Więc jeśli lubicie książki historyczne, to będzie dla was prawdziwa literacka uczta!

Patrząc na wieki poprzednie, to mężczyźni brylowali, jako główni działacze wydarzeń historycznych. Przynajmniej tak pokazuje historia po ilości ważnych władców, generałów, itp., o których uczymy się na lekcjach historii.
Na szczęście kroniki historyczne, podania i opowieści przekazywane z ust do ust, a potem gdzieś tam zapisywane, uchroniły od niepamięci wybitne postaci...

Powieść dobrze napisana a pokrętny charakter Bony przedstawiony bez zbędnych upiększeń. Była mądrą królową/władczynią, zrobiła dla Polski wiele dobrego ale prywatnie - w rodzinie i jako pani dla służby ... paskudna. Nie wiem czy to prawda czy fikcja literacka ale bardzo poruszył mnie proceder kupowania i "hodowli" karłów. Bona zleciła swym służkom podstępne porwanie dziewczynki spod opieki matki i natychmiastowe wywiezienie Jej na inny dwór jako prezent dla jakiejś damy. Nieomal widziałam oczęta tej małej istoty, które zza zasłony powozu wypatrzyły zapłakaną matkę w pałacowym oknie. I ten wszechobecny, nachalny i bardzo wpływowy kler... uzależnienie każdej decyzji od papieża. Pozycja warta przeczytania.

Powieść dobrze napisana a pokrętny charakter Bony przedstawiony bez zbędnych upiększeń. Była mądrą królową/władczynią, zrobiła dla Polski wiele dobrego ale prywatnie - w rodzinie i jako pani dla służby ... paskudna. Nie wiem czy to prawda czy fikcja literacka ale bardzo poruszył mnie proceder kupowania i "hodowli" karłów. Bona zleciła swym służkom podstępne porwanie...

Dobra książka, ale bez rewelacji. Tytuł trochę mylący. Cała powieść nie jest tylko o Bonie. Sporo poświęcone jest też Zygmuntowi II Augustowi. Ciekawie opisane relacje Bona - Zygmunt Stary. Ogólnie fajnie się czyta. Dobra kontynuacja poprzednich części....

Dobra książka, ale bez rewelacji. Tytuł trochę mylący. Cała powieść nie jest tylko o Bonie. Sporo poświęcone jest też Zygmuntowi II Augustowi. Ciekawie opisane relacje Bona - Zygmunt Stary. Ogólnie fajnie się czyta. Dobra kontynuacja poprzednich części....

To powieść historyczna o królowej Bonie, małżeństwie z królem, byciu matką i macochą, stracie i wojnach. W końcu Bona urodziła upragnionego syna Zygmunta Augusta. Bo kolejne córki są dla niej rozczarowaniem, każda następna zajmuje w sercu matki coraz mniej miejsca.
Ukazane są intrygi dworskie i polityczne. Bona pragnie koron i królestw dla swoich dzieci. Niecierpliwy, uparta, zazdrosna o syna, jest niezadowolona z jego małżeństwa z Elżbietą, której nienawidzi. Pisarka opisuje też sekretny mezalians, związek Zygmunta (już króla) z Barbarą Radziwiłłówną. Wiele osobom nie podobało się takie wyniesienie ponad stan tej wdowy.
Dobra historia historyczna, choć potem bardziej skupia się na Zygmuncie, synu Bony, niż jej samej.
OCENA 4+/6

To powieść historyczna o królowej Bonie, małżeństwie z królem, byciu matką i macochą, stracie i wojnach. W końcu Bona urodziła upragnionego syna Zygmunta Augusta. Bo kolejne córki są dla niej rozczarowaniem, każda następna zajmuje w sercu matki coraz mniej miejsca.
Ukazane są intrygi dworskie i polityczne. Bona pragnie koron i królestw dla swoich dzieci. Niecierpliwy,...

W mojej opinii daleko do książek o Tudorach P. Gregory, jednakże dość przyjemnie się czytało. Zdecydowanie bardziej podobała mi się druga połowa książki niż pierwsza. Powieść ukazuje losy zarówno Bony, jak jej syna Zygmunta Augusta. Uważam, że książkę warto przeczytać.

W mojej opinii daleko do książek o Tudorach P. Gregory, jednakże dość przyjemnie się czytało. Zdecydowanie bardziej podobała mi się druga połowa książki niż pierwsza. Powieść ukazuje losy zarówno Bony, jak jej syna Zygmunta Augusta. Uważam, że książkę warto przeczytać.

Dobre powieści historyczne wciągają nas w świat ludzi i wydarzeń w odległych czasach.
Postaci historyczne nabierają barw i uczuć. I trudno wraca się do bieżącej rzeczywistości.

Zapraszam na www.czytaska.pl na Wawel, na Litwę, do Niepołomic, do Warszawy... w świat królewskich i dworskich intryg, emocji, wielkich miłości i jeszcze większych nienawiści. „Ja, Królowa” Renaty Czarneckiej zabierze Was wszędzie tam, gdzie swój ślad zostawiła Królowa Bona.

Dobre powieści historyczne wciągają nas w świat ludzi i wydarzeń w odległych czasach.
Postaci historyczne nabierają barw i uczuć. I trudno wraca się do bieżącej rzeczywistości.

Zapraszam na www.czytaska.pl na Wawel, na Litwę, do Niepołomic, do Warszawy... w świat królewskich i dworskich intryg, emocji, wielkich miłości i jeszcze większych nienawiści. „Ja, Królowa” Renaty...