rozwińzwiń

Villa Triste

Okładka książki Villa Triste Patrick Modiano
Okładka książki Villa Triste
Patrick Modiano Wydawnictwo: Gallimard literatura piękna
Kategoria:
literatura piękna
Wydawnictwo:
Gallimard
Data wydania:
1975-01-01
Data 1. wyd. pol.:
1975-01-01
Język:
polski
Średnia ocen

5,0 5,0 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
5,0 / 10
1 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
0
0

Na półkach:

Te powroty sentymentalne coraz bardziej męczące

Te powroty sentymentalne coraz bardziej męczące

Pokaż mimo to

avatar
614
601

Na półkach:

Nobel dla Anny Ernaux przyciągnął ponownie moją uwagę do literatury francuskiej, a tam, co oczywiste i logiczne, do Patricka Modiano, który literacką nagrodę Nobla otrzymał osiem lat wcześniej, w 2014.

Spośród wielu powieści-opowiadań P.Modiano "Willa Triste" (można odczytać jako Willa Smutku) jest tą, która chyba najpełniej oddaje styl pisarza i jego niezwykłą umiejętność opisu, dzięki któremu obraz ożywa, napełnia się zapachami, kolorami. I, naturalnie, przede wszystkim ten przesączający wszystko nastrój melancholii i nostalgii.

Modiano jest wielkim pisarzem. Kto wie, może ostatnim z wielkich pisarzy francuskich, który tak nierozerwanie wyrasta z tradycji kultury francuskiej, który tworzy literaturę, a nie proste opisy akcji (a Houellebeck czy nawet Ernaux są właśnie "prostsi" czy "bardziej pospolici").

Nobel dla Anny Ernaux przyciągnął ponownie moją uwagę do literatury francuskiej, a tam, co oczywiste i logiczne, do Patricka Modiano, który literacką nagrodę Nobla otrzymał osiem lat wcześniej, w 2014.

Spośród wielu powieści-opowiadań P.Modiano "Willa Triste" (można odczytać jako Willa Smutku) jest tą, która chyba najpełniej oddaje styl pisarza i jego niezwykłą...

więcej Pokaż mimo to

avatar
601
601

Na półkach:

Do powieści Patricka Modiano bardzo pasowałby tytuł „W poszukiwaniu straconego czasu”, bo czuć w niej ducha Prousta zarówno w stylu, jak i podejmowanym temacie. Wyrażenie, które znalazło się w formule wyjaśniającej wyróżnienie tego autora literacką nagrodą Nobla najlepiej opisuje tę powieść- „kunszt pamiętania”.
„Willa Triste” to bardzo intymna i niespiesznie tocząca się historia rodząca się ze wspomnień mężczyzny, który w latach 50. XX wieku przeżył fascynację tajemniczą Yvonne. Związek był krótki, ale intensywny. Jednak relacja bohatera jest szczątkowa, urywana, pełna luk, pomyłek lub zacierających się już w pamięci faktów. To co zapamiętał Victor to ułamki tamtego upalnego lata: dźwięki, zapachy, fragmenty obrazów. Na stałe i trwale zapisały się za to emocje- intensywne, silne, namiętne.
Według mnie jest to literacka impresja o fenomenie ludzkiej pamięci, która działa w sposób zadziwiający. Przechowuje szczątki wspomnień, które odtwarzane po latach składają się w piękną imaginację. Dlatego o samej Yvonne wiemy niewiele. Jej wygląd nie uległ zapomnieniu, bo zachowały się trzy fotografie. Jednakże nie wiemy, kim była naprawdę, gdzie jest dzisiaj i przede wszystkim, dlaczego nagle zniknęła z życia Victora. Jej postać utkana jest z bardzo cienkiej nici, wydaje się być wręcz efemeryczna, nieuchwytna. To młoda kobieta (choć starsza od wielbiącego ją Victora),która żyje chwilą i wycofuje się wtedy, gdy trafia jej się szansa na zaistnienie w świecie. Znika z życia bohatera, pozostawiając po sobie wiele pytań, żalu, tajemnic. Tak jakby nie potrafiła wejść w prawdziwą rzeczywistość, bo wówczas utraciłaby swoją zagadkowość.
W całej historii wyczuwa się nostalgię bohatera za czasem dawno minionym. Yvonne zapisała się w jego pamięci jako ta, która wprowadziła go w świat namiętności, szalonych imprez, wyuzdanych zabaw i dekadenckich rozrywek. Okres spędzony w jej towarzystwie wspomina jako czas zachłannego korzystania z życia, oderwania od prawdziwego funkcjonowania w społeczeństwie, efektowną pauzę w ustabilizowanym życiu. Może to dlatego nigdy nie próbował odnaleźć dawnej kochanki? Bo kto wie, kim by się okazała, gdyby zastał ją w jej prawdziwym życiu?
Książka urzeka pięknym językiem, w którym czas teraźniejszy miesza się z przeszłym, a uwaga narratora skupia się często na detalach, ulotnych wrażeniach. Poetyckie to wszystko i tworzy niepowtarzalny klimat smutku i przemijania. Zauważalne są inspiracje prozą Manna i wspomnianego wcześniej Prousta. To naprawdę wyjątkowa pozycja, choć nie sądzę by spodobała się miłośnikom powieści z akcją. Raczej dla kontemplatorów.

Do powieści Patricka Modiano bardzo pasowałby tytuł „W poszukiwaniu straconego czasu”, bo czuć w niej ducha Prousta zarówno w stylu, jak i podejmowanym temacie. Wyrażenie, które znalazło się w formule wyjaśniającej wyróżnienie tego autora literacką nagrodą Nobla najlepiej opisuje tę powieść- „kunszt pamiętania”.
„Willa Triste” to bardzo intymna i niespiesznie tocząca się...

więcej Pokaż mimo to

avatar
298
253

Na półkach: ,

Napisana jest po prostu ok, patrząc na język.
Niestety, nie trafiło do mnie wiele aspektów tej książki.

Pierwsze kilka stron przekartkowałam, ponieważ opis miejsca akcji składa się głównie z nazw ulic, kin i kawiarni, co nic nie wnosi.

Z jakiegoś niezrozumiałego dla mnie powodu, narrator wciąż podkreśla różnice wieku bohaterów i na początku miałam wrażenie, że postaci dzieli od siebie po 20 lat przynajmniej. Opis na tylnej okładce jest lakoniczny i tez bardziej sugeruje „Absolwenta” a nie hot girl summer.
Bohaterowie są natomiast śmiesznie młodzi, zachowują się, noszą się, posiadają i robią rzeczy dziwnie nieadekwatnie do wieku.
Jest też jakiś pies pełniący wyłącznie funkcję estetyczną.

Wydarzenia łączą się tylko ramowo, ponieważ następują po sobie i mają tych samych głównych uczestników. Poza tym nie ma spójności fabularnej.

Miałam wrażenie, że autor wymyślił ładne miejsce z ładnymi bohaterami, których ciężko było mu już ubrać w ciekawą historię. Nie wiemy, dlaczego oni tam są, dlaczego tak naprawdę robią to, co robią a zakończenie to po prostu bylejakie urwanie. Kilkukrotnie traciłam uważność podczas lektury, bo wydarzenia były nijakie i bez sensu.

Sama lekkość opisu nie czyni jeszcze pisarza wielkim.

Napisana jest po prostu ok, patrząc na język.
Niestety, nie trafiło do mnie wiele aspektów tej książki.

Pierwsze kilka stron przekartkowałam, ponieważ opis miejsca akcji składa się głównie z nazw ulic, kin i kawiarni, co nic nie wnosi.

Z jakiegoś niezrozumiałego dla mnie powodu, narrator wciąż podkreśla różnice wieku bohaterów i na początku miałam wrażenie, że postaci...

więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo to

avatar
3489
803

Na półkach: ,

Spacerując z głównym bohaterem uliczkami niewielkiego francuskiego miasteczka wracamy wspomnieniami do romantycznej przygody, jaką przeżył on kilkanaście lat wcześniej. Opowieść prowadzona w sposób spokojny, nostalgiczny i nieśpieszny wywołuje w czytelniku zaciekawienie, ale też i pewien niedosyt, gdyż momentami fabuła urywa się, a wiele wątków nie zostaje nam do końca wyjaśnionych. Ta nietypowa narracja zachęca a jednocześnie też zniechęca do poznania losów i wydarzeń związanych z przedstawionymi osobami dramatu.

Nie da się ukryć, że autor zręcznie manipuluje naszymi uczuciami wprowadzając w bardzo klimatyczną atmosferę zdarzeń, których genezę i powiązania trudno jest nam do końca rozszyfrować, ale warto wkroczyć w ten nietypowy krąg niedopowiedzeń, czy niedomowień, aby przeżyć metafizyczną przygodę.

Miłość i zazdrość często idą ze sobą w parze. Niewiedza, czy brak stabilizacji w związku bywają dla niego zabójcze, o czym nasz młody bohater w pewnym stopniu ma okazję się przekonać. Ale nie jest to tylko opowieść o miłości, mamy tu też tajemnice, dramatyczne postaci, a całość zamyka klamra poszukiwania siebie i sensu życia.

Polecam

Spacerując z głównym bohaterem uliczkami niewielkiego francuskiego miasteczka wracamy wspomnieniami do romantycznej przygody, jaką przeżył on kilkanaście lat wcześniej. Opowieść prowadzona w sposób spokojny, nostalgiczny i nieśpieszny wywołuje w czytelniku zaciekawienie, ale też i pewien niedosyt, gdyż momentami fabuła urywa się, a wiele wątków nie zostaje nam do końca...

więcej Pokaż mimo to

avatar
4
3

Na półkach: ,

Po przeczytaniu zostaje obraz takiej akwarelki z przeszłości, okruchów wspomnień, niedopowiedzenia i delikatnego szkicu postaci. Idealna na chandrę i spokojne popołudnie. Polecam.

Po przeczytaniu zostaje obraz takiej akwarelki z przeszłości, okruchów wspomnień, niedopowiedzenia i delikatnego szkicu postaci. Idealna na chandrę i spokojne popołudnie. Polecam.

Pokaż mimo to

avatar
1383
657

Na półkach: ,

Tym razem nie Paryż, a francuska prowincja lat 50-60 -tych ubiegłego wieku. I tym razem mniejszy niedosyt niż przy "Perełce".
Cieszę się, że Madiano potrafi w tak niewielkiej objętości zawrzeć tyle treści, przenieść nas do miejsc i czasów, których nie znamy, ale które potrafimy dzięki jego prozie zobaczyć, a nawet usłyszeć.
I jak to wszystko świetnie i lekko się czyta!

Tym razem nie Paryż, a francuska prowincja lat 50-60 -tych ubiegłego wieku. I tym razem mniejszy niedosyt niż przy "Perełce".
Cieszę się, że Madiano potrafi w tak niewielkiej objętości zawrzeć tyle treści, przenieść nas do miejsc i czasów, których nie znamy, ale które potrafimy dzięki jego prozie zobaczyć, a nawet usłyszeć.
I jak to wszystko świetnie i lekko się...

więcej Pokaż mimo to

avatar
137
134

Na półkach:

Cały Modiano. Strumień obrazów przywoływanych z pamięci narratora - tylko o jednym ale ważnym lecie - spędzonym z pierwszą miłością ( Yvonne) i bezinteresownym przyjacielem ( Meinthe). Happy endu nie będzie a pamięć nie wystarcza, jak zwykle u Modiano - bohaterowi pozostanie nostalgia, w sumie jednak gorycz i drażniący brak odpowiedzi na pytania - dlaczego?
Dodatkowo bonus- obraz nie tak odległego jednak w zasadzie martwego już świata- bez zunifikowanych, sieciowych hoteli, bez samochodów i ubiorów wyglądających nieomal jednakowo, gdzie miała jeszcze znacznie "piękna forma".

Cały Modiano. Strumień obrazów przywoływanych z pamięci narratora - tylko o jednym ale ważnym lecie - spędzonym z pierwszą miłością ( Yvonne) i bezinteresownym przyjacielem ( Meinthe). Happy endu nie będzie a pamięć nie wystarcza, jak zwykle u Modiano - bohaterowi pozostanie nostalgia, w sumie jednak gorycz i drażniący brak odpowiedzi na pytania - dlaczego?
Dodatkowo...

więcej Pokaż mimo to

avatar
184
45

Na półkach:

Książka właściwie idealna. Lekka, płynąca, efektowna. Stroje, domy, ogrody, trunki. Wszędzie jestem. I będę. Powrócę. Błagam, niech nikt jej nie przekłada na język filmu!

Książka właściwie idealna. Lekka, płynąca, efektowna. Stroje, domy, ogrody, trunki. Wszędzie jestem. I będę. Powrócę. Błagam, niech nikt jej nie przekłada na język filmu!

Pokaż mimo to

avatar
217
79

Na półkach: ,

Słusznie przyznany Nobel literacki. Francuz Modiano posiadł niebywałą sztukę pisania o niczym w przykuwający uwagę sposób. W zasadzie należałoby powiedzieć, że ta pozycja to nie powieść a obraz. Jest jak dobre wino, wykwintny posiłek, czy miniatura muzyczna, którą należy kontemplować powoli, świadomie. Zdania odwracają uwagę od fabuły na rzecz wspaniałych kadrów, które tworzą się w umyśle czytelnika.

Czy za 5 lat będę pamiętać o czym była ta książka? Nie jestem pewna, za to na długi czas zostanie mi to niezwykłe wrażenie nasycenia, tajemnicy, dusznych wieczorów, ulotnych nastrojów i niedopowiedzeń, które czynią ją pierwszorzędną, wysmakowaną pozycją.

Słusznie przyznany Nobel literacki. Francuz Modiano posiadł niebywałą sztukę pisania o niczym w przykuwający uwagę sposób. W zasadzie należałoby powiedzieć, że ta pozycja to nie powieść a obraz. Jest jak dobre wino, wykwintny posiłek, czy miniatura muzyczna, którą należy kontemplować powoli, świadomie. Zdania odwracają uwagę od fabuły na rzecz wspaniałych kadrów, które...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Przeczytane
    444
  • Chcę przeczytać
    357
  • Posiadam
    185
  • Nobliści
    11
  • 2015
    10
  • Teraz czytam
    9
  • Literatura francuska
    9
  • Ulubione
    8
  • 2022
    7
  • 2014
    7

Cytaty

Więcej
Patrick Modiano Willa Triste Zobacz więcej
Patrick Modiano Willa Triste Zobacz więcej
Patrick Modiano Willa Triste Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także