Książka-legenda, wydana raz tylko, w 1950 roku, za życia Autora, osiągająca na aukcjach i w antykwariatach horrendalne ceny. Wreszcie została wznowiona w 2018 roku przez Iskry.
Tuwim dokonał morderczej pracy zbieracza. Zgromadził wszelkie możliwe osobliwości, wynaturzenia, dziwactwa i kurioza literackie. To jego opus vitae, zwłaszcza, że manuskrypt przetrwał w Warszawie wojnę, zakopany w piwnicy w walizce wraz z innymi tekstami, które uległy zniszczeniu. To jest niewątpliwy plus tej książki. A reszta to niestety rozczarowanie. Takiej nudy się po Tuwimie nie spodziewałem... Jako polonista z wykształcenia miałem wrażenie, że czytam podręczniki teorii literatury i poetyki, czyli zmory studentów. Autor opowiada nam o rymach, wierszach mnemonicznych, anagramach, palindromach, chronogramach, makaronizmach, rakach, melanżach, centonach, tautogramach, lipogramach, tłumaczeniach i tłumaczach, sam bierze na warsztat czterowiersz rosyjski i opowiada o zmaganiach nad przekładem, mówi o akrostychach, wierszach tablicowych i figuralnych, kalamburach, imitacjach i stylizowaniu się na inne języki i gwary, glossaliach, najkrótszych i najdłuższych wyrazach, o abecadle i utworach alfabetycznych, etymologii, ćwierkologii i onomatopei, absurdach w utworach wierszowanych, nonsensie literackim, i na koniec o różnych innych dziwolągach, osobliwościach, błazeństwach, futuryzmie i dadaizmie.
Ponad połowa przykładów jest w języku francuskim, niemieckim, rosyjskim lub łacińskim. Bez przypisów i tłumaczeń. Mam wrażenie, że obecnie książka jest zbyt hermetyczna, przeznaczona tylko dla wybitnych naukowców, poliglotów, badaczy dziejów humoru dwudziestolecia międzywojennego. Mnie "Pegaz Dęba" zwyczajnie wybudził i zmęczył. Ubawiłem się tylko miejscami. Najsłabsze dzieło mojego ukochanego poety.

Książka-legenda, wydana raz tylko, w 1950 roku, za życia Autora, osiągająca na aukcjach i w antykwariatach horrendalne ceny. Wreszcie została wznowiona w 2018 roku przez Iskry.
Tuwim dokonał morderczej pracy zbieracza. Zgromadził wszelkie możliwe osobliwości, wynaturzenia, dziwactwa i kurioza literackie. To jego opus vitae, zwłaszcza, że manuskrypt przetrwał w Warszawie...

Co tu dużo mówić - perełka w zbiorze nie tylko każdego polonisty, ale miłośnika literackich smakołyków w ogóle:)... Tuwim z charakterystyczną dla siebie pasją, a przy tym językowym wyczuciem, przedstawia kurioza mowy ojczystej:) moim ulubionym rozdziałem jest ten poświęcony tłumaczeniom, ale myślę, że w tak bogatym zbiorze każdy "polszczyznoman" znajdzie coś dla siebie;))

Co tu dużo mówić - perełka w zbiorze nie tylko każdego polonisty, ale miłośnika literackich smakołyków w ogóle:)... Tuwim z charakterystyczną dla siebie pasją, a przy tym językowym wyczuciem, przedstawia kurioza mowy ojczystej:) moim ulubionym rozdziałem jest ten poświęcony tłumaczeniom, ale myślę, że w tak bogatym zbiorze każdy "polszczyznoman" znajdzie coś dla siebie;))

Książka wybitna. Pozycja obowiązkowa dla miłośnika poezji. Traktat o zagadkach i różnorodnych chwytach artystycznych, które poeci stosują w swoich wierszach. Książka ukazuje w całej rozciągłości, jak wielce skomplikowanym językowo jest wiersz, i odkrywa wiele poetyckich tajemnic. Coś niesamowitego! :)

Książka wybitna. Pozycja obowiązkowa dla miłośnika poezji. Traktat o zagadkach i różnorodnych chwytach artystycznych, które poeci stosują w swoich wierszach. Książka ukazuje w całej rozciągłości, jak wielce skomplikowanym językowo jest wiersz, i odkrywa wiele poetyckich tajemnic. Coś niesamowitego! :)

Zabawy językiem. Zabawne.

Tuwimowi, obok Osieckiej i Schulza ta materia- słowa, składnia-oddawała się jak mało komu. Podobno jest w tradycji perskiej i tureckiej taki gatunek - wiersz dywanowy - parający się nim poeta musiał tkać z materii słów barwne i pełne polotu kobierce - a wiemy że wymagania wobec wzorów na dywanach w kulturze orientu są wysokie...

Tuwim by sobie w takich zawodach świetnie radził!

Zabawy językiem. Zabawne.

Tuwimowi, obok Osieckiej i Schulza ta materia- słowa, składnia-oddawała się jak mało komu. Podobno jest w tradycji perskiej i tureckiej taki gatunek - wiersz dywanowy - parający się nim poeta musiał tkać z materii słów barwne i pełne polotu kobierce - a wiemy że wymagania wobec wzorów na dywanach w kulturze orientu są wysokie...

Tuwim by sobie...

Jedna z najważniejszych, a może i najbardziej znacząca książka w moim życiu. Moja miłość, moje przeznaczenie.

Jedna z najważniejszych, a może i najbardziej znacząca książka w moim życiu. Moja miłość, moje przeznaczenie.

Książka daje doskonałą perspektywę na słowo i na dotychczasowy dorobek (przeogromny!) grafomanów. Pozostawia człowieka ostrożniejszym i dużo starszym.

Książka daje doskonałą perspektywę na słowo i na dotychczasowy dorobek (przeogromny!) grafomanów. Pozostawia człowieka ostrożniejszym i dużo starszym.

Wspaniała literatura! Polecam dla dużych i małych!

Wspaniała literatura! Polecam dla dużych i małych!