Wiedźmy są świetne, bezspoilerowa pogadanka w filmiku :)

Wiedźmy są świetne, bezspoilerowa pogadanka w filmiku :)

"Panowie i Damy" to moja siódma historia w Świecie Dysku, oraz czwarta historia z Wiedźmami w roli głównej.

Książka podobała mi się od samego początku, z powodu powrotu do wątku, który zamykał książkę "Trzech Wiedźmach", a został odsunięty w "Wyprawa Czarownic".
Uważałem wykreślenie tego wątku za straszne marnotrawstwo.

Rozwój postaci Magrat przygotowującej się do nowej roli jest bardzo prawidłowo poprowadzony i śledzi sie go z zapratym tchem.
Reszta drużyny czarownic oczywiście rownież jak zwykle nie zawodzi.

Wariacja autora na temat "Snu nocy letniej"... tylko że z elfami.

Motyw głownego antagonisty jest również bardzo ciekawy, podobał mi sie najbardziej ze wszystkich dotychczas!
Motyw bariery, elfów i innego świata miał w sobie bardzo przyjemny mistyczny posmak.

Niania Ogg kontynuuje randkowanie...
Na plus pojawienie się delegacji z Ankh-Morphork z pewnym orangutanem na czele. Ale nie tylko... i nie tylko Niania będzie randkować... czyżby ktoś miał spotkać swoją dawną miłość?

Tańca kiji i wiader bez końca!

"Panowie i Damy" to moja siódma historia w Świecie Dysku, oraz czwarta historia z Wiedźmami w roli głównej.

Książka podobała mi się od samego początku, z powodu powrotu do wątku, który zamykał książkę "Trzech Wiedźmach", a został odsunięty w "Wyprawa Czarownic".
Uważałem wykreślenie tego wątku za straszne marnotrawstwo.

Rozwój postaci Magrat przygotowującej się do nowej...

Ten tom to bezpośrednia kontynuacja "Trzech wiedźm ". Nasze znajome wiedźmy wracają do swoich codziennych obowiązków. No może poza Magrat, która szykuje się do zamążpójścia i bycia królową. Niestety wskutek splotu kilka wydarzeń zostają przebudzone elfy, których królowa chce zdobyć władzę w Lancre. A wraz z nimi pojawia się okrucieństwo i przemoc. Bo te elfy nie są dobre. Tym razem nie jest to zadanie jedynie dla babci Weatherwax. To Magrat musi przełamać swoje lęki i słabości. Bo przecież królowa może być tylko jedna...
Jak zwykle u Pratchetta pełno jest specyficznego humoru i mnóstwo odniesień. Tym razem do "Snu nocy letniej ". Bohaterzy przewidywalni aż do bólu ale w przypadku tych konkretnych nie przeszkadza to. Cieszę się, że Magrat pojawiła się w innej odsłonie niż zwykle. Bardzo dobrze się bawiłam.

Ten tom to bezpośrednia kontynuacja "Trzech wiedźm ". Nasze znajome wiedźmy wracają do swoich codziennych obowiązków. No może poza Magrat, która szykuje się do zamążpójścia i bycia królową. Niestety wskutek splotu kilka wydarzeń zostają przebudzone elfy, których królowa chce zdobyć władzę w Lancre. A wraz z nimi pojawia się okrucieństwo i przemoc. Bo te elfy nie są...

Panowie i damy to książka o czarownicach, królowaniu i elfach, które w tym świecie okazują się złe i pełne nienawiści, oraz uwielbiają krzywdzić innych. Mamy tutaj do czynienia ze swego rodzaju wojną, w której bardzo fajną rolę dostała Magrat, ze zmokłej kury przeobrażając się w zabójczą i dzielną wojowniczkę. Mamy również dalszy ciąg randkowania w wykonaniu Nianii Ogg, natomiast Babcia Weatherwax spotyka swoją dawną miłość, uchylając co nieco rąbka swojej własnej historii. Książka moim zdaniem bardzo dobra, ma swój klimat i potrafi rozbawić. Opowieści o wiedźmowym trio z Lancre nigdy nie zawodzą.

Panowie i damy to książka o czarownicach, królowaniu i elfach, które w tym świecie okazują się złe i pełne nienawiści, oraz uwielbiają krzywdzić innych. Mamy tutaj do czynienia ze swego rodzaju wojną, w której bardzo fajną rolę dostała Magrat, ze zmokłej kury przeobrażając się w zabójczą i dzielną wojowniczkę. Mamy również dalszy ciąg randkowania w wykonaniu Nianii Ogg,...

Nie jest to szczytowy Pratchett, ale odprężająca.

Nie jest to szczytowy Pratchett, ale odprężająca.

Jak zwykle Terry pratchett nie zawiódł !

Jak zwykle Terry pratchett nie zawiódł !

Kolejna część podcyklu o wiedźmiach czyli dla mnie z zasady ciężary i niestety summa summarum obyło się bez zaskoczeń. A zaczęło się, jak to często u autora bywa, z przytupem. Znakomitym początkiem rozbudził nadzieje na bal, niestety jak to równie często co z początkami bywa dość szybko nieco obniżył loty. Ode mnie spory plusik za przynajmniej drugoplanową rolę bibliotekarza (choć może troszku przesadzam z numeracją),poza tym jest wiedźmowo. Zawodu nie stwierdzono, niemniej tom polecam z czystym wiadomo czym głównie fanom trzech pań na miotłatch. Czuwaj.

Kolejna część podcyklu o wiedźmiach czyli dla mnie z zasady ciężary i niestety summa summarum obyło się bez zaskoczeń. A zaczęło się, jak to często u autora bywa, z przytupem. Znakomitym początkiem rozbudził nadzieje na bal, niestety jak to równie często co z początkami bywa dość szybko nieco obniżył loty. Ode mnie spory plusik za przynajmniej drugoplanową rolę...

Ten tom skrzy się od błyskotliwych skojarzeń, obserwacji i metafor. Osnową jest zbliżający się ślub Magrat pojawienie się pięknych elfów, które przypominają nam, że "nie wszystko złoto , co się świeci". Razem z Magrat możemy zastanowić się czy bycie królową jest naprawdę szczytem marzeń?, starsze czarownice pokazują czym różnią się prawdziwe czary od pokazowych sztuczek ( tu Pratchett wrzuca też kamyk do ogródka okultyzmu i ezoteryki) , gratis mamy też kilka inspiracji z mechaniki kwantowej. Widać, że do samego końca nie zabrakło autorowi inwencji i polotu

Ten tom skrzy się od błyskotliwych skojarzeń, obserwacji i metafor. Osnową jest zbliżający się ślub Magrat pojawienie się pięknych elfów, które przypominają nam, że "nie wszystko złoto , co się świeci". Razem z Magrat możemy zastanowić się czy bycie królową jest naprawdę szczytem marzeń?, starsze czarownice pokazują czym różnią się prawdziwe czary od pokazowych sztuczek (...

Czternasta powieść ze Świata Dysku, a równocześnie czwarta z podcyklu o wiedźmach jest też chyba pierwszą, co do której sam autor stwierdza, że nie może być czytana bez znajomości poprzednich tomów. Tak jest w istocie, ponieważ wydarzenia w niej opisane nawiązują bezpośrednio i są kontynuacją linii fabularnej rozpoczętej w „Trzech wiedźmach”. Babcia Weatherwax, Niania Ogg oraz Magrat wracają do Lancre z podróży opisanej w „Wyprawie czarownic” i zastają kolejne kłopoty w postaci kręgów zboża, manifestujących złowrogą obecność istot spoza naszego świata. Podczas gdy starsze wiedźmy mierzą się z niebezpieczeństwem, najmłodsza przygotowuje się do nowej życiowej roli, dojrzewając powoli do samostanowienia.

Mechanika kwantowa, elfy, Szekspir i „Sen Nocy Letniej”, a także groza i empatia to znaki rozpoznawcze tego tomu. Pojawiają się w nim niespodziewanie moje ulubione postaci ze świata magów, sporo w niej aluzji i odniesień, mnóstwo humoru (mimo, że do twórczości autora wkrada się coraz więcej powagi). Styl autora jest już właściwie dojrzały i chyba pozostanie niezmienny do końca cyklu – dość powiedzieć, że obecność wiedźm przestała mi już przeszkadzać, za to skupiam uwagę na cudownym języku, jakiego używa Pratchett. Polecam, jak każdą jego książkę :)

Czternasta powieść ze Świata Dysku, a równocześnie czwarta z podcyklu o wiedźmach jest też chyba pierwszą, co do której sam autor stwierdza, że nie może być czytana bez znajomości poprzednich tomów. Tak jest w istocie, ponieważ wydarzenia w niej opisane nawiązują bezpośrednio i są kontynuacją linii fabularnej rozpoczętej w „Trzech wiedźmach”. Babcia Weatherwax, Niania Ogg...

Ulubiona seria o czarownicach. W której moja ulubiona Magrat bierze ślub <3 W podartej sukni, kolczudze i z fryzurą na ptasie gniazdo na głowie. Z królem ubranym w dzwoneczki błazna xD

Ulubiona seria o czarownicach. W której moja ulubiona Magrat bierze ślub <3 W podartej sukni, kolczudze i z fryzurą na ptasie gniazdo na głowie. Z królem ubranym w dzwoneczki błazna xD