Galeria typów ludzkich jest bardzo pojemna - wystarczy na drugi tom serii, pojawiają się tu przesądni, nieśmiali, bałaganiarze itp. Możemy przyjrzeć sobie i niektóre zachowania zmodyfikować.

Galeria typów ludzkich jest bardzo pojemna - wystarczy na drugi tom serii, pojawiają się tu przesądni, nieśmiali, bałaganiarze itp. Możemy przyjrzeć sobie i niektóre zachowania zmodyfikować.

Autorka znajduje zalety w wadach, wady w zaletach. Fajne lekkie pomocne.

Autorka znajduje zalety w wadach, wady w zaletach. Fajne lekkie pomocne.

Warto przeczytać, by wiedzieć z jakimi ludźmi mamy do czynienia, ale także dlatego, by poznać kim my sami jesteśmy w danym momencie. Książka uczy dostrzegania u innych i w sobie cech charakteru, które jeżeli są wyolbrzymiane mogą być destrukcyjne i prowadzić do szkodliwych skutków (np. zdrowotnych) dla nas i otoczenia. Nie ma co ukrywać, w każdym z nas czai się chociaż cząstka opisanych tutaj ludzi. Jeżeli umiemy nazwać stany w jakich się znajdujemy to już połowa sukcesu, by podjąć dalszą pracę w celu polepszenia relacji międzyludzkich i ogólnego spojrzenia na życie.

Uważam, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Lektura jest lekka, na czasie i przyjemna w odbiorze z licznymi przykładami pozwalającymi lepiej zrozumieć mechanizmy zachodzące w umysłach ludzi. Ja osobiście odnalazłem w niej odważne i niespotykane wcześniej przeze mnie zdania-klucze zmieniające spojrzenie na konkretne postępowanie, które być może pomogą mi w redukcji negatywnych cech jakie wypracowałem sobie przez dużą część życia.

Jeszcze na koniec dodam, że poszczególne typy ludzi opisane są w sposób obiektywny. Wyczuwalny jest balans między chęcią zemsty, odparcia ataku negatywnie oddziałujących na nas ludzi, a zrozumieniem całej sytuacji i spojrzenia szerzej zanim dokonamy przykrych w skutkach decyzji. Dzięki temu nauczymy się asertywności jednak w sposób nie mający na celu upokorzenia, zranienia drugiej osoby, ale dających korzyść obu stronom poprzez trzeźwe rozbicie problemu na czynniki pierwsze i wyciągnięcia odpowiednich wniosków. Polecam!

Warto przeczytać, by wiedzieć z jakimi ludźmi mamy do czynienia, ale także dlatego, by poznać kim my sami jesteśmy w danym momencie. Książka uczy dostrzegania u innych i w sobie cech charakteru, które jeżeli są wyolbrzymiane mogą być destrukcyjne i prowadzić do szkodliwych skutków (np. zdrowotnych) dla nas i otoczenia. Nie ma co ukrywać, w każdym z nas czai się chociaż...

Już pierwszy tom "Ludzie, ludzie..." sprowokował do refleksji, czy takie krótkie teksty w przypadku tematyki tej książki mają sens - w jakimś sensie sprowadzają się bowiem do pospiesznych a czasem powierzchownych analiz. Jednak poprzednia książka miała bardzo dużo uroku a niedosyt, który pozostawiała, wynikał z poczucia, że czytałoby się więcej i dłużej. Dwójka już niestety taka nie jest - pomysł niby ten sam, ale typy ludzi znacznie mniej interesujące, dające wybitnej przecież autorce pretekst do mało wyszukanych analiz, przepełnionych banałami czy słowną watą (cytaty, kawały etc.). Czyta się szybko i jak zwykle w przypadku książek Woydyłło, zawsze można coś dla siebie wynieść, ale jest to z pewnością książka bez której można się obyć. Mimo wszystko chętnie przeczytałbym tom trzeci, jeśli autorka znajdzie jakieś świeże, ciekawe pomysły i wypełni je treścią.
Trochę naciągane (z sympatii do autorki) 6/10.

Już pierwszy tom "Ludzie, ludzie..." sprowokował do refleksji, czy takie krótkie teksty w przypadku tematyki tej książki mają sens - w jakimś sensie sprowadzają się bowiem do pospiesznych a czasem powierzchownych analiz. Jednak poprzednia książka miała bardzo dużo uroku a niedosyt, który pozostawiała, wynikał z poczucia, że czytałoby się więcej i dłużej. Dwójka już niestety...

Jakiś czas temu czytałam pierwszą część tej książeczki i pamiętam, że mi się wówczas podobała. Z chęcią zabrałam się do lektury części drugiej, ale dość szybko zaczęła mnie nudzić. Jej treść wydaje mi się miałka. To taki zbiór felietonów psychologicznych, dość luźnych obserwacji autorki na temat ludzkich przywar, z powplatanymi gdzieniegdzie cytatami a to z czasopisma, a to z internetu. Ja liczyłam na bardziej pogłębione treści, a nie takie bajdurzenie; autorka jest przecież psychoterapeutką z dużym doświadczeniem. Nie odpowiadał mi też styl książki, jest według mnie przegadany i przestarzały. Na szczęście także lekki, więc lektura nie zabrała dużo czasu.

Jakiś czas temu czytałam pierwszą część tej książeczki i pamiętam, że mi się wówczas podobała. Z chęcią zabrałam się do lektury części drugiej, ale dość szybko zaczęła mnie nudzić. Jej treść wydaje mi się miałka. To taki zbiór felietonów psychologicznych, dość luźnych obserwacji autorki na temat ludzkich przywar, z powplatanymi gdzieniegdzie cytatami a to z czasopisma, a to...

Bardzo podobała mi się ta książka, ponieważ temat jakiego dotyka jest niezwykle ciekawy, a jednocześnie napisany w sposób, który bardzo interesował. Autorka prowadzi przegląd przez wiele ludzkich cech, które utrudniają życie w społeczeństwie, rodzinie, czy w bliskich relacjach. Mimo że, autorka jest psychologiem i zajmuje się terapią osób uzależnionych oraz mających problemy społeczne, to nie używa w swojej książce żadnego naukowego bełkotu — mówi jasno, prosto i bardzo plastycznie. W każdym rozdziale analizuje inną wadę, starając się podać przykłady różnych zachowań jak również pokazać kilka możliwości walki z taką wadą. Czytało się to jak dobrą powieść, momentami bywało strasznie, momentami bywało śmiesznie, ale przede wszystkim było autentyczne. Czytając o tych wszystkich osobach miało się wrażenie, że po prostu zna się takich ludzi lub znajduje się takie zachowanie w samym sobie. Książka jest na pewno bardzo wartościowa, bardzo ciekawie napisana i polecam ją każdemu, niezależnie od tego czy lubi psychologiczne książki czy nie. Okładka wskazuje trochę na reportaże, i wydaje mi się, że właśnie ta książka napisana jest trochę reportaż.

Bardzo podobała mi się ta książka, ponieważ temat jakiego dotyka jest niezwykle ciekawy, a jednocześnie napisany w sposób, który bardzo interesował. Autorka prowadzi przegląd przez wiele ludzkich cech, które utrudniają życie w społeczeństwie, rodzinie, czy w bliskich relacjach. Mimo że, autorka jest psychologiem i zajmuje się terapią osób uzależnionych oraz mających...

Warto, naprawdę warto mieć tą publikację w domu i zerknąć do niej gdy ludzie w domu i/lub w pracy zaczynają być ogniskiem problemów, przyczyną nieprzespanych nocy, frustracji, strachu...

Recenzja w całości: http://mamao.pl/ludzie-ludzie-2-ewa-woydyllo/

Warto, naprawdę warto mieć tą publikację w domu i zerknąć do niej gdy ludzie w domu i/lub w pracy zaczynają być ogniskiem problemów, przyczyną nieprzespanych nocy, frustracji, strachu...

Recenzja w całości: http://mamao.pl/ludzie-ludzie-2-ewa-woydyllo/

Książka Ewy Woydyłło to drugi tom charakterologicznych portretów ludzi. Autorka pisze o naszych przywarach lekko, ale mądrze, z szacunkiem dla inności, ale i z celnym dowcipem. Przy okazji daje rady, jak wystrzegać się kontaktów z nielubianymi osobami albo jak nauczyć się z nimi żyć.

Nieśmiali, hipochondrycy, złośnicy, gaduły, lenie, skąpiradła, zawistnicy... To tylko niektóre z portretowanych cech.
Takich ludzi wciąż spotykamy na swojej drodze, mamy ich w rodzinach, a nieraz sami zachowujemy się w sposób przypominający dany charakter. Bywa i tak, że całkowicie się w niego wpisujemy, a nawet jesteśmy podręcznikowym przykładem, tylko że nie umiemy albo nie chcemy zdawać sobie z tego sprawy.

Życie obok ludzi opisanych przez Ewę Woydyłło jest ciężkie, nieraz nawet niemożliwe (jak to bywa w przypadku chorobliwych zazdrośników czy osób mających skłonności do zdrad).
Nieraz warto jednak spróbować zacząć sobie radzić z różnymi natrętami i typami, które przeszkadzają nam w pracy albo irytują na co dzień. Autorka, która jest psychologiem, więc zna się na rzeczy, od razu jednak zaznacza, że wymaga to od nas asertywności, a przecież nie każdy potrafi powiedzieć w zdecydowany sposób „nie”.
Stąd w książce znajdują się też rady i podpowiedzi dla czytelnika.

Ewa Woydyłło podkreśla, że nikt nie jest doskonały, każdy ma jakieś wady i skłonności, a nawet nałogi, ale dopóki nie utrudniają one życia, można je zaakceptować. Gorzej dzieje się, gdy z powodu trudnego charakteru cierpi i jego właściciel, i otoczenie.
Pani psycholog stawia na wyznaczanie granic, na rozmowy i szybkie rozwiązywanie konfliktów, zanim zadomowią się one w związku na dobre, zanim zaczną unieszczęśliwiać i niszczyć.

Mimo iż książka podejmuje poważny temat, jest w niej miejsce na subtelne poczucie humoru. Autorka pisze o swoich bohaterach z wielkim szacunkiem – i to duży plus. Nie wyszydza, nie ośmiesza, nie przekreśla. I tak samo radzi zachowywać się czytelnikom.

Do zalet na pewno należy zaliczyć jeszcze popieranie różnych tez konkretnymi przykładami. Ewa Woydyłło przywołuje zarówno przypadki, z jakimi sama spotykała się w swojej pracy, jak i historie z książek (zarówno literatury fachowej jak i beletrystyki).

Całość napisana jest lekko, błyskotliwie i ze znajomością rzeczy, dlatego czyta się z wielką przyjemnością. To lektura do przemyślenia i ku przestrodze.
Polecam szczerze.

Książka Ewy Woydyłło to drugi tom charakterologicznych portretów ludzi. Autorka pisze o naszych przywarach lekko, ale mądrze, z szacunkiem dla inności, ale i z celnym dowcipem. Przy okazji daje rady, jak wystrzegać się kontaktów z nielubianymi osobami albo jak nauczyć się z nimi żyć.

Nieśmiali, hipochondrycy, złośnicy, gaduły, lenie, skąpiradła, zawistnicy... To tylko...