Jeden pocałunek

Fajna, lekka, jednak nie tak powalająca jak pierwsze serie.

Fajna, lekka, jednak nie tak powalająca jak pierwsze serie.

Pokaż mimo to

Tak jak wcześniej ktoś napisał coś z tą książką jest nie tak...chyba faktycznie fatalny tłumacz...

Tak jak wcześniej ktoś napisał coś z tą książką jest nie tak...chyba faktycznie fatalny tłumacz...

Pokaż mimo to

Wydaje mi się, że coś jest nie tak z tłumaczeniem tej książki... Wartkie dialogi pełne gier słownych są niezbyt zrozumiałe w polskim wydaniu.

Wydaje mi się, że coś jest nie tak z tłumaczeniem tej książki... Wartkie dialogi pełne gier słownych są niezbyt zrozumiałe w polskim wydaniu.

Pokaż mimo to

Przeczytane, ale teraz zauważyłam że nie mam w bibliotece, dziwne. Książki Julii Qiunn bardzo lubię

Przeczytane, ale teraz zauważyłam że nie mam w bibliotece, dziwne. Książki Julii Qiunn bardzo lubię

Pokaż mimo to

Nietuzinkowa bohaterka na którą po wielu romansach wręcz wyczekiwałam, bardzo mi się spodobała😍 Ogólnie bardzo miło spędziłam ten czas😊 bardzo chętnie przeczytałabym ją drugi raz ale irytują mnie dwie rzeczy w tej książce mianowicie: nieskończona sprawa z zaginionym bratem oraz ta dziwna sprawa z paczką i wgl ta tajemnicza akcja w barze - nic nie zostało wyjaśnione😲 I jestem zła z tego powodu ale wybaczam, bo bardzo podobało mi się poczucie humoru takie trochę szczeniackie, luźne i nie trzeba było dużo przy tej książce myślęć dzięki czemu mogłam się należycie zrelaksować😊 Polecam

Nietuzinkowa bohaterka na którą po wielu romansach wręcz wyczekiwałam, bardzo mi się spodobała😍 Ogólnie bardzo miło spędziłam ten czas😊 bardzo chętnie przeczytałabym ją drugi raz ale irytują mnie dwie rzeczy w tej książce mianowicie: nieskończona sprawa z zaginionym bratem oraz ta dziwna sprawa z paczką i wgl ta tajemnicza akcja w barze - nic nie zostało wyjaśnione😲 I...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pani Quinn niestety bardzo mnie zawiodła. Muszę przyznać, że fabuła była tak nijaka, że ledwie przebrnęłam, chociaż twarda ze mnie sztuka, bo niewątpliwie jestem ogromną wielbicielką gatunku. Najsłabszą stroną książki są według mnie dialogi, wydają się być nijakie i infantylne, ich banalność i bzdurność uderza odrobinę w inteligencję odbiorcy, ponieważ obnaża bardzo niski poziom literacki tej książki, sprawiając iż w pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, czy to na pewno Julia Quinn. Daremnie czekałam na zwroty akcji, fabuła wlokła się niemiłosiernie, a kiedy udało mi się nareszcie dotrzeć do jakiegoś ważnego dla całej historii wydarzenia, chociażby do balu w Londynie, na którym George miał wprowadzić Billie w tamtejsze towarzystwo, okazało się, że na daremnie...ponieważ autorka tak prześliznęła się po wątku, że nie wiadomo kiedy, a było już po balu. Wiem, że tego typu literatura nie jest jakąś wyszukaną formą rozrywki, ale czasami miło sięgnąć po przyjemne babskie czytadło,niestety tej książki nie polecam, wydaje mi się napisana na kolanie, niedopracowana i po prostu nudna.

Pani Quinn niestety bardzo mnie zawiodła. Muszę przyznać, że fabuła była tak nijaka, że ledwie przebrnęłam, chociaż twarda ze mnie sztuka, bo niewątpliwie jestem ogromną wielbicielką gatunku. Najsłabszą stroną książki są według mnie dialogi, wydają się być nijakie i infantylne, ich banalność i bzdurność uderza odrobinę w inteligencję odbiorcy, ponieważ obnaża bardzo niski...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chociaż lektura ta należy do tzw. czytadeł, to po pani Quinn spodziewałam się czegoś znacznie lepszego. Jednym słowem: nuda.

Chociaż lektura ta należy do tzw. czytadeł, to po pani Quinn spodziewałam się czegoś znacznie lepszego. Jednym słowem: nuda.

Pokaż mimo to

Opis romansu historycznego "Jeden pocałunek" wskazywał na znany motyw hate-love. W książkach różne rzeczy się zdarzają, zwłaszcza jeśli chodzi o miłość. Jednak w przypadku tej lektury ten motyw średnio mnie przekonywał ze względu na wiek bohaterów.
Billie ma 23 lata, czyli na czas przedstawiony może już pomału zacząć uchodzić za starą pannę, z kolei George jest przed trzydziestką. Znają się przez całe życie, są sąsiadami a dziewczyna wręcz wychowywała się z jego młodszym rodzeństwem. Czy serio po tylu latach niechęci zaczęli się sobą interesować przez jedno zdarzenie, które nie było specjalnie dramatyczne, ale pozwoliło im spędzić czas sam na sam? Nie za bardzo to kupuję. W dodatku wątek miłosny jest niepotrzebnie rozwlekany z błahych powodów. Bohaterowie robią problemy z niczego, a jak już przychodzi co do czego, to w najbardziej nieodpowiednim momencie. Postaci nie potrafią skupić się na poważnych sprawach, gdy w grę wchodzą ich własne namiętności.

Dialogi momentami nie mają sensu; są płytkie, słabe i trudno je dopasować do sytuacji. Choć są to sporadyczne wpadki, nie można ich nie zauważyć. Niektóre epizody są przekombinowane, wydarzenia wymuszone. Gdy pojawił się interesujący wątek, potraktowano go po macoszemu.

Mimo wszystkich wad muszę przyznać, że spędziłam przyjemny czas przy tej lekturze. Mogłam się odprężyć i przy okazji cofnąć się do innej epoki, poczuć pewnego rodzaju klimat, który mną oczarował. Humor Julie Quinn przypadł mi do gustu, gdyż urozmaicał "Jeden pocałunek". Koniec końców Billie i George byli parą, którą aprobowałam. Nie można zaprzeczyć im chemii, uczucia oraz troski.

To książka, której można dać szansę. Nie powali na kolana, ale może zapewnić kilka godzin przyjemnej lektury.

Opis romansu historycznego "Jeden pocałunek" wskazywał na znany motyw hate-love. W książkach różne rzeczy się zdarzają, zwłaszcza jeśli chodzi o miłość. Jednak w przypadku tej lektury ten motyw średnio mnie przekonywał ze względu na wiek bohaterów.
Billie ma 23 lata, czyli na czas przedstawiony może już pomału zacząć uchodzić za starą pannę, z kolei George jest przed...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To chyba najbardziej nudna książka Julii Quinn którą przeczytałam.
Uwielbiam autorkę za poczucie humoru w jej książkach, niestety w tej pozycji "quinnowego" humoru brakuje.

To chyba najbardziej nudna książka Julii Quinn którą przeczytałam.
Uwielbiam autorkę za poczucie humoru w jej książkach, niestety w tej pozycji "quinnowego" humoru brakuje.

Pokaż mimo to

Książka należy do cyklu "The Rokesby" tom 1.

Ogromną sympatią darzę Julie Quinn i bardzo lubię światy jakie wymyśla, ale uczciwie przyznaję, że ta książka strasznie mnie wymęczyła.
Rozwleczone dialogi i porozciągane do granic sceny, to wymagało ode mnie ogromnej energii.
Billie i George - chłopczyca, która potrafi zjednac sobie ludzi i przygnieciony poczuciem obowiązku irytujący sąsiad. Działają sobie na nerwy, a mimo to zakochują się.
Akcja toczy się powolutku, a raczej opiera na scenkach z życia hrabstwa.
Raz Billie ląduje ze zwichnięta kostka na dachu, innym razem grają w krykieta, a przełom stanowi wiadomość o zaginięciu Edwarda.
Nic mi tutaj nie współgrało.
Jakbym czytała oddzielne pomysły na rozwój fabuły posklejane na siłę.
Billie i George nie lubią się, ale nagle zaczynają rozumieć, że świata poza sobą nie widzą.
Ona najpierw twierdzi, że George zawsze był nieobecny, a po chwili rozkoszuje się uczuciem, że nikogo nie zna lepiej.
Billie jest na tyle odważna, że skacze po dachu w bryczesach, a boi się sezonu w Londynie.
Później są przygotowania do balu i wielkie oczekiwanie debiutu, po to żeby George sobie zniknął, a Billie nie wiadomo jak spędziła swój pierwszy raz na salonach.
Nie wspomnę o wątku ryzyka dla Edwarda, najpierw pojawią się możliwość ryzykownego dostarczenia dokumentów, by... scena została zakończona, ot tak.
Pisarka najpierw budowała nastrój, a potem gasiła to w zarodku.
Pod koniec doznałam jedynie ulgi, że wytrwalam i mogę zacząć czytać coś innego.

Książka należy do cyklu "The Rokesby" tom 1.

Ogromną sympatią darzę Julie Quinn i bardzo lubię światy jakie wymyśla, ale uczciwie przyznaję, że ta książka strasznie mnie wymęczyła.
Rozwleczone dialogi i porozciągane do granic sceny, to wymagało ode mnie ogromnej energii.
Billie i George - chłopczyca, która potrafi zjednac sobie ludzi i przygnieciony poczuciem obowiązku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to