Niezwykła książka. Niezwykła na tle innych biografii himalaistów, bo i sam bohater himalaistą był nietypowym- niektórzy wręcz mogą kwestionować to, czy na miano himalaisty zasługuje. Postać bardzo kontrowersyjna, nie mieszcząca się w ramach, skłócona z PZA i większością środowiska. To jak bardzo jego historia różniła się od historii takiego Hajzera czy Urubki jest wręcz niebywałe.
Doceniam tę książkę za rozłożenie balansu, ile miejsca poświęcić na historię nałogu bohatera, ile na jego niesztampowe przygody, a ile na jego idee fixe, czyli chorobliwą relację z Nagą Górą.
Co siedziało w jego głowie, że tyle razy próbował, nawet gdy Moro stanął na Nandze w sezonie zimowym. Rozumiał to na pewno Wojciech Kurtyka, ale przeciętny człowiek nie zrozumie. Ja nie rozumiem, przynajmniej nie w pełni.
Jednak czytałem tę książkę z wielką przyjemnością, chociaż może się ona czasem wydawać dosłodzona. Mackiewicz był postacią niezwykłą, w godzinie śmierci stał się pożywką dla hien dziennikarskich, a nawet długo po zgonie był tematem przepychanek słownych, również wśród ludzi którzy gówno o tym wiedzą.
Jeszcze raz polecam ze szczerego serca tę książkę, właśnie za jej inność.

Niezwykła książka. Niezwykła na tle innych biografii himalaistów, bo i sam bohater himalaistą był nietypowym- niektórzy wręcz mogą kwestionować to, czy na miano himalaisty zasługuje. Postać bardzo kontrowersyjna, nie mieszcząca się w ramach, skłócona z PZA i większością środowiska. To jak bardzo jego historia różniła się od historii takiego Hajzera czy Urubki jest wręcz...

Chciałam przeczytać tę książkę, żeby mówiąc wprost, wyrobić sobie zdanie o Tomku i poznać kulisy wydarzeń sprzed kilku lat. A do tego uwielbiam biografie himalaistów. W tej książce jednak o górach nie było zbyt wiele. Mam wrażenie, że ciężar skupił się na próbie przedstawienia Tomka w jak najlepszym świetle. Rozumiem, że jego bliskim mogło na tym zależeć. Że chcieli go wytłumaczyć. Czy o to mi chodziło gdy sięgałam po książkę? Chyba nie. Podczas czytania biografii wspinaczy, nigdy ich nie krytykowałam. Szli w góry i ginęli. Przykra sprawa, ale jednak umarli robiąc to co kochali i to jest według mnie mega ważne. Tomek w moim odczuciu górami się bawił i ciągle od czegoś uciekał. Góry nie były sensem jego życia, bo on tego sensu chyba sam nie potrafił znaleźć. Mam mieszane uczucia po skończeniu książki. Mogę powiedzieć tylko jedno. Żal mi Tomka, tego, że zginął zanim poukładał sobie życie, zanim znalazł w nim swoje miejsce i spokój.

Chciałam przeczytać tę książkę, żeby mówiąc wprost, wyrobić sobie zdanie o Tomku i poznać kulisy wydarzeń sprzed kilku lat. A do tego uwielbiam biografie himalaistów. W tej książce jednak o górach nie było zbyt wiele. Mam wrażenie, że ciężar skupił się na próbie przedstawienia Tomka w jak najlepszym świetle. Rozumiem, że jego bliskim mogło na tym zależeć. Że chcieli go...

"My nie chodzimy tam, żeby zginąc, tylko, żeby żyć na całego". Nanga dream. Opowieść o Tomku Mackiewiczu. Mackiewiczu, który w styczniu tego roku zginął zdobywając Nanga Parbat. Tak bardzo chciałam przeczytać tę książkę, bo chciałam poznać historię tego człowieka. @czytamzlegimi nie dało, zostałam zmuszona do zdrady, gdyż kupiłam ją na @woblink_com. Jaram się jak pochodnia, że w końcu mam, że w końcu przeczytam. A tu... DUPA. Panie Mariuszu, kochany, coś Pan zrobił? Przecież to jest jakiś wstyd. Ta książka, w moim odczuciu, nie miała prawa powstać. Jest nudna, chaotyczna, za dużo bezsensownych wtrąceń, które nie zawsze były o Tomku. Nawet ten opis akcji na #nangaparbat to zlepek wpisów w internacie. Jestem rozczarowana, bardzo. Żałuję tych 23 złotych. Okładkę wzięłam z internetu, bo #woblink nie dało. I w ogóle to wydanie... Żadnych zdjęć, ilustracji. Jedynym śladem fotografii jest jej podpis... Ale po co dawać podpis, jak nie ma na co patrzeć. Wstyd.

"My nie chodzimy tam, żeby zginąc, tylko, żeby żyć na całego". Nanga dream. Opowieść o Tomku Mackiewiczu. Mackiewiczu, który w styczniu tego roku zginął zdobywając Nanga Parbat. Tak bardzo chciałam przeczytać tę książkę, bo chciałam poznać historię tego człowieka. @czytamzlegimi nie dało, zostałam zmuszona do zdrady, gdyż kupiłam ją na @woblink_com. Jaram się jak pochodnia,...

"Nanga dream" to biografia Tomka Mackiewicza, człowieka, który realizację swojego wymarzonego celu, jakim było zdobycie Nangi Parbat zimą, przypłacił życiem. Został na górze, którą próbował pokonać aż siedmiokrotnie. Ostatni raz w końcu ją zdobył. Ale Naga Góra, ciesząca się złą sławą, ostatecznie zatrzymała go na zawsze.
Niegdyś rozczytywałam się w książkach o tematyce górskiej. Chłonęłam relacje Messnera, Rutkiewicz, Czerwińskiej, Kukuczki, Zawady i innych, którzy opowiadali o swoich próbach, udanych i nieudanych, pokonania najwyższych szczytów świata. Fascynacja i podziw połączona ze zdziwieniem... Zmuszały do stawiania sobie pytań, inspirowały do refleksji, uczyły pokory i nieoceniania.
Tomek Mackiewicz był jednym z tych niepoprawnych marzycieli-buntowników. Życie mocno go doświadczało ale on, niestrudzenie i z uporem, parł do przodu, wbrew oczekiwaniom innych i zdrowemu rozsądkowi. Jego życie to gotowy scenariusz na film, barwny i nieszablonowy. W wielu aspektach przypominał mi biografię Jerzego Górskiego, o którym film "Najlepszy" już powstał. Może i na Mackiewicza przyjdzie pora?

"Nanga dream" to biografia Tomka Mackiewicza, człowieka, który realizację swojego wymarzonego celu, jakim było zdobycie Nangi Parbat zimą, przypłacił życiem. Został na górze, którą próbował pokonać aż siedmiokrotnie. Ostatni raz w końcu ją zdobył. Ale Naga Góra, ciesząca się złą sławą, ostatecznie zatrzymała go na zawsze.
Niegdyś rozczytywałam się w książkach o tematyce...

Ostatnimi czasy sporo czytam o górach, wspinaczce i polskich himalaistach. Tomasz "Czapkins" Mackiewicz był jednym z tych, o których wiem niewiele dlatego zdecydowałem, że sięgnę po tą książkę. I generalnie było warto. Krótka i w miarę rzeczowe biografia człowieka, który był inny pozostali przedstawiciele himalaizmu. Miał swoją filozofię, specyficzny styl wspinania, nie szukał poklasku i pieniądze na wyprawy zbierał dzięki ofiarności innych ludzi, a nie poprzez sponsorów. Bardzo dobre zdjecia uzupełniają książkę. Szybko się czyta. Polecam.

Ostatnimi czasy sporo czytam o górach, wspinaczce i polskich himalaistach. Tomasz "Czapkins" Mackiewicz był jednym z tych, o których wiem niewiele dlatego zdecydowałem, że sięgnę po tą książkę. I generalnie było warto. Krótka i w miarę rzeczowe biografia człowieka, który był inny pozostali przedstawiciele himalaizmu. Miał swoją filozofię, specyficzny styl wspinania, nie...

Historia "Czapkinsa" ze szczególnym uwzględnieniem jego psychiki, podejścia do świata. Opisy wypraw w góry skąpe.

Historia "Czapkinsa" ze szczególnym uwzględnieniem jego psychiki, podejścia do świata. Opisy wypraw w góry skąpe.

Książka przeciętna. Za mało o górach.
Nie polecam

Książka przeciętna. Za mało o górach.
Nie polecam

Książka warta przeczytania, szczególnie dla osób, które interesują się tematyką himalaizmu. Niestety, po jej przeczytaniu uważam, że Mackiewicz był po prostu szalonym samobójcą i wręcz musiał zginąć.

Książka warta przeczytania, szczególnie dla osób, które interesują się tematyką himalaizmu. Niestety, po jej przeczytaniu uważam, że Mackiewicz był po prostu szalonym samobójcą i wręcz musiał zginąć.

Odniosłem wrażenie, że postać Mackiewicza jest w książce wyidealizowana - liczne wypowiedzi w czym to nie był dobry i co to nie przychodziło mu z łatwością. Może faktycznie tak było, może to tylko obraz tego, jak zapamiętali go bliscy i znajomi. Dla mnie momentami było to niestety męczące.

Odniosłem wrażenie, że postać Mackiewicza jest w książce wyidealizowana - liczne wypowiedzi w czym to nie był dobry i co to nie przychodziło mu z łatwością. Może faktycznie tak było, może to tylko obraz tego, jak zapamiętali go bliscy i znajomi. Dla mnie momentami było to niestety męczące.

Dawno nie czytałem tak dziwnej książki. Właściwie nawet nie do końca wiem czym „Nanga Dream” jest... Bo wbrew podtytułowi nie jest to opowieść o Tomku Mackiewiczu, nie jest to biografia w sensie ścisłym. To reminiscencje w narracji Witolda Mackiewicza (ojciec) i Joanny (pierwsza żona). Autor wysłuchuje ciepłych wspomnień osób, które Tomka kochały. Poza przywołaną wcześniej dwójką są oczywiście inni, jednak główną opowieść snuje tata, Joanna i jej rodzina (brat, siostra, rodzice). Pojawia się naturalnie Marek Klonowski, jest o odrzuceniu, czy wręcz ignorowaniu Tomka przez środowisko, ciepłe słowa Wojtka Kurtyki, który widział w nim pokrewną duszę. Jest niezwykle wzruszająca opowieść o ostatnich chwilach i o heroicznej akcji ratunkowej.

Tak, czyta się to fajnie, ale coś nie gra... Pewnie dlatego, że jest to jednak laurka, może nie pean, ale swoista afirmacja. Jest to obraz niepełny, bardzo tendencyjny. Owszem, czyta się to dobrze, opowieść jest prowadzona sprawnie, czytelnik śledzi losy z zainteresowaniem, wzrusza się na koniec. Ale czy faktycznie poznał całą opowieść? Nie. Każdy kto czytał świetnego „Czapkinsa” pióra Dominika Szczepańskiego wie, że nie. I to chyba główny problem - „Nanga Dream”, choć to fajna książka, nie wytrzymuje porównania z „Czapkinsem”. Znamienne jest też, że w ogóle w tej opowieści nie ma Anny, drugiej żony. Jakby nie była w życiu bohatera w ogóle ważna.

Nanga Dream. Opowieść o Tomku Mackiewiczu / Mariusz Sepioło. Kraków: Znak, 2018

Dawno nie czytałem tak dziwnej książki. Właściwie nawet nie do końca wiem czym „Nanga Dream” jest... Bo wbrew podtytułowi nie jest to opowieść o Tomku Mackiewiczu, nie jest to biografia w sensie ścisłym. To reminiscencje w narracji Witolda Mackiewicza (ojciec) i Joanny (pierwsza żona). Autor wysłuchuje ciepłych wspomnień osób, które Tomka kochały. Poza przywołaną wcześniej...