Trochę abstrakcyjna historia Hellboya, który wraca do "korzeni". Ale takie było założenie Mignoli (wspomina o tym w posłowie). Interesująca kreacja wymiaru piekielnego, jak i to co tam się dzieję - można by rzec "nowe porządki". Całość spina się w słodko-gorzkim zakończeniu - ale no właśnie, czy to aby na pewno koniec? Oby nie!

Trochę abstrakcyjna historia Hellboya, który wraca do "korzeni". Ale takie było założenie Mignoli (wspomina o tym w posłowie). Interesująca kreacja wymiaru piekielnego, jak i to co tam się dzieję - można by rzec "nowe porządki". Całość spina się w słodko-gorzkim zakończeniu - ale no właśnie, czy to aby na pewno koniec? Oby nie!

Najsłabszy z dotychczasowych tomów o Hellboy-u. Rysunki są bardzo dobre, ale fabuła wydawała mi się momentami męcząca i nieangażująca.

Najsłabszy z dotychczasowych tomów o Hellboy-u. Rysunki są bardzo dobre, ale fabuła wydawała mi się momentami męcząca i nieangażująca.

Ależ to było... jałowe i bełkotliwe. Także powrót samego Mignoli jako rysownika nie działa tu według mnie wcale na plus. Jestem w zdecydowanej mniejszości, ale nie mogę się wyzbyć wrażenia, że zobaczyć jedną epicką rozkładówkę tego twórcy to jak zobaczyć je wszystkie...

Anyway, seria niewątpliwie miała swoje wzloty (fajne początki i rewelacyjny tom 5) i upadki (nudnawe opowiadanka),ale w życiu bym nie przypuszczał, że skończy w tak złym stylu. Szkoda wielka, bo uniwersum bazujące na pulpowych kliszach wydaje się mieć wręcz nieograniczony potencjał. Tak czy owak - został mi jeszcze album "Opowieści" i już nie mogę się doczekać, aż pozbędę się swojego kompletu.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Ależ to było... jałowe i bełkotliwe. Także powrót samego Mignoli jako rysownika nie działa tu według mnie wcale na plus. Jestem w zdecydowanej mniejszości, ale nie mogę się wyzbyć wrażenia, że zobaczyć jedną epicką rozkładówkę tego twórcy to jak zobaczyć je wszystkie...

Anyway, seria niewątpliwie miała swoje wzloty (fajne początki i rewelacyjny tom 5) i upadki (nudnawe...

Chciałoby się rzec, że to już koniec (ale już wiemy, że nie) historii Hellboy'a, któremu wyrwano serce i który spadł do piekła, aby wypełnić swoje przeznaczenie. Tyle, że w tym diable jeszcze wiele tkwi i wątpię, by Mignola ukatrupił serię, która daje mu krocie. I szkoda tylko, że zamiast nastrojowej, pełnej dziwności drogi po pandemonium, mamy tu zlepek średnio pasujących do siebie historii, które kończą się tak samo. Wielkim mordobiciem. Autor pokazywał nieraz, że można inaczej (zresztą dlatego ta seria jest tak dobra),tutaj idąc chyba na łatwiznę i grając nieco na sentymencie starych czytelników.

W "końcowej" wędrówce bohatera powraca wiele wątków z serii, co wiąże się ze spotkaniem kilku znajomych twarzy, które w lwiej większości mają jakąś zadrę z bohaterem, co przekłada się na częste wyjaśnianie sobie spraw za pomocą pięści. Zresztą cała ta podróż postaci to swoiste katharsis, które ma doprowadzić Hellboy'a do podjęcia finalnej decyzji o swoim przeznaczeniu. A jest on zniszczeniem, więc jak tylko włodarze Piekła się skapnęli się kto do nich zawitał, to pozostał po nich kurz. W piekle mamy bezkrólewie i totalny chaos. I o dziwo nie ma chętnego na objęcie tego bałaganu na nowe rządy.

Uwielbiam dzieła Mike'a, a seria z Hellboy'em to fenomen w dziedzinie komiksu, który sprawnie łączy dawne wierzenia ze sporą dozą Lovecrafta i miesza to w unikalny miszmasz tylko dla dorosłych czytelników. Siódmy tom jest jednak bez tej mocy co poprzednicy, co może wskazywać na zmęczenie materiału. Chaos w domenie diabła równa się tu z nieuporządkowaną fabułą, która lubi pokluczyć w dziwne kierunki. Kreska jest niezmiennie świetna i same kadry nadają się na wydrukowanie na ścianę. To unikat, tyle że czasami nawet obłędna kreska nie starczy, aby dane dzieło uznać za takowe.

Reasumując, najgorsza odsłona z serii, co nie znaczy, że to nie jest nadal dobry tytuł. Jest, ale w porównaniu do tego, co dane było mi czytać wcześniej spod pióra tego pana - imo krok wstecz. Mały, ale zawsze.

Chciałoby się rzec, że to już koniec (ale już wiemy, że nie) historii Hellboy'a, któremu wyrwano serce i który spadł do piekła, aby wypełnić swoje przeznaczenie. Tyle, że w tym diable jeszcze wiele tkwi i wątpię, by Mignola ukatrupił serię, która daje mu krocie. I szkoda tylko, że zamiast nastrojowej, pełnej dziwności drogi po pandemonium, mamy tu zlepek średnio pasujących...

W takich odsłonach lubię tę serię najmniej. Mnóstwo przypadkowości w fabule i brak jakiejś sensownie prowadzonej historii. Kolejne postacie z piekieł, w których ciężko się finalnie połapać i w zasadzie nie trzeba, bo wystarczy, że na końcu dostaną łomot. Trochę pustka z mnóstwem pięknych grafik

W takich odsłonach lubię tę serię najmniej. Mnóstwo przypadkowości w fabule i brak jakiejś sensownie prowadzonej historii. Kolejne postacie z piekieł, w których ciężko się finalnie połapać i w zasadzie nie trzeba, bo wystarczy, że na końcu dostaną łomot. Trochę pustka z mnóstwem pięknych grafik

Po różnych głupawych historyjkach z Hellboyem (kosmici porywający ludzi i przeszczepiający im zwierzęce głowy...),historia Piekielnego Chłopca wróciła na właściwy tor. Mike Mignola wziął się do pracy i powrócił do formy prezentując bardzo mroczną i dojrzałą opowieść w której aż kipi od nawiązań do klasycznej literatury i uwielbianego przez Mignolę Lovecrafta, wymieszanego z dawnymi legendami i baśniami - Mignola tak zręcznie tworzy własne mity i wplata w te istniejące, że czasami trzeba dokonać gruntownego riserczu, by dowiedzieć się czy wątek czerpie inspirację z istniejących legend, czy już tworzy własne. Paranormalny detektyw (Tak! Hellboy pomimo swojej nietypowej fizjonomii i pochodzenia NIE JEST superbohaterem) niczym postać z "Boskiej komedii" wędruje po opustoszałych kręgach piekieł, stopniowo odkrywając swoje pochodzenie i prawidła rządzące tym miejscem. Czy pozostanie tam już na stałe? Mignola ma talent do tworzenia naprawdę dobrych historii, ale tylko gdy ma przysłowiową "wolną rękę" od rozmaitych sugestii wydawcy, które potrafią niekiedy drastycznie ograniczyć jego wizję. Jako całość, Hellboy jest naprawdę świetnym komiksem i pomimo społecznej degradacji gatunku ("przecież komiksy są dla dzieci!") czyta się go jak doskonałą powieść, przewyższającą swoją fabułą większość grafomańskich książek jakie zalewają polski rynek.

Po różnych głupawych historyjkach z Hellboyem (kosmici porywający ludzi i przeszczepiający im zwierzęce głowy...),historia Piekielnego Chłopca wróciła na właściwy tor. Mike Mignola wziął się do pracy i powrócił do formy prezentując bardzo mroczną i dojrzałą opowieść w której aż kipi od nawiązań do klasycznej literatury i uwielbianego przez Mignolę Lovecrafta, wymieszanego...

PIEKIELNIE DOBRY KOMIKS

Jeśli sądziliście, że już wszystko w „Hellboyu” zostało powiedziane i że jego przygody rysowane przez Mike’a Mignolę macie już za sobą, to nic bardziej mylnego. W siódmym i niestety ostatnim już tomie zbiorczego wydania serii na fanów Piekielnego Chłopca czeka kolejna porcja mroku, emocji, zaskoczeń i szalonej akcji, która trzyma poziom, do jakiego cykl nas przyzwyczaił. Aż szkoda, że tym razem to już naprawdę koniec, na szczęście istnieją jeszcze zarówno poboczna seria „BBPO”, jak i dotąd w Polsce nie wydane dodatkowe opowieści z Hellboyem.

Hellboy odkrył swoje przeznaczenie, zmierzył się z tym, z czym zmierzyć się miał i teraz trafił do piekła. Co jednak czeka go w miejscu, z którego pochodzi? Wśród mroku i niebezpieczeństw wszystko jest możliwe, a on przekona się, co jeszcze może stać się jego udziałem. Na szczęście nie będzie w tym wszystkim sam!

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/11/hellboy-w-piekle-mike-mignola.html

PIEKIELNIE DOBRY KOMIKS

Jeśli sądziliście, że już wszystko w „Hellboyu” zostało powiedziane i że jego przygody rysowane przez Mike’a Mignolę macie już za sobą, to nic bardziej mylnego. W siódmym i niestety ostatnim już tomie zbiorczego wydania serii na fanów Piekielnego Chłopca czeka kolejna porcja mroku, emocji, zaskoczeń i szalonej akcji, która trzyma poziom, do jakiego...