Trochę ciekawiej niż w pierwszym tomie, ale dalej brakuje mi czegoś co bardziej trzymałoby w napięciu. Podoba mi się, że powoli widać przemianę głównego bohatera. Robi się bardziej stanowczy i dominujący.

Trochę ciekawiej niż w pierwszym tomie, ale dalej brakuje mi czegoś co bardziej trzymałoby w napięciu. Podoba mi się, że powoli widać przemianę głównego bohatera. Robi się bardziej stanowczy i dominujący.

Opis drugiego tomu od wydawcy: "Katsuragi zgadza się zostać u boku Akihito, w zamian za obietnicę, że ten wyniesie ród Kaze na wyższą pozycję społeczną. Młody wicehrabia ma zamiar zrobić wszystko, aby udowodnić swojemu kamerdynerowi, że szczerze mu na nim zależy. Jednak Katsuragi jest za bardzo rozdarty w swoich uczuciach, aby mu uwierzyć. Planuje ożenić swojego pana z odpowiednią kandydatką, tym samym umacniając pozycję rodziny Kuze. Jak zareaguje Akihito, gdy dowie się prawdy?"

Przy recenzji pierwszego tomiku pisałam, jak bardzo podobała mi się zarówno kreska jak i sama historia. Miałam duże oczekiwania co do ciągu dalszego i całe szczęście nie rozczarowałam się.

Kto liczy na gorące sceny nie zawiedzie się, pojawiają się już w pierwszym rozdziale. Upokorzenie w oczach jednego i dominację ze strony drugiego widać w każdym kadrze, zresztą cała ich relacja w tej części jeszcze mocniej się komplikuje. Związek pomiędzy dziedzicem rodu Akihiko i starszym od niego o co najmniej 15 lat kamerdynerem Katsuragim nie ma racji bytu. Jednocześnie bohaterowie nie potrafią zapanować nad rodzącym się uczuciem. Kochają się, nienawidzą, chcą być razem, ale się ranią – huśtawka emocjonalna u czytelnika również gwarantowana.

W historii silnie wybrzmiewa słynny japoński honor i wierność tradycji, mimo że w tle oglądamy angielską estetykę (wydaje mi się, czy Japończycy szaleją na tym punkcie?). Bohaterowie ubierają się w smokingi i jadą na bal w karetach. Kreska jest piękna, idealna do portretowania przystojnych męskich twarzy, tylko szkoda, że…

...kiedy pojawiają się retrospekcje, to ciężko mi było się połapać w oszacowaniu wieku postaci. Czy wspomnienie już się skończyło? Trochę mnie to wybiło z rytmu, ale wybaczam, bo dzięki tej wstawce poznaliśmy nowe wątki z życia Katsuragiego.

Akihiko i Katsuragi uczą się siebie i próbują odnaleźć w sytuacji po ostatnich wydarzeniach. Również czytelnik im lepiej ich poznaje, tym łatwiej mu zorientować się, jak zareagują i jacy naprawdę są. Ja się w to wciągnęłam, na pewno będę czytać dalej.

Opis drugiego tomu od wydawcy: "Katsuragi zgadza się zostać u boku Akihito, w zamian za obietnicę, że ten wyniesie ród Kaze na wyższą pozycję społeczną. Młody wicehrabia ma zamiar zrobić wszystko, aby udowodnić swojemu kamerdynerowi, że szczerze mu na nim zależy. Jednak Katsuragi jest za bardzo rozdarty w swoich uczuciach, aby mu uwierzyć. Planuje ożenić swojego pana z...

Taki perfidnie podział na pan i sługa, bo akcja dzieje się na salonach. Pomiędzy intrygami, jak to w arystokracji bywa, i walkami o status dzieje się romans dwóch mężczyzn. Niby są sceny yaoi, ale z cenzurą zachowaną przez autorkę.

Taki perfidnie podział na pan i sługa, bo akcja dzieje się na salonach. Pomiędzy intrygami, jak to w arystokracji bywa, i walkami o status dzieje się romans dwóch mężczyzn. Niby są sceny yaoi, ale z cenzurą zachowaną przez autorkę.

Zaczyna robić się coraz ciekawiej. Pomimo tego, że jest to pierwsza historyczna manga autorki, zdecydowanie wie ona co robi.

Zaczyna robić się coraz ciekawiej. Pomimo tego, że jest to pierwsza historyczna manga autorki, zdecydowanie wie ona co robi.

Tajemnice z przeszłości są nam powolutku dawkowane. Z jednej strony rozwija się wątek romansowy, a z drugiej wszystko inne mocno komplikuje. Na szczęście czuję się na tyle zaintrygowana, że z pewnością sięgnę po tom trzeci.

Tajemnice z przeszłości są nam powolutku dawkowane. Z jednej strony rozwija się wątek romansowy, a z drugiej wszystko inne mocno komplikuje. Na szczęście czuję się na tyle zaintrygowana, że z pewnością sięgnę po tom trzeci.

Chyba nigdy nie zrozumiem azjatyckich, bezwzględnych układów społecznych. Młody Akihito Kuze jest dla mnie coraz bardziej brutalnym i bezwzględnym typem. Czy taki zostanie?

Chyba nigdy nie zrozumiem azjatyckich, bezwzględnych układów społecznych. Młody Akihito Kuze jest dla mnie coraz bardziej brutalnym i bezwzględnym typem. Czy taki zostanie?