Choć teksty zawarte w tej książce powstawały w latach 1993-97, ich treść jest dziś jak najbardziej aktualna. Ks. Józef Tischner to dla mnie wizjoner, wielki filozof i myśliciel naszych czasów, wyjątkowy duchowny uwielbiany nie tylko przez Górali. Całkowicie odporny na negatywne trendy pojawiające się w polskim kościele. Będący z wiernymi, a nie za zamkniętymi bramami biskupich pałaców oddzielonych od wiernych stadem pomocniczych duchownych.
Wraz z książką poznajemy niebezpieczeństwa, jakie niesie za sobą pragnienie władzy, brak wewnętrznej wolności (nie mylić z anarchią i samowolą).
Profesor poświęca też wiele miejsca właśnie tej wolności człowieka. Pokazuje, czym jest, jak się objawia lub objawiać powinna. Obnaża również niebezpieczeństwa polskiego katolicyzmu. Głęboko na sercu leży Mu nasza katolicka polska wspólnota. Ale nie moralizuje! Pokazuje drogi, jak Sokrates, zmusza do samodzielnego myślenia. Jednak nie pod wpływem emocji, ale zgodnie ze słowem Bożym.
Książka napisana przystępnym językiem, ale czytamy ją powoli, bo prawie każde zdanie wymaga swoistej celebracji, zastanowienia, refleksji.
To książka na dziś, na ten właśnie czas. Nauczmy się myśleć samodzielnie, jako ludzie wolni, pisze Ksiądz Profesor.