Piętnastoletnia Karolina i sześcioletnia Paulina po rozwodzie rodziców zostały pod opieką matki. Może ich rodzicielka nie otrzymałaby tytułu mamy roku, ale jakoś im się żyje...do czasu. Cały świat dziewczynek staje na głowie, gdy kobieta poznaje wielką miłość, stwierdza, że właściwie to dusiła się w poprzednim życiu i z dnia na dzień postanawia wyjechać ze swoim nowym ukochanym...do Afryki. Jakby tego było mało, dziewczynki szybko przekonują się, że w nowym życiu mamy nie ma dla nich miejsca. Paula i Karola trafiają pod skrzydła ojca, znanego muzyka, który nie stroni od imprez i pięknych kobiet. Przeprowadzka do domu w malowniczym, powarszawskim Zalesiu, mogłaby nawet być dobrą odmianą dla dzieci. Mogłaby, gdyby ojciec był w stanie ogarnąć ich wychowanie. 

Na kolejnych stronach książki poznajemy barwne postacie narzeczonych Eryka. Cóż, nie można powiedzieć, że ma facet wyczucie w tej kwestii. Sytuację ratują charyzmatyczna babcia Fryderyka oraz jej uroczy partner Artur, zwany pieszczotliwie Turkiem. Na co dzień ciepło domowego ogniska utrzymuje niezastąpiona Honorata, która miała pracować jako pomoc domowa, a w rezultacie stała się ważnym i kochanym członkiem rodziny.

Pokochałam tę historię od pierwszych stron. Za dialogi, za wyraziste charaktery bohaterów, za ich wyjątkowe relacje. W życiu Krzemieniewskich wszystko wydaje się stać na głowie. I jest w tym sporo prawdy. Starsza córka musi szybko stać się dorosła i niejednokrotnie stawiać do pionu rozrywkowego ojca. Wszyscy mają złośliwe, acz inteligentne poczucie humoru. W domu pojawiają się co rusz to nowe kobiety, no patologia wypisz, wymaluj. Albo bohema, jak woli ten stan nazywać głowa rodziny. Jest też jednak ogrom miłości i wzajemny szacunek. Bohaterowie potrafią odpuścić, by nie sprawiać przykrości bliskim. I na takiej podstawie można, jak się okazuje, zbudować mocną rodzinę. Trochę szczęścia, dużo kompromisów, wsparcie bliskich i przede wszystkim chęć, aby było dobrze - tak mógłby w skrócie wyglądać przepis na rodzinne szczęście.

Piętnastoletnia Karolina i sześcioletnia Paulina po rozwodzie rodziców zostały pod opieką matki. Może ich rodzicielka nie otrzymałaby tytułu mamy roku, ale jakoś im się żyje...do czasu. Cały świat dziewczynek staje na głowie, gdy kobieta poznaje wielką miłość, stwierdza, że właściwie to dusiła się w poprzednim życiu i z dnia na dzień postanawia wyjechać ze swoim nowym...

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Pierwsze przeczytane zdania wskazywały, że będzie to lekka i zabawna historia do pochłonięcia w jeden wieczór. Niestety już po kilku stronach okazało się, że śmieszne sytuacje co prawda są, ale nie w takiej ilości jakbym tego oczekiwała. Do tego brak w niej było jakiejkolwiek akcji - więc gdy przerywałam czytanie, zwyczajnie ciężko było mi do tej książki wrócić, bo nie było tego efektu WOW CO BĘDZIE DALEJ. Na całą książkę, może raz czy dwa zdarzyło mi się czytać ją nieco dłużej, bo byłam ciekawa co się stanie za chwilę. Mimo tego muszę pozytywnie ocenić główne postaci - bardzo sympatyczna rodzinka, którą na prawdę polubiłam i nawet było szkoda mi się z nią rozstawać kończąc książkę. Końcówka napisana zdecydowanie lepiej niż reszta. Nie jestem też przekonana do narracji - książka pisana z perspektywy piętnastolatki, która chciałaby zawrzeć mnóstwo informacji używając przy tym minimum znaków - myślę, że przez to nie było napięcia i zaciekawienia, skoro otrzymywaliśmy dosłownie wszystko na tacy w telegraficznym skrócie, a każdy nowy dzień opowiadał nową - jak się potem okazało bardzo podobną historię.
Postaci - zdecydowanie na plus, cała reszta - no nie mogę polecić jej z czystym sumieniem.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Pierwsze przeczytane zdania wskazywały, że będzie to lekka i zabawna historia do pochłonięcia w jeden wieczór. Niestety już po kilku stronach okazało się, że śmieszne sytuacje co prawda są, ale nie w takiej ilości jakbym tego oczekiwała. Do tego brak w niej było jakiejkolwiek akcji - więc gdy przerywałam czytanie, zwyczajnie ciężko...

Przeczytałam z polecenia, że niby taka zabawna. Cóż. Raczej taki typowy jednorazowy myśloodrywacz. Nie ubawiła mnie specjalnie. Czuć że dialogi i sytuacje na siłę wymyślone by rozśmieszyć. Przedstawione postacie strasznie papierowe, sytuacje jakieś takie mało realne, a wszystko to na dodatek przedstawione straszliwie chaotyczne. Czytadełko do autobusu, jeżeli ktoś nastawi się, że i tak nie ma zamiaru na siłę śledzić akcji. Dość szybko wypadnie z pamięci podejrzewam. Nie wiem, czy zdecyduję się sięgnąć jeszcze po coś tej autorki, nie przekonała mnie do swoich bohaterów i sposobu opowiadania ich historii.

Przeczytałam z polecenia, że niby taka zabawna. Cóż. Raczej taki typowy jednorazowy myśloodrywacz. Nie ubawiła mnie specjalnie. Czuć że dialogi i sytuacje na siłę wymyślone by rozśmieszyć. Przedstawione postacie strasznie papierowe, sytuacje jakieś takie mało realne, a wszystko to na dodatek przedstawione straszliwie chaotyczne. Czytadełko do autobusu, jeżeli ktoś nastawi...

Historia bardzo ciekawa opowiada o ojcu Fryderyku, który ma dwójkę nastolatek 15-letnią Karolinę i 8-letnią Paulinę jego żona nagle znika z domu opuszczając swoją rodzinę prosząc swego męża o opiekę nad dziewczynkami, musi się zająć ich wychowaniem,nie mając pojęcia o wychowywaniu dzieci musi nauczyć się wszystkiego od nowa, sprzątania, gotowania,zatroszczyć się o własne córki.
Dialogi dowcipne, świetne,postacie pozytywne, wyraziste, natomiast fabuła samej powieści Manuli Kalickiej jest znakomita.
Ciepła, krzepiąca,przyjemna i zwariowana opowieść, naprawdę szalona, śmieszna książka, uśmiałam się na całego...spędziłam cudowne chwile i to był miły relaks.

Historia bardzo ciekawa opowiada o ojcu Fryderyku, który ma dwójkę nastolatek 15-letnią Karolinę i 8-letnią Paulinę jego żona nagle znika z domu opuszczając swoją rodzinę prosząc swego męża o opiekę nad dziewczynkami, musi się zająć ich wychowaniem,nie mając pojęcia o wychowywaniu dzieci musi nauczyć się wszystkiego od nowa, sprzątania, gotowania,zatroszczyć się o własne...

Sympatyczne, optymistyczne i podnoszące na duchu czytadło z przesłaniem. I z dużą dawką humoru, najfajniejsza jest babcia 😊

Sympatyczne, optymistyczne i podnoszące na duchu czytadło z przesłaniem. I z dużą dawką humoru, najfajniejsza jest babcia 😊

Lekka, łatwa i przyjemna opowieść o perypetiach rodzinnych Karoliny. Tata dwóch córek, porzucony przez żonę, próbuje sobie na nowo ułożyć życie. Nie jest jednak łatwo sprostać wymaganiom...

Lekka, łatwa i przyjemna opowieść o perypetiach rodzinnych Karoliny. Tata dwóch córek, porzucony przez żonę, próbuje sobie na nowo ułożyć życie. Nie jest jednak łatwo sprostać wymaganiom...

Fajna i przyjemna. Obraz trochę szalonego i nieoganiającego życia ojca, pokazany z perspektywy dorastającej córki. Dużo humory i ironii. W sam raz na zresetowanie się po ciężkim dniu.

Fajna i przyjemna. Obraz trochę szalonego i nieoganiającego życia ojca, pokazany z perspektywy dorastającej córki. Dużo humory i ironii. W sam raz na zresetowanie się po ciężkim dniu.

Nie mój gust.

Nie mój gust.

8-letnia córka, przeczytała tą książkę w 4 dni więc musi być interesująca.

8-letnia córka, przeczytała tą książkę w 4 dni więc musi być interesująca.

Powieść niesamowicie lekka i zabawna. Wspaniałe powiedzonka głównych bohaterów. Książka na poprawę humoru. Szczerze polecam.

Powieść niesamowicie lekka i zabawna. Wspaniałe powiedzonka głównych bohaterów. Książka na poprawę humoru. Szczerze polecam.